Η επικράτηση του ορθολογισμού

Στη μεγάλη νύχτα της Κυριακής δεν συνάντησα ούτε έναν αισιόδοξο άνθρωπο στη Βουλή. Στα 30 χρόνια που παρακολουθώ το πολιτικό ρεπορτάζ για πρώτη φορά παρατηρούσα και άκουγα ανθρώπους,-που κυβερνούν και αντιπολιτεύονται, ψηφίζουν «ναι» ή «όχι»-οι οποίοι δεν έβλεπαν τίποτα θετικό για την επόμενη μέρα.

Από τον πρωθυπουργό και τους υπουργούς του, από τους αρχηγούς και τους βουλευτές και τα λοιπά κομματικά στελέχη δεν εκπεμπόταν ούτε μια νότα αισιοδοξίας. Κι ας πέρασε η νέα συμφωνία με τους δανειστές με 200 παρά μια ψήφους. Όλοι την βλέπουν ως ένα πρόσκαιρο σωσίβιο, για να μην πνιγεί αμέσως ο ναυαγός.

Μέσα σ’ αυτήν την μαυρίλα υπάρχει τίποτα θετικό; Κόντρα σε όλες τις απαισιόδοξες προβλέψεις, θα πω ότι υπάρχει. Και είναι η επικράτηση του ορθολογισμού, έστω την τελευταία στιγμή. Έστω κι αν αυτός ο ορθολογισμός πήρε τα χαρακτηριστικά μιας παράλογης σχιζοφρένειας. Το γεγονός ότι, μέσα σ’ αυτό το κλίμα, βρέθηκαν 200 βουλευτές που απέτρεψαν την άμεση χρεοκοπία της χώρας είναι γεγονός ύψιστης σημασίας, το οποίο αυτή τη στιγμή οι περισσότεροι προσπερνάμε. Συνήθως τα φώτα πέφτουν σ’ αυτούς που λένε «όχι» και διαγράφονται. Δεν είναι όλοι στην ίδια κατηγορία. Αξίζουν τον σεβασμό μας όσοι συνειδητά και σταθερά εδώ και δυο χρόνια είχαν ενστάσεις. Οι τυχοδιώκτες της τελευταίας στιγμής αξίζουν την περιφρόνησή μας.

Τα 200 «ναι», που απέτρεψαν την άμεση χρεοκοπία, δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση. Διότι έπρεπε να κατανικήσουν τον παραλογισμό και τη σχιζοφρένεια που κυριαρχούσε γύρω τους και μέσα στα ίδια τα κόμματά τους όλο αυτό το διάστημα. Ας θυμηθούμε εν τάχει:

- Ακόμη και μέχρι πρότινος, ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωνε δυστυχισμένος που εφαρμόζει αυτήν την πολιτική, η οποία δεν ταιριάζει με την σοσιαλιστική ιδεολογία. Τέτοια άκουγαν οι βουλευτές και αν τα έπαιρναν τοις μετρητοίς, σήμερα θα συζητούσαμε για την πολιορκία των τραπεζών από πανικόβλητους καταθέτες (αυτή είναι η πρώτη αντίδραση σε περίπτωση χρεοκοπίας, τα υπόλοιπα έπονται). Ευτυχώς, την τελευταία στιγμή ο κ. Παπανδρέου έβαλε τα πράγματα στη θέση τους και μαζί με τον κ. Βενιζέλο, έπεισε τους 130 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να πουν «ναι». Αλλιώς μπορεί να μην είχαν πειστεί ούτε οι μισοί.

- Στην περίπτωση της ΝΔ, η σχιζοφρένεια είχε κυριαρχήσει πλήρως. Ο ίδιος ο αρχηγός της γαλούχησε επι μια διετία τα στελέχη και την κομματική του βάση με την αντιμνημονιακή ρητορεία. Καταψήφισε το πρώτο μνημόνιο και άκουγε όλο αυτό το διάστημα ακραίους τυχοδιώκτες, αλλά και καλόπιστους συντηρητικούς ανθρώπους, να του λένε «βάστα Αντώνη», θεωρώντας ότι θα έλεγε «όχι» ως το τέλος και θα «έσωζε» τη χώρα από τα νύχια της Μέρκελ και του ΔΝΤ.

Ο Σαμαράς αντελήφθη την τελευταία στιγμή-ευτυχώς- ότι η κατάσταση πήγαινε να ξεφύγει και τράβηξε τα λουριά. Ευτυχώς τα κατάφερε. Με τραύματα ναι, αλλά το κακό αποφεύχθηκε. Αλλιώς, οι δικοί του «αντάρτες», μαζί με τους αντίστοιχους του ΠΑΣΟΚ, θα είχαν σήμερα οδηγήσει τη χώρα στο βάθος του γκρεμού. Την τελευταία στιγμή ο κ.Σαμαράς φέρθηκε υπεύθυνα, πρέπει να του το αναγνωρίσουμε. Τα υπόλοιπα ας τα βρει με τους ψηφοφόρους τους.

Το ξαναλέμε. Μέσα στη γενική μαυρίλα, μέσα στο κλίμα παραλογισμού και σχιζοφρένειας που είχε καλλιεργηθεί, το χτεσινό αποτέλεσμα αποτελεί θρίαμβο του ορθολογισμού. Δεν μπορούμε να το εκτιμήσουμε όσο αξίζει, διότι δεν ζούμε σήμερα τα αποτελέσματα που θα είχε ένα καταστροφικό «όχι». Ευτυχώς.

protagon.gr