Η αποδοχή του Πρωθυπουργού

Ο τρόπος που λειτουργεί και σκέφτεται η κοινωνία μας, πολλές φορές εκπλήσσει ακόμα και εμάς τους ίδιους. Παρατηρώντας τις τελευταίες εβδομάδες την εντυπωσιακή δημοτικότητα του νέου μας πρωθυπουργού, προσπάθησα να καταλάβω τι οδηγεί τον ελληνικό λαό στο να πιστεύει τόσο σε έναν άνθρωπο ουσιαστικά «άγνωστο», για τον οποίο στην πραγματικότητα δεν γνωρίζει παρά ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία. Ένας λαός που μετά τη Μεταπολίτευση έχει εμπιστευτεί επανειλημμένα και επίμονα δυο οικογενειακά κόμματα, ξαφνικά μοιάζει να εμπιστεύεται αβίαστα έναν άγνωστο Έλληνα.

Για να μη παρεξηγηθώ, ο κ. Παπαδήμος είναι ένα πρόσωπο με περγαμηνές και εντυπωσιακή καριέρα, όμως μέχρι σήμερα στην Ελλάδα αυτό δεν έφτανε για να πείσει κανέναν. Παρά το πρόσκαιρο ενδιαφέρον που γεννούσε το καινούργιο, μέχρι σήμερα δεν κατάφερνε να αλλάξει βαθιά τον υπάρχοντα τρόπο σκέψης, ούτε να επηρεάσει στην πράξη τις πολιτικές επιλογές. Το σίγουρο είναι πως οι Έλληνες έχουμε βρεθεί πλέον σε τέτοια απελπισία και απογοήτευση που κάθε τι καινούργιο μοιάζει μονόδρομος. Σήμερα, μετά από πολλά χρόνια, ο κόσμος έχει αντιληφθεί την ανάγκη μιας αληθινής αλλαγής στην Ελλάδα. Οι συνθήκες στη χώρα έχουν δυσκολέψει αφόρητα και τα κόμματα κάνουν ότι μπορούν για να αποδείξουν ότι είναι ανίκανα να διαχειριστούν αυτήν την κατάσταση.

Αυτό εν μέρει εξηγεί την υψηλή δημοτικότητα του κ. Παπαδήμου, αλλά από μόνο του δεν αρκεί. Σκεπτόμενος ποια άλλα πολιτικά πρόσωπα ήταν τα τελευταία χρόνια αντίστοιχα δημοφιλή, καταλήγω πως δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη η μεγάλη αποδοχή που είχαν οι δύο Πρόεδροι της Δημοκρατίας των τελευταίων ετών. Τόσο ο κ. Κ. Στεφανόπουλος όσο και ο κ. Κ. Παπούλιας έχουν λάβει στο παρελθόν εξαιρετικά υψηλά ποσοστά αποδοχής, που έφτασαν μέχρι το 70-90% αποδοχής του κοινού. Το εντυπωσιακό είναι πως και οι δυο, κατά τη διάρκεια της πολιτικής τους σταδιοδρομίας, δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα δημοφιλείς και σίγουρα δεν είχαν αυτήν την καθολική αποδοχή από τον ελληνικό λαό. Με το που ανέλαβαν, όμως, το ρόλο του Προέδρου, ο κόσμος τους

αποδέχθηκε. Καταλήγω, λοιπόν, στο συμπέρασμα πως κοινό χαρακτηριστικό αυτών των τριών ανθρώπων είναι πως κατά τη διάρκεια της υψηλής δημοτικότητάς τους ήταν αμόλυντοι από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα. Ως γνωστόν, στη χώρα μας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει καμία πραγματική, καθημερινή τριβή με το σύστημα. Κατά τη διάρκεια της θητείας τους, ο μεν κ. Στεφανόπουλος δεν έκανε καμία ουσιαστική παρέμβαση, ο δε κ. Παπούλιας απογοήτευσε με την απουσία του σε δύσκολες στιγμές, οπότε και άρχισε να πέφτει η δημοτικότητά του.

Ο νέος μας πρωθυπουργός ήρθε ως άγγελος από τον ουρανό, τελείως αμόλυντος από το μέχρι τώρα σύστημα -και το μόνο που μπορούμε να ελπίζουμε είναι να παραμείνει έτσι. Τις τελευταίες μέρες η δημοτικότητά του έχει πέσει, γιατί ο λαός θέλει να δει να αλλάζουν τα πράγματα. Οι πράξεις του τον Ιανουάριο θα κρίνουν οπωσδήποτε τη δημοτικότητά του, γιατί ο λαός περιμένει πλέον να τον δει να επιβάλλεται στους αρχηγούς των κομμάτων που ενδιαφέρονται μόνο για την καρέκλα τους και για το αν θα σωθεί το κόμμα τους. Την ίδια στιγμή, οι πράξεις του θα οδηγήσουν την Ελλάδα – είτε σε ένα καλύτερο αύριο, είτε όχι.

koinonikos syndesmos