Ισορροπία τρόμου...

Αν και η πορεία που έχει διανυθεί από το βράδυ των εκλογών μέχρι και την ηχηρή παραίτηση του υφυπουργού Εργασίας Νίκου Νικολόπουλου προσφέρει πληθώρα οιωνών που δείχνουν ότι έχουν πέσει τίτλοι τέλους στο ζήτημα της «επαναδιαπραγμάτευσης», στη Δημοκρατική Αριστερά εκτιμούν ότι τίποτε δεν έχει τελειώσει (εξάλλου για τον πρώην πλέον υφυπουργό, επισή­μως υιοθετείται η γαλάζια άποψη περί προσωπικών φιλοδοξιών και ενδονεοδημοκρατικών ανταγωνι­σμών). Αντιθέτως, διαβεβαιώνουν ότι θα υπερασπι­στούν τη διαδικασία της επαναδιαπραγμάτευσης, ειδικά όσον αφορά τα εργασιακά, καθώς, όπως λέ­νε, «είναι μονόδρομος». Επιπλέον, διατυπώνουν τη δέσμευση ότι η ΔΗΜΑΡ θα εργαστεί ακαταπόνητα για την τήρηση της προγραμματικής συμφωνίας και την επίλυση των διαφωνιών και προβλημάτων, «με αποκλειστικό γνώμονα» την επιτυχία της κυβέρνησης. Σύμφωνα, άλλωστε, με μια άλλη διατύπωση που έχουν χρησιμοποιήσει στελέχη του κόμματος, η ΔΗΜΑΡ δεσμεύεται ότι θα αποτελέσει την «αντιμνημονιακή συνιστώσα» της κυβέρνησης.
Επί της ουσίας, ακόμη κι αν ευρύτερα υπάρχει η εκτίμηση ότι η αναδιαπραγμάτευση είναι ήδη «νε­κρή», στη ΔΗΜΑΡ επιχειρούν να καλύψουν τα νώτα τους (και στο εσωκομματικό πεδίο) ως εξής: αφε­νός λένε ότι η αναδιαπραγμάτευση είναι μια υπόθεση που χρειάζεται χρόνο, προετοιμασία, βήμα­τα, αποδείξεις αξιοπιστίας της ελληνικής πλευράς κ.λπ., αφετέρου διαμηνύουν ότι αν διαπιστωθεί «ότι παραπέμπεται στις ελληνικές καλένδες, προ­φανώς και θα υπάρξει μείζον ζήτημα» (Θ. Μαργαρίτης, Αθήνα 9,84).
Είναι πολύ χαρακτηριστικές, επίσης, οι σχετικές αναφορές του προέδρου της Φώτη Κουβέλη στην ομιλία του το Σάββατο στη Βουλή κατά τη διάρκεια των προγραμματικών δηλώσεων.

Διαρκής διαδικασία
Ειδικότερα, ανέδειξε ως εγγύηση για την «επαναδιαπραγμάτευση» την παρουσία της Δημοκρατικής Αριστεράς στο κυβερνητικό σχή­μα λέγοντας πως η ΔΗΜΑΡ είναι «το κόμμα εκείνο του οποίου η πολιτική δια­δρομή και το πρόγραμμά του το καθιστούν αποφασιστική και αδέσμευτη δύναμη για την αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου».

Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι η ΔΗΜΑΡ δεν αντιλαμβάνεται τη συγκεκριμένη ^ διαδικασία ως στιγμιαία υπόθεση. Αντιθέτως. Σύμφωνα με τον Φώ­τη Κουβέλη, «η αναδιαπραγμά­τευση δεν θα γίνει σε μια στιγμή, σε μια Σύνοδο Κορυφής ή στην πρώτη επίσκεψη της τρόικας. Θα είναι μια συνεχής και επίπονη διαδικασία, μια σκληρή διαπραγμάτευση».
Όσο για την επιτυχία συνολικά των κυβερνητι­κών στόχων, ο Φώτης Κουβέλης εξέπεμψε το μή­νυμα ότι η Δημοκρατική Αριστερά στηρίζει μεν με όλες της τις δυνάμεις αλλά δεν είναι δεδομένη. Όπως υπογράμμισε, «θα αγωνιστεί, θα στηρίξει και θα ελέγχει σε όλα τα επίπεδα», με τους βουλευτές της να αποτελούν «το άγρυπνο μάτι εναρμόνισης της κυβερνητικής πρακτικής με τις προγραμματι­κές δεσμεύσεις» και παράλληλα τους φορείς των αγωνιών του λαού, τις προτάσεις και τα αιτήματα της «κοινωνίας των πολιτών» στο Κοινοβούλιο. Η ψήφος εμπιστοσύνης, όμως, «δεν είναι η εφάπαξ παροχή στήριξης και κατόπιν η παθητική παρακο­λούθηση», αλλά η «καθημερινή επιβεβαίωση της αμοιβαίας σχέσης εμπιστοσύνης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τη Βουλή».
Ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ επέμεινε στην ισχύ και βαρύτητα του προγραμματικού πλαισίου, αναφέ­ροντας ωστόσο ότι αυτό θέτει στόχους τετραετί­ας, κάποιοι εκ των οποίων θα προωθηθούν άμεσα για διαπραγμάτευση και κάποιοι σε δεύτερη φάση. Στην ομιλία του ο Φώτης Κουβέλης, αν και άφησε αιχμές για τη Ν.Δ., έστρεψε τα βέλη κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ για τους υψηλούς αντιπολιτευτικούς τό­νους, που άλλωστε συχνά έχουν στόχο τη ΔΗΜΑΡ ταυτίζοντάς τη με το μνημονιακό μπλοκ.

Και στο βάθος φλερτ με ΠΑΣΟΚ
Στο μεταξύ, με δεδομένο ότι σε παράλληλη τρο­χιά ανοίγουν διεργασίες ανασύνθεσης του πολιτι­κού σκηνικού, μια σχετική πρόγευση, όσον αφορά την Κεντροαριστερά, δόθηκε με αφορμή τη Συν­διάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, όπου ο Βενιζέλος πρότεινε μια πρωτοβουλία τύπου συνασπισμού της «Ελιάς» στην Ιταλία, απευθυνόμενος σε δυνάμεις όπως η ΔΗΜΑΡ αλλά και οι Οικολόγοι Πράσινοι. Στη Συνδι­άσκεψη παρευρέθηκε για να χαιρετίσει ο βουλευτής Επικρατείας και Γραμματέ­ας της ΔΗΜΑΡ Σπύρος Λυκούδης, ο οποίος έδειξε να ανταποκρίνεται στο κάλεσμα καθώς μίλησε για την ανάγκη δημιουργίας μιας «μεγάλης σοσιαλιστικής παράταξης απαλλαγ­μένης από τα βαρίδια του λαϊκισμού» και ζήτησε ανοιχτό διάλογο, χωρίς προϋπο­θέσεις, «στον χώρο του προοδευτικού σοσια­λισμού, για ένα νέο πολιτικό σχέδιο, το οποίο έχει ανάγκη η χώρα». Διευκρίνι­σε ότι απευθύνεται στους ανήκοντες στον «ευρύτερο χώρο των δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας και του προο­δευτικού σοσιαλισμού, είτε ανήκουν σε υπαρκτούς πολιτικούς σχηματισμούς είτε είναι ανένταχτοι και οραματίζονται μια ισχυρή και αξιοπρεπή Ελλά­δα με όρθια την κοινωνία».
to pontiki