Το εν λόγω άρθρο προβλέπει επί λέξει τα εξής: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών».
Χθες στη Βουλή έγινε μια πολύ περιορισμένη συζήτηση - ενημέρωση για την εμπλοκή της Ελλάδας στις πολεμικές επιχειρήσεις στη Λιβύη, καθώς ο πρωθυπουργός απέρριψε το αίτημα της Αλέκας Παπαρήγα «να ζητήσει με ευθύνη του έκτακτη προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή, προκειμένου να συζητηθεί αναλυτικά η επίθεση κατά της Λιβύης και η κατάσταση που διαμορφώνεται στην ευρύτερη περιοχή».Σ' αυτή την παρωδία ενημέρωσης ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας επεσήμανε ότι η εμπλοκή της Ελλάδας στις στρατιωτικές επιχειρήσεις είναι αντισυνταγματική επειδή δεν ψηφίστηκε νόμος για τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από την Ελλάδα. Ενδεικτικό της σοβαρότητας αυτής της καταγγελίας είναι το ότι με τον Τσίπρα συμφώνησαν η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ Γιώργος Καρατζαφέρης.
Η συμφωνία των τριών αυτών κομμάτων είναι σοβαρή για δύο λόγους:
● Επειδή οι τρεις αυτοί κοινοβουλευτικοί σχηματισμοί χωρίζονται μεταξύ τους, σε οποιονδήποτε συνδυασμό, από πολιτική άβυσσο.
● Επειδή ο ένας εκ των τριών (ΛΑΟΣ) έχει προηγουμένως συνδράμει την κυβέρνηση στην κατάφωρη παραβίαση της συνταγματικής νομιμότητας στην περίπτωση της μη κύρωσης των δανειακών συμβάσεων.
Η απάντηση του πρωθυπουργού ήταν ότι τις πράξεις της κυβέρνησης καλύπτει το άρθρο 28 του Συντάγματος. Το ίδιο άρθρο το οποίο ο ίδιος αγνόησε εντελώς στην περίπτωση των δανειακών συμβάσεων! Ας δούμε τι λέει:
«Άρθρο 28 - (Κανόνες του διεθνούς δικαίου και διεθνείς οργανισμοί)
1. Οι γενικά παραδεγμένοι κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και οι διεθνείς συμβάσεις, από την επικύρωσή τους με νόμο και τη θέση τους σε ισχύ σύμφωνα με τους όρους καθεμιάς, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του εσωτερικού ελληνικού δικαίου και υπερισχύουν από κάθε άλλη αντίθετη διάταξη νόμου. Η εφαρμογή των κανόνων του διεθνούς δικαίου και των διεθνών συμβάσεων στους αλλοδαπούς τελεί πάντοτε υπό τον όρο της αμοιβαιότητας.
2. Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.
3. Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών, σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και με τον όρο της αμοιβαιότητας.
** Ερμηνευτική δήλωση: Το άρθρο 28 αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Με απλά λόγια, ο πρωθυπουργός επικαλείται ένα άρθρο του Συντάγματος το οποίο «αποτελεί θεμέλιο για τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» προκειμένου να επιτρέψει τη διέλευση ξένων στρατευμάτων από την Ελλάδα.Ακόμη όμως κι αν υποθέσουμε ότι το άρθρο αυτό... δεν ήταν άσχετο με το υπό συζήτηση θέμα, πάλι θα απαιτείτο η ψήφιση νόμου, προκειμένου, όπως αναφέρεται, για «περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας» είτε για «να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη».
Επικίνδυνες ακροβασίες
Είναι εκπληκτικό, τουλάχιστον για όσους επιμένουν να ζητούν την απαρέγκλιτη τήρηση της νομιμότητας κατά την άσκηση της διακυβέρνησης, το ότι η κυβέρνηση παρανομεί και ευτελίζει το Σύνταγμα ακριβώς την ώρα που, με άδηλους σκοπούς και με τεράστιο κίνδυνο για τα συμφέροντα της χώρας και του ελληνικού λαού, παίρνει αποφάσεις στο όνομα πότε της «σωτηρίας» τους και πότε της «διεθνούς νομιμότητας».
Η ίδια αυτή κυβέρνηση, όμως, ανέχεται να κατηγορούνται – και κατηγορεί η ίδια – κοινοβουλευτικά κόμματα για προκαταβολική ευθύνη σε μελλοντική... δολοφονία. Είπε στο Mega ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, «αγανακτισμένος» από το γιαούρτι που εκσφενδόνισε εναντίον του την περασμένη εβδομάδα... ψηφοφόρος του ΛΑΟΣ (σύμφωνα με το «Πρώτο Θέμα»):
«Αυτή η πρακτική οδηγεί στη δολοφονία μου και ο κ. Τσίπρας θα έχει μεγάλη ευθύνη για οποιαδήποτε πράξη γίνει εναντίον μου. Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταδικάζει τα επεισόδια; Και ξέρετε γιατί δεν το λένε. Διότι είναι οι ίδιοι και αυτό είναι το πολιτικό τους πρόσωπο».
Χθες, ακόμη, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Πεταλωτής, μιλώντας στη ΝΕΤ, κάλεσε τον υπεύθυνο Τύπου του ΣΥΝ Π. Σκουρλέτη να καταδικάσει... εκ των προτέρων τις επιθέσεις (!) που θα υποστούν τα κυβερνητικά στελέχη στις 25 Μαρτίου. Άλλο εκπληκτικό σημείο, το οποίο γεννά σαφέστατα ερωτήματα:● Πώς γνωρίζει ότι κυβερνητικά στελέχη θα δεχτούν επιθέσεις στις εορταστικές εκδηλώσεις;
● Πώς αφήνει να εννοηθεί πως γνωρίζει εκ των προτέρων ότι αυτές θα εκδηλωθούν από στελέχη συγκεκριμένου πολιτικού φορέα; Σε άλλη περίπτωση, υποθέτω, θα καλούσε όλους τους πολιτικούς φορείς και κόμματα να πράξουν το ίδιο!
● Πώς είναι δυνατόν, μιμούμενος απολύτως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης (με τα περί «δολοφονίας» του), να καλεί εκ των προτέρων πολιτικά κόμματα σε απολογία για αδικήματα που δεν διαπράχθηκαν;
● Πώς είναι δυνατόν να «ομολογεί» ότι, ενώ «γνωρίζει» πως κυβερνητικά στελέχη θα δεχτούν επιθέσεις, η κυβέρνηση είτε αδυνατεί να τις αποτρέψει είτε θα επιτρέψει αυτές να εκδηλωθούν;
● Πώς είναι δυνατόν να στήνεται εκ των προτέρων ένα τέτοιο σκηνικό προβοκάτσιας από επίσημα κυβερνητικά χείλη;
Δυστυχώς ο κυβερνητικός αυτοέλεγχος έχει πλέον χαθεί για τα καλά και το πρόβλημα διαρκώς οξύνεται. Η συνεχής καταπάτηση της συνταγματικής και δημοκρατικής τάξης τείνει να γίνει καθεστώς. Παράλληλα όμως οι επιχειρούμενοι αντιπερισπασμοί από τα μείζονα και κρίσιμα για τη χώρα θέματα τείνουν να είναι όλο και πιο επικίνδυνοι για την πολιτική ομαλότητα.
Αν υπάρχουν ακόμη κάποιοι που πιστεύουν ότι τα «ξεσπάσματα», π.χ., του Θ. Πάγκαλου οφείλονται στο «εκρηκτικό» του χαρακτήρα του – η συνηθέστερη των δικαιολογιών για συμπεριφορές που με μεγάλη συχνότητα υπερβαίνουν κάθε έννοια πολιτικής υπευθυνότητας – τότε πώς μπορεί να ερμηνευθεί η συμπεριφορά του ίδιου του πρωθυπουργού, αλλά και του κυβερνητικού εκπροσώπου;
Όσο η Ελλάδα μπαίνει βαθύτερα σε αμφιλεγόμενα νερά, όσο η οικονομική και διεθνής θέση της χώρας γίνεται επισφαλέστερη, τόσο περισσότερο η πολιτική όξυνση κερδίζει έδαφος – δυστυχώς με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και με την απαραίτητη συνδρομή κάποιων δημοσιογράφων και ΜΜΕ.
Η απαίτηση για την τήρηση της νομιμότητας και της δημοκρατικής τάξης θα πρέπει να ορθωθεί εκ μέρους ολόκληρης της κοινωνίας. Όσο «ζαλισμένη» κι αν είναι από τον ορυμαγδό της παραπληροφόρησης, όσο κι αν εκκωφαντικές παρανομίες επιχειρείται να συγκαλυφθούν με κραυγές στο όνομα της... νομιμότητας.
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου