Ο ελληνικός λαός καλείται να υπαχθεί σε υφεσιακά μέτρα.‏

Υπάρχει ένα κλίμα ανακούφισης επειδή η χώρα αποφεύγει την απόλυτη καταστροφή, αλλά το παράδοξο είναι ότι με την απόλυτη καταστροφή απειλούσε τη χώρα η ίδια η κυβέρνηση, η οποία είχε αναπτύξει τις θεωρίες για το Κούγκι, για την απειλή αυτοκτονίας ως μέθοδο διαπραγμάτευσης.

Είναι τραγικό το γεγονός ότι 5 χρόνια μετά την είσοδό μας στο μνημόνιο και μετά από τόσο μεγάλες θυσίες του ελληνικού λαού, φτάσαμε να είμαστε ξανά στο μεταίχμιο, να είμαστε ξανά με το ένα πόδι πάνω από το γκρεμό. Και είναι ανακουφιστικό και θετικό το γεγονός ότι πηγαίνουμε σε συμφωνία και ο κ. Τσίπρας, η κυβέρνησή του κάνει μια πολύ μεγάλη πολιτική στροφή. Διότι άλλα έλεγε, άλλα κάνει τώρα, άλλα υποσχέθηκε προεκλογικά, άλλα πράττει. Διότι σχέδιο Β’ δεν υπήρχε και κάθε

φορά που αναζητάμε ένα σχέδιο Β’ πηγαίνουμε σε χειρότερες εκδοχές του σχεδίου Α'.

Τα επικοινωνιακά τεχνάσματα, η αναποφασιστικότητα, ο χαμένος χρόνος των τελευταίων 5 μηνών δεν είναι εξυπνάδα, δεν είναι θεωρία των παιγνίων, δεν είναι τακτική διαπραγμάτευσης, αλλά είναι βλάβη που έχει προκληθεί εις βάρος της χώρας.

Αυτή η εντύπωση (ότι ο κ. Τσίπρας το παλεύει) έχει καλλιεργηθεί με τεράστιο κόστος. Αυτό ήθελε να κάνει, ήθελε να δημιουργήσει την εντύπωση ότι το παλεύει ενώ στην πραγματικότητα επιδεινώθηκε η κατάσταση της οικονομίας και άρα αποδυναμώθηκε η διαπραγματευτική θέση της χώρας. Αν εμείς κάναμε το ίδιο, δηλαδή αν εμείς κάναμε την επιλογή στις προηγούμενες δύσκολες φάσεις της διαπραγμάτευσης το ’10, το ’11, το ’12, υπό τραγικές συνθήκες δημοσιονομικές να παίξουμε επικοινωνιακά το παιχνίδι και όχι ν’ ασχοληθούμε με την ουσία του θέματος και με την προστασία του εθνικού συμφέροντος, θα είχαμε καταστρέψει τη χώρα, θα την είχαμε οδηγήσει δηλαδή στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη..

Δεν επετεύχθη τίποτα. Μείωση συντάξεων επήλθε. Τη μείωση συντάξεων την είχαμε αποκλείσει εμείς με το e-mail Χαρδούβελη το οποίο το είχα δώσει στον κ. Χατζηνικολάου στην τελευταία εμφάνισή μου στην εκπομπή του στην τηλεόραση γιατί ήταν ένα πολύ ωραίο φόρουμ η εκπομπή αυτή και του είπα «ας το κρατήσουμε, θα είναι παιδική χαρά μπροστά στον κατάλογο μέτρων που θα έρθει, που θα είναι το τρενάκι του τρόμου».

Και απεδείχθη αυτό, διότι έχουμε πολύ μεγάλες επιβαρύνσεις των εισοδημάτων, έχουμε μείωση του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος λόγω της αύξησης των έμμεσων φόρων και έχουμε και μείωση των συντάξεων μέσα από την αύξηση των εισφορών, των εισφορών και των συνταξιούχων. Άρα λοιπόν όλα αυτά είναι ανακριβή, δυστυχώς.

Είχα πει στον κ. Τσίπρα στις 18 Φεβρουαρίου που τον είχα δει, λίγο πριν τη συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου: «Γιατί αγαπητέ μου δεν ακολούθησες το χρονοδιάγραμμα που βρήκες; Εξελέγης 27 Ιανουαρίου, υπήρχε παράταση μέχρι 28 Φεβρουαρίου, μπορούσες να συνεχίσεις κανονικά τη διαπραγμάτευση, να ζητήσεις όλα αυτά τα οποία θέλεις να ζητήσεις, να υψώσεις τις κόκκινες γραμμές σου αλλά μην το καθυστερείς. Γιατί υπάρχει ειλημμένη απόφαση του Eurogroup, 28/2 η Ελλάδα να περάσει στην προληπτική πιστωτική γραμμή, να βγει δηλαδή σιγά-σιγά με την υποστήριξη των εταίρων στις αγορές, ν’ αλλάξει καθεστώς», ενώ εσύ έλεγες «δε θέλω παράταση, δε θέλω δόσεις…»..

Μπορούσε να γίνει με μια νωπή κυβέρνηση, με μια ισχυρή εντολή, όλα αυτά τα επιχειρήματα που είχε ο κ. Τσίπρας στις 27 Ιανουαρίου δυστυχώς δεν τα έχει τώρα, στις 27 Ιουνίου. Και δε θα τα έχει στις 30 Ιουνίου που τελειώνει η προθεσμία, που τελειώνει η παράταση.

Φοβούμαι ότι θ’ αυξηθεί κι άλλο ο λογαριασμός. Διότι εδώ δεν πληρώνουμε μόνο το λογαριασμό του χαμένου πενταμήνου, πληρώνουμε και το λογαριασμό της αντιμνημονιακής ψευδολογίας των τελευταίων πολλών ετών. 

Το τελευταίο πεντάμηνο έχουμε διαρροή 40 δισεκατομμυρίων στις καταθέσεις, δηλαδή έχουμε ένα βαρύ, ασήκωτο πλήγμα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, διότι έχουμε την εξάρτηση από το ELA, έχουμε την εξάρτηση από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα αλλά έχουμε και την εξάρτηση ,από το Ελληνικό Δημόσιο ,των Τραπεζών.

Διότι κάποιος εγγυάται για όλα αυτά και σε τελική ανάλυση εγγυάται το Ελληνικό Δημόσιο, δηλαδή ο Έλληνας φορολογούμενος. Έχουμε φυσικά την υστέρηση των δημοσίων εσόδων, έχουμε την εσωτερική παύση πληρωμών, δεν πληρώνει το κράτος στην αγορά, έχουμε τη δραματική μείωση της ρευστότητας, έως εξαφάνισης και βεβαίως έχουμε ύφεση με το επιχείρημα ότι δε θέλουμε υφεσιακά μέτρα.

Και για να μην πάρουμε δήθεν υφεσιακά μέτρα, η χώρα μπήκε στην ύφεση.

Και τώρα το χρέος. Χτες βγάζει non paper η κυβέρνηση και λέει: «Αυτό που ζητάμε για το χρέος, είναι στην πραγματικότητα να γίνει επιμήκυνση των λήξεων των ομολόγων που έχει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα», τα οποία ομόλογα σημειωτέον είναι ελληνικού Δικαίου ομόλογα, 27 δισεκατομμύρια.

Εκτιμώ ότι θα πάρουμε την υπόσχεση του 2012 ανανεωμένη και αυτό που θα γίνει θα είναι βελτιώσεις παραμετρικού χαρακτήρα που συνιστούν στην πράξη κούρεμα υπό την έννοια ότι είναι κούρεμα της καθαρής παρούσας αξίας του χρέους.

Διότι έχουμε διαμορφώσει τις προϋποθέσεις, λόγω πολύ χαμηλών επιτοκίων και λόγω της πολύ μεγάλης διάρκειας του χρέους, να γίνουν μ’ ευκολία και νέες παραμετρικές αλλαγές. Δηλαδή λέει ο κ. Βαρουφάκης στέλνοντας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση ένα χαρτί που προσωπικά έχω επεξεργαστεί μαζί με το επιτελείο της Λαζάρ, "αφού έχουμε τόσο χαμηλά επιτόκια, έχουμε επιτόκιο 2%, γιατί να μην πάρουμε το κεφάλαιο να το κόψουμε στη μέση και αντί να χρωστάμε 100 ευρώ με 2% επιτόκιο, να πούμε ότι χρωστάμε 50 ευρώ με 5% επιτόκιο;"

Όταν μπορείς να κάνεις τέτοια πράγματα, πρέπει να σκεφτείς γιατί μπορείς να τα κάνεις. Γιατί εμείς μειώσαμε το επιτόκιο. Γιατί εμείς καταφέραμε να έχουμε μια μείωση του χρέους σε καθαρή παρούσα αξία ίση με το 100% του σημερινού ΑΕΠ. Άρα λοιπόν, ο κ. Τσίπρας από τη μια παρακαλάει, εκλιπαρεί να συνεχιστεί η λογική του PSI και της παρέμβασης του 2012 και να πάρει την υπόσχεση του 2012, αλλά έχει αφήσει ελεύθερη την κα Κωνσταντοπούλου να παίζει στη Βουλή με το λεγόμενο «επαχθές χρέος» και να λέει- και να το πηγαίνει και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αυτό το χαρτί- ότι το χρέος δεν υπάρχει γιατί είναι επαχθές, επονείδιστο.

Ποιο χρέος; Το χρέος που μας δάνεισε η Ευρωζώνη, το EFSF και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και ξέρετε, στη θεωρία του Διεθνούς Δικαίου, επονείδιστο είναι το χρέος που έχουν συνάψει δικτατορικές κυβερνήσεις ,προς προσωπικό όφελος των δικτατόρων και οι δανειστές γνώριζαν ότι θα επωφεληθούν προσωπικά οι δικτάτορες.

Αυτός είναι ο ορισμός του επαχθούς χρέους. Άρα λοιπόν ο κ. Τσίπρας, οφείλει να συμμαζέψει τ’ ασυμμάζευτά του τα θεσμικά και να πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό. Υπάρχει πρόβλημα εντιμότητας πολιτικής, ειλικρίνειας και νομιμοποίησης βεβαίως. 

Δεν αρκεί να έχουμε μια συμφωνία. Πρέπει κάποιος να μας πει το συνολικό πλαίσιο εξόδου από την κρίση και το μνημόνιο. Διότι εδώ μιλάμε συνεχώς για τον κατάλογο μέτρων που θα πάρει η Ελλάδα. Δεν έχει μιλήσει κανείς για το τι μας δίνουν οι εταίροι. Τι κατάφερε να πάρει ο κ. Τσίπρας;

Δεν υπάρχει πακέτο Γιουνκέρ, μην ασχολείστε με το πακέτο Γιουνκέρ. Το πακέτο Γιουνκέρ είναι ένα πανευρωπαϊκό πακέτο μόχλευσης υφισταμένων πόρων. Το πακέτο Γιουνκέρ είναι η πολλαπλή αξιοποίηση των κονδυλίων των Διαρθρωτικών Ταμείων, του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων.

Το πακέτο Γιουνκέρ είναι 10% κοινοτικοί πόροι και 90% εθνικοί πόροι. Πόροι του κάθε κράτους, από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Το πακέτο Γιουνκέρ για μας είναι το ΕΣΠΑ, η ΚΑΠ και οι συμβολές που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων.

Μην ψάχνετε λύσεις στο πακέτο Γιουνκέρ. Αυτό το οποίο θα μας δώσουν λοιπόν είναι τι: Μπαίνουμε σ’ ένα μνημόνιο που είναι παράταση του μνημονίου 2, είναι το μνημόνιο 2,5 και δυστυχώς η προοπτική είναι να πάμε στο μνημόνιο 3 μετά. Πόσα λεφτά θα μας δώσουν; Θα μας δώσουν λεφτά μόνο για τις εξωτερικές υποχρεώσεις; Για τις διεθνείς υποχρεώσεις μας για να μην πάμε σε πιστωτικό γεγονός;

Θα μας δώσουν λεφτά και για τις εσωτερικές υποχρεώσεις του κράτους; Αυτό τι σημαίνει; Σημαίνει ότι θα μείνουμε στο μνημόνιο, πόσα χρόνια παραπάνω;

Τα πράγματα είναι πάρα πολύ απλά: Πρώτον, πρέπει να έχουμε συμφωνία. Συμφωνία σημαίνει όχι μόνο τα μέτρα που παίρνει η Ελλάδα, δηλαδή οι Έλληνες πολίτες, αλλά και τι μας δίνουν ως πλαίσιο, ως χρονοδιάγραμμα, ως προοπτική. Πρέπει να υπάρχει ένα συνολικό πλαίσιο με προοπτική εξόδου από την κρίση, όπως είχαμε εμείς. Με όλα τα λάθη, με όλα τα κενά, με όλες τις αντιφάσεις, με όλες τις δυσκολίες. Υπήρχε ένα πλαίσιο. Και έχοντας απέναντί μας μια αντιπολίτευση η οποία ήταν σκληρή, άτεγκη, όχι όπως τώρα..

Δεύτερον, πρέπει να υπάρχει κυβέρνηση η οποία το εισηγείται αυτό στη Βουλή και λέει «ψηφίστε το κι εγώ θα το εφαρμόσω». Για να υπάρχει κυβέρνηση, πρέπει να υπάρχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αφού υπάρχουν αυτά, μετά μας ζητά και συνεννόηση, μας ζητά ψήφο. Άρα πρέπει να έρθει να μας εξηγήσει τους όρους της συνεννόησης. Κι εμείς πάντα με υπευθυνότητα και ειλικρίνεια θα κινηθούμε, γιατί άξονάς μας είναι η αλήθεια και η ευθύνη, αλλά για να κινηθεί η αντιπολίτευση, πρέπει πρώτα να έχει εκπληρώσει το καθήκον της η κυβέρνηση. Και σας είπα σε τι συνίσταται το καθήκον της κυβέρνησης.

Δηλαδή, θα ζητήσει την ψήφο της αντιπολίτευσης; Ωραία, θα πει σ’ εμάς αν έχει τη δική του πλειοψηφία, αν έχεις τους Βουλευτές του; Θα πει αν υπάρχει κυβέρνηση; Θα πει ποια είναι η συμφωνία συνολικά και ποιο είναι το σχέδιο συνολικά; Θα ζητήσει συγνώμη για τα προεκλογικά ψέματα και την αντιμνημονιακή δημαγωγία;

Δε μπορεί να γίνει ad referentum συμφωνία, όταν τελειώνει η προθεσμία στις 30 του μηνός, όταν στις 30 Ιουνίου πρέπει να πληρώσεις το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να μην είσαι σε πιστωτικό γεγονός, όταν 20 Ιουλίου επίκειται η λήξη στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, όταν έχεις Τράπεζες που κρεμιούνται από το σταγονόμετρο του κ. Ντράγκι.

Δε μπορείς να παίζεις με το δημοψήφισμα και να επαναλάβεις την εμπειρία των Καννών. Πρέπει να διδάσκεται η χώρα από τις εμπειρίες της. Αν ο κ. Τσίπρας βεβαίως δεν έχει κυβέρνηση, δεν έχει πλειοψηφία, δεν έχει αντοχή, μη νομίζει ότι η φοβάται η αντιπολίτευση τις εκλογές. Υπάρχει ζήτημα νομιμοποίησης. Δε ζητά κανείς εκλογές. Η Βουλή αυτή μπορεί να δώσει λύση, αλλά για να δώσει λύση η Βουλή αυτή πρέπει να υπάρχει εντιμότητα. Εντιμότητα με το λαό και εντιμότητα μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων.   

http://www.evenizelos.gr/