Δεν κάθεσαι να παρακολουθήσεις συζήτηση επί των προγραμματικών δηλώσεων με τον καύσωνα να ζεματάει στα τσιμέντα. Γενικώς δεν χάνεις και τίποτα αν δεν δεις τη συζήτηση. Ξέρεις ότι επικρατούν οι τύποι και διατηρούνται τα προσχήματα. Κανένας δεν θυμάται τι συζητήθηκε στη Βουλή με τις προγραμματικές δηλώσεις. Έρχεται η κανονική ζωή και βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Κάπως έτσι, δεν μπορώ να φανταστώ ποιοι ασχολήθηκαν με τη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής. Εξαιρώ τους δημοσιογράφους. Προσθέτω και μερικούς ακόμα που διατηρούν μία διεστραμμένη σχέση με την πολιτική. Ποιοι άλλοι είδαν Βουλή μέσα στον Ιούλιο, υπό συνθήκες καύσωνα και ημέρα Σάββατο; Αν είστε ένας από αυτούς θα θέλαμε να μάθουμε για την περίπτωση σας στο πεδίο των σχολίων.
Παρακολούθησα τη συνεδρίαση για, περίπου, πέντε ώρες. Ξεκίνησα με Τσίπρα και το παράτησα κάπου στην Ξηροτύρη. Και σημείωσα τα εξης:
H ομιλία του Τσίπρα μου άρεσε. Μου άρεσε ακόμα και όταν πρόσθεσε εκείνες τις προσχηματικές προειδοποιήσεις για τις αποκρατικοποιήσεις, όταν έφερε λίγο από Τσάβες στη Βουλή. Ήταν, όμως, μία ωραία σοσιαλδημοκρατική ομιλία που θα ζήλευε κάθε Πασόκος με μνήμη. Εξαιρετική ομιλία, ίσως η καλύτερη που έχει εκφωνήσει ως τώρα. Αναμενόμενο, αφού στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι πιο εύκολα τα πράγματα.
Μου άρεσε και ο Βενιζέλος, ειδικά το εγχείρημα αποδόμησης των επιχειρημάτων Τσίπρα. Απολαμβάνω να τον βλέπω σε υψηλούς τόνους. Περιμένω το σαρδάμ που δεν κάνει. Ασφαλώς μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες της συνεδρίασης ήταν το χειροκρότημα που δέχθηκε από τα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας, Οι του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν χειροκροτήσει τον Σαμαρά. Χρειάζονται συντονισμό.
Υπήρξαν δύο στιγμές κατά τις οποίες νόμιζα ότι ο Καμμένος θα βάλει τα κλάματα. Ένας Θεός ξέρει πόσα μωρά θα άρχισαν να κλαίνε, ξεχασμένα δίπλα σε καμιά τηλεόραση. Όπως φάνηκε, ο πολιτικός του λόγος θα είναι «εμπορικός» που κλείνει το μάτι σε θεωρίες συνωμοσίας. Σίγουρo ακροατήριο, αλλά με σαφή όρια ως προς τις δυνατότητες διεύρυνσης του.
Η ομιλία του Μιχαλολιάκου είναι case study. Προσεκτικά διατυπωμένη, χωρίς ακρότητες, σχεδιασμένη να μιλήσει στον τύπο που παρακολουθούσε από κανένα επαρχιακό καφενείο. Θα πάει να πάρει τη θέση του Καρατζαφέρη. Δεν έχει τη χάρη, έχει, όμως, τα προσόντα και πρόθυμο ακροατήριο. Αν, ας πούμε, έλεγε όσα είπε ο Κασσιδιάρης, για ναρκοπέδια και άλλα ωραία, θα είχε τρομάξει ο κόσμος. Πήρε την κουβέντα του καφενείου και την ανέβασε στο βήμα. Η εικόνα των όρθιων βουλευτών του που δεν χειροκρότησαν ήταν, τουλάχιστον, ιδιαίτερη. Κάποιοι τρόμαξαν, κάποιοι έβαλαν τα γέλια. Εσείς;
Μετά από Καμμένο και Μιχαλολιάκο, ο Φώτης Κουβέλης, ακουγόταν υποτονικός-δεν γίνεται και αλλιώς. Είχε μία μικρή αμηχανία ως κυβερνητικός εταίρος, αλλά ήταν ο πολιτικός και ο φυσικός εαυτός του.
Η Αλέκα Παπαρήγα, ως γνωστόν, δεν μίλησε λόγω αδιαθεσίας.
Ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είναι για βήμα Βουλής. Εκτός και αν ο ίδιος γράψει την επόμενη ομιλία του. Ήταν εμφανές ότι διάβαζε ξένο κείμενο, προσηλωμένος στο χαρτί, αποφεύγοντας να σηκώνει συχνά το κεφάλι για να αντιμετωπίζει κάμερα και ακροατήριο. Θα μάθει.
Γενικό συμπέρασμα; Το πολιτικό θέαμα αναμένεται συναρπαστικό σε αυτή τη Βουλή. Υπάρχουν τα κατάλληλα πρόσωπα και, δυστυχώς, υφίστανται οι κατάλληλες συνθήκες. Θα μας προκαλέσει θλίψη, αλλά όχι πλήξη.
protagon.gr
Παρακολούθησα τη συνεδρίαση για, περίπου, πέντε ώρες. Ξεκίνησα με Τσίπρα και το παράτησα κάπου στην Ξηροτύρη. Και σημείωσα τα εξης:
H ομιλία του Τσίπρα μου άρεσε. Μου άρεσε ακόμα και όταν πρόσθεσε εκείνες τις προσχηματικές προειδοποιήσεις για τις αποκρατικοποιήσεις, όταν έφερε λίγο από Τσάβες στη Βουλή. Ήταν, όμως, μία ωραία σοσιαλδημοκρατική ομιλία που θα ζήλευε κάθε Πασόκος με μνήμη. Εξαιρετική ομιλία, ίσως η καλύτερη που έχει εκφωνήσει ως τώρα. Αναμενόμενο, αφού στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι πιο εύκολα τα πράγματα.
Μου άρεσε και ο Βενιζέλος, ειδικά το εγχείρημα αποδόμησης των επιχειρημάτων Τσίπρα. Απολαμβάνω να τον βλέπω σε υψηλούς τόνους. Περιμένω το σαρδάμ που δεν κάνει. Ασφαλώς μία από τις πλέον χαρακτηριστικές εικόνες της συνεδρίασης ήταν το χειροκρότημα που δέχθηκε από τα έδρανα της Νέας Δημοκρατίας, Οι του ΠΑΣΟΚ δεν είχαν χειροκροτήσει τον Σαμαρά. Χρειάζονται συντονισμό.
Υπήρξαν δύο στιγμές κατά τις οποίες νόμιζα ότι ο Καμμένος θα βάλει τα κλάματα. Ένας Θεός ξέρει πόσα μωρά θα άρχισαν να κλαίνε, ξεχασμένα δίπλα σε καμιά τηλεόραση. Όπως φάνηκε, ο πολιτικός του λόγος θα είναι «εμπορικός» που κλείνει το μάτι σε θεωρίες συνωμοσίας. Σίγουρo ακροατήριο, αλλά με σαφή όρια ως προς τις δυνατότητες διεύρυνσης του.
Η ομιλία του Μιχαλολιάκου είναι case study. Προσεκτικά διατυπωμένη, χωρίς ακρότητες, σχεδιασμένη να μιλήσει στον τύπο που παρακολουθούσε από κανένα επαρχιακό καφενείο. Θα πάει να πάρει τη θέση του Καρατζαφέρη. Δεν έχει τη χάρη, έχει, όμως, τα προσόντα και πρόθυμο ακροατήριο. Αν, ας πούμε, έλεγε όσα είπε ο Κασσιδιάρης, για ναρκοπέδια και άλλα ωραία, θα είχε τρομάξει ο κόσμος. Πήρε την κουβέντα του καφενείου και την ανέβασε στο βήμα. Η εικόνα των όρθιων βουλευτών του που δεν χειροκρότησαν ήταν, τουλάχιστον, ιδιαίτερη. Κάποιοι τρόμαξαν, κάποιοι έβαλαν τα γέλια. Εσείς;
Μετά από Καμμένο και Μιχαλολιάκο, ο Φώτης Κουβέλης, ακουγόταν υποτονικός-δεν γίνεται και αλλιώς. Είχε μία μικρή αμηχανία ως κυβερνητικός εταίρος, αλλά ήταν ο πολιτικός και ο φυσικός εαυτός του.
Η Αλέκα Παπαρήγα, ως γνωστόν, δεν μίλησε λόγω αδιαθεσίας.
Ο Γιάννης Στουρνάρας δεν είναι για βήμα Βουλής. Εκτός και αν ο ίδιος γράψει την επόμενη ομιλία του. Ήταν εμφανές ότι διάβαζε ξένο κείμενο, προσηλωμένος στο χαρτί, αποφεύγοντας να σηκώνει συχνά το κεφάλι για να αντιμετωπίζει κάμερα και ακροατήριο. Θα μάθει.
Γενικό συμπέρασμα; Το πολιτικό θέαμα αναμένεται συναρπαστικό σε αυτή τη Βουλή. Υπάρχουν τα κατάλληλα πρόσωπα και, δυστυχώς, υφίστανται οι κατάλληλες συνθήκες. Θα μας προκαλέσει θλίψη, αλλά όχι πλήξη.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου