Για τους μετανάστες που ήρθαν από την Αλβανία, στην αυγή του ‘90, η Ελλάδα ήταν η «Γη της επαγγελίας». Φεύγοντας από ένα θεόκλειστο μεσαιωνικό καθεστώς, το «παράθυρο» που έμπαζε μέσα το φως της δύσης, τους γέμιζε αισιοδοξία. Ένιωσαν επιτέλους ελεύθεροι. Πολλοί εξ αυτών, όμως, είχαν την τύχη που έχει το σκυλί που κρατάς για καιρό δεμένο και όταν αποφασίζεις να το αφήσεις ελεύθερο, βγαίνει περιχαρές στον δρόμο να το γιορτάσει αλλά το πατάει το αυτοκίνητο.Ας μιλήσω τώρα απευθείας στους ομοεθνείς μετανάστες. Με αυτούς γνωριζόμαστε καλύτερα. Θα με ρωτήσετε γιατί γράφω ότι «γίναμε όλοι Έλληνες» και θα προσπαθήσω να σας απαντήσω. Δεν μας αρέσει, αλλά αν δεν πούμε εμείς τις αλήθειες - κυρίως τις πικρές- από το στόμα των άλλων θα μας πονέσει περισσότερο. Γίναμε, λοιπόν όλοι Έλληνες διότι στην αγωνιώδη προσπάθειά μας να ενταχθούμε, αφομοιωθήκαμε εύκολα. Και ας λένε άλλοι το αντίθετο. Οι Αλβανοί μετανάστες, η πλειονότητα έστω, όχι μόνο εντάχτηκαν κοινωνικά αλλά και αφομοιώθηκαν. Και αν το πρώτο είναι ζητούμενο, το δεύτερο είναι ενίοτε και τραγικό. Πέραν της απώλειας της προσωπικής ταυτότητας, κουλτούρας και ιδιαιτερότητας έχει και άλλες προεκτάσεις.
Και ως αφομοιωμένοι, σπεύσαμε να υιοθετήσουμε οτιδήποτε. Και βέβαια, συνήθως εύκολα διαθέσιμα είναι εκείνα που χρειάζονται λιγότερο κόπο. Και ακόμα λιγότερη σκέψη. Έτσι, ενώ αφήσαμε πίσω μας τη φτώχεια, μαζί με την σκληρή δουλειά και το κομπόδεμα, τρέξαμε κι εμείς στα δάνεια και απλώσαμε τα πόδια μας πέρα από το πάπλωμα. Σπίτι με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, το ίδιο και εμείς. ΙΧ με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, ΙΧ κι εμείς. Διακοπές με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, δάνειο για διακοπές κι εμείς. Μακριά από το κέντρο ο Έλληνας γείτονας, μακριά, πλέον κι εμείς. Στο κέντρο κατοικούν «οι φτωχοί και οι μετανάστες». Ως χθες, άκουγες ότι το παιδί του γείτονα «ο Αλβανός θα έρθει να το πάρει αν δεν φάει τη κρέμα του» και έλεγες «οι ρατσιστές». Σήμερα, απέκτησες κι εσύ
«αλβανό» και λες στο παιδί σου «θα έρθει ο πακιστανός». Χθες κινδύνευε το μαγαζί σου από ακροδεξιούς, σήμερα έγινες κι εσύ ακροδεξιός και το παίζεις «νταής» στον Αγ. Παντελεήμονα, σπάζοντας κεφάλια «ξένων». Εσύ, ο χθεσινός αλλά και παντοτινός ξένος για τους ομοϊδεάτες σου με τα ρόπαλα. «Ανανεώσαμε» όλη τη γκάμα των εγκλημάτων και τον «στόλο» των φυλακών. Από θύματα γίναμε θύτες. Τις κοπέλες μας και τις κοπέλες των άλλων, δεν τις ωθούν πια στην πορνεία μόνο ντόπιοι, έχουμε και μείς το μερτικό μας. Χθες, ο γείτονας Έλληνας έπαιρνε στη δουλειά τον Αλβανό και στην ώρα της πληρωμής, φώναζε την αστυνομία «να μαζέψει τον λαθρομετανάστη». Αυτό που κάνουμε κι εμείς πια σε άλλους «αλβανούς». Πλέον, όπως ο γείτονας, είμαστε κι εμείς άνεργοι, χρεωμένοι, χωρίς ελπίδα, θυμωμένοι και όλα τ’άλλα δεινά.
Όχι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είμαστε όλοι ρατσιστές, σωματέμποροι, χασισέμποροι, εγκληματίες, μπαταχτσήδες, κλέφτες, ψεύτες, τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, ανεπρόκοποι, διεφθαρμένοι, αποτυχημένοι. Είμαστε και επιτυχημένοι, δουλευταράδες, τίμιοι, αλληλέγγυοι, κοινωνικά χρήσιμοι, ανθρωπιστές, όπως ο γείτονας. Και για αυτό ακριβώς λέω ότι «γίναμε όλοι Έλληνες». Κανείς πια δεν μπορεί να μας (ξε)χωρίσει.
protagon.gr
Και ως αφομοιωμένοι, σπεύσαμε να υιοθετήσουμε οτιδήποτε. Και βέβαια, συνήθως εύκολα διαθέσιμα είναι εκείνα που χρειάζονται λιγότερο κόπο. Και ακόμα λιγότερη σκέψη. Έτσι, ενώ αφήσαμε πίσω μας τη φτώχεια, μαζί με την σκληρή δουλειά και το κομπόδεμα, τρέξαμε κι εμείς στα δάνεια και απλώσαμε τα πόδια μας πέρα από το πάπλωμα. Σπίτι με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, το ίδιο και εμείς. ΙΧ με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, ΙΧ κι εμείς. Διακοπές με δάνειο ο Έλληνας γείτονας, δάνειο για διακοπές κι εμείς. Μακριά από το κέντρο ο Έλληνας γείτονας, μακριά, πλέον κι εμείς. Στο κέντρο κατοικούν «οι φτωχοί και οι μετανάστες». Ως χθες, άκουγες ότι το παιδί του γείτονα «ο Αλβανός θα έρθει να το πάρει αν δεν φάει τη κρέμα του» και έλεγες «οι ρατσιστές». Σήμερα, απέκτησες κι εσύ
«αλβανό» και λες στο παιδί σου «θα έρθει ο πακιστανός». Χθες κινδύνευε το μαγαζί σου από ακροδεξιούς, σήμερα έγινες κι εσύ ακροδεξιός και το παίζεις «νταής» στον Αγ. Παντελεήμονα, σπάζοντας κεφάλια «ξένων». Εσύ, ο χθεσινός αλλά και παντοτινός ξένος για τους ομοϊδεάτες σου με τα ρόπαλα. «Ανανεώσαμε» όλη τη γκάμα των εγκλημάτων και τον «στόλο» των φυλακών. Από θύματα γίναμε θύτες. Τις κοπέλες μας και τις κοπέλες των άλλων, δεν τις ωθούν πια στην πορνεία μόνο ντόπιοι, έχουμε και μείς το μερτικό μας. Χθες, ο γείτονας Έλληνας έπαιρνε στη δουλειά τον Αλβανό και στην ώρα της πληρωμής, φώναζε την αστυνομία «να μαζέψει τον λαθρομετανάστη». Αυτό που κάνουμε κι εμείς πια σε άλλους «αλβανούς». Πλέον, όπως ο γείτονας, είμαστε κι εμείς άνεργοι, χρεωμένοι, χωρίς ελπίδα, θυμωμένοι και όλα τ’άλλα δεινά.
Όχι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Δεν είμαστε όλοι ρατσιστές, σωματέμποροι, χασισέμποροι, εγκληματίες, μπαταχτσήδες, κλέφτες, ψεύτες, τεμπέληδες, καλοπερασάκηδες, ανεπρόκοποι, διεφθαρμένοι, αποτυχημένοι. Είμαστε και επιτυχημένοι, δουλευταράδες, τίμιοι, αλληλέγγυοι, κοινωνικά χρήσιμοι, ανθρωπιστές, όπως ο γείτονας. Και για αυτό ακριβώς λέω ότι «γίναμε όλοι Έλληνες». Κανείς πια δεν μπορεί να μας (ξε)χωρίσει.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου