Westpac: Η Γερμανία ν' αφήσει τις εμμονές και να βοηθήσει την Ελλάδα

 

Η Γερμανία οφείλει να ξεπεράσει άμεσα την εμμονή με την εφαρμογή αυστηρής λιτότητας και να υποστηρίξει τις εθνικές κυβερνήσεις ειδικά σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, την Ισπανία αλλά και άλλες χώρες, καθώς η ίδια θα ζημιωθεί περισσότερο, μόνο με το κόστος από την επιστροφή της Ελλάδας στην δραχμή να υπολογίζεται στα 150 δισ. δολάρια», δήλωσε ο Σαγκ στο αυστραλιανό δίκτυο ABC.

Ο ίδιος είπε ότι είναι πλέον
αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι «τα δομικά προβλήματα της νομισματικής ένωσης, όπως η έλλειψη κοινού φορολογικού και τραπεζικού συστήματος, η απουσία ενός κοινού πολιτικού οργάνου που θα ασκεί την υψηλή εποπτεία αυτών των ευαίσθητων τομέων, η απόλυτη δυσκαμψία στην εφαρμογή των απαραίτητων μεταρρυθμίσεων που θα καταστήσουν πιο λειτουργική την Ένωση και χωρίς να διαφαίνεται καμία προοπτική αυτά να ξεπεραστούν, αποτελούν τροχοπέδη που καθιστούν την ευρωζώνη μη ανταγωνιστική και καταδικασμένη στην αποτυχία».

Προσθέτει δε ότι τόσο η Γερμανία όσο και οι χώρες του ανεπτυγμένου Βορρά θα πρέπει να «παρέχουν πακέτα οικονομικής στήριξης στις περιφερειακές οικονομίες του Νότου με τα σοβαρά προβλήματα για πολλά χρόνια ακόμα, έως ότου να είναι σε θέση οι τελευταίες να προχωρήσουν στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα τους επιτρέψουν σε μια πρώτη φάση να επιβιώσουν και σε μια δεύτερη φάση να σταθούν αυτόνομα στη νομισματική ένωση, τουλάχιστον στην παρούσα μορφή της.

O Σαγκ καταλήγει ότι ο «μοναδικός τρόπος να υλοποιηθεί το όνειρο της πλήρους πολιτικής και φορολογικής ένωσης είναι το να βρεθεί ( η Ε.Ε.) προ τετελεσμένου με την εκδήλωση μιας κρίσης
χρέους στη Γαλλία».

Εξηγεί ότι «το δημόσιο χρέος της Γαλλίας αγγίζει το 90% του ΑΕΠ, με τα αντίστοιχα επίπεδα για την Ισπανία και την Ιταλία να κυμαίνονται στο 80% και στο 120%. Μάλιστα, η γαλλική οικονομία και αγορά εργασίας χαρακτηρίζονται ως μη ανταγωνιστικές. Ως εκ τούτου, το μόνο στοιχείο που τη σώζει από πιθανή επίθεση των διεθνών αγορών είναι η κουλτούρα του εθνικισμού που χαρακτηρίζει τους Γάλλους πολίτες, ώστε να είναι απόλυτα συνεπείς στις φορολογικές τους υποχρεώσεις, κάτι που δεν ισχύει βέβαια ούτε για τους Έλληνες ούτε για τους Ισπανούς».

Εντούτοις, τονίζει ότι εάν «οι αγορές θεωρήσουν ότι ο μοναδικός τρόπος να ξεπεράσει η Γαλλία την απροθυμία παραχώρησης της αυτονομίας της σε όργανα ελέγχου και χάραξης πολιτικής που δεν θα
είναι γαλλικής υπηκοότητας, τότε σίγουρα θα επιτεθούν στην οικονομία της, μέχρι να υποχωρήσει στο αναγκαίο αίτημα της εμβάθυνσης τόσο σε φορολογικό όσο και σε τραπεζικό επίπεδο».

ethnos.gr