Σε μία χθεσινή (12/12) συνέντευξή του ο Γιούργκεν Στάρκ (Sueddeutsche Zeitung) -ακόμα επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας- αντιτίθεται στην παροχή δανείων από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες προς το ΔΝΤ για να εξασφαλισθεί ρευστότητα 200 δις ευρώ στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα. Ο Στάρκ πολύ απλά λέει ότι «η περαιτέρω εμπλοκή του ΔΝΤ με χρήματα της ευρωπαϊκής ένωσης θα ήταν μία πράξη απελπισίας «για να προσθέσει ότι το χρέος στην Ευρώπη μετά το 2007 ανέβηκε κατά 25% , στην Ισπανία και την Αγγλία κατά 40% και στην Ιρλανδία κατά 100%.Αυτό που ξεχνάει ο Γιούργκεν Στάρκ είναι ότι αυτό συνέβη επειδή –και σωστά το 2008 – οι ευρωπαϊκές ηγεσίες αποφάσισαν να σώσουν τις τράπεζες της ηπείρου παίρνοντας μέρος- με κρατικά χρήματα-στην επανακεφαλαιοποίησή τους.Το μόνο πρακτικό μέτρο που πήραν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις ήταν ακριβώς αυτό, ένα μέτρο που πλήρωσαν οι φορολογούμενοι. Σε ορισμένες μάλιστα χώρες η παράνοια αυτών των διασώσεων έφτασαν στο σημείο ώστε εκτός από τους καταθέτες να αφορούν και τους ομολογιούχους (Ιρλανδία) με αποτέλεσμα να πληρώσουν τα «σπασμένα» των ανοησιών των τραπεζών οι απλοί άνθρωποι που βεβαίως συμμετείχαν στο «πάρτυ του φτηνού χρήματος» αλλά πολύ λιγότερο από εκείνους που οι ιρλανδικές τράπεζες «τίμησαν» με κέρδη εκατομμυρίων ευρώ.
Στο ερώτημα ποιος είναι ο «κοινωνικά αποδεκτός δρόμος για να μειωθεί το χρέος» ο Στάρκ δείχνει τρείς:
-Μία πιο ισχυρή ανάπτυξη, «αυτό δεν το βλέπω» παραδέχεται.
-Την αξιοποίηση (βλ ιδιωτικοποίηση) της δημόσιας περιουσίας που διαθέτουν πολλά κράτη στην
Ευρώπη
-Έναν πιο υψηλό πληθωρισμό «και αυτό δεν το βλέπω».
Στη δεύτερη λύση που προκρίνει ο κ Στάρκ δεν επισημαίνει απλώς την ανάγκη για περικοπές «αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη φορολόγηση των μεγάλων ιδιωτικών περιουσιών». Στην πολιτική αυτή ο κ Στάρκ δεν μοιάζει να είναι μόνος του. Ήδη η Μπουντεσμπανκ, η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας κατέστησε σαφές ότι ζητά την παρέμβαση της γερμανικής Βουλής για να καταβάλλει ή όχι το μερίδιο των 45 δις στα 200 δις που θα αντλήσει το ΔΝΤ από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Ο λόγος; Η απόφαση της γερμανικής Βουλής λέει ότι το Βερολίνο δεν δικαιούται να δώσει πάνω από 211 δις ευρώ για να σωθεί το ευρώ.
protagon.gr
Στο ερώτημα ποιος είναι ο «κοινωνικά αποδεκτός δρόμος για να μειωθεί το χρέος» ο Στάρκ δείχνει τρείς:
-Μία πιο ισχυρή ανάπτυξη, «αυτό δεν το βλέπω» παραδέχεται.
-Την αξιοποίηση (βλ ιδιωτικοποίηση) της δημόσιας περιουσίας που διαθέτουν πολλά κράτη στην
Ευρώπη
-Έναν πιο υψηλό πληθωρισμό «και αυτό δεν το βλέπω».
Στη δεύτερη λύση που προκρίνει ο κ Στάρκ δεν επισημαίνει απλώς την ανάγκη για περικοπές «αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη φορολόγηση των μεγάλων ιδιωτικών περιουσιών». Στην πολιτική αυτή ο κ Στάρκ δεν μοιάζει να είναι μόνος του. Ήδη η Μπουντεσμπανκ, η κεντρική τράπεζα της Γερμανίας κατέστησε σαφές ότι ζητά την παρέμβαση της γερμανικής Βουλής για να καταβάλλει ή όχι το μερίδιο των 45 δις στα 200 δις που θα αντλήσει το ΔΝΤ από τις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες. Ο λόγος; Η απόφαση της γερμανικής Βουλής λέει ότι το Βερολίνο δεν δικαιούται να δώσει πάνω από 211 δις ευρώ για να σωθεί το ευρώ.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου