Χαιρετίσματα στην εξουσία...

Δεν ξέρω αν οι άνθρωποι που έφραξαν την έξοδο στους βουλευτές προχτές το βράδυ, ήταν αγανακτισμένοι από το Σύνταγμα, ούλτρα αγανακτισμένοι που δεν τους έφτανε να κάθονται στο Σύνταγμα, προβοκάτορες ή ακροδεξιοί. Η αντίδραση όμως των παραγόντων του πολιτικού συστήματος (πολιτικών και μεγαλοδημοσιογράφων) είναι αποκαλυπτική του κυνισμού, του ξεπεσμού και βέβαια της απόστασης που τους χωρίζει από την κοινωνία και την πραγματικότητα.
Ο πολιτικός κόσμος του δικομματισμού και των παραγώγων του θορυβήθηκε λες και δεν το περίμενε ότι μια πολιτική- απότοκο συνεχούς ληστείας από ΝΔ – ΠΑΣΟΚ των κρατικών ταμείων και εσκεμμένης απαξίωσης τωνκρατικών δομών σε βάρος των πολιτών και προς όφελος του κάθε νταβατζή - που οδηγεί σε άδικη και βίαιη ανατροπή εκατομμυρίων ζωών είναι δυνατόν να προκαλέσει μένος εναντίον τους αλλά και ... «τσουβάλιασμα». «Δεν είμαστε όλοι ίδιοι» κλαψούρισε ο Παπουτσής, για "συλλήβδην απαξίωση θεσμών και προσώπων" μίλησε ο εμπνευστής του Ταμείου για τη σωτηρία της χώρας Φίλιππος Πετσάλνικος.
Είχαν προειδοποιηθεί ότι θα θερίσουν θύελλες και ότι τα πεπραγμένα τους προ ή μετά μνημονίου κάποια στιγμή θα ανοίξουν τους «ασκούς τους αιόλους».
Αυτοί που εξέφρασαν, στήριξαν ή ανέχτηκαν τη συλλογική ενοχοποίηση της κοινωνίας με σκοπό τον εκβιασμό της συναίνεσής της στο ξεπούλημά της, ήτοι το φασιστικής πνοής «μαζί τα φάγαμε», μάλλον δεν μπορούν να νοιώθουν ταπεινωμένοι κι εξοργισμένοι για άλλο λόγο παρά για το ότι το εκφώνησαν, το στήριξαν ή το ανέχτηκαν. Είναι οι πρώτοι που δεν σέβονται το Σύνταγμα αυτοί που
ακυρώνουν τη εθνική κυριαρχία, παραδίδοντας την εξουσία στα διεθνή συμφέροντα και θυσιάζοντας όχι το βιοτικό επίπεδο αλλά την ίδια την προοπτική επιβίωσης ενός ολόκληρου λαού. Είναι οι πρώτοι που δεν σέβονται το Σύνταγμα και το πολίτευμα αυτοί που καταργούν ή ανέχονται την κατάργηση της Βουλής, όταν ο υπουργός Οικονομικών αυτοεξουσιοδοτείται να υπογράφει ό,τι γουστάρει με όποιον γουστάρει. Υπόλογοι απέναντι στη Δημοκρατία είναι αυτοί που επέβαλαν ή ανέχονται την επιβολή των δανειακών συμβάσεων, του μνημονίου και όλων των νόμων που το υλοποιούν. Ο κατάλογος των εγκληματικών ευθυνών τους για την κατάσταση της χώρας είναι μακρύς.
Ας θυμώνουν λοιπόν όσο θέλουν μπροστά στις τηλεοράσεις. Ξεμπροστιάζονται την ίδια ώρα και στιγμή επιδεικνύοντας το θράσος τους να προβαίνουν τέτοιες ώρες σε συναισθηματικούς εκβιασμούς, διεκδικώντας για τον εαυτό τους αυτό που δεν επεφύλαξαν σε αυτούς που τους ανέθεσαν ρόλο άλλο από αυτόν που επιτελούν: σεβασμό και δίκαιη μεταχείριση.
Αει σιχτίρ πια...
Υ.Γ. Όσο για την κοινοβουλευτική Αριστερά, εφόσον θεωρεί ότι τα έχει όλα καλώς καμωμένα, δεν έχει τίποτα να φοβάται...
to pontiki