Εμείς λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στο ευρώ, ΝΑΙ στην ανάγκη να υπάρξει επιτέλους μια Κυβέρνηση που εκφράζει την εθνική ενότητα και έχει την ικανότητα να διαπραγματευτεί αποτελεσματικά

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ο ελληνικός λαός παρακολουθεί σήμερα μια περίεργη, διπλή, αντιφατική εικόνα. Παρακολουθεί τη συζήτηση στη Βουλή που διεξάγεται σε ένα κλίμα εθνικολαϊκιστικής έξαρσης. Η Κυβέρνηση εισηγείται τη διεξαγωγή ενός δημοψηφίσματος που πιστεύει ότι θα λειτουργήσει καταλυτικά στην αλλαγή των ευρωπαϊκών συσχετισμών.

Ταυτόχρονα όμως ο Έλληνας πολίτης παρακολουθεί τις εξελίξεις στις Βρυξέλλες. Παρακολουθεί να συντελούνται γεγονότα, να μεταβάλλονται τα δεδομένα.

Ο Έλληνας πολίτης παρακολουθεί την ρητορική της αίθουσας αυτής και πληροφορείται παράλληλα ότι το Eurogroup έχει απορρίψει εδώ και πολλές ώρες το αίτημα της ελληνικής πλευράς για παράταση του προγράμματος, προκειμένου να είναι εφικτή, σύμφωνα με το κανονιστικό πλαίσιο της Ευρωπαϊκής

Κεντρικής Τράπεζας, η συνέχιση της στήριξης του ελληνικού συστήματα μέσω του μηχανισμού έκτακτης ρευστότητας, προκειμένου να έχει νόημα όλο αυτό που κάνουμε, σύμφωνα με την πρόταση της Κυβέρνησης, γιατί στόχος είναι να επιτευχθεί μια παράταση του προγράμματος, με αποδεκτούς για την Κυβέρνηση, για τον λαό, για την ελληνική οικονομία όρους.

Όμως η επίσημη δήλωση που εκδόθηκε από τα 18 κράτη - μέλη του Eurogroup με αντιρρήσεις μόνο του Έλληνα Υπουργού, προβλέπει ρητά –δυστυχώς θα πω- πως το πρόγραμμα λήγει στις 30 Ιουνίου χωρίς καμία δυνατότητα παράτασης και η λήξη αυτή συνεπάγεται αυτομάτως τη λήξη όλων των παράπλευρων διευθετήσεων, η πιο σημαντική από τις οποίες είναι η μεταφορά των κερδών της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και των κεντρικών Τραπεζών των κρατών - μελών της Ευρωζώνης, από τα προγράμματα SMP και ANFAs ,δηλαδή από τα προγράμματα που αξιοποιούν και εκμεταλλεύονται ελληνικά ομόλογα ,στην Ελληνική Κυβέρνηση.

Σημαντικό κονδύλιο, κονδύλιο στο οποίο επιμένει εδώ και πέντε μήνες η Κυβέρνηση και σωστά. Κονδύλιο, που κερδίσαμε στις 21 Φεβρουαρίου του 2012 στις Βρυξέλλες μέσα από μια πολύ δύσκολη διαπραγμάτευση.

Επίσης το Eurogroup δηλώνει ότι τα κράτη - μέλη θα κάνουν ό,τι είναι αναγκαίο προκειμένου να διασφαλιστεί η χρηματοοικονομική σταθερότητα της Ευρωζώνης, ανεξαρτήτως του τι θα συμβεί σε σχέση με την Ελλάδα.

Αυτό είναι το θέμα. Παρακολουθώ την πεποίθηση την έκδηλη του Πρωθυπουργού και της Κυβέρνησης ότι ξέρουν τι κάνουν, πως υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο οδηγεί τη χώρα σε κάποια λύση, ότι θα υπάρξει ένα δημοψήφισμα ,ότι ο ελληνικός λαός μαζικά, με μεγάλη πλειοψηφία ,θα απορρίψει τις υποτιθέμενες ισχύουσες και ισχυρές προτάσεις των πιστωτών και ότι κατόπιν αυτού η Κυβέρνηση θα επαναδιαπραγματευτεί και θα πετύχει κάτι καλύτερο, από τι; Από τις προτάσεις των πιστωτών που θεσμικά έχουν πάψει να υφίστανται πλέον, μετά το σημερινό Eurogroup ή σε σχέση με το δικό της έγγραφο το οποίο στην πραγματικότητα είναι σχεδόν το 90% των προτάσεων των πιστωτών;

Τι είναι αυτό το οποίο θα συμβεί μετά; Τι λέει στον Έλληνα πολίτη ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνησή του; «Σε καλώ Έλληνα πολίτη να πεις «ΟΧΙ» στις προτάσεις της τρόικας» και μετά, θα γίνει τι ; Πόσο ποσοστό ΟΧΙ προτείνει ο κ. Τσίπρας; Διότι από τα έγγραφα που καταγγέλλει και των οποίων την καταψήφιση προτείνει, το 90% το δέχεται. Άρα προτείνει ένα ΟΧΙ που είναι «Όχι» 10% και 90% "Ναι ",επειδή αυτό είναι η αποδοχή των δικών του προτάσεων και της δικής του βάσης διαπραγμάτευσης;

Και σε περίπτωση που γίνει δεκτή η πρότασή του και πάμε σε δημοψήφισμα και ο λαός υπερψηφίσει την κυβερνητική πρόταση και πει ΟΧΙ, ποια είναι η υπόσχεση προς τον ελληνικό λαό και η δέσμευση; Ότι θα υπάρχει ένα ισχυρό τραπεζικό σύστημα; Ότι θα είναι ασφαλείς οι καταθέσεις του; Ότι τα δάνειά του από τις ελληνικές Τράπεζες θα πάψουν να μεταφέρονται μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος ως ενέχυρο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, τα δάνεια των ελληνικών επιχειρήσεων και των ελληνικών νοικοκυριών; Ότι οι μισθοί θα μείνουν αλώβητοι; Ότι οι συντάξεις θα καταβληθούν; Ότι δεν πρόκειται να γίνει καμία περικοπή; Ότι θα πάψει να υπάρχει ο ΕΝ.Φ.Ι.Α.; Ότι δεν θα γίνουν αυξήσεις στο Φόρο Προστιθέμενης Αξίας; Ότι δεν θα γίνουν νέες παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό σύστημα για να διασφαλιστεί η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του;

Τι περιμένει ο ελληνικός λαός; Τι πρέπει να περιμένει αποδεχόμενος την πρόταση της Κυβέρνησης; Ταυτόχρονα υπάρχει πάντα ο Υπουργός Οικονομικών ο οποίος δεν απευθύνεται στη Βουλή των Ελλήνων, αλλά απευθύνεται στα Μέσα Ενημέρωσης, κατά την προσφιλή του συνήθεια και λέει ότι «Εμείς καταφύγαμε στο δημοψήφισμα γιατί διαπιστώσαμε ότι η συμφωνία στην οποία θα καταλήγαμε, δεν μπορούσε να εμφανιστεί στο ελληνικό Κοινοβούλιο και να γίνει δεκτή από τους βουλευτές μας». Και λέει και το αμίμητο ότι «Αν μέχρι την Κυριακή της διεξαγωγής του δημοψηφίσματος μεταβληθεί η θέση των εταίρων και πιστωτών, θα αλλάξει άρδην η πρόταση της Κυβέρνησης και από ΟΧΙ θα γίνει ΝΑΙ».

Πρόκειται για μια μαγική εικόνα; Πρόκειται για ένα δημοψήφισμα κινητή γιορτή και πάνω σε αυτή τη βάση καλεί η Κυβέρνηση, την Βουλή και τον λαό να οικοδομήσει μια εθνική νέα στρατηγική;

Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, τα έχουμε ζήσει αυτά, υπάρχει αυτό που στην ψυχιατρική λέγεται deja vu, το έχουμε ξαναδεί όλο αυτό. Και το έχω ξαναδεί προσωπικά. Ορθώς ο κ. Φίλης υπενθύμισε προηγουμένως την εμπειρία της πρότασης δημοψηφίσματος του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2011. Πράγματι ως Υπουργός Οικονομικών, όταν χωρίς καμία προειδοποίηση άκουσα τον τότε Πρωθυπουργό να εξαγγέλλει δημοψήφισμα, έσπευσα να πω ότι «το δημοψήφισμα αυτό που το θέλει ο Πρωθυπουργός πρέπει να γίνει αφού ολοκληρωθεί η διαδικασία και αφού η Ελλάδα συνάψει το 2ο πρόγραμμα και ολοκληρώσει την παρέμβαση στο χρέος». Με την πεποίθηση ότι υπάρχει συμφωνία με τους εταίρους, ή έστω προειδοποίηση των εταίρων.

Αλλά δυστυχώς διαπίστωσα τις επόμενες ώρες ότι δεν υπήρχε καμία παρόμοια συνεννόηση και κλήθηκα και εγώ στις Κάννες. Και στις Κάννες, δεν ξέρω γιατί έχει δημιουργηθεί η πεποίθηση ότι η θέση των εταίρων ήταν να μην γίνει το δημοψήφισμα, η θέση ήταν «Να κάνετε το δημοψήφισμα αφού το θέλετε, αλλά να το κάνετε αμέσως και με το μόνο πραγματικό ερώτημα που είναι Ναι ή Όχι στο ευρώ, ευρώ ή δραχμή. Αποφασίστε».

Με ενθουσιασμό πολλοί Ευρωπαίοι παράγοντες ,όχι μόνο Γερμανοί αλλά κυρίως Γερμανοί, υποδέχονται και χειροκροτούν την ιδέα του δημοψηφίσματος. Γιατί λένε «Εάν πρόκειται να συνεχιστεί αυτή η ατέρμονα διαδικασία, είναι προτιμότερο ο ελληνικός λαός να κάνει μια επιλογή μόνος του. Και αν η Κυβέρνησή του προτείνει μια αυτοκτονική επιλογή και αυτή την επιλογή την υιοθετήσει ο ελληνικός λαός, εμείς απεκδυόμαστε της ευθύνης».

Είναι περιζήτητος ο ρόλος του Ποντίου Πιλάτου, τον διεκδικεί ο κ.Τσίπρας λέγοντας –το είπε ο κ. Φίλης προηγουμένως- «είμαι ένας λευκός Πρωθυπουργός. Προτείνω Όχι στο δημοψήφισμα, αλλά αν ο λαός πει ΝΑΙ θα εφαρμόσω την άλλη πολιτική. Είμαι Πρωθυπουργός και Κυβέρνηση παντός καιρού. Μπορώ να εφαρμόσω και τη μία και την άλλη πολιτική».

Αλλά τον ρόλο του Ποντίου Πιλάτου τον διεκδικούν και οι έξω και λένε «Αν η Ελλάδα κάνει την επιλογή να απειλεί με αυτοκτονία και να αυτοκτονήσει, εντάξει θα αποδεχτούμε τις συνέπειες». Και λέει το Eurogroup «Θα κάνουμε ό,τι είναι αναγκαίο χρηματοοικονομικά, να διαφυλάξουμε τη σταθερότητα της Ευρωζώνης με καθοριστικό μηχανισμό βέβαια την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα».

Αυτή τη στιγμή το μεγάλο ερώτημα δεν είναι τι θα γίνει την Κυριακή το βράδυ, την Κυριακή του δημοψηφίσματος στις 5 Ιουλίου, ή τη Δευτέρα 6 Ιουλίου, το μεγάλο ερώτημα είναι τι θα γίνει τη Δευτέρα που ξημερώνει τώρα, μεθαύριο. Πώς θα λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα, εάν ο Έλληνας πολίτης θα έχει ένα αίσθημα ασφάλειας ή αν θα έχει επικρατήσει στην ελληνική κοινωνία ένα αίσθημα απαισιοδοξίας, απογοήτευσης, φόβου και αν τελικά μόνοι μας θα έχουμε ρίξει τον κάδο μέσα στον οποίο συγκεντρώθηκαν οι τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού όλα τα προηγούμενα χρόνια.

Κυρίες και κύριοι βουλευτές, ποια είναι η μεγάλη εικόνα; Μετά από πέντε χαμένους μήνες, η Κυβέρνηση, αφού μόνο τώρα τελευταία άρχισε να μετέχει σοβαρά σε συζητήσεις, κατάφερε να στριμώξει τη χώρα με την πλάτη στον τοίχο, κατάφερε να προτείνει ένα πρόγραμμα μέτρων ύψους 8 δισεκατομμυρίων και αφού τα έκανε όλα αυτά, έρχεται εδώ και αποκαλύπτει την πραγματική της ατζέντα. Δηλαδή την ατζέντα της εξόδου από το ευρώ που οδηγεί αναγκαστικά δυστυχώς και σε έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, την ατζέντα της αδιαφορίας απέναντι στην ασύντακτη χρεοκοπία, την ατζέντα της ακύρωσης του εθνικού κεκτημένου, την ατζέντα της εκμηδένισης των θυσιών των πέντε προηγούμενων ετών.

Και προτείνει στον ελληνικό λαό τι; Να αποδεχτεί το λόμπι της δραχμής εσωτερικού και εξωτερικού; Να στηρίξει αυτούς που έχουν τα κέρδη έξω και τις ζημίες μέσα; Να αποδεχτεί την πτώχευση την καθολική και πραγματική πτώχευση, την περιθωροποίηση και την αβεβαιότητα; Την επιστροφή όχι στο 2009, αλλά στο 1949;

Και τώρα δυστυχώς αποκτούν το πραγματικό ,αλλά σκοτεινό ,νόημά τους όλα όσα συνέβησαν τους προηγούμενους πέντε μήνες.

Οι καθυστερήσεις, οι παλινωδίες, οι ασάφειες, η συνεχής αλλαγή θέσεων:  όχι παράταση, όχι δόσεις, μετά παράταση και άλλη παράταση, "χωρίς δόσεις δεν μπορούμε εμείς να πληρώσουμε τις δικές μας οφειλές". Η υπογραφή της 20ης Φεβρουαρίου ερήμην της Βουλής, Μνημόνιο χωρίς λεφτά, η αδιαφορία για τη διαρροή καταθέσεων. Οι αφελείς απόψεις περί Ρωσίας και Κίνας, οι αφελείς αναλύσεις φιλοαμερικανικές και φιλομερκελικές.

Έτσι αποκτούν το σκοτεινό νόημά τους οι ανασχηματισμοί της ομάδας διαπραγμάτευσης, η αλλαγή προσώπων και βέβαια όλα αυτά οδηγούν τώρα σε ένα ερώτημα, το οποίο είναι: Ναι ή Όχι στην πρόταση. Ποια πρόταση; Τι σημαίνει το ναι ή το όχι στην πρόταση όταν αυτή η πρόταση πλέον έχει θεσμικά πάψει να ισχύει; Διότι έχουμε περάσει σε άλλη φάση των ευρωπαϊκών διαδικασιών.

Και έχετε αναρωτηθεί το ισχύον πρόγραμμα της χώρας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, από το οποίο υπολείπονται να λάβουμε 15 δισεκατομμύρια, θα εξακολουθεί να υπάρχει; Το Διοικητικό Συμβούλιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου θα αποδεχτεί επόμενη εκταμίευση;

Σας είχα πει κυρίες και κύριοι βουλευτές, θα μας ανασυσκευάσουν τα υφιστάμενα κονδύλια και θα μας τα δώσουν ως Μνημόνιο 2,5, 2 Plus και θα μας προετοιμάσουν για το Μνημόνιο 3.

Και μια επόμενη μέρα, είπα απευθυνόμενος στη Βουλή ότι δυστυχώς οι χρηματοδοτικές ανάγκες θα ξεπεράσουν τα 50 δισεκατομμύρια και αποδεικνύεται τώρα ότι ναι, απαιτείται δυστυχώς Μνημόνιο 50 δισεκατομμυρίων, με τα ανάλογα μέτρα.

Ακούστε τις απαντήσεις μου σε τρία σύντομα ,πολύ σημαντικά ερωτήματα, γιατί θέλω να είμαι πολύ ειλικρινής και καθαρός μαζί σας και με τον ελληνικό λαό.

Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο e-mail Χαρδούβελη, λέει η Κυβέρνηση «Καλά, δεν είχε γίνει δεκτό ,θα είχαν προστεθεί και άλλα μέτρα». Ξέρετε ποια είναι η διαφορά; Η διαφορά είναι πως το κόστος του χαμένου πενταμήνου, είναι ανυπολόγιστα μεγάλο. Το γεγονός ότι τώρα πια η χώρα δεν διεκδικεί ρυθμό ανάπτυξης 2,5% αλλά παλεύει να σταθεί στο 0%, κινδυνεύει να γυρίσει στην ύφεση-οι ενδείξεις δυστυχώς είναι αρνητικές, υφεσιακές- προκαλεί μια χιονοστιβάδα αρνητικών επιπτώσεων και μετουσιώνεται στην ανάγκη λήψης πρόσθετων μέτρων, εν έτη 2015. Κινδυνεύουμε να πάμε σε ένα κατάλογο μέτρων, αντίστοιχων με αυτών του 2012.  Δυστυχώς οι πέντε χαμένοι μήνες, μας έχουν γυρίσει τρία χρόνια πίσω.

Η διαφορά σε σχέση με το κλίμα, σε σχέση με την προοπτική μετάβασης στην προληπτική πιστωτική γραμμή, το γεγονός ότι θα μπορούσαμε να καλύψουμε με άλλους τρόπους τις χρηματοδοτικές ανάγκες, με υποστηριγμένη σταδιακή έξοδο στις αγορές, είναι καθοριστική.

Ερώτημα δεύτερο. Από τα 8 δισεκατομμύρια που δέχτηκε ο κ. Τσίπρας, αφήστε τη διαφορά με την πρόταση των πιστωτών που είναι μισό δισεκατομμύριο – ένα δισεκατομμύριο, αλλά ο κορμός είναι τα 8 δισεκατομμύρια, πόσα οφείλονται στο γεγονός ότι η Ελλάδα έχει μεγάλο χρέος; Επαχθές –λένε κάποιοι- , επονείδιστο. Η Κυβέρνηση αποδέχεται το χρέος και ζητάει παραμετρικές αλλαγές στα χνάρια της παρέμβασης του 2012. Πόσα από τα μέτρα αυτά οφείλονται στο χρέος; Κανένα μέτρο δεν οφείλεται στο χρέος.

Όλα είναι μέτρα για να μην αντιμετωπίσουμε ξανά πρόβλημα ελλείμματος και όχι χρέους. Γιατί το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους, εάν λάβει κανείς υπόψη και την επιστροφή των κερδών του ευρωσυστήματος, είναι 2% του ΑΕΠ. Πρόκειται για το μικρότερο κόστος εξυπηρέτησης του χρέους σε ετήσια βάση, στην Νότια Ευρώπη ,μικρότερο από το ιταλικό, το πορτογαλικό και ούτω καθ’ εξής. Πού είναι ο μύθος του χρέους στα μέτρα.

Και μπορώ να συνεχίσω τα ερωτήματα  και να πάω σε ένα τρίτο και να σας ρωτήσω: πιστεύετε, αν απορριφθούν οι προτάσεις των πιστωτών που είναι τελικά οι προτάσεις της Ελληνικής Κυβέρνησης με διαφωνίες, επαυξήσεις, υπερβολές, τι θα κερδίσει ο Έλληνας πολίτης; Εάν πει ΟΧΙ, ένα υπερήφανο ΟΧΙ, δεν θα έχει φορολογική επιβάρυνση; Δεν θα πληρώσει ΕΝ.Φ.Ι.Α.; δεν θα αυξηθεί ο Φόρος Προστιθέμενης Αξίας; Δεν θα υπάρχει το πρόβλημα δυστυχώς με τα νησιά; Θα υπάρχει ασφαλής καταβολή συντάξεων ή θα εφαρμόζεται η μέθοδος του αναγκαστικού δανεισμού, όπως εφαρμόστηκε τώρα, για την καταβολή συντάξεων; Τι είναι αυτό που θα συμβεί; Θα γίνουν επενδύσεις; Θα υπάρξει ανάπτυξη; Θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας;

Επί της ουσίας, πραγματικά, ως προοπτική τι είναι αυτό που θα επιφέρει το ΟΧΙ; Το ΟΧΙ θα επιφέρει στην καλύτερη περίπτωση την επανέναρξη της διαπραγμάτευσης, με την Ελλάδα εκτός προγράμματος, με τις Τράπεζες εκτός ELA, με τον ελληνικό λαό σε κατάσταση αγωνίας, να πάμε ταπεινωμένοι να κάνουμε ξανά τη διαπραγμάτευση όχι από θέσεως ισχύος, από θέσεως απόλυτης αδυναμίας.

Δεν θα είναι η διαπραγμάτευση της Λωζάνης –είχα πει- του 1923 που ήταν αξιοπρεπής, αλλά απείχε πολύ από τη Συνθήκη των Σεβρών, θα είναι δυστυχώς η ταπεινωτική για τη Γερμανία Συνθήκη των Βερσαλλιών του 1919.

Λέει ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνησή του: «εάν ακολουθήσουμε τη γραμμή αυτή, θα βελτιωθούν οι συσχετισμοί, θα έχουμε καλύτερο αποτέλεσμα». Είναι προφανές ότι θα επιδεινωθούν οι συσχετισμοί σε όλα τα μέτωπα.

Εάν η διαπραγμάτευση είχε γίνει μέχρι τις 28 Φεβρουαρίου σύμφωνα με το δικό μας χρονοδιάγραμμα, αν ο κ. Τσίπρας είχε προβάλλει τα ουσιαστικά του επιχειρήματα, τις πρώτες τέσσερις εβδομάδες μετά τις εκλογές ,διασώζοντας την προοπτική εξόδου από το Μνημόνιο και μετάβασης στην προληπτική πιστωτική γραμμή, η θέση μας θα ήταν πιο αδύναμη ή πιο ισχυρή από τη σημερινή, τέσσερις μήνες αργότερα;

Θα ήταν πιο ισχυρή. Είναι η κυπριακή εμπειρία, σχέδιο Β δεν υπήρξε ποτέ. Και όσοι απέρριψαν το σχέδιο Α θεωρώντας ότι θα έρθει ένα καλύτερο σχέδιο Β, αναγκάστηκαν να υποστούν ένα πολύ χειρότερο σχέδιο Α. Δεν μπορούμε να αντλήσουμε διδάγματα από τις δικές μας εθνικές εμπειρίες;

Νομίζει η Κυβέρνηση ότι πήρε μια ιδιοφυή πρωτοβουλία και παγιδεύει την αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα επιδιώκει να παγιδεύσει τον ελληνικό λαό, γιατί δεν μπορεί να λύσει το εσωκομματικό πρόβλημα. Ο κ. Τσίπρας μεταξύ εθνικού συμφέροντος και κομματικής συνοχής επιλέγει την κομματική συνοχή και προσβάλλει το εθνικό συμφέρον.

Όμως οι παγίδες οδηγούν πολύ συχνά σε αυτοπαγίδευση. Μόνο που η αυτοπαγίδευση δεν αφορά την Κυβέρνηση, αφορά δυστυχώς τη χώρα και πρέπει η Βουλή των Ελλήνων ,με ευθύνη ατομική του καθενός και της καθεμιάς εδώ μέσα, να αποτρέψει την αυτοπαγίδευση, να προστατεύσει το εθνικό συμφέρον, να δώσει προοπτική.

Εμείς γι' αυτό λέμε ότι το δημοψήφισμα είναι βλαπτικό και δεν πρέπει να γίνει. Καταψηφίζουμε την πρόταση της Κυβέρνησης για τους λόγους που είπαμε: συνταγματικούς, θεσμικούς, πολιτικούς, εθνικούς, οικονομικούς. Εάν φτάσουμε να γίνει το δημοψήφισμα αυτό, το εξ υφαρπαγής δημοψήφισμα, που συνιστά θεσμική εκτροπή, βεβαίως η θέση μας θα είναι να μην απαντήσουμε στο ερώτημα που εκβιαστικά και παγιδευτικά θέτει η Κυβέρνηση.

Το δικό μας ΝΑΙ δεν θα είναι Ναι στην πρόταση των πιστωτών, που είναι αποτέλεσμα της βλαπτικής διαπραγμάτευσης που έκανε ο κ. Τσίπρας. Δεν μας ενδιαφέρει το κείμενο αυτό. Το δικό μας ΝΑΙ το προσδιορίζουμε εμείς με τους δικούς μας εθνικούς όρους, εμείς δεν λέμε ΝΑΙ στο κείμενο των πιστωτών. Εμείς λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη, ΝΑΙ στο ευρώ, ΝΑΙ στην ανάγκη να υπάρξει επιτέλους μια Κυβέρνηση που εκφράζει την εθνική ενότητα και έχει την ικανότητα να διαπραγματευτεί ουσιαστικά ,γρήγορα, αποτελεσματικά.

Και λέμε φυσικά πως το ΟΧΙ της Κυβέρνησης δεν είναι υπερήφανο ΟΧΙ σε ένα ανύπαρκτο κείμενο, είναι ΟΧΙ στην Ευρώπη, ΟΧΙ στο ευρώ.  Εμείς απευθυνόμαστε στον ελληνικό λαό με τους δικούς μας αληθινούς, εθνικούς όρους. Από εκεί και πέρα ο καθένας παίρνει την ευθύνη του και η ευθύνη που αναλαμβάνει ο κ. Τσίπρας και η Κυβέρνησή του είναι εντυπωσιακά μεγάλη. Ελπίζω να έχουν επίγνωση του τι κάνουν. 

Παρέμβαση Ευ. Βενιζέλου στη συζήτηση και διεξαγωγή ονομαστικής ψηφοφορίας για τη λήψη απόφασης, σύμφωνα με το άρθρο 44 παρ. 2 εδ α’ του Συντάγματος και 115 του ΚτΒ, επί της από 26/6/2015 απόφασης και πρότασης του Υπουργικού Συμβουλίου για διεξαγωγή Δημοψηφίσματος για κρίσιμο εθνικό θέμα

Κύριε Πρόεδρε, ο κ. Λαφαζάνης αναφέρθηκε καταφρονητικά σε αυτά που είπα στην ομιλία μου προφανώς επειδή δεν έχει κατανοήσει το μέγεθος της παρέμβασης που έγινε στο ελληνικό δημόσιο χρέος το 2012 και είναι μέλος μιας Κυβέρνησης που επιδιώκει αυτή τη στιγμή, στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές, να ολοκληρωθούν οι παρεμβάσεις που έγιναν το 2012.  Ενώ παραδόξως στη Βουλή των Ελλήνων η περιβόητη επιτροπή αλήθειας για το χρέος προωθεί τη φιλοσοφία του "επονείδιστου χρέους "και τη συνολική διαγραφή του χρέους, ενώ η Κυβέρνηση αποδέχεται το χρέος και ζητά βελτιωτικές παραμετρικές αλλαγές.

Οι παρεμβάσεις λοιπόν του 2012 στο χρέος έχουν οδηγήσει σε μείωση του χρέους, σε όρους καθαρής παρούσης αξίας, που είναι το κρίσιμο στοιχείο, ίση με το 100% του ελληνικού ΑΕΠ, δηλαδή ίση με 180 δισεκατομμύρια ευρώ.

Πριν από λίγες μέρες, στις 16 Ιουνίου, κυκλοφόρησε η ετήσια έκθεση του ESM, η έκθεση του κ. Ρέγκλινγκ, ο οποίος επισημαίνει ότι πέρα από το κούρεμα που κάναμε στο δημόσιο χρέος που κατείχαν διεθνώς οι ιδιωτικοί φορείς, η επέμβαση που κάναμε στο κατεχόμενο από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς ελληνικό χρέος, ένα δηλαδή υπολανθάνον OSI (official sector involvement); ισοδυναμεί με το 49% του ελληνικού ΑΕΠ του 2013, δηλαδή με 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Όταν ο κ. Λαφαζάνης και η Κυβέρνηση στην οποία ανήκει φέρει ενώπιον της Βουλής κούρεμα του ελληνικού χρέους ενός ευρώ, μπορούμε να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Ήμουν Υπουργός Οικονομικών όταν φέραμε κούρεμα χρέους σε καθαρή παρούσα αξία 180 δισεκατομμυρίων ευρώ.

 http://www.evenizelos.gr/