Αλέκα Παπαρήγα: «Λαϊκή συμμαχία για την εργατική εξουσία»

«Λαϊκή συμμαχία ο λαός στην εξουσία. Ο σοσιαλισμός αναγκαίος και επίκαιρος» έγραφε το μεγάλο πανώ που δέσποζε, στην αίθουσα του Περισσού, όπου η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ κυρία Αλέκα Παπαρήγα,  το μεσημέρι της Πέμπτης, ανέπτυξε τις θέσεις για το 19^ο Συνέδριο του ΚΚΕ. 

Αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα που συμπυκνώνει την πολιτική πρόταση του ΚΚΕ, το οποίο, επιδιώκει, σε δύσκολες συνθήκες, μετά τις εκλογικές απώλειες  του Ιουνίου, να πείσει για την  πολιτική του πρόταση, με προμετωπίδα τη συγκρότηση  Λαϊκής Συμμαχίας που θα  κινητοποιήσει την μεγάλη πλειοψηφία του λαού και θα δρομολογήσει «με συνειδητή επιλογή την ριζική ανατροπή που εξ αντικειμένου ταυτίζεται με την
εργατική λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία».

Δεν είναι τυχαίο ότι από τις 96 σελίδες του φυλλαδίου με τις θέσεις για το 19^ο Συνέδριο , το οποίο θα πραγματοποιηθεί από τις 11 έως τις 14 Απριλίου του 2013 , η κυρία Παπαρήγα δεν εστίασε σε αναλύσεις για την οικονομική κρίση, για τις διεργασίες στο πολιτικό σύστημα ή για τον απολογισμό δράσης. Θέλησε να κάνει απολύτως σαφές, ότι ο Περισσός, απορρίπτοντας  τις κυρίαρχες «λύσεις», επιμένει να αντιπροτείνει στο λαό να κινητοποιηθεί δίνοντας τη δική του απάντηση στο μόνο δίλημμα που, σύμφωνα με το ΚΚΕ, τίθεται: «με τα μονοπώλια ή με το λαό» και «με την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, ή την εργατική λαϊκή εξουσία».

Γι αυτό, κατά τη δημόσια παρουσίαση των θέσεων, επέλεξε από την μια να εστιάσει  στην πολιτική των συμμαχιών και στα μέτωπα πάλης για την οργάνωση της αντεπίθεσης των λαϊκών δυνάμεων και από την άλλη, προβάλλοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για την σοσιαλιστική οικοδόμηση, να περιγράψει, σε αδρές γραμμές, ποια δομή θα έχει η εργατική εξουσία,  πώς θα οργανωθεί η παραγωγή και πώς θα καλυφθούν οι κοινωνικές ανάγκες…

Μάλιστα, η κυρία Παπαρήγα άδραξε την ευκαιρία να διατυπώσει η ίδια -και να απαντήσει στη συνέχεια- το ερώτημα, το οποίο ακούγεται επαναλαμβανόμενα, και, όπως είπε, κάθε άλλο παρά αθώο είναι: «μήπως το ΚΚΕ βάζει μπροστά το σοσιαλισμό και αποτραβιέται από τα καθημερινά μέτωπα πάλης;».

Αυτή η κριτική επανέρχεται συνεχώς και αναδύθηκε άμεσα, μετά την δημοσιοποίηση των θέσεων του 19^ου συνεδρίου, του σχεδίου προγράμματος και καταστατικού: το πρόβλημα τακτικής και στρατηγικής, το θέμα των συμμαχιών, τα άμεσα πολιτικά αιτήματα και η στρατηγική στόχευση.

«Έχουμε 94 χρόνια. Πότε βρεθήκαμε έξω απ' τα καθημερινά μέτωπα πάλης; Αν εννοούν να παραιτηθούμε απ' τον σοσιαλισμό για να τα βρούμε με αστικές πολιτικές δυνάμεις και συμβιβασμένες πολιτικές δυνάμεις που θέλουν να παλεύουν στα πλαίσια του καπιταλισμού, αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. Αυτό θέλουν. Να βγάλουμε τον σοσιαλισμό», είπε η κυρία Παπαρήγα.

Και συμπλήρωσε: «Ξέρουν ότι παλεύουμε στα καθημερινά μέτωπα πάλης, αλλά μας λένε βγάλτε το σοσιαλισμό απ' τη μέση για να συμφωνήσουμε, ε όχι. Εμείς στο κάτω κάτω δεν ζητάμε από κανένα κόμμα να υιοθετήσει τον σοσιαλισμό, αλλά δεν μπορεί να μην υιοθετήσει την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων».

Ο Περισσός προτάσσει τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας την οποία προσδιορίζει ως την κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και λαϊκών τμημάτων των αυτοαπασχολουμένων και συγκροτείται «από τα πιο ριζοσπαστικά τμήματά τους στην πρώτη φάση, διευρύνεται συνεχώς με την πρόοδο της ταξικής πάλης». Το ΚΚΕ δεν περιλαμβάνει στη λαϊκή συμμαχία την αστική τάξη, τα μεσαία στρώματα «που είναι δορυφορικά των μονοπωλίων», την εργατική αριστοκρατία, την κυβερνητική και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία.

Κρίνει ότι η εργατική τάξη, αντικειμενικά, έχει συμφέρον από την ανατροπή του καπιταλισμού, την  κατάργηση κάθε καπιταλιστικής  ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Και ότι τα φτωχά τμήματα αυτοαπασχολουμένων λόγω της  θέσης τους αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την κατάργηση των μονοπωλίων.

Η διάσπαση, ο Χαρίλαος και τα…. ρούβλια στην αυλή του Περισσού
Το ΚΚΕ διευκρινίζει ότι η Λαϊκή Συμμαχία δεν αποτελεί συμμαχία πολιτικών κομμάτων. Παράλληλα, όμως, διατυπώνει τη θέση ότι  στην πορεία της πολιτικής πάλης «είναι ενδεχόμενο να εμφανιστούν πολι­τικές δυνάμεις που εκφράζουν θέσεις μικροαστικών στρωμάτων, συμφω­νούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στον αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλι­ακό χαρακτήρα του κοινωνικοπολιτικού αγώνα, στην αναγκαιότητα αυτός να κατευθύνεται στην εργατική λαϊκή εξουσία – οικονομία». Σημειώνει, λοιπόν, ότι το ΚΚΕ, διατη­ρώντας την αυτοτέλειά του, θα επιδιώξει την κοινή δράση με αυτές τις δυ­νάμεις, στη στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας.
Ωστόσο, επισημαίνει ότι στις συνθήκες του μονοπωλιακού καπιταλισμού εμφανίζονται «με δι­άφορες μορφές (άμεση απόσχιση από ΚΚ ή με ρίζα σε παλιότερες αποσχίσεις ή δημιουργία νέων ομάδων -κομμάτων κομμουνιστικής αναφοράς) οπορτουνιστικά πολιτικά κόμματα και ομάδες που διαφοροποιού­νται από το ΚΚΕ με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, πρώτ’ απ’ όλα στο κύριο πολιτικό ζήτημα, της μεταρρύθμισης ή επανάστασης». Και ξεκαθαρίζει ότι το ΚΚΕ δεν μπορεί να κάνει καμία πολιτική συνεργασία με αυτές τις πολιτικές δυνάμεις «ούτε σε περίοδο συγκέντρωσης δυνάμεων ούτε σε συνθήκες επαναστατικής κατά­στασης». Ο Περισσός  θεωρεί ότι πρέπει να διεξάγει οξύτατη ιδεολογική διαπά­λη, καθώς ο οπορτουνισμός αποτελεί «δύναμη συνθηκολόγησης με το αστι­κό πολιτικό σύστημα και την αστική τάξη, αποτελεί δύναμη υπόσκαψης της επαναστατικοποίησης της συνείδησης».
Είναι αξιοσημείωτο ότι η κυρία Παπαρήγα όταν ρωτήθηκε σχετικά με το αν υπάρχει πρόθεση  κοινής δράσης, σε πολιτικό επίπεδο,  με πολιτικά σχήματα και κόμματα αντικαπιταλιστικού προσανατολισμού, απάντησε με τρόπο που κόβει τις όποιες γέφυρες ρίχνουν στελέχη από δυνάμεις, όπως το ΝΑΡ, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά και αποδομεί τη ρητορική της συμπόρρευσης που διατυπώνεται από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως προερχόμενα από το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ. Ξεκαθάρισε ότι  το ΚΚΕ δεν θα συνεργαστεί με  πολιτικές δυνάμεις που προέρχονται από τη διάσπαση του κόμματος. 
Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Στις Θέσεις λέει αν εμφανιστούν πολιτικές δυνάμεις που στον έναν ή τον άλλο βαθμό συμφωνούν με την εργατική λαϊκή εξουσία κλπ θα αναπτύξουμε κοινή δράση μέσα στις γραμμές της συμμαχίας, μέσα στις γραμμές των μαζικών οργανώσεων της συμμαχίας. Εκεί μέσα βεβαίως συναντιέσαι και με όλο τον άλλο κόσμο(…).
Λέμε όμως κάτι πάρα πολύ καθαρά. Ότι με δυνάμεις πολιτικές και ομάδες που προέκυψαν από διάσπαση του ΚΚΕ, όχι δεν συνεργαζόμαστε. Δεν πάνε να λένε ζήτω η δικτατορία του προλεταριάτου. Και θα στο εξηγήσω. Μιλάμε συγκεκριμένα τώρα, '89, '90, '91, μην πάμε μακριά. Αυτές οι δυνάμεις, τη δύσκολη ώρα, των μεγάλων ερωτημάτων και των συγχύσεων γιατί ανατράπηκε ο σοσιαλισμός και δεν μιλάμε τώρα για μέλη και για τον απλό κόσμο, μιλάμε για στελέχη, που εκείνη την ώρα άφησαν το καράβι, έκαναν άλλους πολιτικούς σχηματισμούς».
Στη συνέχεια έθεσε ερωτήματα προς πρώην στελέχη του ΚΚΕ που έφυγαν από το κόμμα και στράφηκαν εναντίον του χρησιμοποιώντας σκληρή γλώσσα:
«Και εμείς ρωτάμε, δεν έχει σημασία αν ήταν μεγάλοι ή μικροί φορείς, να βγάλουμε τι είπανε για το ΚΚΕ; Μέχρι που λέγανε ότι τάχα έσερνε ο Χαρίλαος τα τσουβάλια με τα ρούβλια στην αυλή του Περισσού και τα τρώγαμε, τα μοιράζαμε μεταξύ μας, τα κάναμε βίλες και κότερα. Δεν ήταν μια απλή ιδεολογική αντιπαράθεση, να πεις εγώ διαφωνώ, άλλαξα γνώμη.
Έχουν σχέση αυτές οι ομάδες, αυτά τα στελέχη με το αδυνάτισμα του κινήματος; Ξέρεις καμιά φορά ο αντίπαλος δεν μπορεί να σου κάνει τη ζημιά που μπορεί να σου κάνει αυτός που είναι μέσα σου. Αυτοί που γράφανε διάφορα άρθρα, ότι το ΚΚΕ έκανε λαθρεμπόριο όπλων με την ΛΔ της Γερμανίας στη Νότια Αφρική και εμπόριο ναρκωτικών, αυτοί που τα γράφανε ήταν πρώην μέλη και στελέχη του Κόμματος. Και δεν τα έγραφε ο χ ή ο ψ, ο τάδε από τη ΝΔ και από το ΠΑΣΟΚ. Θα έλεγες εντάξει τόσο του έκοβε, τόσο έγραφε ή του τα έδωσε καμιά ΚΥΠ, γιατί έδινε και η ΚΥΠ τα χαρτάκια και τα έγραφε.
Αυτές οι δυνάμεις παρά το μικρό ή μεγάλο μέγεθός τους έχουν ευθύνη για το αδυνάτισμα του κινήματος. Και ύστερα από κάποια χρόνια διατηρώντας όλες τις θέσεις τους βεβαίως εμείς δεν ζητάμε από κανένα δήλωση μετανοίας, εμείς όμως πώς θα συνεργαστούμε; Δεν είναι και λίγο αστείο;  Μπαίνουμε βγαίνουμε, όπως μου κατέβει; Μιλάμε για στελέχη, μιλάμε για πρώην μέλη της ΚΕ».
Και η κυρία Παπαρήγα κατέληξε, λέγοντας: « Μπορεί να αλλάξει το στέλεχος γνώμη; Μπορεί να αλλάξει. Αλλά αυτά όλα που έλεγαν χρησιμοποιήθηκαν από τον αντίπαλο εναντίον του ΚΚΕ και χρησιμοποιούνται μέχρι σήμερα. Όταν έρχονται και λένε είναι ουτοπία αυτά που λέτε, θα μου πεις βρισιά είναι; Μα ποιοι τα λένε; Τα λένε αυτοί που λένε ότι είναι κομμουνιστές. Όταν λένε δεν υπήρχε σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ, αλλά υπήρχε γραφειοκρατία. Ε, όχι. Μέσα στο κίνημα με όποιον συναντιόμαστε δεν θα του ζητήσουμε ταυτότητα. Αλλά θα πάμε δηλαδή να συνεργαστούμε με αυτούς που φτύνουν το σοσιαλισμό του 20^ου αιώνα και εμείς θα καθόμαστε να συζητάμε ή θα τσακωνόμαστε μπροστά στο λαό; Όχι δεν συνεργαζόμαστε με αυτούς. Τελείωσε. Και να ανασκουμπωθούμε εμείς οι κομμουνιστές υπάρχουν μάζες εργατικές, φτωχές λαϊκές, νεότερης ηλικίας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα, θα πάμε να συνεργαστούμε μαζί τους, δηλαδή μέσα στα σωματεία, μέσα στους φορείς κι εκεί θα έχουμε μεγάλο στομάχι. Όχι να τσακωνόμαστε τώρα, οι νυν και οι πρώην, για το τί ήτανε ο 20ος αιώνας».

Στελέχη για το … τιμόνι του ΚΚΕ  

Ενδιαφέρον είχε και η απάντηση της κυρίας Παπαρήγα στην ερώτηση αν το 19^ο Συνέδριο είναι το τελευταίο που θα παρακολουθήσει ως Γραμματέας της ΚΕ του ΚΚΕ.  Προσπερνώντας το ζήτημα, διά της… τυπικής οδού, δηλαδή της αρμοδιότητας για την εκλογή γραμματέα από τη νέα Κεντρική Επιτροπή, υποννόησε  ότι υπάρχουν άλλα ζητήματα προς επίλυση, και όχι η έλλειψη άξιων στελεχών για ανάδειξη νέας ηγεσίας. Πάντως,  όλα τα ενδεχόμενα είναι ανοιχτά. 
«Τι να σου πώ; Αυτοί που κάθονται στον ΟΑΕΔ με τις ώρες έχουν μεγάλη σκασίλα ποιος θα είναι Γραμματέας του ΚΚΕ. Δεν κοιμούνται το βράδυ. Δηλαδή ο άλλος, καθορίζει τη στάση του απέναντι στο ΚΚΕ απ' το ποιος είναι Γραμματέας ή απ' την πολιτική του γραμμή;
Το ποιος θα είναι Γραμματέας θα το καθορίσει η νέα Κεντρική Επιτροπή. Την ΚΕ θα την καθορίσει το Συνέδριο. Είναι ένα ερώτημα δηλαδή το οποίο κατά τη γνώμη μας δεν έχει κανένα ενδιαφέρον ως ερώτημα και ως απάντηση. Πάντως να ξέρετε εμείς δεν κάνουμε επίδειξη για τα αυτονόητα, είχαμε μεγάλη απώλεια στελεχών το 1991, το ξέρετε. Έχουμε νέα στελέχη όλων των ηλικιών πάρα πολύ καλά. Δεν έχει πρόβλημα προσώπων το ΚΚΕ. Αλλά πρέπει ως Κόμμα να βελτιώσουμε πράγματα. Όχι ότι δεν εξαρτιέται απ' τα πρόσωπα αλλά δεν πάσχουμε από στελέχη».

Η αυτοτέλεια του κόμματος μείζον ζήτημα

Η διατήρη­ση της αυτοτελούς ιδεολογικής - πολιτικής - οργανωτικής παρουσίας και δράσης του ΚΚΕ διαπερνά τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 19^ο συνέδριο και το σχέδιο προγράμματος. Είναι αξιοσημείωτο ότι αυτή η μέριμνα για αυτοτελή ύπαρξη και δράση , διατυπώνεται,ακόμα και για την περίπτωση που βγει εκτός νόμου το ΚΚΕ… Στο σχέδιο καταστατικού που θα συζητηθεί στο συνέδριο έχει εισαχθεί ένα άρθρο που αναφέρει ότι «σε συνθήκες απαγορεύσεων της δράσης του Κόμματος, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός εφαρμόζεται με μορφές που διασφαλίζουν τη συνέχιση της ενιαίας καθοδήγησης και δράσης του» (άρθρο 4).
Όταν ρωτήθηκε σχετικά, η κυρία Παπαρήγα εξήγησε τους λόγους που οδηγούν το ΚΚΕ να λαμβάνει υπόψιν του το ενδεχόμενο απαγόρευσης της δράσης του. Παράλληλα, όμως, ανέτρεξε πίσω στο 1958, την εποχή που ακυρώθηκε το στοιχείο αυτοτελούς ύπαρξης και δράσης του ΚΚΕ με την υποκατάστασή του από την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ), καθώς τότε αποφασίστηκε να διαλυθούν οι κομματικές οργανώσεις του ΚΚΕ. Για να πει ότι το λάθος αυτό δεν πρέπει  να επαναληφθεί…
Ιδού τι απάντησε για την περίπτωση του άρθρου 4 του σχεδίου του καταστατικού: «θα ήταν περίεργο το ΚΚΕ κι αν θέλεις ήταν και έλλειψη στο καταστατικό μας, να μην έχει πρόνοια για τέτοιες περιπτώσεις. Πολύ περισσότερο που στην Ευρώπη υπάρχουν ΚΚ που είναι παράνομα, υπάρχουν ΚΚ που ενώ ήταν νόμιμα γίναν παράνομα. Πολύ περισσότερο που στην Ελλάδα έχει γίνει πολλές φορές λόγος για τα όρια της συνταγματικής νομιμότητας του ΚΚΕ, τη στιγμή που στο αστικό πολιτικό σύστημα γίνεται στροφή προς όλο και μεγαλύτερη αντίδραση. Πολύ περισσότερο που εξισώνεται ο φασισμός με τον κομμουνισμό και είναι επίσημη κρατική ιδεολογία. Πρέπει να έχεις και μία τέτοια πρόνοια. Και σ' αυτή την περίπτωση έχεις ένα άρθρο που λες ότι πρέπει να προσαρμοστεί ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός σε τέτοιες συνθήκες.
Οι εξελίξεις όλες είναι πιθανές και να έχεις ένα εργατικό λαϊκό ποτάμι και ένα φούντωμα του κινήματος και γρήγορες αλλαγές, αλλά μπορεί να έχεις να αντιμετωπίσεις και βάρβαρα μέτρα.
Αλλά να ξέρετε, το ΚΚΕ δεν δέχεται τον εαυτό του παράνομο. Καταλάβατε τι λέω; Το ΚΚΕ θα υπάρχει σε οποιασδήποτε συνθήκες μέσα στην Ελλάδα. Το 1958 δεν το επαναλαμβάνουμε».
TO BHMA online