Καλά τα μέτρα, αλλά πάρτε κι άλλα...

Ως συνήθως, οι εκθέσεις του ΟΟΣΑ, του ΔΝΤ, της Κομισιόν, της ΕΚΤ και άλλων οργανι­σμών λειτουργούν σαν λαγοί και παρα­θέτουν δέσμες βάναυσων μέτρων που χρειάζονται για να πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους. Ο κόσμος πανικοβάλλεται και έρχεται μετά η κυβέρνηση να υιοθετήσει ελαφρώς... ηπιότερα μέτρα δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ότι κάτι κερδίσαμε.
Πρώτο μέτρο φιγουράρει, όπως πάντα, η πάταξη της φοροδιαφυγής, ώστε να διασκεδάζονται οι εντυπώ­σεις. Στην ουσία βεβαίως, τα υψηλά κλιμάκια που φοροδιαφεύγουν, συνε­χίζουν ανενόχλητα καθώς δεν σχεδιά­ζεται κανένας μηχανισμός για τη στόχευσή τους, που θα ανακούφιζε την οικονομία κατά 30%. Αντιθέτως, έρχο­νται ακόμα και αυτόφωρα για τους μικρο-οφειλέτες.
Τα μέτρα που προτείνει ο ΟΟΣΑ πε­ριέχουν διάφορα... απίστευτα, όπως
♦ κατάργηση των χαμηλών συντε­λεστών ΦΠΑ σε μεθόριο και νησιά,
♦ ένταξη των γεωργικών εργασιών στον γενικό ΦΠΑ και κόψιμο των επι­δομάτων τους,
♦ νέα μείωση στο αφορολόγητο,
♦ νέα γενική αύξηση φόρων,
♦ μείωση στην έκπτωση των δαπα­νών στις δηλώσεις,
♦ άρση της μονιμότητας στο Δημό­σιο,
♦ κατάργηση της πρόωρης σύντα­ξης,
♦ πιθανή αύξηση του ορίου συντα­ξιοδότησης
♦ και, βεβαίως, το αγαπημένο όλων: αύξηση στις ασφαλιστικές ει­σφορές με ταυτόχρονο τσεκούρι στα δικαιώματα.
Εδώ διερωτάται κανείς εάν όλα αυ­τά λέγονται και γράφονται σκόπιμα κα­θώς η υιοθέτησή τους θα βυθίσει πε­ρισσότερο τη χώρα στη δίνη της ύφε­σης και για μεγαλύτερο χρονικό διά­στημα, τη στιγμή μάλιστα που πρέπει, βάσει της νέας δανειακής σύμβασης αλλά και του ιδίου του ΟΟΣΑ, να πε­τύχουμε πρωτογενή πλεονάσματα της τάξεως του... 6% (!) από το 2013, προ­κειμένου να καταστεί βιώσιμο το ελλη­νικό χρέος.
Από τη μια δηλαδή ο ΟΟΣΑ ζητά πρωτογενή πλεονάσματα και αναπτυξιακούς ρυθμούς και από την άλλη ζητά μέτρα που κάθε άλλο παρά ανά­πτυξη θα φέρουν. Και έτσι, με τέτοια εξέλιξη, η κυβέρνηση δεν θα έχει άλλη επιλογή από την πλήρη αποκρατικοποί­ηση όλων των κρατικών πόρων, προκει­μένου
να ξελασπώσει.
Ο στόχος είναι πλέον τόσο εμφανής, ώστε προκαλεί απορίες γιατί η κυβέρ­νηση δεν τον αναγνωρίζει ή... κάνει ότι δεν τον αναγνωρίζει. Το ερώτημα είναι λοιπόν: Γιατί η κυβέρνηση οδηγεί τα πράγματα προς τα εκεί;

«Καπνός» και ο... Μάρσαλ
Η κυβέρνηση έσπευσε να προαναγ­γείλει και να πανηγυρίσει ως δική της διαπραγματευτική επιτυχία τον πακτω­λό χρημάτων που θα ερχόταν από την Ε.Ε., υπό την ομπρέλα ενός «σχεδίου Μάρσαλ» που θα έφερνε δισεκατομ­μύρια και μαζί τους την ανάπτυξη. Η επιπολαιότητα της κυβέρνησης φάνη­κε με τον χειρότερο τρόπο όταν στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου οι ηγέ­τες της Ε.Ε. διεμήνυσαν στον πρωθυ­πουργό το αυτονόητο: «Χρησιμοποίη­σε πρώτα τα κονδύλια που έχεις και... βλέπουμε».
Ο Γ. Παπανδρέου έσπευσε στις ανα­κοινώσεις του να αναφερθεί στο νέο «σχέδιο Μάρσαλ», όμως ψάχνοντας στα συμπεράσματα της Συνόδου Κο­ρυφής δεν το βρήκαμε να αναφέρεται πουθενά. Αντιθέτως, όπως προέκυψε από το ρεπορτάζ, ο όρος αυτός αφαι­ρέθηκε στο τελικό ανακοινωθέν. Έτσι η κυβέρνηση έμεινε να εξαγγέλλει κον­δύλια και αναπτυξιακές μεθόδους που ουδέποτε αποφασίστηκαν. Τι αποφασί­στηκε αντί γι’ αυτό;
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της Κομισιόν, «θα επιτραπεί σε έξι χώ­ρες να συνεισφέρουν λιγότερο σε έρ­γα που επί του παρόντος συγχρημα­τοδοτούν με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Επιτροπή καθιστά διαθέσιμο αυξημένο ποσοστό συγχρηματοδότησης της Ε.Ε. για την Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Πορ­τογαλία, τη Ρουμανία, τη Λετονία και την Ουγγαρία».
«Το μέτρο δεν αντιπροσωπεύει νέα ή πρόσθετη χρηματοδότηση, αλλά επιτρέπει την πρόωρη καταβολή των κονδυλίων που ήδη δεσμεύτηκαν στο πλαίσιο της πολιτικών της Ε.Ε. για τη συνοχή, την αγροτική ανάπτυξη και την αλιεία. Η συνεισφορά της Ε.Ε. θα αυξη­θεί έως 95 κατ’ ανώτατο όριο, αν ζητηθεί από τα ανωτέρω κράτη - μέλη».
Με αυτόν τον τρόπο η Ε.Ε., και ιδιαί­τερα η Γερμανία, διαμηνύει στην Αθή­να ότι εύκολα χρήματα δεν θα έρθουν χωρίς περαιτέρω οδυνηρές παραχωρή­σεις, άλλες από αυτές που θα κάνουμε για να πάρουμε το νέο δάνειο.
Μάλιστα η Κομισιόν, βλέποντας ότι η απορροφητικότητα των κονδυλίων του ΕΣΠΑ ήταν μόλις 17% το 2010, παρά τη
σοβαρή κρίση της οικονομίας, αποφάσι­σε ότι τα εναπομείναντα κονδύλια θα τα διαχειρίζεται η Ομάδα Κρούσης, υπό τον Γερμανό επίτροπο που θα εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο.
Ο Χορστ Ράιχενμπαχ θα είναι ο νέος υπερ-υπουργός, που μαζί με τους Τόμσεν, Μαζούχ, Τράα, Μορς θα αναλάβει την ουσιαστική διαχείριση της ελληνι­κής οικονομίας. Ο Γερμανός θα έχει την εξουσιοδότηση να τρέξει το ΕΣΠΑ παρακάμπτοντας την κυβέρνηση.
Και ενώ το Μαξίμου αναμένει νέα κονδύλια για την ανάπτυξη, η Γερμανία διαμηνύει ότι όχι μόνο δεν θα τα πάρου­με, αλλά υπάρχει κίνδυνος και να τα χά­σουμε εάν δεν συμμορφωθούμε στους δημοσιονομικούς στόχους. Η Γερμανία ετοιμάζει σκληρούς όρους διακυβέρ­νησης για τις υπερχρεωμένες χώρες, που περιλαμβάνουν πάγωμα κοινοτικών πόρων, εάν δεν ακολουθήσουμε κατά γράμμα τους όρους της νέας δανειακής σύμβασης.
Και διερωτώμαστε: Αφού η κυβέρ­νηση επιμένει να συμφωνεί και να θέ­τει όρους που δεν είναι ρεαλιστικοί και που δύσκολα θα επιτευχθούν και άρα θα επιτρέψουν την ενεργοποίηση όλων των κυρώσεων που θα καταγράφονται στο δάνειο, πού ακριβώς βαδίζει η Ελ­λάδα;
to pontiki