Ελπίδες κομμένες ΣΥΡΙΖΑ

Του Δημήτρη Μηλάκα

Το συμπέρασμα που προκύπτει από τις διαβουλεύσεις των Βρυξελλών (χτες) Δευτέρα είναι απλό και συνοψίζεται σε μια φράση: Η κυβέρνηση αιτείται εξάμηνης παράτασης προκειμένου να πείσει τους δανειστές ότι μπορεί—μέχρι το τέλος του χρόνου—να μαζέψει 2,8 δισεκατομμύρια. Μετά, βλέπουμε… Οι δανειστές, συμφώνησαν να δώσουν αυτήν την εξάμηνη παράταση για δύο λόγους:

1.  Γιατί είναι μείζονος σημασίας για τους ίδιους να μην βαρέσει κανόνι η Ελλάδα. Πρέπει

δηλαδή να βρεθεί ένας τρόπος χρηματοδότησης των δανειακών υποχρεώσεων που έχει η Ελλάδα προς το ΔΝΤ (τέλος Ιούνη) και την ΕΚΤ τον Ιούλιο και Αυγουστο.

2. Γιατί η εξάμηνη παράταση που θα δοθεί στην ελληνική κυβέρνηση συνοδεύεται από μια σειρά σκληρών εισπρακτικών  και άλλων μέτρων τα οποία τοποθετούν και τον ΣΥΡΙΖΑ στο κάδρο των προσαρμοσμένων -στις απαιτήσεις των δανειστών- ελληνικών κομμάτων.

Στο πλαίσιο αυτής της εξάμηνης παράτασης οι δανειστές πέρα από το φοροεισπρακτικό πρόγραμμα αναμένουν από την ελληνική κυβέρνηση να  υλοποιήσει  θεσμικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει και οι οποίες διασφαλίζουν την αιώνια εποπτεία και έλεγχο της ελληνικής οικονομίας. Πρόκειται για:

• τη δημιουργία ανεξάρτητου  (από την ελληνική κυβέρνηση) φοροεισπρακτικού μηχανισμού

• και τη δημιουργία ανεξάρτητου (από την κυβέρνηση) δημοσιονομικού συμβουλίου το οποίο όχι απλώς θα παρακολουθεί την τήρηση των προυπολογισμών της χώρας αλλά θα έχει και την αρμοδιότητα να επιβάλλει διορθωτικά μέτρα όταν αυτός εκτρέπεται από τους στόχους του.

Σε «αντάλλαγμα» η ελληνική κυβέρνηση ελπίζει να λάβει μια κάποια διατύπωση για την αναδιάρθρωση του χρέους όταν υλοποιηθεί επιτυχώς η εξάμηνη παράταση. Μια ακόμη «παραχώρηση» που αναμένει η κυβέρνηση είναι να υλοποιηθούν οι υποσχέσεις για αναπτυξιακό πακέτο, προφανώς μετά την υλοποίηση του προγράμματος εντός της εξάμηνης παράτασης. Κατόπιν τούτων, οι ευρωλάγνοι πανηγυρίζουν χαιρέκακα για την στροφή, στον  ρεαλισμό των δανειστών, που επιχειρεί η κυβέρνηση, προκειμένου να επιβεβαιωθεί πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος πέραν της προσαρμογής/ υποταγής.

Από την άλλη, όσοι (η συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας)   έχουν κατανοήσει  ότι ο εν λόγω ρεαλισμός δεν είναι τίποτε περισσότερο από  την τροφοδότηση της ύφεσης με μεγαλύτερες δόσεις λιτότητας αντιλαμβάνονται πως οι ελπίδες που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ για την αναζήτηση  μιας διεξόδου από την κρίση αποδεικνύονται φρούδες…

https://eleutheriellada.wordpress.com/