Η συντηρητική στροφή

Το σετ «επιστράτευση και ξύλο» δεν έχει εμφανιστεί άλλες φορές στη σκηνή που μοιραζόμαστε. Το είδαμε στην περίπτωση του μετρό, πάνω σε μια απεργία που, παρά την επίπτωση στο κοινωνικό σύνολο, είχε έναν σημαντικό βαθμό αποδοχής από μεγάλο κομμάτι της κοινής γνώμης. Πιθανότατα και επειδή ο πολίτης που δεν ζει στην πρωτεύουσα παρακολουθεί το δράμα χωρίς ιδία συμμετοχή. Όταν επιδόθηκαν φύλλα επιστράτευσης σε φορτηγατζήδες και εργαζομένους στην καθαριότητα, η κοινωνία άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης. Στην περίπτωση του μετρό οι γνώμες διχάστηκαν, το είδαμε στη δικτυακή δημοσκόπηση του protagon αλλά και σε άλλες με το ίδιο ερώτημα. Έχω την αίσθηση ότι κάτι τέτοιο θα έδειχνε μια μέτρηση για την εισβολή των ΜΑΤ στο
αμαξοστάσιο.
Τι είναι όλα αυτά; Κυβερνητική επιλογή ή κοινωνική επιταγή; Νομίζω ότι είναι και τα δύο. Η κυβέρνηση τοποθέτησε τις μάρκες της στο αίτημα για «τάξη και συμμόρφωση» που διατρέχει όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας. Είναι, αν θέλετε, αυτό στο οποίο συμφωνεί ο νοικοκύρης με τον χρυσαυγίτη και τους «Καμμένους». Η κοινωνία έχει κάνει μια συντηρητική στροφή, τουλάχιστον με τον τρόπο που ορίζαμε τη συντήρηση στον παλιό κόσμο. Πριν από πέντε χρόνια δεν θα μπορούσε να σταθεί όρθια κυβέρνηση που επιστρατεύει και δέρνει. Τώρα τη βλέπεις να τσιμπάει ποσοστά στις δημοσκοπήσεις επειδή αδειάζει καταλήψεις.
Η ατζέντα θα γίνει ακόμα πιο συντηρητική, είναι σχεδόν νομοτελειακό. Και εσύ θα κοιτάζεις απορημένος προς την εξουσία, αλλά δεν θα ακούς τον διπλανό σου που θα χειροκροτεί.
protagon.gr