Οι ολιγάρχες μας χαιρετούν

Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς ότι στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται η φορολογική αδικία. Μεγάλες επαγγελματικές κατηγορίες, για δεκαετίες, είχαν πολύ υψηλά μαύρα εισοδήματα, ενώ η ελίτ της χώρας ήταν και παραμένει σε μεγάλο βαθμό ξένη για το δημόσιο ταμείο.

Το φορολογικό σύστημα έχει αλλάξει δεκάδες φορές, και στη διάρκεια της κρίσης, χωρίς αποτέλεσμα ως προς τον εντοπισμό του αδήλωτου πλούτου. Οι εταίροι μας συχνά αναφέρονταν οργισμένοι στους πλούσιους Ελληνες που δεν πληρώνουν φόρους, αλλά ποτέ δεν τέθηκε ένα τέτοιο προαπαιτούμενο για την εκταμίευση δόσης. Ισως γιατί, όπως είπε ο Τ. Πικετί, υπάρχει μεγάλη υποκρισία πίσω από όλα αυτά.

Οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες, ασφαλώς και το Λουξεμβούργο του Γιουνκέρ, με μεγάλη χαρά υποδέχονται τεράστιες ελληνικές καταθέσεις χωρίς να δίνουν στοιχεία στις ελληνικές φορολογικές αρχές. Η ΕΕ αναλαμβάνει συνεχώς πρωτοβουλίες αναζητώντας τα ίχνη του χρήματος που καταλήγουν σε φορολογικούς παραδείσους αλλά ποτέ δεν φτάνει κάπου πέρα από τις περιγραφές και τα ευχολόγια. Με άλλα λόγια, οι εταίροι μας έλεγαν ότι πρέπει να πληρώσουν οι “πάνω” αλλά δεν απέδειξαν ότι το εννοούν και οι κυβερνήσεις συνέχιζαν, ανενόχλητες, να πιέζουν τους “κάτω” για εξασφαλιστεί δημοσιονομική ισορροπία.
Το ξέρουν όλοι ότι δεν πρόκειται να υπάρξει υπέρβαση της ελληνικής κρίσης αν δεν αλλάξει δομικά το φορολογικό σύστημα ώστε να επιμεριστούν δικαιότερα τα βάρη και να αντλήσει το Δημόσιο έσοδα από αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Και για να γίνει αυτή η αλλαγή χρειάζεται πρώτα απ όλα νομοθετική πρωτοβουλία. Υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης φορολογικών δηλώσεων και των καταθέσεων, ακόμη και των εμβασμάτων που έχουν φύγει στο εξωτερικό, ασφαλώς και της ακίνητης περιουσίας, αλλά δεν υπάρχει άμεσο αποτέλεσμα όταν/αν εντοπίζεται η ανακολουθία.
Ο μικροφειλέτης πάει το πρωί στην τράπεζα και διαπιστώνει έντρομος ότι του έχουν σηκώσει τα τελευταία του χρήματα για χρέη προς την εφορία. Αλλά ο εκατομμυριούχος, πόσο μάλλον ο δισεκατομμυριούχος, έχει πολύ χρόνο μπροστά του και μακρύ δικαστικό δρόμο να ακολουθήσει μέχρι να πληρώσει, αν εντοπιστεί ότι φοροδιέφυγε - που, συνήθως, δεν εντοπίζεται και δεν πληρώνει.
Οι εφοπλιστές που δεν φορολογούνται γιατί θα βγάλουν την ελληνική σημαία από το πλοίο, άλλοι που θα πάρουν το σκάφος από τη Βουλιαγμένη και θα το πάνε Σιγκαπούρη, επιχειρηματίες με χρεοκοπημένες εταιρείες και τεράστια προσωπική περιουσία (θαύμα!), μεγαλοϊδιοκτήτες ακινήτων που έχουν χαθεί στους δαιδάλους των off shore, οι θαμώνες στα πανάκριβα πάρτυ της Μυκόνου με φορολογική δήλωση απόρων και πόσοι άλλοι από αυτούς που “δεν πιάνονται”, όπως θα σας πει όποιος έχει ασχοληθεί με το θέμα μέσα από την ελληνική μέθοδο.
Δεν είναι δύσκολο και να το πιστέψεις, ότι αυτά δεν γίνονται, μισθωτοί, συνταξιούχοι άντε και κανένας ελεύθερος επαγγελματίας θα πληρώσει το μάρμαρο, οι υπόλοιποι έχουν τον τρόπο, θα βρουν την άκρη, δεν υπάρχουν μηχανισμοί ελέγχου, διαλύθηκε η υπηρεσία με τα μνημόνια, γενικά είναι μπερδεμένο.
Η πρόταση των πιστωτών είναι αποκαλυπτική για τις προθέσεις τους: Προφανώς δεν υπάρχει καμία έγνια για το πώς θα αμβλυνθούν οι εκρηκτικές ανισότητες και πώς θα αποκατασταθούν εξωφρενικές αδικίες. Στρέφουν την πίεση σε εκείνους που είναι ήδη εξουθενωμένοι από τις οικονομικές υποχρεώσεις και που δεν έχουν αντοχές. Σύμφωνα με πληροφορίες, απέρριψαν τις προτάσεις της ελληνικής πλευράς για έσοδα από την πάταξη των λαθρεμπορίων κοκ ως ανεδαφικές, δηλαδή δεν πιστεύουν ότι θα συμβεί έτσι και, μέχρι να το πιστέψουν, ασχολούνται με την αύξηση της συμμετοχής του ασφαλισμένου στο φάρμακο.

Η κυβέρνηση υποσχέθηκε σύγκρουση με την ολιγαρχία και αυτό είναι κάτι που, αρχικά, ακούστηκε (έτσι προβλήθηκε τουλάχιστον) με ικανοποίηση από το Βερολίνο, την Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες. Ακόμη είναι νωρίς για τελικά συμπεράσματα, αλλά είναι αργά για μεγάλες προσδοκίες.
 http://tvxs.gr/