Παλιά στην Σοβιετική Ένωση έλεγαν ότι οι εργαζόμενοι κάνουν ότι εργάζονται και το κράτος παρίστανε ότι τους πληρώνει, εμείς με τους δανειστές παίζουμε με έναν διαφορετικό τρόπο το ίδιο θέατρο, εμείς κάνουμε ότι προσαρμοζόμαστε και εκείνοι ότι μας διασώζουν φροντίζοντας την ευρωζώνη και τις τράπεζες. Υποστήριξα το πρώτο μνημόνιο σαν μοναδική διέξοδο και υποστηρίζω και το δεύτερο, δεν βλέπω κάτι καλύτερο για να αποκτήσουμε όλοι και πάλι τον υπαρξιακό ορίζοντα που έχουμε χάσει.Ταυτόχρονα όμως δεν μπορώ να μην δώ ότι οι αριθμητικοί στόχοι στους οποίους αναφέρεται το νέο μνημόνιο είναι «ευκταίοι» αλλά αδύνατοι στόχοι. Πάρτε την οικονομία στο φάρμακο -1 δισεκατομμύριο ευρώ –από την εφαρμογή των μέτρων του Λοβέρδου. Γιατί δεν τα εφάρμοζε τόσο καιρό και γιατί να «δουλέψουν» τώρα όταν οι γιατροί εξακολουθούν ανενόχλητοι να υπερσυνταγογραφούν –και να μην τους γίνονται καταλογισμοί των ποσών εκεί που συλλαμβάνονται να «κλέβουν οπώρας» -ενώ γενόσημα, ηλεκτρονική συνταγογράφηση κλπ είναι ακόμα σε επίπεδο ευχών. Η εφεδρεία των 15.000 υπαλλήλων είναι ακαθόριστου δημοσιονομικού αποτελέσματος ενώ ακόμα λειτουργούν νοσοκομεία, εφορίες και τελωνεία που θα έπρεπε να έχουν κλείσει ή να έχουν συγχωνευτεί εκεί που λειτουργούν το ένα δίπλα στο άλλο (Αργός-Ναύπλιο, Βέροια-Νάουσα κα)
Το κακό είναι ότι τα νούμερα και τις ρυθμίσεις του μνημονίου τις διαβάζουν και άλλοι, πολύ πιο προσεκτικά από ο,τι παλαιότερα και τα συμπεράσματά τους ότι τα χρήματα ξοδεύονται σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο χωρίς να είναι σε θέση να βελτιώσουν την πραγματική οικονομική κατάσταση.
Ένας χθεσινός συνομιλητής μου από την Ευρώπη με ρώτησε αν θα ήταν καλύτερα να συνδέεται η επιτυχία κάθε μεμονωμένου μέτρου με επί μέρους πληρωμή όπως στη φάση που μια χώρα θέλοντας να μπει στην ΕΕ «κλείνει» κεφάλαια διαφορετικά δεν προχωρούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα χρειαστούν και αλλά αντιδημοτικά μέτρα αλλά θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και αποτελεσματικά συντομεύοντας τον χρόνο στην ύφεση...». Όταν τον ρώτησα «Ποιά
μέτρα;» άρχισε να ρωτάει για τα φαρμακεία, τον καθορισμό των τιμών από τις μεγάλες αλυσίδες («οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές «σας «είναι πολύ ψηλές») και τη μεγάλη φοροδιαφυγή. Για πολλά από αυτά, όπως και για την πλημμελή λειτουργία της δικαιοσύνης, το νέο μνημόνιο έχει πολιτικές που θα έπρεπε να είναι πολιτικές των ελληνικών πολιτικών κομμάτων. Έχει γίνει προσπάθεια να ποσοτικοποιηθούν (πχ πόσες εκκρεμείς υποθέσεις θα πρέπει να εκκαθαρίζουν οι δικαστές) αλλά το ερώτημα είναι ποιός θα εξασφαλίσει ότι αυτοί οι στόχοι θα πιαστούν. Ο μηχανισμός «συμμόρφωσης» παραμένει το ελληνικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό.
protagon.gr
Το κακό είναι ότι τα νούμερα και τις ρυθμίσεις του μνημονίου τις διαβάζουν και άλλοι, πολύ πιο προσεκτικά από ο,τι παλαιότερα και τα συμπεράσματά τους ότι τα χρήματα ξοδεύονται σε ένα βαρέλι χωρίς πάτο χωρίς να είναι σε θέση να βελτιώσουν την πραγματική οικονομική κατάσταση.
Ένας χθεσινός συνομιλητής μου από την Ευρώπη με ρώτησε αν θα ήταν καλύτερα να συνδέεται η επιτυχία κάθε μεμονωμένου μέτρου με επί μέρους πληρωμή όπως στη φάση που μια χώρα θέλοντας να μπει στην ΕΕ «κλείνει» κεφάλαια διαφορετικά δεν προχωρούν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις. «Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα χρειαστούν και αλλά αντιδημοτικά μέτρα αλλά θα πρέπει να είναι ταυτόχρονα και αποτελεσματικά συντομεύοντας τον χρόνο στην ύφεση...». Όταν τον ρώτησα «Ποιά
μέτρα;» άρχισε να ρωτάει για τα φαρμακεία, τον καθορισμό των τιμών από τις μεγάλες αλυσίδες («οι μισθοί πέφτουν αλλά οι τιμές «σας «είναι πολύ ψηλές») και τη μεγάλη φοροδιαφυγή. Για πολλά από αυτά, όπως και για την πλημμελή λειτουργία της δικαιοσύνης, το νέο μνημόνιο έχει πολιτικές που θα έπρεπε να είναι πολιτικές των ελληνικών πολιτικών κομμάτων. Έχει γίνει προσπάθεια να ποσοτικοποιηθούν (πχ πόσες εκκρεμείς υποθέσεις θα πρέπει να εκκαθαρίζουν οι δικαστές) αλλά το ερώτημα είναι ποιός θα εξασφαλίσει ότι αυτοί οι στόχοι θα πιαστούν. Ο μηχανισμός «συμμόρφωσης» παραμένει το ελληνικό κράτος και το πολιτικό του προσωπικό.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου