Παγκόσμιο χωριό σε σύγχυση

«Οι Αμερικανοί την πάτησαν γιατί είναι βουτυρόπαιδα». Αυτό είναι ένα από τα πρώτα συμπεράσματα της περισπούδαστης ανάλυσης, τοπικής εφημερίδας, που έχω μπροστά μου. Σε μια άλλη παράγραφο διαβάζω «έτσι την πατάνε αυτοί που δεν σέβονται τα δίκια των λαών». «Ήρθε η ώρα οι ηγεμόνες, οι προύχοντες και οι κολαούζοι τους να πάνε στον αγύριστο». Η σκέψη της αναλύτριας κάνει άλματα και εγώ αναζητώ το βιογραφικό της που, αδίκως, είναι καταχωνιασμένο στο τέλος μόνο του κειμένου. Απόφοιτος ελληνικού οικονομικού πανεπιστημίου, γραμματέας του συλλόγου γυναικών της περιοχής και τέως σύμβουλος της πολιτιστικής επιτροπής της Νομαρχίας. Είναι φανερό ότι η παγκόσμια κρίση επέβαλε στα επαρχιακά ΜΜΕ να αναζητήσουν, εκτάκτως, σχολιαστές με κύρος. Με γνώσεις οικονομίας, με λαϊκή αποδοχή και κουλτούρα. Γιατί άλλωστε - αν το καλοσκεφθείς - αυτά έλειψαν στους «άφρονες αμερικανούς» και «έφτασαν εδώ που έφτασαν». Η κατάρτιση (σαν και αυτή που προσφέρουν τα ελληνικά πανεπιστήμια), οι «συλλογικές διαδικασίες αναβάπτισης στη λαϊκή εντολή» και βέβαια ο πολιτισμός, αλλά αυτό, για να είμαστε ειλικρινείς, ή υπάρχει ή δεν υπάρχει σε μια χώρα. Και στην περίπτωση της Αμερικής είναι φανερό ότι δεν υπάρχει. «Οι αμερικανοί κατέπεσαν υπό το βάρος ενός φρενήρη καταναλωτισμού. Από την κοινωνία τους απουσίαζε το κλασικό πνεύμα και η καρτερική αυτοσυγκράτηση. Μια χώρα φάντασμα χωρίς ποιοτικούς συμβολισμούς και ιστορικές αναφορές». Ο τσεκουράτος λόγος της αναλύτριας με αφήνει άφωνο: «Τόσα χρόνια παρασιτούσαν, και τελικά κατάντησαν μαζί με τους βορειοευρωπαίους συμμάχους τους, έρμαια του γιγαντισμού τους» (…) «είχαν αντικαταστήσει την δικαιοσύνη με την δύναμη, τους πολίτες με τους υποτακτικούς, την εργασία με τα δανεικά».

Δεν αμφιβάλω ότι κείμενα, ανάλογου περιεχομένου, μπορεί να βρει κανείς και στον Αθηναϊκό τύπο. Τα ίδια λένε όλο το χειμώνα και αρκετοί τηλεοπτικοί (για να μην αναφερθώ στους σοβαροφανείς καθηγητές «μας»). Άλλωστε ο «νεοελληνικός αντιστασιακός λόγος», ένας είναι, και πλέον έχει μεταλαμπαδευθεί και στις ανυποψίαστες μέχρι πρότινος επαρχιακές σελίδες. Εκεί που κάποτε διαβάζαμε επαίνους για τη δράση πολιτευτών, τοπικά τροχαία, κηδείες μνημόσυνα, ανταποκρίσεις από χοροεσπερίδες και ιερές πανηγύρεις, αναγγελίες για νεολαιίστικα πάρτι και λαϊκά ξεφαντώματα, προσκλήσεις για ημερήσιες εκδρομές και μοντέρνα κουρέματα … εκεί καταχωρούνται πλέον υποδείξεις προς Αμερικανούς και άλλους αναξιοπαθούντες (μαζί με αγγελίες αγοράς παλαιών
κοσμημάτων και πολυτίμων λίθων – αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Η παγκοσμιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο. «Ο κόσμος είναι ένα παγκόσμιο χωριό» είπαμε και κάποιοι το πήρανε τοις μετρητοίς.
«Σαν τον Σίσυφο, έτσι και η Ελλάδα πρώτη, έζησε την απανθρωπιά των αγορών, αλλά επέζησε και τώρα μπορεί να διδάξει τους καρπούς της όπως το έκανε και με το έπος του ‘40». (Ψιλοασυνάρτητο είναι, αλλά δεν μπορούσα παρά να σας ενημερώσω για το τελικό συμπέρασμα της αναλύτριας - για να ξέρετε πού πορευόμαστε).
protagon.gr