Σε ρυθμούς προετοιμασίας για τους πολιτικούς, κοινωνικούς κι εργατικούς αγώνες που αρχίζουν από Σεπτέμβριο μπαίνει σιγά σιγά ο ΣΥΡΙΖΑ. Στόχος των παρεμβάσεών του αναμένεται να είναι τόσο η στήριξη των κινητοποιήσεων των εργαζομένων ή των Αγανακτισμένων – που ετοιμάζονται να ξαναβγούν στις πλατείες –, αλλά και η ανάδειξη της ανάγκης για συνολική ανατροπή της ασκούμενης πολιτικής και της κυβέρνησης Παπανδρέου, μέσα από αγώνες αλλά κι εκλογές.
Σταθερή πολιτική γραμμή του ΣΥ-ΡΙΖΑ παραμένει, άλλωστε, η ανάγκη ανατροπής των συσχετισμών δύναμης, που θα επιφέρει τη συγκρότηση μιας «νέας κοινωνικής και πολιτικης πλειοψηφίας με πυρήνα τις δυνάμεις της Αριστεράς», η οποία θα χαράξει μια εναλλακτική πολιτική κατεύθυνση με κοινωνικά αναπτυξιακά κριτήρια και αναδιανομή εισοδήματος υπέρ των εργαζομένων.
Η πρώτη μάχη ήταν αυτή για τα πανεπιστήμια, η οποία κορυφώθηκε χθες με το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο, στο πλαίσιο της ολοκλήρωσης της εσπευσμένης κατάθεσης και ψήφισης του νομοσχεδίου της Διαμαντοπούλου, πριν ανοίξουν οι σχολές.
Τσίπρας για τα ΑΕΙ
Στην ομιλία του στη Βουλή ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας επιτέθηκε προσωπικά στον πρωθυπουργό, παρατηρώντας εύστοχα ότι ο ίδιος – ο οποίος καταγγέλλει το σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης ως σύστημα διαπλοκής και συνδιαλλαγής «ανάμεσα στους φοιτητοπατέρες και τους ακαδημαϊκούς» – το υπηρέτησε προηγουμένως ως υπουργός Παιδείας, καθώς επίσης ότι επί θητείας του «εφύτρωναν σχολές τιποτολογίας στους περισσότερους, σχεδόν, νομούς της χώρας, προκειμένου να ικανοποιήσουν πελατειακές σχέσεις».
Ο Τσίπρας μίλησε για «έκρηξη μίσους απέναντι στο ελληνικό πανεπιστήμιο», το οποίο, όπως σημείωσε, «είναι πολύ καλύτερο απ’ αυτό που επιτρέπουν η διεθνής θέση της χώρας και η οικονομική συμβολή του κράτους στη λειτουργία τους». Επιπλέον, υπαινίχθηκε ότι συγκρίσεις με πανεπιστήμια όπως το Χάρβαρντ είναι εκ του πονηρού, αφού τέτοια πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν προϋπολογισμό «περισσότερο απ’ ό,τι όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια μαζί».
Καταφέρθηκε, επίσης, κατά των πανεπιστημιακών που συνέδραμαν στην κατάρτιση του νομοσχεδίου ή το στήριξαν εκ των υστέρων, ενώ υπογράμμισε ότι η κυβέρνηση θεσμοθετεί ένα «εθνικά ανέλεγκτο και ολιγαρχικό μοντέλο διοίκησης» στο όνομα της καταπολέμησης της διαφθοράς. Καταλήγοντας, σημείωσε ότι, ακόμη κι αν το νομοσχέδιο ψηφιστεί, «δεν θα μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη», διότι είναι αντισυνταγματικό σύμφωνα με το υπάρχον Σύνταγμα, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στον πρωθυπουργό.
«Να φύγουν το συντομότερο»
Στο πεδίο της κεντρικής πολιτικής και οικονομικής σκηνής και με δεδομένα τα αδιέξοδα της κυβέρνησης, στελέχη του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμούν ότι η πολιτική του μνημονίου και του μεσοπρόθεσμου έχει χρεοκοπήσει, όπως συνολικότερα έχει χρεοκοπήσει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο που ακολουθεί η πολιτική ηγεσία της Ευρώπης, με μεγαλύτερο μάλιστα ζήλο στο όνομα της κρίσης.
Με βάση τα παραπάνω, είναι κοινός τόπος εντός του ΣΥΡΙΖΑ ότι η κυβέρνηση αυτή πρέπει να φύγει το «συντομότερο δυνατόν». «Η κυβέρνηση υλοποιεί τη σύμβαση έργου που έχει αναλάβει», την εφαρμογή του μνημονίου «με τις καταστρεπτικές συνέπειες για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας. Αυτή και το μνημόνιο πρέπει να φύγουν το συντομότερο δυνατόν» τονίζει ο Π. Σκουρλέτης. «Η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου δεν πρέπει να “βγάλει” τον Σεπτέμβριο», σημειώνει ο Δ. Στρατούλης, εκ της Π.Γ. του ΣΥΝ και της Επιτροπής Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο, οι διαφοροποιήσεις ως προς την εναλλακτική διέξοδο παραμένουν και εκφράζονται μέσω αρθρογραφίας ή δηλώσεων.
Σε τακτικό επίπεδο, η κυρίαρχη άποψη στον ΣΥΝ κλίνει υπέρ της σύμπηξης όσο το δυνατόν ευρύτερου αντιμνημονιακού μετώπου με στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του μνημονίου. Για μερίδα του ΣΥΝ (Λαφαζάνης, Αριστερό Ρεύμα κ.ά.) και του ΣΥΡΙΖΑ, δεν αρκεί μια «αντιμνημονιακή» συμπαράταξη της Αριστεράς (και όχι μόνο), η οποία θα λειτουργήσει σαν άθροισμα δυνάμεων, αν δεν απαντάει στο ζήτημα του χρέους και δεν θέτει σαφές προγραμματικό περιεχόμενο.
Όσον αφορά αυτό το προγραμματικό περιεχόμενο, η πλειοψηφία των στελεχών του ΣΥΝ – παρότι δεν το θέτει ως προαπαιτούμενο – εκτιμά ότι απαιτείται μια ριζική ανατροπή στο επίπεδο της Ευρώπης, η οποία θα περνάει και μέσα από τα κεντρικά όργανα της Ε.Ε.
Ευρωομόλογο και ΕΚΤ
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Γραφείου Τύπου του ΣΥΝ, Πάνο Σκουρλέτη, πλέον απαιτείται «ένα συνολικό σχέδιο βαθιών δομικών αλλαγών σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, οι οποίες θα ανατρέπουν την τραπεζοκρατία και την πρωτοκαθεδρία των αγορών». Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτές οι αλλαγές συνίστανται στην έκδοση του ευρωομολόγου σε συνδυασμό με μια σειρά παρεμβάσεων που αυτή τη στιγμή απαγορεύονται, όπως η δυνατότητα της ΕΚΤ να τυπώνει χρήμα και να δανείζει απευθείας στα κράτη, αντί «ουσιαστικά να εξυπηρετεί την τραπεζική κερδοσκοπία».
Με την πρόταση αυτή συντάσσεται και ο ηγέτης της γερμανικής Αριστεράς Όσκαρ Λαφοντέν, ο οποίος, σε άρθρο που φιλοξενεί η «Αυγή» της Κυριακής, τάσσεται υπέρ του ευρωομολόγου και της φορολόγησης των χρηματοπιστωτικών αλλαγών, υπό την προϋπόθεση ότι τα κράτη και η πολιτική αποκόπτονται από τις αγορές.
«Όχι» στο εθνικό νόμισμα
Περαιτέρω αναπτύσσει τη θέση της πλειοψηφίας για την εναλλακτική κατεύθυνση -στον αντίποδα της θέσης Λαφαζάνη για έξοδο από το ευρώ και σύγκρουση με την Ε.Ε. - ο υπεύθυνος του ΣΥΝ για την Οικονομική Πολιτική Γιάννης Μηλιός σε άρθρο του, επίσης, στην «Αυγή» της Κυριακής. Όπως σημειώνει: Απέναντι στην ακολουθούμενη «αμιγώς ταξική στρατηγική - μια εθνική ανταγωνιστική στρατηγική -, αυτή που επαγγέλλεται την έξοδο από το ευρώ, δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από μια ακραία εκδοχή εντός του παραπάνω πλαισίου (και επομένως ένα δεύτερο σενάριο για τους ίδιους αστικούς σχεδιασμούς, αν δεν υπάρξουν σημαντικά εμπόδια στην υλοποίηση της σημερινής στρατηγικής)».
Το «πραγματικό δίλημμα», γράφει το στέλεχος του ΣΥΝ, δεν είναι η επιλογή «εθνικού νομίσματος» ή του ευρώ, αλλά η ανατροπή του υπάρχοντος πλαισίου διαχείρισης, στην κατεύθυνση της αναδιανομής του εισοδήματος και της εξουσίας υπέρ των εργαζομένων.
to pontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου