Η Ελλάδα εις το χείλος του γκρεμού και το μεγαλείο της κομματοκρατίας

Μετά από διαπραγματεύσεις 5 ετών για το δημόσιο χρέος της χώρας μας και την επιβολή των 2 ειδεχθών Μνημονίων, αλλά και μετά τις σκληρότατες, ανέλπιστες και άκαρπες διαπραγματεύσεις    των τελευταίων 5 μηνών, πού και αυτές δεν έβγαλαν την Πατρίδα μας από το αδιέξοδο, αλλά απεναντίας επέτειναν έτι περισσότερο το πρόβλημα με την ολοκληρωτική τώρα διεθνή απομόνωση μας, οφείλουμε επιτέλους να μιλήσουμε και πάλιν με την απλή και λιτή γλώσσα της αλήθειας.

Ως ήδη σε όλους πλέον γνωστόν, η χώρα μας έχει χρεοκοπήσει, και ο Λαός μας έγινε αποδέκτης της έσχατης περιφρόνησης των Ευρωπαίων. Αίφνης και κατόπιν «παρότρυνσης» ανακαλύψαμε τώρα τις Πλατείες. Οι μεν υπερασπιζόμενοι τώρα την ρήξη με την Ευρωζώνη και την Ε.Ε.,  οι δε την παραμονή μας εις το Ευρώ. Και όλοι μαζί για την δήθεν εθνική μας αξιοπρέπεια, αλλά ταυτόχρονα και για την αποκατάσταση της ασύμμετρης και αδικαιολόγητης ευδαιμονίας που χάσαμε τώρα με τα Μνημόνια.Μέσα εις το χάλι μας, την απόγνωσή μας, την απελπισία, καταντήσαμε και γελοίοι. Αντί επιτέλους να σωφρονιστούμε και να διερωτηθούμε γιατί μετά την Μεταπολίτευση οδηγηθήκαμε ως Λαός εις την έσχατη σκάλα της ηθικής, πολιτικής και οικονομικής καταπτώσεως. Να αναζητήσουμε τους

ενόχους, κάτι το οποίο οφείλαμε να κάνουμε τα τελευταία 40 χρόνια της μοιραίας μας πορείας, και δυστυχώς δεν το κάναμε. Αλλά και δεν το κάνουμε ούτε και τώρα. Διότι φαίνεται ότι για εμάς φταίνε οι άλλοι!

Όπως αναφέρθηκε πολλές φορές, η γνώση της Ιστορίας είναι η πυξίδα κάθε Λαού. Αυτή και μόνον ενώνει, αλλά και  προστατεύει ένα Λαό από την διάπραξη λαθών που τον καταστρέφει. Μετά τα δεινά του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου, όλοι οι Λαοί της Ευρώπης ασχολήθηκαν με πίστη, με μόχθο και επίπονη εργασία για την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη και ανόρθωση της Πατρίδας τους. Βέβαια εις το μέγιστο των προσπαθειών και των δικών των δυνατοτήτων. Ανεδείχθησαν, με δικές τους κυρίως δυνάμεις,  σε κοινωνίες προόδου, ανάπτυξης, ευταξίας, ευνομίας, ισοτιμίας, ισονομίας, εντός των οποίων το άτομο απολαμβάνει την ύψιστη τιμή, ακεραιότητας, σεβασμού και αξιοπρέπειας. Και όλα αυτά εντός των ορίων της Δημοκρατίας, εντός της οποίας συμπεριελήφθησαν αργότερα και με καθυστέρηση πολλών ετών και εκείνοι οι Λαοί οι οποίοι για μερικές δεκαετίες ευρίσκοντο υπό τον έλεγχο άλλου πολιτικού και ιδεολογικού καθεστώτος. Μίας Δημοκρατίας εντός των ορίων της οποίας  τα κόμματα εργάζονται και ενεργούν προς όφελος της κοινωνίας των πολιτών. Για να είμαστε πιο σαφείς. Εις την Ευρώπη υπάρχουν Κόμματα, αλλά σε καμία περίπτωση Κομματοκρατία!

Όμως για την εξασφάλιση και  προστασία  όλων αυτών των προσπαθειών και επιτευγμάτων από το ενδεχόμενο νέων πολεμικών συγκρούσεων  ωρίμασε η ιδέα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αργότερα της Ευρωζώνης. Ένα οικοδόμημα το οποίο βέβαια έχει μεν τις ατέλειες του, ως αποδείχτηκε, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν γίνονται προσπάθειες για άμβλυνση των αδυναμιών του.

Όμως αυτά τα οποία συμβαίνουν εις την χώρα μας, η καταστροφή ενός Κράτους και ενός Λαού, δεν είναι όμως  τυχαία. Μετά την μεταπολίτευση γνωρίζαμε και βιώναμε όλα τα συμπτώματα, τα οποία κατά την διάρκεια της μοιραίας μας πορείας, ως μετάσταση καρκίνου, επέφεραν συστηματικά την ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδος. Καλή και ιδανική ήταν η ιδέα της ένταξης της χώρας μας το 1961 εις την ΕΟΚ, ως  μίας  «υπό ένταξη χώρας», με μία μεταβατική περίοδο προσαρμογής 15 ετών, με τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Τι οποίες δυστυχώς δεν κάναμε. Ούτε μετά το 1974, τις οποίες οφείλαμε βάσει της Συνθήκης του 1961, αλλά και που τώρα εκβιάσαμε το 1981 την ένταξη μας ως 10^ο πλήρες μέλος της Ε.Ε. με το πρόσχημα της τουρκικής απειλής μετά την εισβολή της Τουρκίας και κατοχή της Κύπρου. Και πάλιν, βάσει της Συμφωνίας του 1981, με μία μεταβατική τώρα περίοδο 8 ετών, έως το 1988, για διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις με την ανάλογο πρόοδο της Οικονομίας. Και που πάλιν δεν τηρήσαμε όλα αυτά, ούτε εις το ελάχιστον. Αλλά ούτε και όταν κατέρρευσε και χρεοκόπησε η χώρα μας το 2008/09, όπου ενώ ψυχορραγούσε η Πατρίδα μας, οι μνημονιακές και αντιμνημονιακές  κυβερνήσεις αλλά και κόμματα αντιστέκονται με πείσμα σε όλα αυτά που έπρεπε να κάνει η χώρα μας εδώ και 40 χρόνια. Τώρα βέβαια με τεράστιο κόστος για τον Λαό μας, αλλά και τεράστιους κινδύνους για την εθνική μας υπόσταση και εδαφική ακεραιότητα της Πατρίδας μας. 

Είτε μας αρέσει, είτε δεν μας αρέσει, ως Λαός οφείλουμε να παραδεχθούμε, ότι η Δημοκρατία εις την χώρα μας έγινε υποτελής και υποχείρια της άκρατης και ασύδοτης Κομματοκρατίας. Η οποία έγινε εξουσιαστής  αυτού του Κράτους με την άλωση της Δημόσιας Διοίκησης και διόγκωση αυτής σε τεράστιο Υδροκεφαλισμό εντός του οποίου ενέταξε εκατομμύρια πειθήνιους υποστηρικτές του με όλες τις παράπλευρες και ολέθριες παρενέργειες και συνέπειες για το υπόλοιπο κομμάτι του Ελληνικού Λαού, το οποίο μετά από τόσες θυσίες δεκαετιών δεν άντεξε και κατέρρευσε.

Οφείλουμε να γνωρίζουμε, ότι οι Λαοί της Ευρώπης έχουν δικαιώματα όταν ψηφίζουν, και ως εκ τούτου απαιτούνε από όλους την αναγνώριση και σεβασμό αυτών  των δικαιωμάτων. Οφείλουμε και εμείς οι Έλληνες επίσης να γνωρίζουμε, ότι με την δική μας και μόνον ψήφο και ευθύνη επιλέγαμε επί δεκαετίες την Κομματοκρατία, η οποία επί δεκαετίες όχι μόνον μας απομάκρυνε από την Ευρώπη, αλλά παράλληλα και μας κατέστρεφε.

Το μέλλον της χώρας μας είναι τώρα αβέβαιο, και ουδείς γνωρίζει  τι μας επιφυλάσσει το αύριο. Ανεξαρτήτως της εφεξής σκοτεινής πορείας της χώρας μας, οφείλουμε τώρα ως Λαός, για την σωτηρία μας και μόνον, να απαλλαγούμε από την Κομματοκρατία και το προπύργιο αυτής, της Δημόσιας Διοίκησης και Οργάνων της. Να προτάξουμε για την διαχείριση της Οικονομίας και του μόχθου όλων των Ελλήνων την σύσταση ενός «Ανωτάτου Οργάνου Διαχείρισης της Εθνικής Οικονομίας» εις το οποίο θα συμμετέχουν υποχρεωτικά όλοι οι εργαζόμενοι και επιχειρηματίες της χώρας μας. Και το οποίο Όργανο, βάσει Προγράμματος και εμπειρότατων τεχνοκρατών θα φροντίζει με δική του και μόνον ευθύνη για την Εθνική Οικονομία και Ανάπτυξη, Κοινωνική Ασφάλιση, Παιδεία, Υγεία, Εθνική Άμυνα, Εθνικές Υποδομές κλπ. Έτσι όχι μόνον θα αποφεύγεται η τεράστια διασπάθιση εθνικών πόρων. Αλλά ταυτόχρονα θα περιορισθεί ο ρόλος των κομμάτων, κυβερνήσεων και πολιτικών  εντός μόνον της Βουλής και εις την εκπροσώπηση της χώρας μας.    

Δεν υπάρχει άλλη λύση για την εμπέδωση της πραγματικής Δημοκρατίας εις την χώρα μας  και για την σωτηρία της Πατρίδας μας. 

Γεώργιος Εμ. Δημητράκης

 Υποσημείωση: Ο αρθρογράφος διαμένει εις την Ξάνθη.  Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.