Για βιώσιμα ΜΜΕ

Καθώς το μεταπολιτευτικό consensus εχει καταρρεύσει και μία σειρά απο τις παραδοχές που συνείχαν πολίτες, κρατος και πολιτικό προσωπικό ανατρέπονται, είναι λογικό να τίθεται το ζήτημα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ουδείς λογικός ανθρωπος μπορεί να αγνοήσει οτι η σημερινή κρίση είναι και κρίση των Μέσων, του επιχειρηματικού μοντέλου τους πρίν απο όλα, του περιεχομένου και των σχέσεων ιεραρχίας που αναπτύχθηκαν σε αυτά (πχ σε κανένα «παλιό» μέσο πλήν της «Ελευθεροτυπίας» στην αρχή δέν υπήρχε μετοχική συμμετοχή των συντακτών). Η ανεργία πολλών συναδέλφων αλλά και η κατάρρευση των «παλιών» μέσων εδωσε «χωρο» και ευκαιρία σε πολλές προσπάθειες, μεταξύ των οποίων και στο protagon, να εμφανιστούν σε ενα τοπίο το οποίο διαρκώς πολωνόταν γύρω απο το
ερώτημα μνημόνιο ή αντιμνημόνιο.

Ομως το ζήτημα ενός νέου σκηνικού στα ΜΜΕ είναι πολύ ευρύτερο. Υπάρχουν νέες προσπάθειες οπως το pressproject ή το unfollow, το Hotdoc που επιχειρούν να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήματα βαζοντας τα ιδεολογικά προτάγματα της αριστεράς πρίν απο κάθε απάντησή τους. Αυτό δέν αλλάζει το γεγονός οτι εχουν συνεισφέρει στη διαλεύκανση ορισμένων σημαντικών πλευρών της κρίσης οπως στην δικαιότερη κατανομή των φόρων ή στις σχέσεις των μέσων με τους αλλους πόλους της εξουσίας (τράπεζες, κυβέρνηση). Δέν αρκεί ωστόσο το ιδεολογικό πρόταγμα -είτε το αριστερό ειτε το φιλελεύθερο- για να απαντηθούν τα ζητήματα της κρίσης των μέσων ενημέρωσης οπως τα βιώνουμε στην Ελλάδα και κυρίως για να δημιουργηθούν νέες βιώσιμες, τηρώντας τους κανόνες του παιγχνιδιού (της αγοράς;), επιχειρήσεις.
Προσωπικά πιστεύω οτι οι ειδήσεις πρέπει να κοστίζουν και για να ενημερώνεσαι πρέπει να πληρώνεις. Για να ενημερώνεσαι καλύτερα πρέπει να πληρώνεις ακριβότερα. Οχι μέσω της διαφήμισης που δημιουργεί αλλου είδους αδιέξοδα αλλά μέσω της απευθείας οικονομικής εξάρτησης απο το κοινό (συνδρομή). Για να πληρώνεται ομως όσο αξίζει η καλή δημοσιογραφική δουλειά πρέπει να κυνηγιέται η πειρατεία και η αντιγραφή. Κλέφτες δέν υπάρχουν μόνο στις τάξεις της πλουτοκρατίας αλλά σε κάθε γωνιά και εκφραση της ελληνικής ζωής. Το ελληνικό διαδίκτυο είναι γεμάτο κλέφτες που οχι μόνο αντιγραφουν ανερυθρυαστα χωρίς να πιστώνουν τους δημιουργούς των πρωτοτύπων αλλά αναπτύσσουν και αλλες πρακτικές πάνω στα προιόντα της αντιγραφής που ο συντάκτης του πρωτοτύπου δέν θα ηταν σε θέση να φαντασθεί. Η συζητηση για όλα αυτά μοιάζει «παγωμένη» κάτω απο το βάρος της απάντησης στο πολιτικό ερώτημα. Που όποια και αν είναι δέν απαντά στο ερώτημα βιώσιμων και αξιόπιστων ΜΜΕ.

ένα άρθρο των πρωταγωνιστών

protagon.gr