Όπως στη Ζιμπάμπουε...

Οι προσπάθειες της κυβέρνησης να μειώσει το έλλειμμα μαζεύοντας τα ρέστα της ελληνικής κοινωνίας πέτυχαν. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου όπου σταθεί κι όπου βρεθεί υπογραμμίζει ότι αυτό που κατάφερε (να μαζέψει 15 δις σ’ ένα χρόνο με την πολιτική της πιο άγριας λιτότητας που έχει γνωρίσει ο τόπος) δεν έχει προηγούμενο. Έλα όμως που οι τροϊκανοί  φίλοι του περιμένουν ακόμη περισσότερα απ ‘ αυτόν και - δυστυχώς- από εμάς...

Είτε από πολιτική αφέλεια είτε από απελπισία η κυβέρνηση θεώρησε ότι μπορεί -παρουσιάζοντας τα «επιτεύγματα» του πρώτου της χρόνου- να παζαρέψει με τους Ευρωπαίους κάποια χρονική ελαστικοποίηση του μνημονίου. Οι ψευδαισθήσεις της διαλύθηκαν άμεσα από την ευρωπαϊκή απάντηση: «Να προσέχατε αυτά που υπογράφατε...»
Από δω και πέρα λοιπόν, αξίζει τον κόπο να διαβάσουμε πολύ προσεκτικά τις πρόνοιες του μνημονίου, καθώς θα εφαρμοστούν κατά γράμμα, ειδικά όταν θα έρθει η στιγμή που οι  πιστωτές μας θα ελέγξουν την πτώχευση της χώρας.

Η πτώχευση είναι αναπόφευκτη. Από τη στιγμή που χώρα δανείζεται μόνο και μόνο για να πληρώνει τοκοχρεολύσια παλαιότερων δανείων είναι μόνο ζήτημα χρόνου και πολιτικής επιλογής η στιγμή που το κανόνι θα ακουστεί.  Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως σύμφωνα με τους Financial Times (όπως το διαβάσαμε στην Καθημερινή)   εφόσον το 90% του ελληνικού χρέους υπόκειται στην ελληνική νομοθεσία, οι όροι μιας αναδιάρθρωσης θα μπορούσαν να περάσουν γρήγορα από το ελληνικό Κοινοβούλιο, υποχρεώνοντας στην ουσία όλους τους πιστωτές της χώρας να αποδεχθούν τους όρους αυτούς. Αντίθετα, τα δάνεια από την ευρωζώνη, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ δεν μπορούν στην ουσία να αναδιαρθρωθούν, διότι η Ελλάδα, αντίθετα με την Αργεντινή το 2001, θα συνεχίσει να χρειάζεται χρηματοδότηση από αυτές τις πηγές και μετά την πτώχευση, όπως είχε γίνει στην περίπτωση της Ζιμπάμπουε.

Με πιο απλά λόγια, το χρήμα που δανειζόμαστε αυτήν την περίοδο μέσα από τον Ευρωπαϊκό μηχανισμό  διάσωσης και το ΔΝΤ (για να ξεχρεώσουμε τόκους παλαιών δανείων)  είναι όχι μόνο ακριβότερο αλλά προσφέρεται και με βαρύτερους όρους...

Για να συνοψίσουμε: Η κυβέρνηση κατάφερε μέσα σε ένα χρόνο να φέρει τη χώρα στο επίπεδο της...  Ζιμπάμπουε. Το μόνο που απομένει είναι να ακούσουμε και το κανόνι της ελεγχόμενης (όποτε δηλαδή βολεύει τους πιστωτές)  πτώχευσης. Οι Financial Times «προβλέπουν » ότι το κανόνι θα ακουστεί μέσα στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο του 2011. Εμείς άραγε (τα εργαζόμενα... υποζύγια ) θα ... ακουστούμε  κάποια στιγμή ή θα αποδεχτούμε αδιαμαρτύρητα το άρμεγμα και της τελευταίας σταγόνας μας;

---