Σερίφηδες

ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της επικοινωνίας, είµαστε λίγο σαν τα χρυσόψαρα. Η µνήµη µας διαρκεί ελάχιστα. Αν όµως δεν ήµασταν επιλήσµονες – ή αν ήµασταν περισσότερο παρατηρητικοί – ή αν ξεκολλούσαµε από τονελληνοκεντρισµό µας, θα αντιλαµβανόµασταν σχετικά γρήγορα πως Αµερικανοί και Γερµανοί κάνουν ακριβώς την ίδια κουβέντα εδώκαι τρία χρόνια. Απλώςη κουβέντααυτή περιλαµβάνει τώρα και εµάς.

ΑΦΟΡΜΗ για τις παρατηρήσεις αυτέςείναι οιαµερικανογερµανικές σχέσεις της τελευταίας εβδοµάδας, αρχής γενοµένης από τη συνάντηση Οµπάµα – Μέρκελ στην Ουάσιγκτον. Ο αµερικανόςπρόεδρος είπε ευγενικάότι το Βερολίνο πρέπει να έχει τον νου του στην Ελλάδα. Η γερµανίδα καγκελάριος µίλησε για τη σηµασία του ευρώ και την ανάγκη να είναι οι χώρεςτης ευρωζώνηςανταγωνιστικές.

ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ αντιλαµβάνονται την κρίση µε όρους παγκοσµιοποίησης. ∆ηλαδή τα βλέπουν όλα συστηµικά. Οπως µάθαµε αρκετά µετά, το Fed,δηλαδή η Αµερικανική Κεντρική Τράπεζα, άνοιξε το 2008 «γραµµές» – δηλαδή έδωσε ρευστότητα – σε τράπεζες όπως η ελβετική UBS και η βρετανική Barclays. ∆εν ήταν αµερικανικές. Εχουν όµως τέτοια διεθνή διασύνδεση – δηλαδή συστηµικότητα – που, αν «έπεφταν», θα έπαιρναν µαζίτους όλοτο τραπεζικό σύστηµα. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον δεν είναιπλέον µόνον ο σερίφης, αλλά και ο τραπεζίτης της υφηλίου.

ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, η Γερµανία είναι µια ενάρετη – και βασικά αυστηρή – οικονόµος που δεν συγχωρεί. ∆εν καταλαβαίνει γιατί οι άλλοι δεν µπορούν νατα κάνουν όπως αυτή. ∆ηλαδή να δουλεύουν σκληρά. Να κάνουν επίπονες αλλαγές. Να ξοδεύουν λίγο. Και να αποταµιεύουν πολύ. Σύµφωνα µε τη λογική αυτή, όποιος πέφτει έξω είναι επιπόλαιος. Κι αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συµµαζευτεί.


ΟΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ αυτές αναµετρήθηκαν σκληρά από το φθινόπωρο του 2008 ώς την άνοιξη του 2009 όταν η γκρίνια της Μέρκελ στα G-20 ήταν ατελείωτη. Ισως και ο στρουθοκαµηλισµός της. Οι γερµανικές τράπεζες ήταν κι αυτές φίσκαστα τοξικάοµόλογα. Στην πραγµατικότητα,η ενάρετηΓερµανία έχει µια θέση στονκαναπέ τούσαλούν µπαρτου διεθνούς χρηµατοπιστωτικού συστήµατος. Απλώς δεν έχει το πρόσταγµα όπως στην ευρωζώνη. Εκεί το Βερολίνο µπορούσε να κάνει ότι δεν θυµάται πόσα ελληνικά οµόλογα έχουν οι Γερµανοί ή πόσα όπλα µάς πούλησαντην τελευταία δεκαπενταετία και πόση σχέση έχει αυτό µε το χρέος µας.

ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο γερµανικός οικονοµικός εξτρεµισµός χτυπούσε κόκκινο, η Ουάσιγκτον έδειχνε τα ανακλαστικά της για το θέµα της Ελλάδας. Φυσικά, ο Οµπάµα – που µέχριτώρα δεν πολυπερνούσε τον Ατλαντικό – δεν έχει καµιά κάψα για εµάς. Απλώς ξέρει ότι αν «σκάσουµε» τους επόµενους µήνες, θα «ρίξουµε» τη διεθνή οικονοµία που θα πέσει πάνω στις αµερικανικές εκλογές του2012. Οπως πάντα, όλα στην πολιτική είναι τοπικά.

ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ οι Αµερικανοί έβαλαντους Γερµανούς στη γραµµή τους. Φάνηκε στις χθεσινές δηµόσιες τοποθετήσεις Μέρκελ και Σόιµπλε για το ελληνικό πρόβληµα.
politismos politis