…γύφτισσα μαϊμού

 

Ας κάνουμε ένα απολογισμό από την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 2009 μέχρι σήμερα. Το ότι χρωστάμε τόσα δις το μάθαμε τώρα. Εμείς ο λαός! Γιατί από ότι λένε οι πολιτικοί το ήξεραν όλοι. Ο Δούκας λέει πως έστειλε και επιστολή στον Αλογοσκούφη. Και όχι μόνον αυτός. Το ήξεραν όλοι οι του ΠΑΣΟΚ,της ΝΔ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ του ΛΑΟΣ και πάει λέγοντας. Οι μόνοι που δεν το ήξεραν ήμασταν εμείς ο λαός. Κάτι ψηλά είπαν στο 2008,2009 αλλά μίλησαν για ήπια προσαρμογή και επειδή δεν έγινε και τίποτε το τρομερό όλα ξεχάστηκαν με το ανακοινωθέν του Ιανουαρίου του 2009 ότι δανειστήκαμε με χαμηλό επιτόκιο και σχετικά εύκολα. Άλλωστε μαθημένοι ήμασταν με την λέξη βοήθεια. Αμερικάνικη βοήθεια. Αεροπλάνα αγορασμένα με αυτή την βοήθεια. Αγροτικές ενισχύσεις «βοηθήματα» πακέτου τύπου Ντελόρ. Και ύστερα κάτι ακροβατικά με το χρηματιστήριο που εμείς οι πληβείοι δεν δώσαμε και μεγάλη σημασία. Μόνο μια λογική σκέψη κάναμε. Πως είναι δυνατόν όλοι να κερδίζουν; Ποιοι τελικά χάνουν; «Σκάσε και παίξε».
Ύστερα ήρθαν οι Ολυμπιακοί. Ο σημερινός πρωθυπουργός «καθ’ ύλην αρμόδιος» για την ανάληψη των Ολυμπιακών, με σηκωμένα τα χέρια και χαμόγελα τεράστια στο Τόκιο. Ναι, αναλάβαμε να διοργανώσουμε τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004. Κι εμείς ο απλός λαός αναρωτιόμασταν πως θα πληρώσουμε τέτοια σπατάλη. Ή μήπως και έγινε η Ελλάδα τόσο πλούσια που δεν ξέρουμε τι να κάνουμε τόσα λεφτά που πήραμε με την είσοδό μας στην ΟΝΕ. Αλλά και πάλι τ’ αφήσαμε σ’ αυτούς που ρυθμίζαν τις τύχες μας. Γι αυτό δεν τους ψηφήσαμε;

Και η ζωή συνεχίζει χαρούμενη και το 2004 με την άνοδο στην εξουσία της ΝΔ. Θυμάμαι ρώτησα κάποτε φίλο μου συνάδελφο. «Τι οικογενειακό εισόδημα έχεις;» Διακόσιες πενήντα χιλιάδες δραχμές εγώ, διακόσιες χιλιάδες η γυναίκα μου και εκατόν είκοσι χιλιάδες μαύρα! Δήλα-δη: Και τα μαύρα εντάχθηκαν στα κανονικά εισοδήματα. Γιατί όχι; Όταν ρώτησαν τον Jeffrey και τον Παπαού για τα χρήματα που λέει ο Τσουκάτος, απάντησαν. ‘Δεν έχουμε τέτοιες εγγραφές’. Τι μας λες; Γράφονται στα βιβλία τώρα και τα μαύρα;

Και η ευμάρια συνεχίζεται χωρίς καμιά υποψία. ΚΑΝΕΙΣ μα κανείς Λαοκόοντας δεν χτυπάει το ραβδί του πάνω στην έτοιμη να σκάσει φούσκα. Όλοι παίζουν το πολιτικό τους παιχνίδι. Κι αυτός ο αρχηγός της αντιπολίτευσης παρ’ ότι ενημερώνεται από τον υπεύθυνο διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας για την πραγματικότητα της οικονομίας μας και μπροστά στα πολιτικά κέρδη δεν λέει τίποτε παρά μόνον
«που πήγαν τα λεφτά».

Στο δια ταύτα. Όλοι, σ’ όλο τον κόσμο χρωστάμε. Που; Στις αγορές. Και οι αγορές που βρήκαν τα λεφτά; Είναι χρήματα επενδυτών, λένε. Και η FED τι ρόλο βαράει; Και όλοι αυτοί σαν τον Σόρος τι είναι; Και οι οίκοι αξιολόγησης τι είναι;(Όλα τα νεφελώδη στο πρώτο συνθετικό έχουν την λέξη ΟΙΚΟΣ. ‘Οίκος Θεού, οίκος ναύτου, Λευκός οίκος, οίκος ευγηρίας, οίκος ανοχής, ). Δεν έχω καμιά μα καμιά υποχρέωση να μάθω οικονομικά και Αγγλική ορολογία οικονομικών όρων. Κι όμως βομβαρδίζομαι ανηλεώς.

Ξέρετε τελικά ποια είναι η απορία μου; Πως είναι δυνατόν να εμπιστευόμαστε να μας βγάλουν από την κρίση αυτή άτομα που άμεσα ή έμμεσα βάλαν το χέρι τους για να μπούμε στην κρίση. Πληρώνω αυτή την πλασματική ευμάρια. Ναι δεν τα φάγαμε μαζί. Πληρώνω το σλόγκαν του ΠΑΣΟΚ του 70 «Όχι στο κοκαλάκι που πετάει ο πλούσιος, αλλά σ’ ένα κομματάκια κρέας μικρό αλλά δικό μου» έγινε δίχως να το καταλάβουμε ‘ ΝΑΙ ΣΤΟ ΚOΚΚΑΛΑΚΙ’. Μόνο που αυτό το κοκκαλάκι το πληρώνω μόνο εγώ ο λαός. Και από πάνω οι αποτυχημένοι για να μας σώσουν.

Θεωρώ πρόκληση να αντιγράψω απ’ την Ασκητική του Ν.Καζαντζάκη

-Σκάψε! Τι βλέπεις; -Ανθρώπους και πουλιά, νερά και πέτρες! –Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις; – Ιδέες κι ονείρατα, αστραπές και φαντάσματα. – Σκάψε ακόμα! Τι βλέπεις; -Δε βλέπω τίποτα! Νύχτα βουβή, πηχτή σα θάνατος. Θάναι ο θάνατος. –Σκάψε ακόμα! –Αχ δεν μπορώ να διαπεράσω το σκοτεινό μεσότοιχο! Φωνές γρικώ και κλάματα, φτερά γρικώ στον άλλο όχτο! –Μην κλαις, μην κλαις! Δεν είναι στον άλλο όχτο! Οι φωνές τα κλάματα και τα φτερά είναι η καρδιά σου!

Να συνεχίσω με Γκάτσο

… και στο παζάρι με πήρες, γύφτισσα, μαϊμού

Ελλάδα, Ελλάδα, μάνα του καημού.

Πανάθεμά σας, μέχρι χτες ήμουν περήφανος «ως Έλλην». Σήμερα νιώθω κλέφτης! Κι ας με κλέψατε εσείς!
politismos politis