Η Τρόικα έφυγε για να επιστρέψει. Στα μέσα Ιαναουρίου θα έρθει για να διαπιστώσει εάν, εκτός από “απόψεις” και “εναλλακτικές προτάσεις”, τα δεκάδες μέλη της κυβέρνησης Παπαδήμου είναι σε θέση να παρουσιάσουν και κάποιο αποτέλεσμα. Η λίστα με τις απαιτήσεις των Τροϊκανών παραμένει απαράλλαχτη – νομίζω από τότε που πάτησαν το πόδι τους στην Αθήνα. Μιλούν, πάντοτε, για “στόχους” και “μεταρρυθμίσεις”.Για το πρώτο σκέλος, έχουν ειπωθεί σχεδόν τα πάντα και δεν θα πρωτοτυπήσω. Επηρεασμένοι, προφανώς, από την γερμανική “σχολή” της σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, οι Τροϊκανοί ζητούν μονότονα να πιάσουμε τους στόχους, χωρίς να δέχονται αντεπιχειρήματα και δικαιολογίες. “Ενθαρρύνουν” την περικοπή μισθών, επιδομάτων, συντάξεων και αδιαφορούν για τις παράπλευρες απώλειες.
Περιέργως, στο δεύτερο σκέλος – δηλαδή στις μεταρρυθμίσεις – οι Τροϊκανοί έδειξαν ανεξήγητη υπομονή και φιλομάθεια, απέναντι στις συναρπαστικές ιστορίες με τις οποίες η ελληνική πλευρά δικαιολογούσε μέχρι τώρα την απόλυτη απραξία της. Πετώντας κάθε τόσο τη μπάλα στην εξέδρα και με αμέτρητους καυγάδες μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο χρόνος κύλησε και δεν άλλαξε τίποτα μέχρι σήμερα. Η φοροδιαφυγή παραμένει μεταφυσικό φαινόμενο, η εργασιακή εφεδρεία στους δημοσίους υπαλλήλους (ων ουκ έστι αριθμός) ματαιώνεται από τους εμπνευστές της, οι οργανισμοί – φαντάσματα παραμένουν εν λειτουργία και τα κλειστά επαγγέλματα παραμένουν απόρθητα κάστρα.
Παραμονές εκλογών, τα κόμματα ετοιμάζονται να μας πουλήσουν ευαισθησία, αναβάλλοντας για πολλοστή φορά κάθε απόφαση με πολιτικό κόστος. Οι Τροϊκανοί είναι λογιστές, αλλά δεν είναι
αφελείς. Ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ φρόντισε, πριν αναχωρήσει από την Αθήνα προχθές, να δείξει ότι και η Τρόικα μπορεί να είναι "ευαίσθητη". Είπε: "η φοροεισπρακτική πολιτική εξάντλησε τα όριά της. Δεν θέλουμε άλλους φόρους. Θέλουμε μεταρρυθμίσεις."
Φυσικά, ούτε τα κόμματα, ούτε η Τρόικα έχουν το μονοπώλιο της ευαισθησίας. Καθένας από εμάς μπορεί να κρίνει με βάση τις δικές του. Άλλωστε, εμείς θα πληρώσουμε και τους φόρους – και τις μεταρρυθμίσεις. Ανεξάρτητα από τις αστοχίες της Τρόικας, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει αύριο το ευρώ και ανεξάρτητα από το αν θα μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, το ζητούμενο είναι να μείνει ως έχει αυτός ο τόπος, ή να αλλάξει;
protagon.gr
Περιέργως, στο δεύτερο σκέλος – δηλαδή στις μεταρρυθμίσεις – οι Τροϊκανοί έδειξαν ανεξήγητη υπομονή και φιλομάθεια, απέναντι στις συναρπαστικές ιστορίες με τις οποίες η ελληνική πλευρά δικαιολογούσε μέχρι τώρα την απόλυτη απραξία της. Πετώντας κάθε τόσο τη μπάλα στην εξέδρα και με αμέτρητους καυγάδες μεταξύ των υπουργών της κυβέρνησης Παπανδρέου, ο χρόνος κύλησε και δεν άλλαξε τίποτα μέχρι σήμερα. Η φοροδιαφυγή παραμένει μεταφυσικό φαινόμενο, η εργασιακή εφεδρεία στους δημοσίους υπαλλήλους (ων ουκ έστι αριθμός) ματαιώνεται από τους εμπνευστές της, οι οργανισμοί – φαντάσματα παραμένουν εν λειτουργία και τα κλειστά επαγγέλματα παραμένουν απόρθητα κάστρα.
Παραμονές εκλογών, τα κόμματα ετοιμάζονται να μας πουλήσουν ευαισθησία, αναβάλλοντας για πολλοστή φορά κάθε απόφαση με πολιτικό κόστος. Οι Τροϊκανοί είναι λογιστές, αλλά δεν είναι
αφελείς. Ο Πολ Τόμσεν του ΔΝΤ φρόντισε, πριν αναχωρήσει από την Αθήνα προχθές, να δείξει ότι και η Τρόικα μπορεί να είναι "ευαίσθητη". Είπε: "η φοροεισπρακτική πολιτική εξάντλησε τα όριά της. Δεν θέλουμε άλλους φόρους. Θέλουμε μεταρρυθμίσεις."
Φυσικά, ούτε τα κόμματα, ούτε η Τρόικα έχουν το μονοπώλιο της ευαισθησίας. Καθένας από εμάς μπορεί να κρίνει με βάση τις δικές του. Άλλωστε, εμείς θα πληρώσουμε και τους φόρους – και τις μεταρρυθμίσεις. Ανεξάρτητα από τις αστοχίες της Τρόικας, ανεξάρτητα από το αν θα υπάρχει αύριο το ευρώ και ανεξάρτητα από το αν θα μείνει η Ελλάδα στην ευρωζώνη, το ζητούμενο είναι να μείνει ως έχει αυτός ο τόπος, ή να αλλάξει;
protagon.gr
Θα μας πεθάνουν αυτοί Δημήτρη. Και φυσικά δεν έχουν ευαισθησίες και κάτι άλλο με τόσα λεφτά που δανειζόμαστε ούτε στον αιώνα τον άπαντα δεν πρόκειται να ξεχρεώσουμε δυστυχώς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ φίλε μου.