Δημόσιοι Λειτουργοί και διαφθορά

Του Δημήτρη Νίκογλου

Η διαφθορά είναι το φαινόμενο εκείνο κατά το οποίο δημόσιοι λειτουργοί εκμεταλλεύονται τη θέση τους για ίδιον όφελος παραβιάζοντας τους νόμους και τις αρχές της δικαιοσύνης και της ισότητας.
Η διαφθορά σήμερα αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο δημόσιος τομέας σε πολλές χώρες, στην Ελλάδα όμως τείνει να γίνει μάστιγα.
Στο δημόσιο η διαφθορά εμφανίζεται με διάφορες μορφές, από την απλή δωροδοκία για την ταχύτερη εξυπηρέτηση μέχρι και τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος σε μεγάλα έργα και συμβάσεις. Συχνά, η γραφειοκρατία, η αδιαφάνεια και η έλλειψη ουσιαστικού ελέγχου ευνοούν την εξάπλωσή της.
Οι πολίτες, αντιμετωπίζοντας καθυστερήσεις ή άδικες μεταχειρίσεις, αναγκάζονται πολλές φορές να "λαδώσουν" για να εξυπηρετηθούν.

Άρση μονιμότητας στο δημόσιο, κίνηση προς τα εμπρός ή προς τα πίσω;

του Δημητρη Νικογλου

Η λέξη "μονιμότητα" στο Δημόσιο έχει κάτι το ιερό, σχεδόν ταμπού, για κάποιους είναι συνώνυμο της σταθερότητας και της ανεξαρτησίας, για άλλους, είναι η ρίζα της αναποτελεσματικότητας και της ατιμωρησίας, κι έτσι, κάθε φορά που ανοίγει η συζήτηση για την άρση της, τα πνεύματα ανάβουν.

Αλλά τι σημαίνει στ’ αλήθεια να αρθεί η μονιμότητα; Είναι κίνηση προς τα εμπρός ή προς τα πίσω;
Τι μας πρόσφερε η μονιμότητα; Η μονιμότητα στο Δημόσιο δεν είναι τυχαία, θεσπίστηκε για να προστατεύει τον υπάλληλο από πολιτικές πιέσεις και να διασφαλίζει συνέχεια και σταθερότητα στο κράτος. Ένας υπάλληλος που δεν φοβάται μην τον διώξουν επειδή άλλαξε η κυβέρνηση, δουλεύει με μεγαλύτερη ανεξαρτησία, ιδανικά, και με μεγαλύτερη ευθύνη.

Όταν η δικαιοσύνη δοκιμάζεται

Του Δημήτρη Νίκογλου

Η δικαιοσύνη αποτελεί έναν από τους βασικότερους πυλώνες ενός δημοκρατικού κράτους, η ανεξαρτησία της είναι θεμελιώδης αρχή του κράτους δικαίου διασφαλίζοντας ότι οι νόμοι εφαρμόζονται ισότιμα και αντικειμενικά σε όλους τους πολίτες ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης ή πολιτικής επιρροής.

Όταν όμως η δικαιοσύνη είναι κατευθυνόμενη δηλαδή ελέγχεται ή επηρεάζεται από εξωθεσμικούς παράγοντες, όπως η πολιτική εξουσία ή τα οικονομικά συμφέροντα, τότε ο ρόλος της αλλοιώνεται οδηγώντας σε σοβαρές συνέπειες.

Όταν πρώτον τίθεται εν αμφιβόλω η αξιοπιστία των θεσμών οι πολίτες αρχίζουν να χάνουν την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη θεωρώντας ότι δεν προστατεύονται από αυτήν αλλά

Σε αργία η κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα

Του Δημήτρη Νίκογλου

Φίλες και φίλοι η κοινωνική πρόνοια αποτελεί βασικό πυλώνα ενός σύγχρονου και δίκαιου κράτους, είναι το σύνολο των μέτρων που προστατεύουν τα ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, όπως οι άνεργοι, οι ηλικιωμένοι, οι άστεγοι, τα άτομα με αναπηρία και οι πολύτεκνες οικογένειες.

Δυστυχώς στην Ελλάδα η πρόνοια είναι συχνά απούσα ή ανεπαρκής, γεγονός που οδηγεί σε κοινωνικό αποκλεισμό και διεύρυνση των ανισοτήτων.
Παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες και νομοθετικές παρεμβάσεις, η πρακτική εφαρμογή της κοινωνικής πρόνοιας παρουσιάζει σοβαρά κενά. Πολλοί συμπολίτες μας δεν λαμβάνουν την απαραίτητη στήριξη, είτε λόγω γραφειοκρατίας είτε λόγω έλλειψης πόρων και σωστής

Η αναξιοκρατία στην κοινωνία

Του Δημήτρη Νίκογλου

Η αναξιοκρατία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που ταλανίζουν τη σύγχρονη κοινωνία. Πρόκειται για το φαινόμενο κατά το οποίο άτομα καταλαμβάνουν θέσεις, αξιώματα ή προνόμια όχι βάσει των ικανοτήτων και των προσόντων τους, αλλά εξαιτίας προσωπικών γνωριμιών, ευνοιοκρατίας ή άλλων αθέμιτων μέσων. Η επικράτησή της υπονομεύει τόσο την ηθική τάξη όσο και την κοινωνική πρόοδο.

Ένας από τους βασικούς λόγους ύπαρξης της αναξιοκρατίας είναι η διαφθορά σε διοικητικά και πολιτικά επίπεδα. Όταν οι αποφάσεις λαμβάνονται με γνώμονα το προσωπικό συμφέρον και όχι την αντικειμενική αξιολόγηση, δημιουργείται ένα αίσθημα αδικίας και απογοήτευσης στους πολίτες. Επιπλέον, η κουλτούρα της, «μέσου» και της εξυπηρέτησης οδηγεί στην

Εκκολαπτήριο ανισοτήτων η Ελλάδα

Του Δημήτρη Νίκογλου

Στην δημοκρατική εκ του πολιτεύματος Ελλάδα μας, οι ανισότητες μεταξύ πολιτών είναι μια μάστιγα που φωλιάζει και εκκολάπτεται κάτω από τις φτερούγες της εξουσίας, πάντα με την φροντίδα και την επιμέλεια των ενθρονισμένων αιρετών εκπροσώπων της.

Πολλές λέξεις όπως, ισονομία, κάθαρση, δημοκρατία, ισότητα, ισοπολιτεία, στην πορεία έχουν χάσει την αίγλη και την σημασία τους από παρεμβάσεις και τροπολογίες ανθρώπων που κατέχουν νομίμως την εξουσία που τους έδωσαν οι πολίτες και κατ επέκταση η ίδια η πολιτεία.
Οι περισσότεροι πολιτικοί της χώρας μας πλην μιας μικρής μειοψηφίας, είναι οι μέντορες και οι αρχιτέκτονες των ανισοτήτων, διότι αυτοί είναι και οι καρπωτές των όποιων προνομίων προσφέρουν οι ανισότητες που με τέχνη δημιουργούν και αναπαράγουν οι ίδιοι.

Ψηφίζω σημαίνει νοιάζομαι

Του Δημήτρη Νίκογλου

Το να απέχουμε συνειδητά σε ότι διαδραματίζεται γύρω μας είναι επιεικώς λανθασμένο, πόσο μάλλον όταν αυτά που διαδραματίζονται θα είναι και ο πρωταγωνιστής στο τι μέλλει γενέσθαι του δικού μας αύριο.

Αυτό θα το χαρακτήριζα και ανευθυνότητα διότι το αβαντάρισμα της ηθελημένης μας αποχής θα πηγαίνει παρά την θέλησή μας πάντα σε αυτούς τους ενθρονισμένους δικούς μας δήμιους. Αυτό το ευκολοφόρετο έχει ο Θεός, και ο αφελής ωχαδερφισμός μας στον ορυμαγδό των καθημερινών προβλημάτων μας, αυτόματα μας καθιστά μέρος και δημιουργούς των ίδιων των προβλημάτων. 

Κατάχρηση εξουσίας

Του Δημήτρη Νίκογλου

Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνουμε πως κατάχρηση και εξουσία εάν συμπλεύσουν το αποτέλεσμα που αποφέρουν δεν  είναι άλλο παρά καταστροφικό.

Δυστυχώς πολλές φορές βιώνουμε την δύναμη και την εξουσία που ασκεί κάποιος ανώτερος στον υφιστάμενό του παραβαίνοντας τα εσκαμμένα, παραβιάζοντας δηλαδή την ισχύ και τα όρια εκείνα φτάνοντας σε αυτά της κατάχρησης.

Εξουσία είναι η δύναμη εκείνη που μπορεί και μετακινεί το πάτωμα στο ταβάνι, αλλά και με την ίδια ευκολία και τα λάθη αυτής, μπορεί να κατεβάσει και το ταβάνι στο πάτωμα. Η εξουσία θέλει ανθρώπους με ευγένεια, θέλει ανθρώπους πράους, θέλει ανθρώπους που σέβονται τον άνθρωπο, όλα αυτά θα πρέπει να συνυπάρχουν για μια ομαλή λειτουργία ισχύς και δύναμης ονόματι εξουσία.

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;

Του Δημήτρη Νίκογλου

Ποια λέξη άραγε θα μπορούσε να προδώσει ή ακόμη και να καταστρέψει έναν χαρακτήρα, ή μια προσωπικότητα;

Το εγώ φυσικά.. μια λέξη τόσο μικρή στην γραφή του αλλά τόσο καταστρεπτική στην συχνή και καθημερινή του χρήση. 

Το εγώ, είναι αυτοκαταστροφικό από μόνο του και κατά την συχνή του χρήση από τον εκάστοτε φαύλο εγωπαθή γίνεται και επικίνδυνο. Το τεράστιο εγώ του καθενός είναι πολύ ψηλά ως φρόνημα. Το εγώ των άλλων είναι όμως που πάντα μας ενοχλεί και όχι το αλάνθαστο δικό μας εγώ, άλλωστε το να αναγνωρίζεις τα λάθη σου θέλει δύναμη και ανδρεία πράγμα που είναι σπάνιο στις μέρες μας.

Η ωραιοποίηση της ακαταστασίας ως αρχή

Του Δημήτρη Νίκογλου

Στον τίτλο του κειμένου αυτού θα ήθελα να προσδώσω την δέουσα προσοχή στην σημασία της έννοιας ωραιοποίηση της ακαταστασίας ως αρχή, και να προβάλω επίσης την υποκρισία που κρύβει ο κάθε λαλίστατος πρόσκαιρα τοποθετημένος δημόσιος λειτουργός ο οποίος μας παρουσιάζει με κάθε ευκολία την αταξία ως τάξη, το παράνομο ως νόμιμο, και την χωρίς προφύλαξη επικινδυνότητα ως ρουτίνα ...

Δεν χρειάζεται να γνωρίζεις πολλά για να διακρίνεις κάτι το άναρχο σε ένα περιβάλλον που απαιτείται τάξη, δομή, σοβαρότητα, και ανάληψη ευθύνης. Δεν μπορείς να ωραιοποιείς πράγματα και καταστάσεις που σε προδίδουν από την προχειρότητα της όποιας λειτουργίας

Όταν η ανευθυνότητα των υπευθύνων γίνεται μάστιγα

Του Δημήτρη Νίκογλου

Υπευθυνότητα είναι η επάρκεια εκείνη που θωρακίζει κάποιον ο οποίος διαχειρίζεται πράγματα και καταστάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε το πέρας αυτής να τελείται με τον καλύτερο τρόπο και με ευθύνη τέτοια όπως ακριβώς το επιβάλλει η στιγμή.

Ανευθυνότητα είναι το ακριβώς αντίθετο με το προαναφερθέν, αυτό της υπευθυνότητας. 

Είτε αυτό γίνεται συνειδητά είτε όχι, το αποτέλεσμα της ανευθυνότητας είναι πάντα επικίνδυνο και καταστρεπτικό. Σε μια θέση ευθύνης που σου αποδίδεται, υπεύθυνο άτομο δεν σε κάνει ο τίτλος που σου απονέμεται, υπεύθυνο σε κάνουν οι πράξεις σου και ο τρόπος που διαχειρίζεσαι τις όποιες δυσκολίες, άλλωστε υπεύθυνοι ως πολίτες είμαστε όλοι ή θα έπρεπε

Μη μου πεις πως δεν στο είπα

Του Δημήτρη Νίκογλου 

Όπως κάθε επανάσταση που εκτός των απωλειών της έχει και τα οφέλη της,
έτσι και η αδράνεια, πέραν των απωλειών της έχει εξίσου και αυτή τα οφέλη της. 

Εδώ φυσικά θα ήθελα να πω προσυπογράφοντας πως, το ατομικό κέρδος και όφελος αυτού που δεν αγωνίζεται απορρέει πάντα από τους αγώνες και τις επαναστάσεις τρίτων .. 

Θα ήθελα μόνο να πω και να τονίσω πως, 
ο συγκαταβατικός πολίτης πάντα ήταν εύπλαστος για το σύστημα, αυτός όμως που ήταν δύσπλαστος, δύσκολος και αντιδραστικός για το σύστημα, ήταν και αυτός που έφερνε τις ισορροπίες και τα όποια καλά στο σύνολο των επαναστατών και μη πολιτών. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως οτιδήποτε εύπλαστο μπαίνει

Covid-19 Μύθος ή Πραγματικότητα;

Του Δημήτρη Νίκογλου 

Ανήσυχοι και υποψιασμένοι βιώνουμε την καθημερινότητά μας, μια μεταλλαγμένη καθημερινότητα δέσμια των επιβεβλημένων sms, δέσμια της απαγόρευσης της κυκλοφορίας,
μια καθημερινότητα δέσμια του Covid-19.

Ο νέος ιός ερχόμενος άναρχα στην ζωή μας άλλαξε την κανονικότητά μας, άλλαξε τον τρόπο λειτουργίας μας, άλλαξε την ζωή μας γενικότερα. Βλέπω ανθρώπους τιθασευμένους και ανησυχητικά υπάκοους, 
βλέπω ανθρώπους με οδηγίες χρήσης, βλέπω ανθρώπους με φοβισμένα πρόσωπα να περιμένουν την αισιόδοξη είδηση να προβάλει από τα χείλη των ειδικών καθηγητών που μας ενημερώνουν καθημερινά δια των μέσων μαζικής επικοινωνίας. 

Εξοπλιστικά προγράμματα το αντίπαλο δέος της φτώχειας και της πείνας

Του Δημήτρη Νίκογλου

Όσο οι στρατιωτικοί εξοπλισμοί των κρατών αυξάνονται, η φτώχεια και η πείνα άλλων κρατών ακμάζει. 
Τεράστιες οι δαπάνες που χρειάζεται να δαπανήσουν ορισμένα Κράτη για την θωράκιση των συνόρων τους έναντι τρίτων χωρών όταν λίγα χιλιόμετρα παραπέρα η ζωή άλλων συνανθρώπων τους είναι και αβέβαιη και εφήμερη λόγο φτώχειας και πείνας.

Που είναι οι άνθρωποι; Που είναι αυτοί που κόπτονται για το καλό του κόσμου; Γιατί εθελοτυφλούν σε ένα μείζον πρόβλημα που ανθεί και επωάζεται δίπλα τους; 

Χρειάζονται λέει 30 δις τον χρόνο για την εξάλειψη της πείνας στον πλανήτη, ποσό που

Μεταναστευτικό, μάστιγα ή δοκιμασία;

Του Δημήτρη Νίκογλου

Όταν ένα πρόβλημα αρχίζει να διχάζει ανθρώπους και κοινωνίες, όταν από μικρό ένα πρόβλημα γίνεται μεγάλο και αρχίζει να γιγαντώνεται και να γίνεται μη διαχειρίσιμο, φυσικό επακόλουθο αυτού είναι η διχόνοια των εμπλεκομένων, και τα επαναλαμβανόμενα λάθη των διασωστών του προβλήματος.

Τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν κάθε χώρα, χρήζουν άμεσης αντιμετώπισης για το καλό του τόπου στον οποίο δημιουργούνται και "εκτρέφονται".
Επίσης η επίλυσή τους είναι θέμα εθνικής στρατηγικής και όχι απλά θέλησης επί προσωπικού. Το μεταναστευτικό σήμερα τείνει να γίνει η μάστιγα της κυβέρνησης 
να μην πω και η ταφόπλακά της.

Με την πλάτη στον τοίχο

Του Δημήτρη Νίκογλου

Η συμμαχία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια  συμφωνία μεταξύ δύο ή και παραπάνω κρατών για στήριξη του ενός από τον άλλον σε καταστάσεις κυρίως πολέμου ή σε παραβιάσεις συνόρων και δικαιωμάτων από παρείσακτους επισκέπτες ..  

Οι συμμαχίες όταν και αν υπάρχουν δοκιμάζονται στα δύσκολα. 
Οι συμμαχίες δεν είναι ούτε θεωρίες, ούτε και ευχολόγια. Στο κατά πόσο θα είναι πρόθυμοι να δηλώσουν παρών στο προσκλητήριο για στήριξη οι σύμμαχοί μας, είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό, και ως συμβάν,  θα πρέπει η πρόθεση των εκάστοτε συμμάχων μας στο κάλεσμα, να αξιολογείται εν τη γενέσει της.

Νέα κυβέρνηση, νέες προσδοκίες

Του Δημήτρη Νίκογλου

Λέγοντας νέα κυβέρνηση εννοούμε την νέα αρχή που κυβερνά την χώρα μετά την δημοκρατική της εκλογή δια της ψήφου του λαού η οποία βρίσκεται στο ξεκίνημά της. 

Τα προβλήματα δε που θα πρέπει να διαχειριστεί η κάθε νέα κυβέρνηση στο ξεκίνημά της είναι πάρα πολλά, και η κατανομή αυτών εξίσου σοβαρή και δύσκολη.  Αυτό που πρωτίστως  θα πρέπει να δει και να αναστρέψει άμεσα η νέα κυβέρνηση που ψήφισε και εναπόθεσε τις ελπίδες του ο λαός, είναι η χαμένη ελπίδα του κόσμου, η χαμένη ελπίδα που κάποιοι με ή παρά την θέλησή τους είχαν σε βαθύ λήθαργο. 

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ - BLOG ΕΝ ΑΡΧΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ news daily

Επιβραβεύοντας το χθες

Του Δημήτρη Νίκογλου

Ορμώμενος από το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών και των ευρωεκλογών, μου γεννάται το εξής ερώτημα.. Πόσο δικαιωμένος αισθάνεται άραγε ο ψηφοφόρος που με την ψήφο του επιβραβεύει το χθες της πολιτικής; Που επιβραβεύει δηλαδή τους ίδιους ανθρώπους, τις ίδιες ιδέες, τις ίδιες πολιτικές που παλαιότερα είχε καταδικάσει; 
Προς τι η νεκρανάσταση του παλιού κατεστημένου; Μήπως είναι νοσταλγία; Μήπως είναι απωθημένο; Μήπως είναι η ανεπάρκεια των εκλεγμένων του κοινοβουλίου της απελθούσας κυβέρνησης;  
Είναι λυπηρό πάντως να επιλέγεις το χθες από το αύριο, το αποτυχημένο χθες της πολιτικής από το ελπιδοφόρο αύριο εκ του οποίου οι πολιτικές επιλογές είναι πάμπολλες...

Ψήφος μετά ωρίμου σκέψεως ή ψήφος κατ' εντολήν;

Του Δημήτρη Νίκογλου

Οι πολίτες που ψηφίζουν σήμερα, είναι κατ' ουσίαν πολιτικά σκεπτόμενοι ή ντε φάκτο πολιτικά κατευθυνόμενοι; 
Και λέω του σήμερα διότι για τους ψηφοφόρους του χθες δεν έχω ενδοιασμούς, είμαι σίγουρος για τον τρόπο σκέψης και λειτουργίας τους όταν βρίσκονται νοερά ή σε πραγματικό χρόνο  μπροστά στην κάλπη, άλλωστε το αποτέλεσμα αυτής πάντα τους πρόδιδε. 

Εδώ θα ήθελα να πω και να τονίσω πως δεν αδικώ τον ψηφοφόρο και ούτε τον θεωρώ κουτό, τους λαοπλάνους πολιτικούς "παραδέχομαι" που με τα τερτίπια τους και τα μεγάλα τους λόγια πλανεύουν ακόμη και τον πιο οξυδερκή ψηφοφόρο. Ο δικός μου γνώμονας ως