Πουλώντας τρόμο

Χθες, μόλις μια ημέρα μετά το χτύπημα στο Mall, ο Κώστας Γιαννακίδης έβαλε κάτω από το κείμενό του "Πόσο σίγουρος είσαι;", ένα απλό ερώτημα: "Φοβάστε μην πέσετε θύμα τρομοκρατικής ενέργειας;". Οι απαντήσεις των αναγνωστών νομίζω θα απογοήτευσαν πολλούς. Και σίγουρα, αρκετούς από εκείνους τους τηλεσχολιαστές που ήταν κατηγορηματικοί πως "επρόκειτο για ένα τυφλό χτύπημα που σίγουρα είχε στόχο να σκοτώσει μαζικά κόσμο". Έτσι ωμά το έλεγαν κάποιοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης. Χωρίς μια επιφύλαξη, ένα ερωτηματικό. Μέχρι τις 10 χθες το βράδυ, το 84% των αναγνωστών του protagon απαντούσε αρνητικά. Πως δεν φοβάται δηλαδή μήπως πέσει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας. Σίγουρα οι ερωτήσεις αυτού του τύπου μέσα από ένα site δεν διεκδικούν δάφνες μιας επιστημονικά
τεκμηριωμένης καταγραφής των διαθέσεων της κοινωνίας. Μια καλή γεύση όμως για το πώς σκέφτεται, μας τη δίνουν...
Η κοινωνία, λοιπόν, παρατηρεί το συγκεκριμένο γεγονός, προφανώς εκτιμά πως αυτά τα "παιχνίδια" μπορούν να κοστίσουν σε ανθρώπινες ζωές, ωστόσο μάλλον η συμπεριφορά της δεν αποκτά χαρακτηριστικά υστερίας και φόβου σαν κι αυτά που επιχειρούν να μεταφέρουν διάφοροι τηλεσχολιαστές. Και αρκετοί πολιτικοί.
Άλλωστε, η απλή λογική αναφέρει κάτι εξίσου απλό. Αν αυτοί που τοποθέτησαν τον εκρηκτικό μηχανισμό είχαν σκοπό να προκαλέσουν μαζικές δολοφονίες (όπως διατείνονται κάποιοι παρουσιαστές), μάλλον δεν θα έπαιρναν δυο προειδοποιητικά τηλεφωνήματα, πενήντα λεπτά πριν από την έκρηξη. Θα έβαζαν τον μηχανισμό και θα πήγαιναν σπίτι τους. Αυτό το αυτονόητο, την απλή λογική, χρησιμοποιούν προφανώς και όσοι απάντησαν στο ερώτημα. Ανεξάρτητα από δεκάδες ή εκατοντάδες ενστάσεις ή κατηγορηματικές διαφωνίες που μπορεί να έχουν γι' αυτού του είδους τις ενέργειες, οι οποίες μπορεί να έχουν και θύματα.
Το συμπέρασμα είναι πως το μεγαλύτερο μάλλον πρόβλημα στη χώρα παραμένει η σκόπιμη απουσία της αλήθειας από τον δημόσιο διάλογο. Όσο είναι δυνατόν να προσεγγισθεί αυτή η αλήθεια. Κάθε γεγονός παραποιείται για συγκεκριμένους λόγους και όλα παίρνουν τον λάθος δρόμο. Έτσι, δεν συζητάμε πόσο αρνητικά λειτουργεί για τα ίδια τα συμφέροντα της κοινωνίας μια τέτοια ενέργεια. Δεν μιλάμε για τα αίτια που οδηγούν κάποιους ανθρώπους να θεωρούν αυτές τις ενέργειες ως τις καταλληλότερες για να αντιδράσουν. Δεν παρουσιάζουμε τα γεγονότα στην πραγματική τους διάσταση καταγράφοντας με ψύχραιμο τρόπο τους κινδύνους για απώλειες ανθρώπινων ζωών. Δεν αναφερόμαστε στα αδιέξοδα τέτοιων κινήσεων. Κάνουμε ή μάλλον κάνουν το αντίθετο. Αρπάζουν το γεγονός, το παραποιούν, το μεγεθύνουν και το δραματοποιούν για να το προσαρμόσουν στις δικές τους ...αλήθειες. Που δεν είναι πάντα αλήθειες, αλλά σκοπιμότητες...
protagon.gr