Στην ΕΚΤ το... μπαλάκι της διάσωσης του ευρώ

Οι αποφάσεις που έλαβε η σύνοδος κορυφής της Ε.Ε. την Παρασκευή συνιστούν ένα σημαντικό βήμα προς την κατεύθυνση της οικονομικής ένωσης.

Δεν θεωρείται, όμως, πιθανό να καθησυχάσουν τις αγορές ότι οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου θα μπορούν να δανείζονται με λογικά επιτόκια αν η ΕΚΤ δεν δείξει τα δόντια της.
Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί αναλυτές χαρακτήριζαν θετικές αλλά αναμενόμενες τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής, θεωρώντας ότι δεν προκύπτει κανένα μεγάλο ντιλ που να καθιστά αχρείαστη μια δραστική παρέμβαση της ΕΚΤ στις αγορές ομολόγων. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε ουσιαστικά να υιοθετήσει τρεις στρατηγικές παρέμβασης στις αγορές ομολόγων.
1Σύμφωνα με την πρώτη και πιο πιθανή στρατηγική, η ΕΚΤ θα αυξήσει τις αγορές ιταλικών και άλλων ομολόγων από τη δευτερογενή αγορά το επόμενο διάστημα, χωρίς να το αναγγείλει. Στόχος είναι να σιγουρέψει ότι οι συγκεκριμένες χώρες θα μπορούν να δανείζονται από την αγορά και δεν θα χρειαστούν πακέτο διάσωσης όπως η Ελλάδα, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Οι ίδιοι θεωρούν ότι η ΕΚΤ θα μπορούσε να επιτύχει το στόχο αν προέβαινε σε αγορές ιταλικών και ισπανικών ομολόγων ύψους 10 δισ. ευρώ εβδομαδιαίως για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα που μπορεί να επεκταθεί στους 9 μήνες. Σε μια τέτοια περίπτωση, η ΕΚΤ θα αγοράσει περισσότερα ομόλογα απ' όσα εκτιμάται ότι θα εκδώσει η Ιταλία για να καλύψει τις μηνιαίες χρηματοδοτικές ανάγκες της, ύψους 20 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο. Στο ανωτέρω ποσό δεν προσμετρώνται οι εκδόσεις εντόκων γραμματίων.
Υπενθυμίζουν ότι η ΕΚΤ προέβη σε αγορές ιταλικών ομολόγων ονομαστικής αξίας 15 με 25 δισ. ευρώ σε εβδομαδιαία βάση τις πρώτες εβδομάδες του Αυγούστου, όταν οι ενέργειες της κυβέρνησης Μπερλουσκόνι προκάλεσαν πανικό.
2Η δεύτερη στρατηγική που θα μπορούσε να υιοθετήσει η ΕΚΤ είναι ανάλογη με εκείνη της Fed, δηλαδή η πολιτική της νομισματικής χαλάρωσης (QE). Σ' αυτή την περίπτωση θα ανακοίνωνε ότι προχωρά σε μαζικές αγορές ομολόγων τόσο των χωρών του Νότου όσο και του Βορρά (Γερμανίας,
Γαλλίας).
Οι σημαντικές ενέσεις ρευστότητας θα βοηθούσαν πιθανώς τις χώρες του Νότου να δανεισθούν φθηνότερα αλλά θα μπορούσαν να προκαλέσουν άνοδο του πληθωρισμού, που θεωρείται ανάθεμα για τους Γερμανούς, κόντρα στην αντιπληθωριστική παράδοση της Μπούντεσμπανκ.
Επίσης, η ΕΚΤ θα διέτρεχε τον κίνδυνο να καταγράψει ζημιές από τα ομόλογα που θα αγόραζε και τις οποίες θα έπρεπε να καλύψει με αυξήσεις μετοχικού κεφαλαίου από τις χώρες-μέλη της ευρωζώνης.
3Η τρίτη στρατηγική της ΕΚΤ θα μπορούσε να είναι η προαναγγελία αγορών μιας συγκεκριμένης σημαντικής ποσότητας ομολόγων της ευρωπεριφέρειας, π.χ. για 6 μήνες-12 μήνες. Η ΕΚΤ εφάρμοσε τη συγκεκριμένη στρατηγική με το πρόγραμμα αγοράς καλυμμένων ομολογιών.
Enet.gr