Αστεία χώρα

Το παραπάνω είναι πολιτική ανάλυση, αστυνομικό ρεπορτάζ, αν θέλετε και η απάντηση στο ερώτημα που έθρεψε γενιές: τι είναι η πατρίδα μας; Αυτές τις μέρες είναι ένα USB. Και μια ταλαιπωρία είναι, για όλους εμάς. Πάνω που είχαμε άποψη για τα συνταγματικά της παραγραφής, έρχονται οι εξελίξεις και υποχρεώνουν τον συντάκτη να πετάξει την τήβεννο και να φορέσει το t-shirt του μηχανικού πληροφορικής. Βρωμοδουλειά. Όπως εκείνες που κάνουν οι υπηρετούντες το δημόσιο συμφέρον. Είναι γελοίο και τραγικό συνάμα.

Υποθέτω ότι όλοι έχουμε καταλάβει τι έχει συμβεί. Η τεχνική έρευνα έδειξε ότι το USB που έδωσε ο Διώτης στον Βενιζέλο δεν είναι το ίδιο με εκείνο που του παρέδωσε ο Παπακωνσταντίνου. Κατά συνέπεια, ο Διώτης αντέγραψε τα δεδομένα σε άλλο μέσο. Θεωρητικά μπορεί και να τα αλλοίωσε.
Αλλά θεωρητικά μπορεί να έχουν συμβεί τα πάντα-ας πούμε κάποιος είχε υπνωτίσει τον Διώτη. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει.
Ο Παπακωνσταντίνου μπορεί να επιμένει με περισσότερη έμφαση στην ιστορία του, ειδικά όσο ο Διώτης δεν εμφανίζει το πρωτότυπο στικάκι. Βαρύνεται, βέβαια, με την απώλεια του CD και τη μεταφορά των δεδομένων στο USB. Αυτό στην ουσία του συνιστά αλλοίωση. Δεν ξέρουμε, όμως, κατά πόσο τεκμηριώνεται και νομικά.

Ο Διώτης οφείλει να δώσει εξηγήσεις. Ασφαλώς και ο ίδιος θα έχει κάτι να πει και μία θεωρία για να παρουσιάσει. Για παράδειγμα κάποιο χέρι άλλαξε τα στικάκια. Εδώ ολόκληρο CD χάθηκε, γιατί να μην έχει συμβεί και αυτό;

Ο Βενιζέλος απαλλάσσεται από τα υπονοούμενα περί αλλοίωσης, όχι όμως και από τα βασικά σημεία για τα οποία εγκαλείται, δηλαδή τη μη αξιοποίηση των δεδομένων.
Συμπέρασμα; Αν η αλήθεια παρουσιαστεί μπροστά μας, θα γίνει με ενδείξεις, όχι με αποδείξεις. Το τοπίο γίνεται τόσο ομιχλώδες, ώστε το φως αντανακλάται και επιστρέφει πίσω, τυφλώνει. Αστεία χώρα.
protagon.gr