Ρατσιστής ή πατριώτης;

Οι πρόσφατες δηλώσεις του Ντέιβιντ Κάμερον προκάλεσαν αίσθηση στους πολίτες της Βρετανίας και χαρακτηρίστηκαν από προκλητικές έως ρατσιστικές από μερίδα του Βρετανικού τύπου που θέλει να ονομάζεται προοδευτική.

Λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές της 17ης Ιουνίου ο Κάμερον είχε επίσης κάνει δηλώσεις στις οποίες ζητούσε από τους Έλληνες ν’ αποφασίσουν με την ψήφο τους αν θα παραμείνουν στην Ευρωζώνη και θα ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, ή αν θα εγκαταλείψουν τόσο τις υποχρεώσεις τους όσο και την Ευρωζώνη. Οι προχθεσινές δηλώσεις του, ωστόσο, που προκάλεσαν την οργή της Ελληνοκυπριακής κοινότητας που ζει στη Βρετανία, αλλά και πολλών Βρετανών, δεν ήταν απλά παρεμβατικές αλλά πολιτικά ακραίες: «Η Βρετανία», είπε ο Κάμερον «είναι προετοιμασμένη να λάβει μέτρα ώστε να αποφύγει την εισροή στη χώρα Ελλήνων πολιτών [σε περίπτωση που η Ελλάδα βγει από το ευρώ και πτωχεύσει]. Είμαι αποφασισμένος να κάνω ό,τι χρειαστεί για να διαφυλάξω την χώρα ασφαλή, το τραπεζικό σύστημα δυνατό, την οικονομία μας ρωμαλέα. Αυτό είναι το πρώτο και σημαντικότερο καθήκον μου ως πρωθυπουργός.»
Οι πολιτικοί του αντίπαλοι τον αποκαλούν ρατσιστή, ενώ ο ίδιος ισχυρίζεται ότι είναι πατριώτης και το κίνητρό του είναι το ευ ζην των κατοίκων της Βρετανίας. Αναρωτιέμαι αν σε αυτούς περιλαμβάνει τους χιλιάδες Έλληνες φοιτητές που κάθε χρόνο χρηματοδοτούν τα βρετανικά εκπαιδευτικά ιδρύματα και τονώνουν την αγορά, τους εκατοντάδες Έλληνες ακαδημαϊκούς και ερευνητές που με το συγγραφικό και διδακτικό έργο τους προβάλουν τη Βρετανία διεθνώς, τους επιχειρηματίες, τους μεσίτες, τους χρηματιστές, και τους πλοιοκτήτες που ακμάζουν στο City.
Οι αρνητικές δηλώσεις Βρετανών πολιτικών για την επαπειλούμενη μαζική εισροή αλλοδαπών, δεν
είναι κάτι καινούργιο, με τους πολίτες των πρώην κομμουνιστικών χωρών να έχουν συνήθως το μεγαλύτερο μερίδιο της αρνητικής δημοσιότητας. Αντίθετα, εμφανίζεται σταθερά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, με τους Tories να υψώνουν ‘πατριωτικούς’ τόνους, τους προοδευτικούς Labour να υποστηρίζουν τις ξένες κοινότητες και ν’ απευθύνονται στα μέλη τους για εκλογική στήριξη, και τους ευρωπαϊστές Liberals να διακηρύσσουν την ανάγκη προώθησης της διαφορετικότητας η οποία, για αρκετούς Βρετανούς, είναι το κλειδί για την επέκταση της ισχύος της Βρετανίας στον διεθνή επιστημονικό, πολιτισμικό και γεωπολιτικό στίβο.
Σε μια περίοδο που ανασφαλείς πολιτικοί σε όλη την Ευρώπη βάλλουν κατά κοινωνικών ομάδων ή και ολόκληρων λαών προκειμένου να κάνουν επίδειξη δύναμης και να αποδείξουν στους ψηφοφόρους τους ότι είναι ικανοί να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους, ο Βρετανός πρωθυπουργός δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι πλέον συνηθισμένο συντηρητικοί πολιτικοί να υιοθετούν μια ατζέντα που πριν από λίγα χρόνια θεωρείτο ακροδεξιά και η οποία στοχοποιεί τη διαφορετικότητα, προβάλλοντας ως μέγιστο κίνδυνο για την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα του λαού τους την παρουσία των ξένων από φτωχότερα κράτη. Με τις δηλώσεις του, ο Κάμερον υπόσχεται ουσιαστικά ότι θα κρατήσει εκτός συνόρων την οικονομική εξαθλίωση και την μεγαλύτερη ακόμα απώλεια επιρροής της Βρετανίας σε διεθνές επίπεδο.
Ας μην ξεχνάμε όμως ότι η επιλογή της Ελλάδας από ξένους ηγέτες ως ‘παραδείγματος προς αποφυγήν’ είναι λαμπρό επίτευγμα των Ελληνικών κυβερνήσεων, που με την ‘χρηστή’ τους διαχείριση, την δημιουργική λογιστική τους, και τους πελατειακούς μηχανισμούς τους, εδραίωσαν την αρνητική εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό.
Δεν νομίζω να υπάρχει κανείς που να πιστεύει σοβαρά ότι θα δρομολογηθούν μαζικές απελάσεις Ελλήνων από τη Βρετανία, αλλά αν κάποτε συμβεί, θέλω να ρωτήσω τον Βρετανό πρωθυπουργό: μπορούν οι Έλληνες, επιστρέφοντας, να πάρουν μαζί τους και τα Ελγίνεια;
protagon.gr