Με τη Ρωσία στο ευρώ

Το άκουσα κάποια στιγμή σε κάποιες ειδήσεις και αμέσως «έγραψε»: Είναι εξ άλλου ένα παλιό μου «όνειρο» που δεν τολμάω καλά-καλά να το πω φωναχτά (μη με ρωτήσετε γιατί δεν το τολμάω, δεν ξέρω τι να σας απαντήσω). Έχω την αίσθηση, ποια αίσθηση, την βεβαιότητα, ότι ενοχλεί πάρα πολύ, πάρα πολλούς μια τέτοια προοπτική που εμένα μου φαίνεται, παραμυθένια σχεδόν, σαν όνειρο εκτός του κόσμου τούτου (είναι νωρίς μέσα στον κόσμο αυτόν, μ΄ακούς;). Η αλήθεια είναι πως έχω πολύ μεγάλη συμπάθεια σε ό,τι Ρώσικο (όχι Σοβιετικό, να εξηγούμεθα) και ότι είμαι πάρα πολύ επηρεασμένος από την Ρωσική λογοτεχνία. Μπορεί να είμαι ημιμαθής και ανεπαρκέστατος, τους Ρώσους όμως τους έχω διαβάσει πολύ και καλά και ξανά και ξανά –κυρίως στις Αγγλικές μεταφράσεις των Penguin Classics. Ο Ντοστογιέφσκι είναι ο μεγάλος μου ήρωας αλλά και ο Πούσκιν, ο Τουργκένεφ και –βέβαια!- ο Τόλστόϊ, είναι οι 4 της πεντάδας μου (η οποία περιλαμβάνει τώρα που το σκέπτομαι μόνο έναν που δεν είναι Ρώσος –τον Προύστ).

Έψαξα βιαστικά στο Google – και, ναι, υπήρξε μια σοβαρή δήλωση-παρέμβαση σχετικά. Το link αυτό είναι το πρώτο που μου βγήκε αλλά αν ψάξουμε λίγο παραπάνω θα βρούμε, είμαι βέβαιος, πολύ σχετικό υλικό. Ο Θανάσης Αυγερινός που θα τον βρείτε και εδώ, σχεδόν καθημερινά, γράφει λοιπόν για τις «προωθημένες απόψεις» που διετύπωσε για την ενσωμάτωση της Ρωσίας και της Ε.Ε. σε μια νέα Μεγάλη Ευρώπη με νόμισμα το ευρώ, ο ανερχόμενος πολιτικός αστέρας και μεγαλοεπιχειρηματίας Μιχαήλ Πρόχοροφ, πρόεδρος του κόμματος «Δίκαιη/Δεξιά Υπόθεση», που επιδιώκει να προσελκύσει το κεντροδεξιό-φιλελεύθερο εκλογικό κοινό της χώρας. Αντιγράφοντας (copy-paste) τον Θανάση Αυγερινό, ενημερώνομαι και σας ενημερώνω πώς «παρουσιάζοντας το προεκλογικό του πρόγραμμα, εν όψει των εκλογών του Δεκεμβρίου», ο Πρόχοροφ υποστήριξε ότι η Ρωσία πρέπει να προσανατολιστεί περισσότερο προς την Ευρώπη και να επιδιώξει να ενταχθεί στη Συνθήκη Σένγκεν και στην ευρωζώνη, απαρνούμενη το ρούβλι.
«Σκοπός, η Ρωσία να γίνει ηγέτιδα δύναμη μέσα στην Ευρώπη σε 7-10 χρόνια», αλλά και να διασωθούν «πολλές ευρωπαϊκές χώρες αρχής γενομένης από την Ελλάδα», τόνισε ο κ. Πρόχοροφ, δηλώνοντας οπαδός της «παλιάς νέας ιδέας» για μια Μεγάλη Ευρώπη, από τη Λισαβόνα ως το Βλαδιβοστόκ, η οποία θα καταλάβει μία από τις τρεις θέσεις μεταξύ των μελλοντικών παγκόσμιων κέντρων, ένα από τα οποία θα είναι οι ΗΠΑ και η Λατινική Αμερική και η Κίνα, με τις υπόλοιπες χώρες της Ασίας. Ο Πρόχοροφ ζήτησε να δημιουργηθεί ένας συγκεκριμένος μηχανισμός ενοποίησης Ρωσίας και Ε.Ε. και δήλωσε πρόθυμος να εργαστεί γι' αυτόν, ακόμη και από τη θέση του
πρωθυπουργού της χώρας «υπό τον νέο πρόεδρο». Στα 46 του χρόνια ο Πρόχοροφ κατέχει φέτος την τρίτη θέση στη λίστα των πλουσιότερων Ρώσων κατά το περιοδικό «Forbes» και διαψεύδει επανειλημμένως στις συνεντεύξεις του ότι η απόφασή του να ηγηθεί του μικρού κόμματος της «Δίκαιης/Δεξιάς Υπόθεσης», εν όψει των εκλογών του Δεκεμβρίου, υπαγορεύθηκε από το Κρεμλίνο, όπως πιστεύει ένα μεγάλο μέρος παρατηρητών, ειδικά του φιλελεύθερου χώρου. Πάντως, το κυβερνών κόμμα της «Ενιαίας Ρωσίας» χαρακτήρισε «μυθολογικές» τις απόψεις Πρόχοροφ, προειδοποιώντας ότι «ακόμη κι αν μας καλέσουν στην ευρωζώνη δεν θα έπρεπε να χαιρόμαστε, αφού αυτό θα σημάνει την απώλεια της κυριαρχίας μας».
Δεν ξέρω, εγώ πετάω τη σκούφια μου για μια τέτοια εξέλιξη. Έχω όμως συγχρόνως (όπως σας εξομολογήθηκα από την αρχή) και ένα γερό κόλλημα, ένα ψάρωμα, πώς το λένε –που δεν μου επιτρέπει να πάρω πολύ θάρρος επί του θέματος. Δεν ξέρω τους λόγους, υποσυνείδητα όμως αυτή η φωνούλα μέσα μου λέει ότι μια τέτοια εξέλιξη θα προκαλούσε τεράστιες εντάσεις αντίθετης δυναμικής. Ίσως η Ευρώπη με τη Ρωσία μαζί γίνουν πολύ ισχυρές, τόσο ισχυρές ώστε να μην συμφέρει αυτό κανέναν άλλον μεγάλο παίκτη. Και σίγουρα δεν θα είναι πια μόνη της η Γερμανία «Σταύρος και κυρ-Σταύρος και αφέντης και τσουτσουλομύτης» σε μια τέτοια Ευρώπη, θα πρέπει να επανέλθει στο «μόνο Σταύρο με λένε, μόνο Σταύρο». Και ποιος ξέρει πόσα άλλα προβλήματα, τέτοια που δεν χωράνε στον δικό μας νου, μπλοκάρουν την, πολύ φυσική κατά την κοινή λογική, αυτή εξέλιξη.
Δεν θα φλυαρήσω παραπάνω: Μόνο να πω ότι έχω πάει μια φορά στη Μόσχα (το ενενήντα κάτι –μετά την πτώση βεβαίως) και την λάτρεψα. Και πως αν αξιωθώ να το προλάβω να πιώ καφέ στην κόκκινη πλατεία και να πληρώσω με ευρώ, θα θεωρήσω τον εαυτό μου κυριολεκτικά ευλογημένο.
Μαζί σας κύριε Mikhail Prokhorov. Μαζί σας με χίλια. Τι κρίμα που δεν μπορώ να σας ψηφίσω και είμαι αναγκασμένος να διαλέξω έναν απ’ αυτούς εδώ, τους καρφωμένους στην μιζέρια και τους κλειστούς ορίζοντες, τους χωρίς όραμα και χωρίς πάθος και ελπίδα μικροπολιτικούς μας…
Κάντε και ένα κλίκ εδώ
Κι΄άλλο ένα εδώ για να κόψετε φάτσα και να βγάλετε συμπερασμα
Κι΄ένα εδώ
Κι΄ένα εδώ για να τον δείτε να σας μιλάει στο YouTube.
Και έπεται συνέχεια –ελπίζω, εύχομαι και προσεύχομαι…
protagon.gr