Στη νέγρικη όπερα του Gershwin, Porgy and Bess, απ’ όπου και το πολύ γνωστό τραγούδι summertime, υπάρχει μια υπέροχη και φιλοσοφημένη άρια με τίτλο I got plenty of nuttin’, ‘έχω άφθονο τίποτα’Λέει λοιπόν ο φτωχός Porgy, (σε ελεύθερη μετάφραση)
Έχω άφθονο τίποτα
Και αυτό το τίποτα είναι άφθονο για μένα
Δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω μουλάρι
Δεν έχω μιζέριες
Τύποι με αφθονία αφθονίας
Έχουν κλειδαριά στην πόρτα
Φοβούνται μη τους κλέψει κανείς
Την ώρα που είναι εκεί έξω κάνοντας περισσότερα λεφτά, για ποιο λόγο;
Δεν έχω κλειδαριά στην πόρτα
Μπορούν να κλέψουν την κουρελού από το πάτωμα, αλλά δεν με νοιάζει
Γιατί τα πράγματα που αγαπώ, όπως τ’ αστέρια στον ουρανό, είναι ελεύθερα
Έχω άφθονο τίποτα
Και αυτό το τίποτα είναι άφθονο για μένα
Έχω το κορίτσι μου, έχω το τραγούδι μου
Έχω τον παράδεισο όλη την ημέρα
Έχω το κορίτσι μου-έχω την αγάπη μου-έχω το τραγούδι μου
Πολλές φορές έχω σκεφτεί αν η καρτερική και αισιόδοξη στάση που βγαίνει από το τραγούδι του Πόργκυ, θα μπορούσε να είναι η στάση μας, ή τέλος πάντων η στάση κάποιων από μας, απέναντι σε αυτά που μας συμβαίνουν.
Αν πριν από μερικούς μήνες ή ακόμα και βδομάδες με ρωτάγατε, θα σας έλεγα, ναι, θα μπορούσε αυτή η στάση να είναι η στάση μερικών από μας. Όχι πια σήμερα όμως. Η οργή ξεχειλίζει πια από παντού. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η αξιοπιστία της χώρας μας και του πολιτικού μας συστήματος, που ήταν έτσι κι’ αλλιώς χαμηλή, έχει πέσει κάτω από το μηδέν. Καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έχει προχωρήσει. Ψηφίζονται διάφορα και μένουν στα χαρτιά όλα. Η ελπίδα που γέννησε ο κ. Παπαδήμος (τεχνοκράτης, βαθύς γνώστης των οικονομικών θεμάτων, άνθρωπος με διεθνές
προφίλ και εκτίμηση στο πρόσωπό του στο εξωτερικό, κλπ., κλπ.) κατέρρευσε γρήγορα και οικτρά. Η τρόικα, και γενικότερα οι ξένοι, γίνονται όλο και πιο ανυπόμονοι, όλο και πιο επιθετικοί απέναντι σε μία κυβέρνηση με πρωθυπουργό άνθρωπο δικό τους. που την στηρίζουν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Βουλής. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί τόση λύσσα απέναντι σε μια «καλή» κυβέρνηση (με τα δικά τους κριτήρια βέβαια); Μα απλούστατα γιατί βλέπουν ότι τίποτε δεν μας σώζει και ότι ήδη έχουμε πτωχεύσει, είτε πάρουμε είτε δεν πάρουμε το περίφημο δάνειο και είτε υπογραφεί το «κούρεμα» ή όχι. Μας λυπούνται; Όχι βέβαια, απλά βλέπουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, αυτά που έδωσαν μέχρι τώρα και αυτά που θα μας δώσουν, αν μας δώσουν, τώρα. Από την άλλη, η κυβέρνηση τι κάνει; Κάνει λέει αντίσταση γιατί τα μέτρα που προτείνονται (δηλαδή η περικοπή μισθών, επικουρικών συντάξεων κλπ.) δεν έχουν λέει αναπτυξιακό χαρακτήρα! Καλά ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Εμπόδισε κανείς τη σημερινή κυβέρνηση και την προηγούμενη να πάρουν μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα αντί για τις εύκολες οριζόντιες και τυφλές περικοπές που κάνανε μέχρι τώρα;
Την Κυριακή στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό οι τρεις αρχηγοί επρόκειτο να προβάλουν έντονη αντίσταση λέει στην τρόικα, ο δε πρωθυπουργός απειλούσε με παραίτηση. Φαίνεται, όμως, ότι συμφώνησαν σε όλα. Θα το επιβεβαιώσουμε στη σημερινή σύσκεψη. Το όλο σκηνικό θυμίζει αντιστασιακή συνεύρεση. Προτείνω όσο συνεδριάζουν, να κρεμάσουν έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο και μία μαύρη ή μία κόκκινη σημαία.
Το μόνο σίγουρο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι έχουμε ήδη χρεοκοπήσει και τα όποια θεατρινίστικα κόλπα των πολιτικών δεν μας πείθουν. Η φτώχεια μετατρέπεται σιγά-σιγά σε πείνα και εξαθλίωση και η οργή ξεχειλίζει. Ναι, η οργή ξεχειλίζει. Το βλέπουμε καθημερινά στα γιουχαρίσματα και γιαουρτώματα των πολιτικών, όσων τολμούν ακόμα να κυκλοφορήσουν. (Αλήθεια προσέξατε ότι οι κοπές της πρωτοχρονιάτικης πίττας με την παρουσία πολιτικών, καταργήθηκαν;).
Έχω και εγώ μεγάλη οργή μέσα μου, γιατί με κορόιδεψαν, με εξαπάτησαν, με βίασαν, με κατάργησαν και με ακύρωσαν. Και όχι, ναι σίγουρα όχι ,το τραγούδι του Πόργκυ, δυστυχώς, ναι δυστυχώς, δεν με εκφράζει πια.
protagon.gr
Έχω άφθονο τίποτα
Και αυτό το τίποτα είναι άφθονο για μένα
Δεν έχω αυτοκίνητο, δεν έχω μουλάρι
Δεν έχω μιζέριες
Τύποι με αφθονία αφθονίας
Έχουν κλειδαριά στην πόρτα
Φοβούνται μη τους κλέψει κανείς
Την ώρα που είναι εκεί έξω κάνοντας περισσότερα λεφτά, για ποιο λόγο;
Δεν έχω κλειδαριά στην πόρτα
Μπορούν να κλέψουν την κουρελού από το πάτωμα, αλλά δεν με νοιάζει
Γιατί τα πράγματα που αγαπώ, όπως τ’ αστέρια στον ουρανό, είναι ελεύθερα
Έχω άφθονο τίποτα
Και αυτό το τίποτα είναι άφθονο για μένα
Έχω το κορίτσι μου, έχω το τραγούδι μου
Έχω τον παράδεισο όλη την ημέρα
Έχω το κορίτσι μου-έχω την αγάπη μου-έχω το τραγούδι μου
Πολλές φορές έχω σκεφτεί αν η καρτερική και αισιόδοξη στάση που βγαίνει από το τραγούδι του Πόργκυ, θα μπορούσε να είναι η στάση μας, ή τέλος πάντων η στάση κάποιων από μας, απέναντι σε αυτά που μας συμβαίνουν.
Αν πριν από μερικούς μήνες ή ακόμα και βδομάδες με ρωτάγατε, θα σας έλεγα, ναι, θα μπορούσε αυτή η στάση να είναι η στάση μερικών από μας. Όχι πια σήμερα όμως. Η οργή ξεχειλίζει πια από παντού. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η αξιοπιστία της χώρας μας και του πολιτικού μας συστήματος, που ήταν έτσι κι’ αλλιώς χαμηλή, έχει πέσει κάτω από το μηδέν. Καμία διαρθρωτική αλλαγή δεν έχει προχωρήσει. Ψηφίζονται διάφορα και μένουν στα χαρτιά όλα. Η ελπίδα που γέννησε ο κ. Παπαδήμος (τεχνοκράτης, βαθύς γνώστης των οικονομικών θεμάτων, άνθρωπος με διεθνές
προφίλ και εκτίμηση στο πρόσωπό του στο εξωτερικό, κλπ., κλπ.) κατέρρευσε γρήγορα και οικτρά. Η τρόικα, και γενικότερα οι ξένοι, γίνονται όλο και πιο ανυπόμονοι, όλο και πιο επιθετικοί απέναντι σε μία κυβέρνηση με πρωθυπουργό άνθρωπο δικό τους. που την στηρίζουν τα τρία μεγαλύτερα κόμματα της Βουλής. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Γιατί τόση λύσσα απέναντι σε μια «καλή» κυβέρνηση (με τα δικά τους κριτήρια βέβαια); Μα απλούστατα γιατί βλέπουν ότι τίποτε δεν μας σώζει και ότι ήδη έχουμε πτωχεύσει, είτε πάρουμε είτε δεν πάρουμε το περίφημο δάνειο και είτε υπογραφεί το «κούρεμα» ή όχι. Μας λυπούνται; Όχι βέβαια, απλά βλέπουν ότι θα χάσουν τα λεφτά τους, αυτά που έδωσαν μέχρι τώρα και αυτά που θα μας δώσουν, αν μας δώσουν, τώρα. Από την άλλη, η κυβέρνηση τι κάνει; Κάνει λέει αντίσταση γιατί τα μέτρα που προτείνονται (δηλαδή η περικοπή μισθών, επικουρικών συντάξεων κλπ.) δεν έχουν λέει αναπτυξιακό χαρακτήρα! Καλά ποιος κοροϊδεύει ποιόν; Εμπόδισε κανείς τη σημερινή κυβέρνηση και την προηγούμενη να πάρουν μέτρα αναπτυξιακού χαρακτήρα αντί για τις εύκολες οριζόντιες και τυφλές περικοπές που κάνανε μέχρι τώρα;
Την Κυριακή στη συνάντηση με τον πρωθυπουργό οι τρεις αρχηγοί επρόκειτο να προβάλουν έντονη αντίσταση λέει στην τρόικα, ο δε πρωθυπουργός απειλούσε με παραίτηση. Φαίνεται, όμως, ότι συμφώνησαν σε όλα. Θα το επιβεβαιώσουμε στη σημερινή σύσκεψη. Το όλο σκηνικό θυμίζει αντιστασιακή συνεύρεση. Προτείνω όσο συνεδριάζουν, να κρεμάσουν έξω από το πρωθυπουργικό γραφείο και μία μαύρη ή μία κόκκινη σημαία.
Το μόνο σίγουρο, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι έχουμε ήδη χρεοκοπήσει και τα όποια θεατρινίστικα κόλπα των πολιτικών δεν μας πείθουν. Η φτώχεια μετατρέπεται σιγά-σιγά σε πείνα και εξαθλίωση και η οργή ξεχειλίζει. Ναι, η οργή ξεχειλίζει. Το βλέπουμε καθημερινά στα γιουχαρίσματα και γιαουρτώματα των πολιτικών, όσων τολμούν ακόμα να κυκλοφορήσουν. (Αλήθεια προσέξατε ότι οι κοπές της πρωτοχρονιάτικης πίττας με την παρουσία πολιτικών, καταργήθηκαν;).
Έχω και εγώ μεγάλη οργή μέσα μου, γιατί με κορόιδεψαν, με εξαπάτησαν, με βίασαν, με κατάργησαν και με ακύρωσαν. Και όχι, ναι σίγουρα όχι ,το τραγούδι του Πόργκυ, δυστυχώς, ναι δυστυχώς, δεν με εκφράζει πια.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου