«Γερμανική συνταγή» Σαμαρά

Μιλώντας για ιστορικά πρόσωπα της Γερμανίας, ο Αντώνης Σαμαράς στην ουσία χθες κωδικοποίησε τις δικές του προκλήσεις και επιλογές. Με μια ομιλία έντονα φορτισμένη συναισθηματικά για όσους μπορούν να διαβάσουν πίσω από τις γραμμές, ο πρωθυπουργός απηύθηνε χαιρετισμό στην εκδήλωση που διοργάνωσαν στο Μουσείο της Ακρόπολης το Ιδρυμα Konrad Adenauer και το Ινστιτούτο «Κωνσταντίνος Καραμανλής» για τα επίσημα εγκαίνια της αντιπροσωπίας του ιδρύματος στην Αθήνα.

 Ο κ. Σαμαράς, αφού χαρακτήρισε φίλη την καγκελάριο Μέρκελ, για πρώτη φορά έθεσε επί της ουσίας θέμα ισότιμου διαλόγου πάνω σε αρχές και αξίες, που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να
υπάρξει σύγκλιση λαών και κρατών, και υπενθύμισε ότι οι τιμωρητικές λογικές που εφαρμόστηκαν κάποτε στη Γερμανία λειτούργησαν διαλυτικά για την ίδια τη χώρα, αλλά και αποσταθεροποίησαν την Ευρώπη.

Στη συνέχεια έδωσε το ιδεολογικό του στίγμα μιλώντας για ένα «μείγμα» πατριώτη, φιλελεύθερου πολιτικού και οπαδού του κοινωνικού κράτους.

Κλείνοντας, ο κ. Σαμαράς τόνισε: «Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο πολιτικός που στην εποχή του χαρακτηρίστηκε ψυχροπολεμικός και αθεράπευτος ατλαντιστής, σήμερα, μαζί με τον Ρομπέρ Σουμάν και τον Πολ - Ανρί Σπάακ, θεωρούνται οι τρεις “πατέρες” της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Πέρα από τις διαφορετικές διαδρομές τους, τι εντυπωσιακά κοινό έχουν οι δύο αυτοί Γερμανοί ηγέτες; Και τι ακριβώς τους κάνει επίκαιρους στην εποχή μας;

-Και οι δύο καταδίκασαν και αποδοκίμασαν τους όρους που επιβλήθηκαν στις χώρες τους μετά από δύο αντίστοιχες πολεμικές ήττες.
-Και οι δύο ανέλαβαν τις τύχες των χωρών τους μέσα σε συνθήκες εσωτερικής κατάρρευσης και εξωτερικής απομόνωσης.
-Και οι δύο έθεσαν ως προτεραιότητα να αναστυλώσουν την αξιοπιστία των χωρών τους στο εξωτερικό και να αποκαταστήσουν την κοινωνική συνοχή στο εσωτερικό.
-Και είχαν τον ρεαλισμό να αποδεχτούν εκείνα που δεν τους άρεσαν, αλλά για να τα αλλάξουν στη συνέχεια!
-Και οι δύο είδαν την ηττημένη χώρα τους σύντομα να ξαναστέκεται στα πόδια της και να πρωταγωνιστεί στις εξελίξεις».
dimokratia