Η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν θα γίνει μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου, όταν θα
δρομολογηθεί η εκταμίευση της δόσης, αναγνωρίζει ο Νίκος Μπίστης, τονίζοντας ότι
το φορολογικό ουσιαστικά θα κριθεί τον Ιούνιο. Καλεί τη ΝΔ «να καταλάβει ότι δεν
κυβερνά αυτοδύναμα», σημειώνοντας ότι η κυβέρνηση θα κριθεί πολύ αυστηρά από
τους πολίτες το επόμενο διάστημα. Έχοντας την ευθύνη για τη διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ,
προβάλλει την αναγκαιότητα του φόρουμ διαλόγου και συνεργασίας για όσους το
επιθυμούν, παλιούς και νέους, κυρίως νέους.
Δρομολογείτε ένα φόρουμ διαλόγου για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Τι θα πει φόρουμ και τι θα πει ανασύνθεση;
Δρομολογούμε ένα χώρο διαλόγου, συνεργασίας και κοινής δράσης όλων των δυνάμεων, κινήσεων
και προσωπικοτήτων που επιθυμούν να συμβάλουν στη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας. Πολλοί το αποκαλούν με μια λέξη «κεντροαριστερά». Εγώ θα το έλεγα «μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά» και, όπως βλέπετε, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «ανασύνθεση» αλλά «συγκρότηση». Δεν πάμε να φτιάξουμε από παλαιά υλικά κάτι καινούργιο. Το νέο προφανώς πρέπει να εμπεριέχει και ό,τι καλύτερο μας έδωσαν σε ιδέες και ανθρώπους το απώτερο και το πρόσφατο παρελθόν. Επίσης, όλοι οι σοβαροί άνθρωποι πρέπει να αντισταθούν στο λαϊκισμό που απαξιώνει συλλήβδην τα 38 μεταπολιτευτικά χρόνια, αλείφοντας βούτυρο στο βρόμικο ψωμί του Μιχαλολιάκου. Όμως το τελικό προϊόν, η μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά, ή θα είναι νέο ή δεν πρόκειται να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει.
Πώς θα καλυφθεί ο χώρος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Με τη διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ, τη συγχώνευση ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή έναν νέο πολιτικό φορέα;
Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι συνταγές για τις κουζίνες του μέλλοντος δεν υπάρχουν και όσοι προβάλλουν τέτοιες βεβαιότητες διαψεύδονται. Στο παρελθόν υπήρχε μια δεσπόζουσα δύναμη στο χώρο της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, ένα ιδιόμορφο κόμμα, που ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει γνήσια σοσιαλδημοκρατικό, παρά τα βήματα που έγιναν τα χρόνια του Σημίτη. Πληρώνει τώρα την ιδεολογική αμορφία που ακολούθησε μετά το 2004, το « Γιώργο, άλλαξέ τα όλα», την εμμονή στο «όλον ΠΑΣΟΚ». Δεν είναι τυχαίο ότι οι θιασώτες της καταστροφικής, και για τη χώρα και για το ΠΑΣΟΚ, άποψης ότι «λεφτά υπάρχουν» δραπετεύουν μαζικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου βάσιμα ελπίζουν ότι θα βρουν υπερασπιστές της ίδιας αντίληψης που εγγυάται το απόλυτο αδιέξοδο για τη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, δεν σπεύδω να εκδώσω ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΠΑΣΟΚ, ούτε επιχαίρω για τη δραματική συρρίκνωσή του. Στον ίδιο περίπου χώρο τώρα κινείται με σταθερά ποσοστά η ΔΗΜΑΡ, που ήρθε για να μείνει. Αποτελεί αναμφίβολα μια ελπίδα για τον κόσμο της ανανεωτικής Αριστεράς που ούτε θέλει ούτε μπορεί να ακολουθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Η υπάρχουσα κομματική γεωγραφία αποτελεί ένα εφαλτήριο, μια αναγκαία αλλά όχι επαρκή από μόνη της προϋπόθεση για τη συγκρότηση της μεγάλης μεταρρυθμιστικής παράταξης που θα συνεφέρει τη χώρα. Άρα πρέπει να προχωρήσουμε βήμα βήμα, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Και το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία του φόρουμ διαλόγου και συνεργασίας.
Εκτιμάτε ότι θα έχει μέλλον η κίνηση Λοβέρδου;
Δεν θέλω να κάνω εκτίμηση και δεν θα αμφισβητήσω τις αγαθές προθέσεις οιουδήποτε. Όμως η πολιτική είναι σκληρό πράγμα, και όσο σημαντικός και αν είναι ο ρόλος των προσώπων, πιο σημαντικός παραμένει ο ρόλος των νέων ιδεών. Δεν είναι πάντως ο καιρός για κατακερματισμούς, είναι η στιγμή για συσπείρωση και ανανέωση. Όποιος νομίζει ότι θα σηκώσει μια σημαία με τη φωτογραφία του και πίσω του θα στοιχηθούν οι υπόλοιποι θα προσγειωθεί ανώμαλα.
Υπάρχει η προσωπικότητα που μπορεί να συνθέσει όλες τις δυνάμεις που κινούνται στο χώρο της κεντροαριστεράς; Δεν είναι και θέμα ηγετικής προσωπικότητας η επιτυχία του εγχειρήματος;
Κάθε ιστορικό εγχείρημα –και τέτοιο είναι η συγκρότηση της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς– βρίσκει τελικά και τα ηγετικά πρόσωπα. Αυτή τη στιγμή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη, δεν υπάρχουν οι «λαμπεροί» ηγέτες του παρελθόντος. Να θυμίσω, ωστόσο, ότι και στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου πολλοί νόμιζαν ότι το κενό θα ήταν δυσαναπλήρωτο. Όμως ο συστηματικός Κώστας Σημίτης το κάλυψε και με το παραπάνω, δίνοντας μάλιστα και έναν διαφορετικό, επί της ουσίας σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό. Προτείνω να μην περιμένουμε τον έναν. Αν υπάρχει, θα τον βρούμε στην πορεία. Το βασικό είναι να ξεκινήσει η πορεία.
Συμμετείχατε στο ανοιχτό συνέδριο της Δράσης. Μπορεί να συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ με αυτόν το χώρο;
Ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συνέδριο και μέσα στο πλαίσιο του φιλελεύθερου χώρου, με την υιοθέτηση της πρότασης για συνεργασία των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, σηματοδότησε κατά τη γνώμη μου μια στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό. Η Δράση δεν ανήκει στο χώρο της κεντροαριστεράς, και παντού στην Ευρώπη άλλο πράγμα είναι οι σοσιαλδημοκράτες και άλλο οι φιλελεύθεροι. Παρά ταύτα, όπου υπάρχει κοινό έδαφος συνεργάζονται.
Μετά την απόφαση του Eurogroup η κυβέρνηση δείχνει πλήρη μεταρρυθμιστική αδράνεια. Πού θα πάει αυτό;
Η κυβέρνηση θα κριθεί από δω και μπρος, και θα κριθεί αυστηρά. Μέχρι τώρα σχεδόν όλη τη δραστηριότητά της απορροφούσαν –και σωστά– ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η ανάγκη για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση. Τώρα θα πρέπει με ταχύτητα να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές. Και η ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι δεν κυβερνά αυτοδύναμα, αλλά έχει να κάνει με μια τρικομματική κυβέρνηση. Δεν έχουμε τέτοια κουλτούρα συνεργασιών και η κυβέρνηση προέκυψε εξ ανάγκης, χωρίς να έχει προηγηθεί μια προγραμματική συμφωνία. Εξάλλου μια τέτοια συμφωνία δεν είναι εύκολη, κυρίως όταν άπτεται ιδεολογικών και αξιακών διαφορών, όπως φάνηκε και με το θέμα της ιθαγένειας. Γι’ αυτό μόλις περάσουμε τον κάβο η πολιτική ζωή πρέπει να ξαναγίνει φυσιολογική. Αλλά χωρίς μια ισχυρή μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά, ο κίνδυνος της ακυβερνησίας στις επόμενες εκλογές θα είναι ορατός.
Κατά τη γνώμη σας, το Αριστερό Δίκτυο της ΔΗΜΑΡ απλώς θα ενισχύσει την πολυφωνία στο εσωτερικό του κόμματος ή θα λειτουργήσει διαλυτικά;
Καταρχήν είμαι υπέρ της λειτουργίας ρευμάτων στο εσωτερικό των κομμάτων και όχι τάσεων. Το πανίσχυρο και μαζικό ιταλικό ΚΚ είχε τρία διακριτά ρεύματα στο εσωτερικό του, αλλά καμία οργανωμένη τάση. Η εμπειρία λέει ότι η τάση αναπόφευκτα ρέπει προς την εσωτερική πειθαρχία, γίνεται αργά η γρήγορα κόμμα μέσα στο κόμμα. Το ρεύμα είναι πιο χαλαρό, χωρίς εσωτερική πειθαρχία, και εμπλουτίζει τον δημοκρατικό εσωτερικό διάλογο. Δεν ξέρω τι θα γίνει με το Αριστερό Δίκτυο, θα φανεί από τον τρόπο που θα λειτουργήσει. Αν κινείται συνολικά στον αντίποδα της στρατηγικής και της πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, αμφισβητεί τον αριστερό προσανατολισμό της, αναλίσκεται σε πλειοδοσία αριστεροσύνης και πρακτικά αναπαράγει τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Αν οι διαφορές είναι συμβατές με τον γενικό προσανατολισμό του κόμματος, δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Είναι δυνατόν να προωθείται ένα φορολογικό που επιβαρύνει κι άλλο τα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς και συνταξιούχους;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στην πολιτική ακούω για ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Φαίνεται ότι δεν είναι τόσο εύκολο, γιατί στη χώρα δεν υπάρχουν μόνο πλούσιοι και φτωχοί, αλλά και ενδιάμεσα στρώματα, τα οποία τα χρόνια της ευμάρειας έκαναν πάρτι φοροδιαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι ένα μίνι φορολογικό που πρέπει να συγκεντρώσει 2,5 δισ., που είναι η μνημονιακή μας υποχρέωση για να πάρουμε 44 δισ. Τα όποια λάθη διορθώνονται. Αλλά και όσοι ελαφρά τη καρδία λένε «γιατί δεν τα βρίσκουν από δαπάνες;» πρέπει να ξέρουν ότι το κράτος με τα 10,5 δισ. περικοπές έχει φτάσει στα όριά του. Και η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν θα γίνει μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου. Όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών, το φορολογικό νομοσχέδιο, με το οποίο ελπίζουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα σε σταθερή βάση, θα κατατεθεί στις αρχές του καλοκαιριού.
city press
Δρομολογείτε ένα φόρουμ διαλόγου για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς. Τι θα πει φόρουμ και τι θα πει ανασύνθεση;
Δρομολογούμε ένα χώρο διαλόγου, συνεργασίας και κοινής δράσης όλων των δυνάμεων, κινήσεων
και προσωπικοτήτων που επιθυμούν να συμβάλουν στη συγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας. Πολλοί το αποκαλούν με μια λέξη «κεντροαριστερά». Εγώ θα το έλεγα «μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά» και, όπως βλέπετε, δεν χρησιμοποιώ τη λέξη «ανασύνθεση» αλλά «συγκρότηση». Δεν πάμε να φτιάξουμε από παλαιά υλικά κάτι καινούργιο. Το νέο προφανώς πρέπει να εμπεριέχει και ό,τι καλύτερο μας έδωσαν σε ιδέες και ανθρώπους το απώτερο και το πρόσφατο παρελθόν. Επίσης, όλοι οι σοβαροί άνθρωποι πρέπει να αντισταθούν στο λαϊκισμό που απαξιώνει συλλήβδην τα 38 μεταπολιτευτικά χρόνια, αλείφοντας βούτυρο στο βρόμικο ψωμί του Μιχαλολιάκου. Όμως το τελικό προϊόν, η μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά, ή θα είναι νέο ή δεν πρόκειται να εμπνεύσει και να κινητοποιήσει.
Πώς θα καλυφθεί ο χώρος μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ; Με τη διεύρυνση της ΔΗΜΑΡ, τη συγχώνευση ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ή έναν νέο πολιτικό φορέα;
Έχω πει κατ’ επανάληψη ότι συνταγές για τις κουζίνες του μέλλοντος δεν υπάρχουν και όσοι προβάλλουν τέτοιες βεβαιότητες διαψεύδονται. Στο παρελθόν υπήρχε μια δεσπόζουσα δύναμη στο χώρο της κεντροαριστεράς, το ΠΑΣΟΚ, ένα ιδιόμορφο κόμμα, που ποτέ δεν μπόρεσε να γίνει γνήσια σοσιαλδημοκρατικό, παρά τα βήματα που έγιναν τα χρόνια του Σημίτη. Πληρώνει τώρα την ιδεολογική αμορφία που ακολούθησε μετά το 2004, το « Γιώργο, άλλαξέ τα όλα», την εμμονή στο «όλον ΠΑΣΟΚ». Δεν είναι τυχαίο ότι οι θιασώτες της καταστροφικής, και για τη χώρα και για το ΠΑΣΟΚ, άποψης ότι «λεφτά υπάρχουν» δραπετεύουν μαζικά προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπου βάσιμα ελπίζουν ότι θα βρουν υπερασπιστές της ίδιας αντίληψης που εγγυάται το απόλυτο αδιέξοδο για τη χώρα. Παρ’ όλα αυτά, δεν σπεύδω να εκδώσω ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΠΑΣΟΚ, ούτε επιχαίρω για τη δραματική συρρίκνωσή του. Στον ίδιο περίπου χώρο τώρα κινείται με σταθερά ποσοστά η ΔΗΜΑΡ, που ήρθε για να μείνει. Αποτελεί αναμφίβολα μια ελπίδα για τον κόσμο της ανανεωτικής Αριστεράς που ούτε θέλει ούτε μπορεί να ακολουθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ. Η υπάρχουσα κομματική γεωγραφία αποτελεί ένα εφαλτήριο, μια αναγκαία αλλά όχι επαρκή από μόνη της προϋπόθεση για τη συγκρότηση της μεγάλης μεταρρυθμιστικής παράταξης που θα συνεφέρει τη χώρα. Άρα πρέπει να προχωρήσουμε βήμα βήμα, γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Και το πρώτο βήμα είναι η δημιουργία του φόρουμ διαλόγου και συνεργασίας.
Εκτιμάτε ότι θα έχει μέλλον η κίνηση Λοβέρδου;
Δεν θέλω να κάνω εκτίμηση και δεν θα αμφισβητήσω τις αγαθές προθέσεις οιουδήποτε. Όμως η πολιτική είναι σκληρό πράγμα, και όσο σημαντικός και αν είναι ο ρόλος των προσώπων, πιο σημαντικός παραμένει ο ρόλος των νέων ιδεών. Δεν είναι πάντως ο καιρός για κατακερματισμούς, είναι η στιγμή για συσπείρωση και ανανέωση. Όποιος νομίζει ότι θα σηκώσει μια σημαία με τη φωτογραφία του και πίσω του θα στοιχηθούν οι υπόλοιποι θα προσγειωθεί ανώμαλα.
Υπάρχει η προσωπικότητα που μπορεί να συνθέσει όλες τις δυνάμεις που κινούνται στο χώρο της κεντροαριστεράς; Δεν είναι και θέμα ηγετικής προσωπικότητας η επιτυχία του εγχειρήματος;
Κάθε ιστορικό εγχείρημα –και τέτοιο είναι η συγκρότηση της μεταρρυθμιστικής κεντροαριστεράς– βρίσκει τελικά και τα ηγετικά πρόσωπα. Αυτή τη στιγμή, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλη την Ευρώπη, δεν υπάρχουν οι «λαμπεροί» ηγέτες του παρελθόντος. Να θυμίσω, ωστόσο, ότι και στην Ελλάδα μετά το θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου πολλοί νόμιζαν ότι το κενό θα ήταν δυσαναπλήρωτο. Όμως ο συστηματικός Κώστας Σημίτης το κάλυψε και με το παραπάνω, δίνοντας μάλιστα και έναν διαφορετικό, επί της ουσίας σοσιαλδημοκρατικό προσανατολισμό. Προτείνω να μην περιμένουμε τον έναν. Αν υπάρχει, θα τον βρούμε στην πορεία. Το βασικό είναι να ξεκινήσει η πορεία.
Συμμετείχατε στο ανοιχτό συνέδριο της Δράσης. Μπορεί να συνεργαστεί η ΔΗΜΑΡ με αυτόν το χώρο;
Ήταν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον συνέδριο και μέσα στο πλαίσιο του φιλελεύθερου χώρου, με την υιοθέτηση της πρότασης για συνεργασία των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων, σηματοδότησε κατά τη γνώμη μου μια στροφή προς τον πολιτικό ρεαλισμό. Η Δράση δεν ανήκει στο χώρο της κεντροαριστεράς, και παντού στην Ευρώπη άλλο πράγμα είναι οι σοσιαλδημοκράτες και άλλο οι φιλελεύθεροι. Παρά ταύτα, όπου υπάρχει κοινό έδαφος συνεργάζονται.
Μετά την απόφαση του Eurogroup η κυβέρνηση δείχνει πλήρη μεταρρυθμιστική αδράνεια. Πού θα πάει αυτό;
Η κυβέρνηση θα κριθεί από δω και μπρος, και θα κριθεί αυστηρά. Μέχρι τώρα σχεδόν όλη τη δραστηριότητά της απορροφούσαν –και σωστά– ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός, η ανάγκη για να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση. Τώρα θα πρέπει με ταχύτητα να προχωρήσουν οι διαρθρωτικές αλλαγές. Και η ΝΔ πρέπει να καταλάβει ότι δεν κυβερνά αυτοδύναμα, αλλά έχει να κάνει με μια τρικομματική κυβέρνηση. Δεν έχουμε τέτοια κουλτούρα συνεργασιών και η κυβέρνηση προέκυψε εξ ανάγκης, χωρίς να έχει προηγηθεί μια προγραμματική συμφωνία. Εξάλλου μια τέτοια συμφωνία δεν είναι εύκολη, κυρίως όταν άπτεται ιδεολογικών και αξιακών διαφορών, όπως φάνηκε και με το θέμα της ιθαγένειας. Γι’ αυτό μόλις περάσουμε τον κάβο η πολιτική ζωή πρέπει να ξαναγίνει φυσιολογική. Αλλά χωρίς μια ισχυρή μεταρρυθμιστική κεντροαριστερά, ο κίνδυνος της ακυβερνησίας στις επόμενες εκλογές θα είναι ορατός.
Κατά τη γνώμη σας, το Αριστερό Δίκτυο της ΔΗΜΑΡ απλώς θα ενισχύσει την πολυφωνία στο εσωτερικό του κόμματος ή θα λειτουργήσει διαλυτικά;
Καταρχήν είμαι υπέρ της λειτουργίας ρευμάτων στο εσωτερικό των κομμάτων και όχι τάσεων. Το πανίσχυρο και μαζικό ιταλικό ΚΚ είχε τρία διακριτά ρεύματα στο εσωτερικό του, αλλά καμία οργανωμένη τάση. Η εμπειρία λέει ότι η τάση αναπόφευκτα ρέπει προς την εσωτερική πειθαρχία, γίνεται αργά η γρήγορα κόμμα μέσα στο κόμμα. Το ρεύμα είναι πιο χαλαρό, χωρίς εσωτερική πειθαρχία, και εμπλουτίζει τον δημοκρατικό εσωτερικό διάλογο. Δεν ξέρω τι θα γίνει με το Αριστερό Δίκτυο, θα φανεί από τον τρόπο που θα λειτουργήσει. Αν κινείται συνολικά στον αντίποδα της στρατηγικής και της πολιτικής της ΔΗΜΑΡ, αμφισβητεί τον αριστερό προσανατολισμό της, αναλίσκεται σε πλειοδοσία αριστεροσύνης και πρακτικά αναπαράγει τις απόψεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό της ΔΗΜΑΡ, τότε θα υπάρξει πρόβλημα. Αν οι διαφορές είναι συμβατές με τον γενικό προσανατολισμό του κόμματος, δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
Είναι δυνατόν να προωθείται ένα φορολογικό που επιβαρύνει κι άλλο τα συνήθη υποζύγια, μισθωτούς και συνταξιούχους;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στην πολιτική ακούω για ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Φαίνεται ότι δεν είναι τόσο εύκολο, γιατί στη χώρα δεν υπάρχουν μόνο πλούσιοι και φτωχοί, αλλά και ενδιάμεσα στρώματα, τα οποία τα χρόνια της ευμάρειας έκαναν πάρτι φοροδιαφυγής. Σε κάθε περίπτωση, αυτό είναι ένα μίνι φορολογικό που πρέπει να συγκεντρώσει 2,5 δισ., που είναι η μνημονιακή μας υποχρέωση για να πάρουμε 44 δισ. Τα όποια λάθη διορθώνονται. Αλλά και όσοι ελαφρά τη καρδία λένε «γιατί δεν τα βρίσκουν από δαπάνες;» πρέπει να ξέρουν ότι το κράτος με τα 10,5 δισ. περικοπές έχει φτάσει στα όριά του. Και η πάταξη της φοροδιαφυγής δεν θα γίνει μέχρι τις 13 Δεκεμβρίου. Όπως είπε ο υπουργός Οικονομικών, το φορολογικό νομοσχέδιο, με το οποίο ελπίζουμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα σε σταθερή βάση, θα κατατεθεί στις αρχές του καλοκαιριού.
city press
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου