Η εικόνα πρωτοδημοσιεύτηκε το 1911, σε εφημερίδα – όργανο της εργατικής τάξης, ως κριτική του καπιταλιστικού συστήματος. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι μετά από έναν αιώνα, λίγο έχουν αλλάξει τα πράγματα στη δομή της ανθρώπινης Κοινωνίας, η πραγματικότητα βέβαια είναι ότι δεν έχουν αλλάξει καθόλου εδώ και αρκετές χιλιάδες χρόνια.
Η εικόνα αυτή περιγράφει τα πράγματα κάπως έτσι: Στην κορυφή, όπως πάντα, η ανθρώπινη λατρεία για το επινόημα του χρήματος, το οποίο αποτελεί σκοπό ζωής και είναι πάντα είδος εν ανεπαρκεία.
Ακριβώς από κάτω, οι εξαγορασμένες Κυβερνήσεις κάθε λογής, που δεν κυβερνούν βέβαια με γνώμονα το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον. Για να γίνει κατανοητό αυτό, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς ποιοι επωφελούνται π.χ. από τους πολέμους…
Πιο κάτω, το παρασιτικό ιερατείο, που για χάρη της προκλητικής συσσώρευσης πλούτου και ισχύος συνεργάζεται, υμνεί και αγιοποιεί ακόμα και τους πιο αιμοσταγείς αυτοκράτορες ή δικτάτορες, μαθαίνοντας έτσι το λαό να λατρεύει τους καταπιεστές του, ενώ κύριο έργο του έχει την απόλυτη αποβλάκωση. (Δίπλα τους σήμερα θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε τους «ιερείς» της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ, που επαξίως εκτελούν παρόμοιο σημαντικό κοινωνικό έργο.)
Ακολουθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις και η «αστική» τάξη, που ενεργούν ως μισθοφόροι – ενδιάμεσοι με σκοπό την καταστολή και εκφυλισμό των κατά καιρούς επαναστατικών τάσεων της εργατικής τάξης σε γελοία και ανόητα αιτήματα χαρτζηλικιού, χωρίς βέβαια οι ίδιοι να μένουν ποτέ «νηστικοί» – κάθε άλλο.
Τέλος, στη βάση της πυραμίδας η πολυπληθής εργατική τάξη σηκώνει το βάρος όλων των αποπάνω, ενώ πάντα πέφτει θύμα και του δικού της ανθρώπινου πόθου για εξουσία, που την κάνει πειθήνιο υποχείριο εργατοπατέρων, πολιτικάντηδων, «σωτήρων» και άλλων τέτοιων «παιδιών» της.
Μήπως τυχόν βλέπετε καμια ομοιότητα με την επικαιρότητα;
politismos politis
 |
Η εικόνα αυτή περιγράφει τα πράγματα κάπως έτσι: Στην κορυφή, όπως πάντα, η ανθρώπινη λατρεία για το επινόημα του χρήματος, το οποίο αποτελεί σκοπό ζωής και είναι πάντα είδος εν ανεπαρκεία.
Ακριβώς από κάτω, οι εξαγορασμένες Κυβερνήσεις κάθε λογής, που δεν κυβερνούν βέβαια με γνώμονα το γενικότερο κοινωνικό συμφέρον. Για να γίνει κατανοητό αυτό, ίσως θα πρέπει να αναρωτηθεί κανείς ποιοι επωφελούνται π.χ. από τους πολέμους…
Πιο κάτω, το παρασιτικό ιερατείο, που για χάρη της προκλητικής συσσώρευσης πλούτου και ισχύος συνεργάζεται, υμνεί και αγιοποιεί ακόμα και τους πιο αιμοσταγείς αυτοκράτορες ή δικτάτορες, μαθαίνοντας έτσι το λαό να λατρεύει τους καταπιεστές του, ενώ κύριο έργο του έχει την απόλυτη αποβλάκωση. (Δίπλα τους σήμερα θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε τους «ιερείς» της παραπληροφόρησης των ΜΜΕ, που επαξίως εκτελούν παρόμοιο σημαντικό κοινωνικό έργο.)
Ακολουθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις και η «αστική» τάξη, που ενεργούν ως μισθοφόροι – ενδιάμεσοι με σκοπό την καταστολή και εκφυλισμό των κατά καιρούς επαναστατικών τάσεων της εργατικής τάξης σε γελοία και ανόητα αιτήματα χαρτζηλικιού, χωρίς βέβαια οι ίδιοι να μένουν ποτέ «νηστικοί» – κάθε άλλο.
Τέλος, στη βάση της πυραμίδας η πολυπληθής εργατική τάξη σηκώνει το βάρος όλων των αποπάνω, ενώ πάντα πέφτει θύμα και του δικού της ανθρώπινου πόθου για εξουσία, που την κάνει πειθήνιο υποχείριο εργατοπατέρων, πολιτικάντηδων, «σωτήρων» και άλλων τέτοιων «παιδιών» της.
Μήπως τυχόν βλέπετε καμια ομοιότητα με την επικαιρότητα;
politismos politis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου