Το ευρώ και οι "ανίερες συγκλίσεις"

Την περασμένη εβδομάδα η δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα ότι «η λύση έξω από το ευρώ κι η επιστροφή στη δραχμή στις παρρούσες συνθήκες είναι καταστροφική», προκάλεσε έκπληξη σε πολλούς, καθώς εκλήφθηκε ως κάποιου είδους μετατόπιση από την θέση του περί ρήξης κι αποδέσμευσης από την ΕΕ. Κάποιο φτάνουν στο σημείο να λένε ότι το ΚΚΕ στηρίζει το ευρώ. Η τοποθέτηση αυτή υπήρξε δε εστία αντιπαράθεσης με τον ΣΥΝ και ιδιαίτερα το Αριστερό Ρεύμα*, το οποίο υποστηρίζει ακριβώς το αντίθετο, ότι η έξοδος από το ευρώ δεν είναι καταστροφή. Το τελευταίο έσπευσε να παρατηρήσει ότι η δήλωση αυτή στην ουσία ρίχνει νερό στο μύλο της από τα πάνω κινδυνολογίας.
Σε γενικές γραμμές στη συζήτηση μέσα ή έξω από το ευρώ που έχει αρχίσει να απλώνεται στο εσωτερικό της αριστεράς οι υποστηρικτές της κάθε μια από τις δύο επιλογές εγκαλούν την άλλη πλευρά ότι συντάσσεται με τους πιο ισχυρούς και σκληρούς κύκλους διεθνώς του κεφαλαίου και ο ένας χρεώνει στον άλλο "ανίερες συγκλίσεις". Στην πραγματικότητα, όλα παίζουν στις συζητήσεις των διεθνών χρηματοοικονομικών κύκλων με ισχυρή την άποψη ότι η έξοδος από το ευρώ είναι η πιο συμφέρουσα λύση. Επομένως όλος αυτό ο τσακωμός του ποιος ταυτίζεται με ποιον ίσως είναι άκυρος όσο δεν εντρυφεί στα πραγματικά δεδομένα γύρω από την οικονομία...
Τι συμβαίνει λοιπόν;
Το ΚΚΕ τα προηγούμενα χρόνια μιλούσε για αποδέσμευση συνολικά από την ΕΕ ζήτημα προφανώς ευρύτερο από την αποδέσμευση από την ευρωζώνη, πάντως χωρίς να τοποθετείται επί του ευρώ. Αυτό συνέβη όταν τέθηκε πλέον επίσημα ζήτημα χρέους και στο τραπέζι των λύσεων στο πλαίσιο του
δημόσιου διαλόγου – και σε αντιπαράθεση με την προωθούμενη λύση της επιτήρησης από την ΕΕ την ΕΚΤ και το ΔΝΤ - μπήκε μεταξύ άλλων από μερίδα της αριστεράς και αναλυτών εντός κι εκτός συνόρων, η πρόταση για στάση πληρωμών κι έξοδο από το ευρώ.
Εκεί το ΚΚΕ χρειάστηκε να απαντήσει με μεγαλύτερη σαφήνεια πώς εννοεί την αποδέσμευση από την ΕΕ (άρα και από το ευρώ) κι επικέντρωσε με μεγαλύτερη έμφαση στους όρους και τις προϋποθέσεις μιας τέτοιας κίνησης δηλαδή, την ύπαρξη συσχετισμών υπέρ του λαού , την εκπλήρωση δηλαδή του όρου ότι έχει συντελεστεί το πέρασμα της εξουσίας και των μέσων παραγωγής στα χέρια του, αυτό που το ΚΚΕ ονομάζει «λαϊκή εξουσία και οικονομία». Σε αντίθετη περίπτωση, σύμφωνα με το ΚΚΕ, τους όρους της αποδέσμευσης από την ΕΕ θα τους διαχειριστούν οι δυνάμεις του καπιταλιστικού συστήματος στρέφοντας και αυτή τη συνθήκη κατά του λαού και υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου.
Επιπλέον, οι εύλογες ανησυχίες ότι η έξοδος από το ευρώ θα δημιουργήσει μεγάλη αναστάτωση στην οικονομία με πρώτο θύμα τις καταθέσεις και τα εισοδήματα των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων (ευνοώντας τους εγχώριους καπιταλιστές μεγαλοεργοδότες) είναι ακόμη ένα επιχείρημα το οποίο επικαλείται ο Περισσός αλλά και η πλειοψηφία του ΣΥΝ (Τσίπρας και κορυφαία στελέχη της ηγεσίας).
Είναι χαρακτηριστική ως προς αυτό η αναφορά του υπεύθυνου του τομέα Οικονομίας του ΣΥΝ Γιάννη Μηλιού στο πρόσφατο Διεθνές Συνέδριο για το χρέος που διοργάνωσε ο ΣΥΝ (10 – 12 Μαρτίου):
«Η έξοδος από το ευρώ, με τις σημερινές συνθήκες που επικρατούν τόσο διεθνώς όσο και στην Ευρώπη δεν είναι μία επιλογή προς το συμφέρον των εργαζόμενων και επομένως δεν μπορεί να είναι επιλογή των δυνάμεων της Αριστεράς. Την έξοδο από το ευρώ προτείνουν άλλωστε υπερσυντηρητικοί κύκλοι επειδή προσδοκούν είτε ότι θα ευνοηθούν οι χρηματαγορές, είτε ότι μέσω των παλιών εθνικών νομισμάτων και του συναλλαγματικού πολέμου που θα ξεσπάσει, θα εφαρμοστούν ακόμα πιο σκληρές πολιτικές ενάντια στους εργαζόμενους.
Αλλά και η γενικότερη αποτίμηση της παγκόσμιας κατάστασης δείχνει ότι για να ανατραπεί η σημερινή παγκόσμια ηγεμονία του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος και να προωθηθούν στρατηγικοί στόχοι όπως ο έλεγχος των διεθνών αγορών και των τραπεζών, η προστασία του περιβάλλοντος και ο κοινωνικός μετασχηματισμός υπέρ των εργαζομένων απαιτούνται λύσεις που αφορούν κυρίως την αλλαγή των ταξικών συσχετισμών δύναμης σε κάθε (ευρωπαϊκή) χώρα, και όχι λύσεις προώθησης της «εθνικής ανταγωνιστικότητας» έναντι των άλλων χωρών. Θα ήταν αστείο να προτείνουμε από αυτό εδώ το Συνέδριο , π.χ. στους Πορτογάλους συντρόφους μας, να αγωνιστούν για να υιοθετήσει η χώρα τους το «νέο εσκούδο», ώστε μέσα από αλλεπάλληλες ανταγωνιστικές υποτιμήσεις να αυξηθούν, υποτίθεται, τα κέρδη των Πορτογάλων καπιταλιστών εξαγωγέων, και έτσι να βελτιωθεί, υποτίθεται επίσης, και η θέση των Πορτογάλων εργαζομένων.
Η έξοδος από το ευρώ, στις σημερινές διεθνείς συνθήκες παγκόσμιας κυριαρχίας του νεοφιλελευθερισμού, είναι απατηλή λύση αφού οι πιέσεις των χρηματαγορών σε ένα αδύνατο εθνικό νόμισμα για ευθυγράμμιση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και για να αποδεχθεί ο εργαζόμενος κόσμος μεγαλύτερες θυσίες από αυτές που υφίσταται τώρα, θα είναι μεγαλύτερες».
(Το ερώτημα είναι πόσο μεγαλύτερες θυσίες από αυτές που επιβάλλει το Μνημόνιο 2, δηλαδή την πλήρη υποθήκεσυη της χώρας και του λαού της, μπορούν να επιβάλλουν οι χρηματαογρές σε ένα εθνικό νόμισμα).
Σε αντίστιξη αυτής της θέσης, όπου μπορεί κανείς να διαπιστώσει ιδιότυπες συγκλίσεις (από διαφορετικές ίσως αφετηρίες οι θέσεις του ΚΚΕ και της ηγεσίας του ΣΥΝ μοιάζει να συγκλίνουν, κάτι που το ηλεκτρονικό «Π» έχει επισημάνει από νωρίς με... κάποια δόση χιούμορ) το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ και ιδιαίτερα ο ηγέτης του Παναγιώτης Λαφαζάνης έχουν πολλές φορές υποστηρίξει ότι η ρύθμιση του χρέους με μονομερή διαγραφή του – που μπορεί να οδηγήσει σε στάση πληρωμών κι έξοδο από το ευρώ σε συνδυασμό με την εθνικοποίηση τραπεζών, μέτρα που θα τα προωθήσει μια προοδευτική κυβέρνηση με πυρήνα την αριστερά, εδώ και τώρα, μπορούν να αποτελέσουν σημείο εκκίνησης για τη στήριξη της οικονομίας με στόχο μια νέα προοδευτική αναπτυξιακή ώθηση.
Ο Λαφαζάνης δέχεται ότι αυτές οι αλλαγές δεν θα προχωρήσουν χωρίς δυσκολίες και προκλήσεις ωστόσο υποστηρίζει ότι αυτές θα είναι «πολύ μικρότερες από τη σημερινή λεηλασία, θα είναι εντελώς βραχυπρόθεσμες και πολύ γρήγορα θα δώσουν τη θέση τους σε μια νέα ελπιδοφόρα και αναγεννητική πορεία για τον τόπο».
Η κάθε πλευρά σύντομα θα κληθεί να αναμετρηθεί με τη θέση που σήμερα υποστηρίζει. Το μόνο ερώτημα είναι το πότε;
* Όσον αφορά τις αντεγκλήσεις Αριστερού Ρεύματος - ΚΚΕ της περασμένης εβδομάδας παραθέτουμε το λινκ της ιστοσελίδας του Αριστερού Ρεύματος Iskra και γιατί τα κείμενα είναι συγκεντρωμένα, και γιατί η ιστοσελίδα του "Ριζοσπάστη" ορισμένες φορές ανταποκρίνεται αργά ή και καθόλου στο άνοιγμά της...
to pontiki