Ας έρθουν να τα πάρουν όλα… Έτσι καταλαβαίνει ο Έλληνας. Δεν καταλαβαίνει αλλιώς" η ηθοποιός Χρύσα Ρώπα, μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση στην Ελλάδα, συμμετέχοντας στον δημόσιο διάλογο του tvxsΧρ.Ρ.: Έχω μια σχιζοφρενική σχέση πάνω σε αυτό. Υπάρχουν δύο πλευρές μου: Η μία μου πλευρά λέει να τα πάρουνε όλα, να τα... αξιοποιήσουν, γιατί είναι άνθρωποι οι οποίοι –επειδή γνωρίζω καλά την Ευρώπη- σέβονται το περιβάλλον, τους ανθρώπους, τα παιδιά που φέρνουν σ’ αυτόν τον κόσμο…
Θυμάστε, τότε με το Τσέρνομπιλ που απαγορεύτηκαν οι καρποί της γης; Ένας σπουδαίος συγγραφέας θα μπορούσε να γράψει χιλιάδες σελίδες πάνω σε αυτό. Ήταν το προμήνυμα. Γιατί, τώρα, μας απαγορεύονται οι καρποί της γης με άλλο τρόπο. Μας απαγορεύεται και η γαλήνη. Μας απαγορεύεται και η ηρεμία. Μας απαγορεύεται και η αξιοπρέπεια. Μας απαγορεύεται και το αυτονόητο. Μας απαγορεύεται η ζωή!Η ζωή τί θέλει; Αυτά τα πολύ απλά πράγματα΄ δικοί μας άνθρωποι, εμείς οι ίδιοι δηλαδή, και είμαστε και μεις συνυπεύθυνοι σε αυτό, καταφέραμε να φτάσουμε σε αυτό το σημείο: να μας απαγορεύεται η ζωή! Υπάρχει περίπτωση να πληρώνουμε σε λίγο και τον αέρα που αναπνέουμε.
Οπότε, η μία μου πλευρά, λέει ας έρθουν κάποιοι άνθρωποι -γιατί η ζωή είναι τέχνη- που... γνωρίζουν την τέχνη της ζωής. Δεν πειράζει. Όλοι περαστικοί είμαστε από εδώ. Εγώ δεν πιστεύω στα σύνορα.
Είναι μια μικρή γη, που υπάρχει ζωή και θα μπορούσε να υπάρχει και σε άλλους πλανήτες, απλώς δεν το ξέρουμε. Τίποτα δεν θα πάρουμε μαζί μας.
Είναι αισχρή ματαιότητα… ενώ υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν από την πείνα΄ γιατί τα 2/3 του πλανήτη, αυτής της μικρής γης, πεθαίνουν από την πείνα, και το 1/3 ζει με το ζόρι, και το άλλο 1/3 με αυτή τη χυδαία ματαιότητα μαζεύει πλούτο λες και πρόκειται να ξαναρθούμε σ’ αυτή τη ζωή, λες και δεν μας ανήκουν μόνο δύο μέτρα γης.
Σε αυτή την κατάσταση μας οδήγησαν διάφορα αίτια, τα οποία είναι η έλλειψη παιδείας, η έλλειψη ηθικής, αμοραλισμού δηλαδή.
Τα τελευταία 40 χρόνια, αυτό το εισήγαγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Σημίτης. Το χρηματιστήριο τί ήτανε; Έλλειψη ηθικής: μη δουλεύετε μωρέ, παίξτε εκεί πέρα να βγάλετε το εύκολο χρήμα.
Ενώ η ζωή δεν είναι να βγάζεις χρήματα, είναι να ζεις! Η ζωή όμως μας απαγορεύεται.Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν να φάνε, υπάρχουν άνθρωποι που λαχταρούν να φάνε π.χ. μια μπανάνα, να φάνε βρε αδερφέ. Είναι οικογένειες, με 5 ή 6 παιδιά. Για βάλε… από μία μπανάνα. Και άμα θέλει κάποιος να φάει από δύο;
Αυτή λοιπόν, είναι η μία μου πλευρά. Που λέει ας έρθουν κάποιοι που... γνωρίζουν την τέχνη της ζωής να κάνουν μια καλή μοιρασιά της πίτας.
Γιατί όλα εκεί επικεντρώνονται. Στην πίτα. Όπως ένας πατέρας και μια μάνα που κάθονται το μεσημέρι να φάνε, δεν δίνουνε στα παιδιά, τρώνε οι ίδιοι τη μισή, μετά κρατούν και λίγο για το απόγευμα, λίγο για το βράδυ, λίγο για αύριο, και ότι... περισσεύει δίνουν και στα παιδάκια τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει. Είναι θέμα πίτας.
Οπότε, η μία μου πλευρά, λέει –όπως ξαναείπα- να ‘ρθούνε! Να τα πάρουν όλα! Να τα πάρουν να τα... αξιοποιήσουν!Αν πάτε εκδρομή με αμάξι στην Ιταλία, και δείτε τους αγρούς τους, τα σπιτάκια τους, θα νομίζετε ότι ήρθε ένας ζωγράφος, ένας σκηνογράφος και τα σχεδίασε. Αυτό σημαίνει εσωτερική γαλήνη. Ασφάλεια. Πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να τα έχουμε.
Κρ.Π.: Το "να έρθουν να τα πάρουν όλα... " το λέτε ειρωνικά, φυσικά...
Χρ.Ρ.: Καθόλου. Είναι θέμα σχιζοφρένειας.
Έχω μια σχιζοφρένεια σε αυτόν τον τομέα. Λέω να έρθουνε, να τα πάρουν όλα, να τα... αξιοποιήσουν, να κάνουν παραλίες, να κάνουν έργα, και να υπάρχουν κανόνες, που θα εξυπηρετούν αυτούς, και τους οποίους θα ξέρουμε να τηρούμε…Θα εξυπηρετούν αυτούς που έχουν καπιταλιστικές διαθέσεις συσσώρευσης πλούτου –λες και θα τα πάρουν μαζί τους. Και αυτοί, ξέρετε, είναι και οι πιο δυστυχισμένοι...
Γιατί αυτοί οι άνθρωποι πλήττουν. Είμαι βέβαιη εκατό τοις εκατό, γιατί έχω γνωρίσει μερικούς από αυτούς. Ότι θέλουν το παίρνουν. Και αυτό που θέλουν είναι υλικό. Έχει εξαφανιστεί δηλαδή η ανησυχία τους η πνευματική, η διανοητική, η συναισθηματική. Κανείς δεν βγαίνει να μιλήσει.
Έχετε δει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια να βγει ένας, όπως παλιά, που έβγαινε, ας πούμε, ένας Χατζηδάκις… Έχετε δει; Κανείς. Κανείς δεν βγαίνει να μιλήσει.
Και αν έχω τολμήσει να βγω να πω μερικά πράγματα πολύ φοβάμαι ότι γίνομαι η τρελή του χωριού...
Αλλά δεν με πειράζει γιατί δεν φοβάμαι απολύτως τίποτα. Το μόνο που φοβάμαι είναι να μην πεινάσει το παιδί μου.
Και η άλλη μου πλευρά, είναι πολύ απογοητευμένη, στα όρια της απελπισίας όμως΄ απαισιόδοξη΄ ενώ εγώ είμαι μαχήτρια και δεν με πτοεί τίποτα στη ζωή μου. Αλλά σήμερα νιώθω ήττα.Και προσωπικά και ως…
Κρ.Π.: … μέλος μιας κοινωνίας, εννοείται;
Χρ.Ρ.: Έχω ένα μερίδιο. Κάτι δεν έκανα καλά και εγώ.
Κάτι δεν κάναμε καλά και αφήσαμε τους κλέφτες να πουλήσουν την Ελλάδα. Γιατί αυτός ήταν ο στόχος. Μη νομίζετε ότι σε αυτούς, ξαφνικά, τους… προκύπτει κάτι. Αυτά είναι σχεδιασμένα όλα.Δηλαδή, τώρα πια, που πέρασαν και τα χρόνια, το γεγονός ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου έδωσε, έδωσε, έδωσε΄ κι όλοι αρχίσαν να κάνουν εξοχικά στην παραλία, στο βουνό, σπίτια 300 τετραγωνικών με οκτώ Φιλιππινέζες μέσα, και ένας μαύρος να κάνει αέρα, και μετά όλη αυτή η κρίση κατανάλωσης… Διότι έρχονταν τα λεφτά και δεν ήξεραν τί να τα κάνουν...
Και μην ξεχνάμε ότι η προηγούμενη γενιά, η γενιά που μας μεγάλωσε, ήταν γενιά της Κατοχής. Οπότε, όταν ο άνθρωπος έχει στερηθεί πολλά χρόνια, πολλά πράγματα…
Μετά, ήρθε και η τεχνολογία και τελειώσαμε. Κι όταν λέω τεχνολογία, εννοώ πλυντήριο, κουζίνα, απλά πράγματα. Άρχιζε να αλλάζει η ζωή.
Οι γυναίκες αν δεν θέλανε τον άντρα τους χωρίζανε΄ γιατί είχανε και αυτές πάρει ένα πολύ μικρό μερίδιο…
Ξέρετε, οι γυναίκες, οι μαύροι, οι ομοφυλόφιλοι, είναι δεύτερης κατηγορίας άνθρωποι… Υπάρχουν κατηγορίες ανθρώπων. Εγώ είμαι και υιοθετημένο παιδί… Υπάρχει και αυτή η κατηγορία. Αυτό το λέω πάντα. Το έγραψε και ο Τατσόπουλος, αλλά, δυστυχώς, δεν το διάβασα΄ δεν είχα αντοχή να το διαβάσω.
Έχουμε, λοιπόν, χωρίσει τους ανθρώπους σε κατηγορίες. Το έχουμε «φάει» αυτό. Έχει εμποτιστεί στην ψυχή μας. Το μυαλό μας είναι σε αδράνεια.Αρκεί να σας πω, ότι οι τακτοποιημένοι αλλοδαποί που ήρθαν στην Ελλάδα και εγκατασταθήκαν, γιατί είχαν προβλήματα στη χώρα τους, γιατί πεινούσαν… διότι ποιός αφήνει το σπίτι του και την πατρίδα του για να πάει σε μια άλλη χώρα να καθαρίζει σπίτια (ενώ έχει τελειώσει Πανεπιστήμια) σε διάφορες τρελές Ελληνίδες που πάνε στον Χόντο και ψωνίζουνε 1000 ευρώ;
Άνοιξα τυχαία χτες την τηλεόραση, και είδα μια εκπομπή που σχολίαζε τα παπούτσια και τα ρούχα που φορούσαν στα βραβεία Mad. Ξέρετε πόσο κάνουν ένα ζευγάρι από αυτά τα παπούτσια; Επειδή τυχαίνει να μένω αυτή την εποχή στο Κολωνάκι, γιατί μου έχει δώσει ένα σπίτι ένας φίλος εφόσον είμαι άστεγη, δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, δηλαδή, δεν αντέχω… Ξέρετε πόσο κάνουν; Μη μου λέτε, ναι. Ξέρετε πόσο κάνουν; Τρεις μισθούς!
Αντί να μένω, λοιπόν, σε αυτά τα ερεθίσματα που με τρελαίνουνε… προτιμώ το άλλο. Αυτή είναι η σχιζοφρένειά μου. Ντρέπομαι, λυπάμαι, από την άλλη λέω, πάμε από το κακό στο χειρότερο; E, ας έρθουν να μας τα πάρουνε, να τα... αξιοποιήσουν!Κρ.Π.: Να τα... αξιοποιήσουν; Δεν θα τα εκμεταλλευτούν, και μάλιστα για δικό τους συμφέρον;
Χρ.Ρ.: Ποιος κάνει οτιδήποτε για τον άλλον; Όλα είναι εμπόριο. Όλα μεταφράζονται σε χρήμα. Και θα καταντήσουμε να δουλεύουμε για 20 ευρώ την ημέρα.
Αλλά ο Έλληνας, νομίζω ότι θέλει να φτάσουν τα πράγματα στο μη περαιτέρω για να βγει και να…
Αυτή τη στιγμή, είμαι σε μία πόλη της Ελλάδας, όπου το 90% έχει ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Λοιπόν, βλέπετε εσείς πουθενά, από κάπου, φως; Εγώ δεν βλέπω.
Κρ.Π.: Για τα αποτελέσματα των εκλογών τι έχετε να πείτε;
Χρ.Ρ.: Έχουμε ξανά Δεξιά! Δηλαδή, έλεος! Έλεος παιδιά.Θυμόσαστε ότι υπήρχε μια μεγάλη μερίδα που έλεγε ότι «μας έσωσε ο Παπαδόπουλος»; Τι σημαίνει αυτό; Μπήκε μια «ησυχία», μία «τάξη»... Αλλά, το γεγονός ότι γεμίσανε τα νησιά εξορισμένους, σκοτώθηκε κόσμος, βασανίστηκε κόσμος, αυτοί οι... κακοί οι αριστεροί, οι κομουνιστές. Δηλαδή, προκειμένου να επιβιώσουν, έλεγαν «δε με νοιάζει», το θέμα είναι να μην είσαι κομμουνιστής.
Ήταν τόσο απλό για τον Έλληνα που είχε στερηθεί παιδεία, ιστορία… Δεν ξέρουνε ιστορία. Γιατί αν ήξεραν ιστορία δεν θα ξαναβγάζανε τους Δεξιούς και τους ακροδεξιούς…Κρ.Π.: «Να μην είσαι κομμουνιστής», έλεγαν; Ή ουσιαστικά «να μην είσαι πολίτης» - παραφράζοντας τον Κοροβέση που γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Ανθρωποφύλακες»: «Προσπάθησα να παραμείνω πολίτης»;
Χρ.Ρ.: Να μην είσαι άνθρωπος! Χρόνια η Ελλάδα το περνάει αυτό. Δεν είναι τώρα με την κρίση. Λοιπόν, δεν μπορώ άλλο. Δεν μπορώ. Δεν θέλω άλλο. Να τα πάρουν όλα! Εγώ προσωπικά έτσι αισθάνομαι. Να έχουν και ένα μαστίγιο και να μας μαστιγώνουνε! Δεν θα καταλάβει, αλλιώς, ο Έλληνας. Δεν πρόκειται να καταλάβει.Εδώ, βγαίνανε στην τηλεόραση -γιατί είχαμε πρόσφατα και δύο προεκλογικούς αγώνες- άνθρωποι που ήθελαν μια θεσούλα ντε και καλά στην εξουσία.
Μου λέει, ένας φίλος μου που διαβάζει τα μνημόνια, «Χρύσα, δεν έχω λόγια, έχω χάσει τον ύπνο μου…». Αυτά εμείς τα ξέρουμε; Γιατί κανείς δεν μας ενημερώνει. Και συνεχίζουνε και μας κοροϊδεύουνε.
Ή αυτό, το ότι κάποιοι έχουν λεφτά έξω; Βάλανε τον Ακη μέσα; Και τι σημαίνει αυτό; Γιατί δεν μπαίνουν και οι άλλοι; Βγήκε ο Βενιζέλος τώρα και κυκλοφόρησε αυτό το ιντερνετικό βιβλίο «μαζί τα φάγαμε»! Ε, όχι, δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Μας χρησιμοποιήσατε για να φάτε κάποιοι! Δεν τα φάγαμε όλοι μαζί. Εμείς γιατί πεινάμε τότε;
Και ύστερα… ας έρθει η Αστυνομία σπίτια μας να δει τι έχουμε.
Και θα σας πω και κάτι τώρα, για όλα αυτά τα πράγματα… από πού ξεκινάνε. Ο φυσικός μου πατέρας ήταν ψαράς λίγο πιο έξω από τη Θεσσαλονίκη στη Χαλάστρα. Είχε τρία κορίτσια, και εμένα που με έδωσε. Όταν κλείσαν τα κανάλια εκεί, γιατί είχε πολύ κουνούπι και τότε δεν υπήρχε άλλος τρόπος αντιμετώπισης, τα σπίτια που ήταν από τις δύο πλευρές των καναλιών έπρεπε να τα χωρίσουν στη μέση οι γείτονες. Η μάνα που με γέννησε, λοιπόν, του έλεγε «Γιάννη, μας παίρνουν το οικόπεδο», δεν μιλούσε αυτός έκανε δίχτυα, πάλι εκείνη έλεγε και ξαναέλεγε το ίδιο, «Γιάννη, μας παίρνουν το οικόπεδο»… Και εκείνος κάποια στιγμή της είπε «Τώρα; Το έχουνε πάρει…». Και ήταν ένας ψαράς. Τώρα λοιπόν, σκέφτομαι, «τι δίκιο που είχες ρε πατέρα!».
Δηλαδή, θέλω να πω, έχουν μπει τέτοιοι σπόροι, μέσα μου, που επιβεβαιώνεται συνέχεια ότι όλα είναι μάταια… Αυτή η συσώρρευση, η κατανάλωση, η επίδειξη… δηλαδή, έχω δει με τα μάτια μου, να παντρεύονται άνθρωποι και να έρχονται με το πλοίο στον Αστέρα της Βουλιαγμένης. Τι νόημα έχει; Πεινάει ο κόσμος! Και αφήστε τον τρίτο κόσμο. Πεινάνε οι αθίγγανοι που είχαμε εδώ πέρα, που δεν τους έδωσαν ένα σχολείο να μάθουν γράμματα. Σε κούρασα;
Κρ.Π.: Όχι καθόλου. Αυτόν τον δημόσιο διάλογο τον ξεκίνησα γιατί κανείς δεν μίλαγε δημόσια, ειδικά τότε. Για να ακούω από κάποιους ανθρώπους, λίγους, που μιλάνε, έστω, τα αυτονόητα... Γιατί δυστυχώς, ανοίγεις την τηλεόραση και βλέπεις τους ίδιους και τους ίδιους να μη λένε τίποτα. Και ειδικά τα προηγούμενα χρόνια δεν μιλούσε κανείς, εκτός από ελάχιστους σαν τον Λαζόπουλο τον οποίο, μάλιστα, πολλοί τον κατηγορούσαν...
Χρ.Ρ.: Αποστασιοποιούμαι από την προσωπική σχέση που έχω με τον Λάκη - γιατί είναι ο πατέρας μου, ο φίλος μου, όλα… - για να σας πώ κάτι που δεν το έχω πει ποτέ:
Ένας άνθρωπος που βγαίνει που μιλάει –και λάθος να κάνει- πρέπει να είναι πολύ καθαρός από πίσω. Γι’ αυτό και μιλάνε λίγοι. Αυτό λοιπόν, δεν του το έχουν αναγνωρίσει ποτέ. Γιατί, έχουν ψάξει να βρούνε για να τον κατηγορήσουν… Άνθρωπο όμως, που να έχει αυτή τη συνέπεια, και στο λόγο και στην πράξη, είναι φυσικό να τον βλέπουν σαν ούφο. Δεν μπορούν να πιστέψουν ότι υπάρχει το φαινόμενο Λαζόπουλος.
Κι αυτό δεν του το έχω πει ποτέ. Αισθάνομαι, τόσο καλά απέναντι σε έναν ακέραιο άνθρωπο. Γιατί ο Λάκης είναι από τους λίγους ακέραιους ανθρώπους που έχω γνωρίσει στη ζωή μου, στην Ελλάδα΄ γιατί έξω είναι αλλιώς τα πράγματα.Κρ.Π.: Σαν επίλογο, τι έχετε θα πείτε για το «τι πρέπει να κάνουμε;», σαν θέση δική σας, απέναντι σε όλο αυτό που συμβαίνει;
Χρ.Ρ: Να τα πουλήσουν όλα, να παίρνουμε τα ψίχουλα όπως οι Κινέζοι… (αλλά εμείς νομίζουμε ότι δεν υπάρχει άλλος από εμάς, ότι είμαστε το κέντρο της γης).
Να έρθουν, και να βάλουν και μαστίγιο σε μας! Τότε μόνο υπάρχει μία ελπίδα, ο Έλληνας να αντιδράσει κάπως. Αλλά τότε θα έχουν γίνει στάχτη όλα, θα έχουν πουληθεί όλα. Τότε, νομίζω ότι θα είναι πάρα πολύ αργά. Νομίζω ότι εκεί οδηγούμεθα, αλλά ότι μας αξίζει.Έλεγα στον γιό μου όταν ήταν μικρός (τον οποίο δεν έχω χτυπήσει ποτέ, ούτε μια φορά, και τώρα είναι δεκαοκτώ χρονών) «μη το κάνεις αυτό» και εκείνος το έκανε. Τότε λοιπόν, του έλεγα, «θα υποστείς τις συνέπειες». Αυτό, μάλλον, ήταν πάρα πολύ σοφό που έλεγα, γιατί όλοι θα υποστούμε τις συνέπειες, όλοι θα… περάσουμε από το ταμείο.
Εδώ η κόλαση, εδώ και ο παράδεισος. Τα παιδιά μας δεν φταίνε σε τίποτα. Όπως βλέπετε τα παιδιά τα περισσότερα, φροντίζουν να φύγουν στο εξωτερικό…
Νομίζω, ότι ο Έλληνας, δεν θα μπορεί να κάνει και τίποτα, θα τα μαζέψει και θα φύγει. Δηλαδή, τόσο τραγικά τα βλέπω τα πράγματα!Κρ.Π.: Είχε πει ένας οικονομολόγος από το 2002, που είναι από τους κορυφαίους στην Αμερική, του οποίου δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα, ότι «η οικονομία της Ελλάδας μετά την Ολυμπιάδα θα καταρρεύσει, όπως έπεσε το πάτωμα σε εκείνον τον γάμο του Ισραήλ… αν θυμάστε. Η Ελλάδα τέλειωσε!, είπε, φύγετε απο τώρα στο εξωτερικό΄ τα ξέρουν όλοι, και κοιτάνε τι να φάνε...».
Χρ.Ρ.: Μόνο από την Ολυμπιάδα φάγανε; Το χρηματιστήριο; Γιατί δεν θίγεται το θέμα αυτών που έχουν λεφτά έξω; Γιατί θα πάνε έξω όλοι αυτοί και θα τρώνε με χρυσά κουτάλια. Αλλά υπεύθυνοι είμαστε όλοι.
Κρ.Π.: Πατρίδα τέτοιων ανθρώπων είναι μόνο τα χρήματά τους;
Χρ.Ρ.: Μιλάμε για μεγάλο χάος… Δεν μπορείς να το πιάσεις από πουθενά. Αλλά είμαστε στη χώρα της κομπίνας…
Κρ.Π.: Ο Γιανναράς είπε, ότι έφτιαξαν τους νόμους ώστε να μπορούν να γίνονται νόμιμα οι κομπίνες, οπότε πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα, πλέον…
Χρ.Ρ.: Ποιος θα το αλλάξει το Σύνταγμα; Αυτοί… Η Βουλή το χειμώνα είχε πετρέλαιο που έκαιγε 24 ώρες το 24ωρο, αλλά ο κόσμος δεν είχε. Τι να περιμένεις από αυτούς του ανθρώπους; Αλλά, εγώ, δεν περιμένω και από τους Έλληνες τίποτα.
Κρ.Π.: Και για εκείνους που συνειδητοποιούν κάποια πράγματα και το επισφράγησαν και με την ψήφο τους;
Χρ.Ρ.: Εγώ ψηφίζω ΚΚΕ χρόνια. Δεν υπήρξα ποτέ μέλος του κόμματος, αλλά η διάπλαση της συνείδησής μου οφείλεται σε αριστερές αντιλήψεις και νομίζω ότι η Αλέκα αυτό λέει, αυτό εννοεί. Δεν μπορώ να τις προσάψω… Αυτό μπορεί. Δεν ελπίζω τίποτα, ούτε από το ΚΚΕ, ούτε από τους Έλληνες, δεν ελπίζω κάτι, αλλά με τη συνείδησή μου, δεν θα μπορούσα τίποτε άλλο να…
Κρ.Π.: Όταν καίγεται το σπίτι μας, δεν κοιτάμε όλοι μαζί να την σβήσουμε και να συνεργαστούμε γι αυτό; Τι πιστεύετε, λοιπόν, για το θέμα μιας συνεργασίας που λείπει;
Χρ.Ρ.: Όλοι θέλουν να σώσουν το τομάρι τους. Αδιαφορούν πια. Η ταπεινή μου άποψη είναι αυτή΄ μπορεί να προσβάλλει όλο τον ελληνικό λαό, αλλά αυτή είναι η άποψή μου. Κανένας δεν θέλει να αλλάξουν τα πράγματα. Γιατί αν ήθελαν δεν θα ψηφίζανε τον Αντωνάκη τον Σαμαρά. Άρα, υπάρχει ένας διχασμένος λαός, είναι ένας εμφύλιος.
Κάποτε πολεμούσαν με μαχαίρια, μετά με ακόντια, μετά με όπλα, μετά έρχεται η Αμερική και ρίχνει μια πυρηνική βόμβα. Σήμερα, έχουν αλλάξει τα όπλα… Τώρα σε σκοτώνουν αναίμακτα.Το γεγονός ότι αυτοκτονεί κόσμος, γιατί ξαφνικά νιώθει απαξίωση, ή γιατί είχε κάνει την επιχείρησή του και πρέπει να πληρώνουν αυτοί, ενώ οι κλέφτες είναι στη Βουλή… Αυτοκτονεί κόσμος στην Ελλάδα. Δεν νομίζω ότι κανένας ενδιαφέρεται για το σύνολο. Ο καθένας την πάρτι του.
Έχουμε γίνει τομαριστές, μας έκαναν… σαράντα χρόνια είναι αυτά, έ; Τομαριστές, ανίδεοι, ανιστόρητοι, απαίδευτοι, και βλέπετε δεν νοικιάζονται τα σπίτια, δεν πουλιούνται τα σπίτια, δεν υπάρχουνε λεφτά, δεν υπάρχει δουλειά, δεν υπάρχει παιδεία…
Κρ.Π.: Και πώς θα... κλείνατε;
Χρ.Ρ.: Με έναν στίχο του Μιχάλη Γκανά:
Τα τριαντάφυλλα και τα σπαθιά / τάχτηκαν για το κόκκινο. / Κι η μνήμη / για να φυλάει τα σύνορα» (Τα μικρά, σ. 16).tvxs.gr
Η μνήμη έχει να κάνει με την καθημερινή ζωή. Το έχουμε χάσει, λοιπόν, αυτό. Ήταν προφητικός αυτός ο στίχος του Γκανά. Έχουμε χάσει τη μνήμη μας. Μας την αγοράσανε. Κι εμείς την δώσαμε΄ όπως έδωσε ο Φάουστ την ψυχή του, εμείς δώσαμε τη μνήμη μας σαν ελληνικός λαός. Δεν θυμόμαστε! Αλλιώς δεν εξηγείτε. Γιατί αλλιώς θα αντιστεκόμασταν.-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου