Ως «βάθεμα» της καπιταλιστικής κρίσης «χωρίς γιατρειά» είδε το ΚΚΕ τις πρόσφατες εξελίξεις στην παγκόσμια οικονομία, προτρέποντας τον λαό για αγώνες ενάντια στην «εξουσία των μονοπωλίων», κατά τη συνήθη του έκφραση.
Η Αλέκα Παπαρήγα, εν μέσω του γενικού χαμού στα χρηματιστήρια της υφηλίου μετά την υποβάθμιση του αξιόχρεου των ΗΠΑ και του παγκόσμιου συναγερμού για την αντιμετώπιση της κατάστασης, παρενέβη προκειμένου να αναδείξει την άποψη του ΚΚΕ για τα τεκταινόμενα, ότι δηλαδή η όποια κινητοποίηση εκ των άνω για «διάσωση» της ευρωζώνης και της παγκόσμιας οικονομίας «δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια νέα καταιγίδα εναντίον των λαών».
Η γ.γ. της Κ.Ε. του ΚΚΕ πήρε σαφείς αποστάσεις από θέσεις που αντιμετωπίζουν τους ηγέτες της Ε.Ε. ως «ανάξιους» ή «απαθείς» και σημείωσε ότι αυτό που παρατηρούμε σήμερα δεν είναι η αδυναμία τους να λάβουν ορθές αποφάσεις, αλλά «ένας αμείλικτος πόλεμος μεταξύ τους για το ποιο κράτος θα έχει τις μικρότερες απώλειες». Αναφερόμενη στους οίκους αξιολόγησης υπογράμμισε ότι αυτοί δεν έχουν ούτε στενά αμερικανική ιδεολογία ούτε ευρωπαϊκή, αλλά είναι «συνασπισμένοι επιχειρηματικοί όμιλοι, οι οποίοι ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την κερδοφορία τους».
Αυτό που δεν μπορεί να παραβλεφθεί, σύμφωνα με το ΚΚΕ, όπως το διατυπώνει η Αλέκα, είναι ότι το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δεν έχει «αποτελεσματικό διαχειριστικό φάρμακο για την κρίση του καπιταλισμού», όποια δύναμη του αστικού πολιτικού συστήματος κι αν έχει τη διαχείριση (π.χ. φιλελεύθεροι, δημοκρατικοί ή ρεπουμπλικάνοι στις ΗΠΑ) και πως η τρέχουσα κρίση δεν έχει σχέση μ’ εκείνη των αρχών της δεκαετίας του ’70, όταν «ο καπιταλισμός κατάφερνε να ξεπερνάει την κρίση του και να περνάει σε ανάπτυξη με ρυθμούς μεγαλύτερους από αυτούς που είχε πριν από την κρίση».
Αγωνιστικός μονόδρομος
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση οι αγώνες είναι μονόδρομος, σύμφωνα με την πάγια θέση και προτροπή του ΚΚΕ, το οποίο πάντως δεν βλέπει άμεση λύση. Η Παπαρήγα μίλησε για την ανάγκη «κοινωνικών εξεγέρσεων» και «κοινωνικών επαναστάσεων» τη δεύτερη και τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα, αναφορές που δεν συνηθίζει το ΚΚΕ για τον φόβο παρερμηνειών και στρεβλώσεων.
Διευκρίνισε ότι δεν μιλά για «τυφλά ξεσπάσματα» και συνέδεσε την παραπάνω αναφορά με την «εργατική και λαϊκή εξουσία».
Η οργάνωση των αγώνων και η συμμαχία των λαϊκών στρωμάτων με το ΚΚΕ απαιτεί χρόνο, ως εκ τούτου η λύση, κατά την οπτική του, τοποθετείται στο μέλλον και περνάει μέσα από σημερινές θυσίες και δράση για την αναχαίτιση των μέτρων και την πρόκληση ρηγμάτων «στο αστικό πολιτικό σύστημα, ούτως ώστε να ανοίξει ο δρόμος, όπως λέμε, της εργατικής λαϊκής εξουσίας».
Η Αλέκα διεμήνυσε ότι το ΚΚΕ είναι η μόνη πολιτική δύναμη που δεν συμμετέχει στην αστική διαχείριση, στην οποία ενέταξε κάθε πολιτική δύναμη που «περιορίζεται» να λέει «κάτω η κυβέρνηση», «κάτω το μνημόνιο», υπό το σκεπτικό όχι ότι δεν είναι δίκαια αιτήματα, αλλά ότι «αυτά καθαυτά τα συνθήματα δεν ανοίγουν τον δρόμο της νέας πολιτικής εξουσίας», αντιθέτως είναι αξιοποιήσιμα από το αστικό σύστημα και του προσφέρουν τη δυνατότητα να κερδίσει χρόνο εις βάρος του λαϊκού κινήματος.
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου