Οι Άνθρωποι, «μέρη» στατιστικού πίνακα αριθμών

Αγαπητή Αυγουστιάτικη ραστώνη,
Αλήθεια πως μπορεί κανείς αβίαστα και αφελώς να συμπεράνει ότι τρανοί, περισπούδαστοι πρωθυπουργικοί ή υπουργικοί σύμβουλοι κι ολόκληρη η ηγεσία της Ε.Ε. «δεν ξέρουν τι τους γίνεται» όταν μόνο τον τελευταίο χρόνο (επισήμως) χάθηκαν 300.000 θέσεις εργασίας, η ανεργία να έχει πλησιάσει (και πάλι επισήμως) το 17% , ταυτόχρονα, συστηματικά και διά νόμων που έχουν (με το σοσιαλιστικό χέρι στη καρδιά) ψηφιστεί, να μειώνονται μισθοί, συντάξεις, επιδόματα κ.α. εργασιακές συμβάσεις. Εκατομμύρια συμπολίτες μας νιώθουν στο πετσί τους την ιδιωτικο-κρατική πολιτική της αφαίμαξης της πλειονότητας του πληθυσμού… Όλα τα προαναφερόμενα και τις κοινωνικές συνέπειές τους, οι κύριοι, απόφοιτοι Harvard, του LSE και της… Νομικής Αθηνών, φαντάζει αδύνατον να μην τα είχαν προβλέψει.
Πως μπορεί κανείς να πιστέψει ότι τους διέφυγαν τα βασικά της οικονομικής επιστήμης περί της συνεχούς μείωσης των φορολογικών και ασφαλιστικών βάσεων, όπου είναι επιβεβλημένη η διεύρυνσής των που είναι προϋπόθεση στη σημερινή κατάσταση, για την αύξηση των κρατικών εσόδων, πρόκειται για αναγκαίο λάδωμα στα γρανάζια της κατανάλωσης, έτσι ώστε να αποφευχθεί η ύφεση, να συντηρηθεί η ζωτικής ανάγκης, εγχώρια κατανάλωση…

Όχι. Ξέρουν πολύ καλά που ακριβώς οδηγούν τη κοινωνία, κι ας αφήσουν τις υποκρισίες, πόσο καιρό ακόμα μπορείς να κρύβεις ανενόχλητα μια «συσκευασμένη» (χονδροειδώς) πραγματικότητα. Ο Στόχος είναι φανερός: Η πλήρης κατάλυση –στο όνομα της κρίσης- των εργασιακών δικαιωμάτων και συμβάσεων, η κάθετη μείωση του κόστους της εργατικής δύναμης, όλα με τη συμπαράσταση πάντα ενός πουλημένου στον δικομματισμό εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος, όλα για μια μελλοντική ανενόχλητη πορεία των «επενδυτών» που (ελπίζουν ότι) θα διαβούν το δρόμο προς τη κερδοφορία, χωρίς περιττές κοινωνικές «ενοχλήσεις» όπως κοινωνική ασφάλιση, μια στοιχειώδη, αξιοπρεπή συλλογική σύμβαση εργασίας. Για μία ζούγκλα όπου ο ανθρώπινος παράγοντας και η υπόστασή του (θα) μετριέται σε κεφάλια ή «κομμάτια» ενός στατιστικού πίνακα αριθμών.


Οι Αγορές που «επιτίθενται» στα άμοιρα κράτη, δεν είναι παρά νομοθετημένα μορφώματα των ίδιων των κρατών, οι «αγορές» που τώρα δήθεν… επιβάλλουν το νόμο Τους, δεν θα υπήρχαν χωρίς την ενεργή, τη διαπλεκόμενη παρουσία συγκεκριμένης πολιτικής βούλησης. Οι Αγορές είναι σπλάχνα, δημιουργήματα των… άμοιρων κρατών και στόχο έχουν τις μεγάλες πληθυσμιακές στρατιές που πρέπει να πάψουν επιτέλους να επιζητούν δικαιώματα κι «αξιοπρέπειες» που βλάπτουν σοβαρά στην απρόσκοπτη πορεία των διεθνών αγορών κι εταιρειών προς το υπέρογκο κέρδος, αυτό έχει σημασία, μόνο οι αριθμοί έχουν πλέον σημασία.

Αρκεί απλά να διαβάσουμε, δε χρειάζεται καν να μελετήσουμε τα δύο Μνημόνια που ψηφίστηκαν έως τώρα, στα σημεία που αφορούν το… δικαίωμα της εργασίας και θα δείτε πως ο άνθρωπος μετατρέπεται νομοθετικά σε έναν απλό αριθμό. Η διαχείριση του χρέους (όπως είναι, ΔΕΝ είναι διαχειρίσιμο) είναι Δευτερεύον ζήτημα –κατά την άποψή μου, αυτό είναι Ολοφάνερο.
politismos politis