Guardian: Η Ευρώπη χρειάζεται ελάφρυνση χρέους και όχι δεκαετίες λιτότητας

Από το Donegal στην Algarve και έως τους δρόμους της Αθήνας, οι ψηφοφόροι στην «περιφέρεια» της Ευρώπης, όπως τους αποκαλούν περιφρονητικά οι οικονομολόγοι, σιγά σιγά ξυπνούν σε μια όντως αφυπνιστική αλήθεια – βρίσκονται αντιμέτωποι με χρόνια λιτότητας, επιπλέον περικοπές μισθών, απώλειες θέσεων εργασίας και διαμελισμένες δημόσιες υπηρεσίες που δεν θα τους βγάλουν από την οικονομική κρίση. Στην πραγματικότητα, με το να οδηγούνται οι οικονομίες τους σε όλο και βαθύτερη ύφεση, τα πράγματα μπορούν να γίνουν ακόμα χειρότερα. Ο πόνος θα μπορούσε να φέρει μόνο περισσότερο πόνο.

Αυτή η «παγίδα χρέους», όπως ονομάζεται είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια σε όσους αγωνίστηκαν προκειμένου να διαγράψουν το τεράστιο χρέος της Αφρικής απέναντι στις χώρες της Δύσης.
Αν και η κατάσταση των υπερχρεωμένων κρατών της ευρωζώνης δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή των αφρικανικών χωρών ωστόσο η υιοθέτηση σκληρών αποπληθωριστικών πολιτικών που επιβάλλουν οι διεθνείς πιστωτές αλλά και τα πολύ υψηλά επιτόκια, αποδυναμώνουν ακόμα περισσότερο τις ήδη εύθραυστες οικονομίες γεγονός που καθιστά την αποπληρωμή των χρεών τους ακόμα πιο δύσκολη.

Ειδικότερα όσον αφορά την ευρωζώνη, οι αντιδράσεις ήδη γίνονται αισθητές σε Ιρλανδία και Ελλάδα όπου δημόσιες εκστρατείες ζητούν την διεξαγωγή ανεξάρτητου ελέγχου για τα χρέη αυτών των κρατών ώστε οι ψηφοφόροι να γνωρίζουν ακριβώς ποιος χρωστάει και σε ποιον.
Σχετικά με την ελληνική καμπάνια, ο Κ. Λαπαβίτσας, οικονομολόγος, δηλώνει ότι υπάρχουν εκτός από οικονομικά και ηθικά θέματα που διακυβεύονται. Ο ίδιος υποστηρίζει ότι η χρεοκοπία είναι ζήτημα χρόνου οπότε θα ήταν καλύτερα να γίνει τώρα παρά αργότερα. Αν και λίγοι τολμούν να το πουν δυνατά, οι Ευρωπαίοι ηγέτες φαίνεται ότι συμφωνούν ότι χρειάζεται να αφήσουν ανοικτό το ενδεχόμενο χρεοκοπίας.

Ωστόσο στην περίπτωση της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας, οι λαοί τους έχουν αποδεχθεί σε μεγάλο ποσοστό τα μέτρα λιτότητας από την Ε.Ε. και το ΔΝΤ επειδή οι κυβερνήσεις τους, αλλά και οι αγορές, επιμένουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική.
Οι κοινωνικές επιπτώσεις της λιτότητας πάντως θα είναι πολύ σοβαρές και ίσως η καθιέρωση μίας ανεξάρτητης επιτροπής ελέγχου θα ήταν μία καλή αρχή. Ο χρόνος τελειώνει και η Ευρώπη έχει δύο επιλογές. Μπορεί να συνεχίζει να οδηγεί τις οικονομίες της Ελλάδας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας βαθύτερα στην κρίση ή μπορεί να αποδεχθεί ότι τα χρέη τους πλέον δεν είναι πλέον βιώσιμα και να θέσει επί τάπητος το θέμα της οργανωμένης χρεοκοπίας τους.
tvxs.gr