Κάποιοι περιμένουν να ακούσουν σήμερα το κύκνειο άσμα του ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχουν όμως και πολλοί άλλοι, που μπορεί να μην είναι σήμερα κοντά μας, αλλά αναμένουν με αγωνία τις αποφάσεις του Συνεδρίου μας.
Είναι αυτοί
- που πίστεψαν στις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη και υπηρέτησαν τον λαό και την πατρίδα με ανιδιοτέλεια,που δεν τεμάχισαν την ιστορία της Παράταξης ανάλογα με την ταυτότητα της ηγεσίας,
- και που σήμερα προσδοκούν από όλους εμάς να δικαιώσουμε την πίστη τους και να τους δώσουμε μία νέα προοπτική, μια νέα ελπίδα.
Φίλες και φίλοι,
Το πολιτικό κλίμα γύρω μας είναι νοσηρό.
Πέντε μήνες μετά τις εκλογές, ο μύθος του «Πρώτη Φορά Αριστερά» έχει καταρρεύσει.
Αποδείχθηκε ότι το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ήταν το κύριο μέρος της μεθόδευσης του ΣΥΡΙΖΑ για να έλθει στην εξουσία.
Από την πρώτη μέρα η νέα Κυβέρνηση ξέχασε τις μονομερείς ενέργειες, και κυρίως τη διαγραφή του «επαχθούς και επονείδιστου χρέους».
Αντί να σκίσει το Μνημόνιο, ένα μήνα μετά τις εκλογές – στις 20 Φεβρουαρίου- υπέγραψε την παράτασή του.
Και ενώ μέχρι χθες μιλούσαν για «μικρά πραξικοπήματα στον κοινοβουλευτικό μας βίο», οι ίδιοι δεν τόλμησαν να φέρουν τη νέα συμφωνία για κύρωση στην Ελληνική Βουλή.
Κάνουν σήμερα Εξεταστική Επιτροπή, για το πώς φτάσαμε στο Μνημόνιο, μέσα από μια χρονική κοπτοραπτική και κύριο στόχο, να ενοχοποιηθεί το ΠΑΣΟΚ ξεπλένοντας συγχρόνως τις αμαρτίες του κυρίου Καραμανλή.
Να ξεχαστεί ότι στο τέλος του 2009, το χρέος είχε φτάσει στο 130% του ΑΕΠ και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών ήταν το μεγαλύτερο παγκοσμίως.
Ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τους νέους στρατηγικούς συμμάχους του, τους πάλαι ποτέ κραταιούς υπουργούς των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας 2004-2009.
Οι πρωταγωνιστές της χρεοκοπίας φόρεσαν τα αντιμνημονιακά τους και είναι πάλι επί σκηνής για να συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο. Είναι πλέον φανερό ότι το κοινό συμφέρον Καραμανλή και Τσίπρα είναι να πείσουν το λαό ότι το μνημόνιο έφερε την χρεωκοπία και όχι η χρεωκοπία το μνημόνιο. Η στρατηγική συμφωνία τους επισφραγίσθηκε άλλωστε και με την επιλογή τους για το ύπατο αξίωμα της χώρας, το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ένα σύστημα πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων προσπαθεί να αντιστρέψει όλα τα πραγματικά γεγονότα των τελευταίων χρόνων για να αφαιρέσει από την μνήμη του λαού τους πραγματικούς υπευθύνους. Είναι μία οικονομική και πολιτική ελίτ που έμαθε να στηρίζεται στην κατασπατάληση των δημοσίων πόρων εις βάρος της ελληνικής κοινωνίας.
Εδώ και πέντε μήνες η Κυβέρνηση προσπαθεί μέσα από επικοινωνιακούς χειρισμούς και σπασμωδικές κινήσεις να περάσει στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας, ότι κάτι άλλαξε.
Ξέχασε όμως να κλείσει τις πόρτες των Οργανισμών, των Γραμματειών των Υπουργείων και άλλων φορέων σε συγγενείς κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και σε κομματικά στελέχη που απέτυχαν να εκλεγούν στις εκλογές.
Ιδού λοιπόν ποια είναι η «πρώτη φορά Αριστερά». Όλες οι παθογένειες της μεταπολίτευσης σε 5 μόλις μήνες
Μετονόμασε τα όργανα και τις διαδικασίες των δανειστών μας, αλλά κάθισε στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης χωρίς σχέδιο, με τα ίδια πρόσωπα που μέχρι να γίνει πρωθυπουργός είχε δαιμονοποιήσει.
Ξαφνικά αυτός που κατήγγειλε τους πολιτικούς αντιπάλους που συνομιλούσαν με την κυρία Μέρκελ ως «Μερκελιστές» είναι τώρα ο ίδιος ψυχοπαίδι της.
ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ έδειξαν τις προτεραιότητές τους από τις πρώτες μέρες που έγιναν κυβέρνηση, δαπανώντας 500 εκατομμύρια σε αμφιβόλου ποιότητας εξοπλιστικά προγράμματα, που δεν υπέγραφε ο προηγούμενος υπουργός Οικονομικών, και μόλις 200 εκατομμύρια, αρκετά λιγότερα από την προηγούμενη κυβέρνηση για την αντιμετώπισή της ανθρωπιστικής κρίσης.
Κατέφυγε στην άλωση των Δημοσίων Ταμείων σε πανεπιστήμια, οργανισμούς, αυτοδιοίκηση για να καλύψει με τα αποθεματικά τους τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας.
Μιλούν συνεχώς για πολιτική διαπραγμάτευση, κάνουν λέει κάτι διαφορετικό από τις προηγούμενες κυβερνήσεις μετά το 2010.
Εντάσσονται στο πλαίσιο της πολιτικής διαπραγμάτευσης οι δηλώσεις του Υπουργού Αμύνης για μοίρασμα του Αιγαίου 70 – 30 με τους Αμερικάνους, ή μήπως οι απαξιωτικές δηλώσεις για την πατρίδα μας περί εξαγωγής τζιχαντιστών;
Σύντροφοι, η χώρα μας με όλα αυτά που συμβαίνουν, όχι μόνο καταστρέφει την πραγματική της οικονομία, γελοιοποιείται στον απόλυτο βαθμό.
Μπήκε όμως ο Ιούνιος.
Δεν υπάρχει άλλη επιλογή από την αλήθεια.
Έχει φτάσει η Ώρα Μηδέν.
The game is over κύριεΤσίπρα.
Η ύπαρξη ή όχι συμφωνίας θα κρίνει τη σχέση μας με την Ευρώπη και το μέλλον της χώρας μας.
Το βέβαιο όμως, είναι ότι θα αποκαλύψει τη ματαιότητα της κατασκευής Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο, καθώς και όλων των επάλληλων διαχωρισμών που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια στην πολιτική αντιπαράθεση, πληγώνοντας τη Δημοκρατία μέσω της ενοχοποίησης των θεσμών, των κομμάτων και κυρίως μέσω της ενοχοποίησης του ορθού λόγου και του ρεαλισμού.
Η αδυναμία τους ωστόσο, να εφαρμόσουν τη συμφωνία, θα τους οδηγήσει σε μία μόνο επιλογή:
να μεταβιβάσουν την ευθύνη των όσων συμβούν στη χώρα, σε εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς, κατρακυλώντας ακόμα πιο κάτω σε έναν μισαλλόδοξο, αντιευρωπαϊκό, εθνικολαϊκιστικό λόγο.
Είναι το καταστροφικό όπλο απέναντι στο μέλλον των Ευρωπαϊκών λαών που χρησιμοποίησε ο κ. Κάμερον για να αντιμετωπίσει τον κ. Φάρατζ και ο κ. Σαρκοζί για να ντυθεί ο ίδιος Λεπέν και να την κερδίσει.
Είναι ο λόγος που δεν προκρίνει την αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών της Ευρώπης. είναι ο λόγος που χρησιμοποιούν μεταλλαγμένοι διανοητές της Αριστεράς σε όλη την Ευρώπη επεκτείνοντας το πεδίο της Δεξιάς και της άκρα Δεξιάς.
Εκεί βασίζεται το πλαίσιο αγαθής συνεργασίας του κ. Τσίπρα με τον κ. Καμμένο.
Εκεί βασίζεται το Απριλιανό σόου των παρελάσεων.
Εκεί βασίζεται η ανιστορική στρατηγική τους για τα θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Πρόκειται για έναν συνολικό εγχείρημα αναθεωρητισμού με ανορθολογικό περιεχόμενο και πολύ επικίνδυνες συνέπειες.
Η σύγχρονη ιστορία έχει αποδείξει πώς κάθε φορά που η Δημοκρατική Παράταξη , η Παράταξη του Ελευθερίου Βενιζέλου, η Παράταξη του Γέρου της Δημοκρατίας, η Παράταξη η δική μας που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου, γινόταν μικρότερη από τα πραγματικά της μεγέθη, τα άκρα, σε αγαστή συνεργασία με τα οικονομικά συμφέροντα, κατέστρεψαν τη χώρα.
Πρώτος στόχος λοιπόν σ’ αυτή τη στρατηγική θα είναι και πάλι ο αφανισμός της Δημοκρατικής Παράταξης.
Στο βωμό του να απαξιώσουν το ΠΑΣΟΚ, απαξιώνουν την ίδια τη μεταπολίτευση.
Ποιος θα το πίστευε αυτό για αριστερό κόμμα; Μήπως ξέχασαν οι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ τι συνέβαινε πριν τη μεταπολίτευση και πριν τον Ανδρέα Παπανδρέου; Κι αν αυτοί ξέχασαν, εμείς δε θα ξεχάσουμε ποτέ.
Για αυτούς τους λόγους, σε αυτό το συνέδριο οφείλουμε να πάμε στην άκρη τις παλιές αντιλήψεις που πλήγωσαν την παράταξη.
Να αποδείξουμε σήμερα όλοι εμείς εδώ και ιδιαίτερα οι πρώτες σειρές, οι γνωστοί και ως κορυφαίοι, ότι δεν είμαστε μια μικρή ομάδα στελεχών που ακόμη και τώρα απλώς αναζητεί πρωταγωνιστικό ρόλο και θέσεις.
Αλλά ένας ζωντανός πολιτικός οργανισμός, ριζωμένος στην Κεντροαριστερά, που έχει τη δύναμη να ανασυνθέσει τον χώρο και να εκφράσει τα αιτήματα των πολιτών.
Σήμερα το ζητούμενο είναι η αντιμετώπιση της κρίσης εμπιστοσύνης, στη σχέση του ΠΑΣΟΚ με την κοινωνία.
Να ανταποκριθούμε στο αίτημα για ριζική ανανέωση.
Προχωράμε με το τρίπτυχο Νέα πρόσωπα, Νέες ιδέες, Νέο ήθος. Και όχι με πρόσωπα που έστησαν τις πολιτικές τους προίκες μέσα από το ρουσφέτι εκμεταλλευόμενοι τις θέσεις ευθύνης που τους εμπιστεύτηκε η παράταξη.
Να εκφράσουμε το νέο ριζοσπαστισμό που υπαγορεύει τη ρήξη που πραγματικά χρειάζεται η χώρα.
Τη ρήξη με τα κατεστημένα συμφέροντα που στέκονται εμπόδιο στην ανάπτυξη της οικονομίας και την πρόοδο της κοινωνίας μας.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Δεν έφερε το μνημόνιο από μόνο του την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ παρόλο που η κατανομή των βαρών που επέφερε η σκληρή λιτότητα πολλές φορές ήταν και άδικη και άνιση. Οφείλουμε και εμείς να ασκήσουμε κριτική για το οικονομικό μείγμα του Μνημονίου. Οφείλουμε ακόμη να στείλουμε ένα μήνυμα, ότι ο ιστορικός συμβιβασμός του ΠΑΣΟΚ δεν έγινε για τη χάρη της διαιώνισης της εξουσίας, αλλά έγινε τότε, το 2010, για τη σωτηρία της πατρίδας] μας, μπροστά στα σκληρά διλήμματα της τότε εποχής, που σε λίγο έρχεται να απαντήσει και ο κ. Τσίπρας.
Όμως, όπως σας είπα και προηγουμένως, πιστεύω ότι το μνημόνιο είναι ένα μικρό κομμάτι των αιτίων της κατάρρευσής μας. Αυτό που πραγματικά οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην απόλυτη κατάρρευση των 40 ποσοστιαίων μονάδων, πρωτοφανής σε όλα τα χρονικά των ευρωπαϊκών κομμάτων της παγκόσμιας πολιτικής ιστορίας, είναι κάτι άλλο.
Είναι η πραγματική αποξένωσή του από την κοινωνία και πάνω απ΄ όλα η απώλεια του ηθικού πλεονεκτήματος των σοσιαλιστικών ιδεών μας. Των σοσιαλιστικών ιδεών μας έναντι της πρακτικής κορυφαίων στελεχών του κινήματος. Μία απώλεια η οποία δε χάθηκε αυτόματα μία ωραία πρωία, ήταν παράγωγο πολλών παθογενειών, πολλών ετών, πολλών δεκαετιών.
Σύντροφοι η μεγάλη συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ στη χώρα μπορεί να συνοψιστεί σε δύο λέξεις: Ενσωμάτωση και πρόοδος
Ενσωμάτωση πολιτική, κοινωνική και οικονομική.
Ενσωμάτωση των μη προνομιούχων και κατάργηση των αποκλεισμών που είχε επιβάλλει το κράτος της Δεξιάς.
Ενσωμάτωση της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Δημιουργία της Μεσαίας Τάξης και του Κοινωνικού Κράτους από τον Ανδρέα Παπανδρέου με μεταρρυθμίσεις που άλλαξαν τη ζωή των πολιτών όπως το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Μεταρρυθμίσεις που προώθησαν τον εκσυγχρονισμό και την αξιοκρατία στη Δημόσια Διοίκηση όπως η δημιουργία του ΑΣΕΠ.
Δυστυχώς όμως η μεγάλη αυτή κληρονομιά υπονομεύθηκε. Δεν είναι όμως μόνο τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα, που έμαθε ο ελληνικός λαός, ενώ έβλεπε το παιδί του άνεργο και το εισόδημά του να συρρικνώνεται. Συνυπολογίστε την εικόνα αυτή και θα καταλάβετε γιατί το 2012 υπήρξε αυτή η στρατηγική ήττα.
Σε πολλές περιπτώσεις η αναξιοκρατία, ο κομματισμός, η διαφθορά δημιούργησαν θύλακες στο σύστημα εξουσίας.
Έπαψε το ήθος να λειτουργεί ως η κινητήρια δύναμη με αποτέλεσμα αρετές, όπως η εντιμότητα και η εργατικότητα να παραμεριστούν.
Σήμερα έρχονται κάποιοι εδώ και παραδίδουν μεταρρυθμιστικά μαθήματα. Είναι αυτοί που γκρέμισαν το νόμο Γιαννίτση συμμαχώντας με τον κ. Καραμανλή και την αντιμεταρρυθμιστική Αριστερά το 2001. Έχουν το δικό τους μερίδιο στο λογαριασμό των 70 δις, που πληρώνει ο ελληνικός λαός για τις τότε επιλογές τους.
Δεν δικαιούνται να ομιλούν για μεταρρυθμίσεις, δεν δικαιούνται να ομιλούν για το μέλλον των επόμενων γενεών, όταν διέπραξαν εις βάρος μας αυτό το μεγάλο κοινωνικό έγκλημα. Έχουν μερίδιο στον πολιτικό λογαριασμό και βέβαια τους το έχει χρεώσει ήδη ο ελληνικός λαός, αλλά δυστυχώς το πληρώσαμε κι εμείς μαζί τους.
Τα πολλά χρόνια εξουσίας έφεραν καθεστωτικές αντιλήψεις, που προώθησαν στελέχη χωρίς πολιτική και κοινωνική συγκρότηση, αλλά με τέχνη στο να καθησυχάζουν ανασφάλειες και να καλλιεργούν φόβους και φανταστικούς εχθρούς στον εκάστοτε αρχηγό.
Μετά από κάθε αλλαγή ηγεσίας, φρόντιζαν να ισοπεδώνουν το έργο του κάθε προηγούμενου προέδρου για να είναι αρεστοί στον επόμενο. Το ζήσαμε αυτό και το 2004, αλλά και πρόσφατα. Κορυφώθηκε αυτή η στρατηγική με τη διαγραφή του Κώστα Σημίτη, του πρώην Πρωθυπουργού μας.
Έτσι η ενοχοποίηση της διαφορετικής πολιτικής άποψης έφερε την ιδεολογική αποξήρανση της Παράταξης!
Ορισμένοι σήμερα μιλούν, τους άκουσα και πριν λίγο από το βήμα, για την ανάγκη λέει ανανέωσης του ΠΑΣΟΚ, είναι όμως οι ίδιοι που εμπόδισαν κάθε ανανέωση τα τελευταία 30 χρόνια, για να είναι Βουλευτές και Υπουργοί. Είναι οι ίδιοι που έστειλαν στις κρεατομηχανές του κόμματος χιλιάδες νέους ανθρώπους, που σήμερα δεν είναι μαζί μας, αλλά μας παρακολουθούν έξω από το συνέδριό μας.
- Ποιο είναι το ηθικό κεφάλαιο όλων αυτών που πτώχευσαν το ΠΑΣΟΚ, πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά στην καρδιά των πολιτών;
Πληγώθηκε η αξιοπρέπειά μας να βλέπουμε στελέχη που ανδρώθηκαν, πήραν θέσεις και αξιώματα στο ΠΑΣΟΚ, να κλείνουν μετεγγραφές ποδοσφαιρικού τύπου, για να εξασφαλίσουν μια βουλευτική έδρα, ευτελίζοντας την ουσία και το περιεχόμενο της πολιτικής.
Τι μήνυμα έστειλε στην κοινωνία της κρίσης, το μοίρασμα του Κράτους μεταξύ ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ με το σύστημα του 4 – 2- 1, την ίδια ώρα που νέοι επιστήμονες αναγκάζονταν να φύγουν στο εξωτερικό για να μπορέσουν να εργαστούν και να προσφέρουν.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ ακόμη δεν μπορεί να αποδεχθεί πως η Παράταξη
- που εμβάθυνε τη Δημοκρατία στη χώρα,
- που πέτυχε τον στόχο της κοινωνικής ενσωμάτωσης του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού που ζούσε στο περιθώριο,
- που υπηρέτησε την ευρωπαϊκή σύγκλιση,
δέχθηκε το 2011 να συγκυβερνήσει με τον ΛΑΟΣ στην Κυβέρνηση Παπαδήμου.
Με ένα κόμμα τόσο ξεκάθαρα ακροδεξιό που το κατήγγειλε όλη η ευρωπαϊκή αριστερά, όλη η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, τη στιγμή που ΠΑΣΟΚ και ΝΔ είχαν μαζί πάνω από 200 βουλευτές.
Δεν μπορεί ακόμη να αποδεχθεί πως κορυφαία πολιτικά μας στελέχη έγιναν υπουργοί-χειροκροτητές του Άδωνι Γεωργιάδη και του Βορίδη.
Και ενώ στις εκλογές του 2012 τη στάση αυτή την πληρώσαμε, αμέσως μετά, άλλα κορυφαία πολιτικά στελέχη της Παράταξης έμειναν σιωπηλοί υπουργοί μπροστά στους απαράδεκτους χειρισμούς του κυρίου Μπαλτάκου.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν να ενσωματωθεί ανώδυνα η Χρυσή Αυγή, η ναζιστική και εγκληματική αυτή οργάνωση στον πολιτικό βίο της χώρας. Και εάν ένας Έλληνας, ένας νέος άνθρωπος δεν έχανε τη ζωή του, η κοινωνία ακόμη θα κοιμόταν. Έχουμε και εμείς ευθύνες σύντροφοι και συντρόφισσες και πρέπει να τις αναλογιστούμε, γιατί μπορεί να συγκρουστήκαμε στρατηγικά με τη Χρυσή Αυγή, αλλά ως κυβέρνηση δεν αντιληφθήκαμε το 2011 και το 2012 την αναζωπύρωση και τη δημιουργία του νεοναζιστικού φαινομένου στη χώρα μας.
Σ’ αυτό το Συνέδριο λοιπόν, δεν πρέπει να γίνει ο τελευταίος απολογισμός για να κλείσουμε τα βιβλία.
Πρέπει να αφηγηθούμε τη νέα μας πολιτική ταυτότητα
Είναι η ώρα να προτάξουμε τις ιδέες μας.
Στην Ευρώπη σήμερα οι ανισότητες αποτυπώνονται ανάγλυφα στην λειτουργία της Νομισματικής Ένωσης.
Τα ελλείμματα των αδύναμων οικονομιών τροφοδοτούν τα πλεονάσματα των ισχυρών.
Αυτό είναι η καρδιά του προβλήματος που καλείται να αντιμετωπίσει και η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία. Απέναντι στις πολιτικές λιτότητας πρέπει να αναδιατυπώσουμε πολιτικές εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών.
Είμαστε ο κατεξοχήν φιλοευρωπαϊκός πολιτικός χώρος. Αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας εμποδίζει να εντοπίζουμε και να κατακρίνουμε τα κακώς κείμενα και αδυναμίες προκειμένου να τα αλλάξουμε. Εμείς δεν έχουμε καμία ενοχή γιατί ο ιστορικός μας ηγέτης ο Ανδρέας Παπανδρέου τα είχε πει από το 1993 στη Μαδρίτη.
Πρέπει να υπερβούμε τις εθνικές περιχαρακώσεις και την Ευρώπη των εθνικών ανταγωνισμών και ηγεμονιών.
Η Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία μπορεί και πρέπει να προτείνει ένα ολοκληρωμένο μεταρρυθμιστικό σχέδιο για την λειτουργία της Νομισματικής Ένωσης.
Ένα σχέδιο στο οποίο ο στόχος της φορολογικής δικαιοσύνης και της αναδιανομής θα βρίσκεται στο προσκήνιο.
Δεν μπορούν τα Κράτη Μέλη να υποκύπτουν στον φορολογικό ανταγωνισμό με μόνο κερδισμένο τις μεγάλες επιχειρήσεις.
Είναι απαράδεκτο μεγάλες εταιρείες να εκμεταλλεύονται ειδικά φορολογικά καθεστώτα μέσω ειδικών συμφωνιών με συγκεκριμένα Κράτη Μέλη.
Τα luxleaks δεν έχουν θέση στην δική μας Ευρώπη της αλληλεγγύης.
Ο πλούτος πρέπει να φορολογείται εκεί που παράγεται.
Είναι ο πλούτος, και η δίκαιη φορολόγησή του, που θα επιτρέψει τη λειτουργία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους, που μειώνει τις ανισότητες και υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι ένα κράτος πτωχοκομείο.
Οφείλει, η σύγχρονη Κεντροαριστερά, να υιοθετήσει ένα σύγχρονο ρυθμιστικό και αναδιανεμητικό ρόλο.
Να μιλήσει στην καρδιά των μη προνομιούχων της εποχής μου.
Να αντιμετωπίσει την γενεαλογική ανισότητα που εν τέλει εξελίσσεται σε ταξική ανισότητα.
Να αντιπαλέψει το φαινόμενο της κληρονομικής ισχύος, στην πολιτική, την κοινωνία και την οικονομία. Δεν μπορεί το δικαίωμα στην ευημερία και στην πρόοδο να είναι κληρονομικό προνόμιο για τους λίγους.
Η σύγχρονη κεντροαριστερά πρέπει να λάβει γενναίες αποφάσεις.
Να μεταφέρει δαπάνες και πόρους από τις προηγούμενες γενιές στις επόμενες με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτό απαιτεί τομές στο ασφαλιστικό και φορολογικό σύστημα.
Αύξηση των φόρων κληρονομιάς ώστε οι πόροι να χρησιμοποιούνται προκειμένου να μειωθούν οι ασφαλιστικές εισφορές των νέων εργαζομένων.
Η μάχη κατά της γενεαλογικής ανισότητας μπορεί να προσφέρει λύση και στο οξύτατο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Ευρωπαϊκές κοινωνίες, αυτό της γήρανσης του πληθυσμού και της συνεχούς μείωσης των γεννήσεων.
Στόχος μας είναι οι νέοι να έχουν τις υλικές προϋποθέσεις και την αυτοπεποίθηση για να ξεκινήσουν την δική τους οικογένεια.
Να ενθαρρύνει την υγιή επιχειρηματικότητα μέσα από δημόσιες επενδύσεις σε στρατηγικού τύπου πυλώνες ανάπτυξης.
Μόνο με την αλλαγή του παραγωγικού μας μοντέλου, μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την ανεργία και το διαλυτικό φαινόμενο της φυγής του νέου διανοητικού κεφαλαίου της χώρας προς το εξωτερικό.
Να συγκρατήσουμε τους νέους ανθρώπους που σήμερα νιώθουν αποκλεισμένοι από την αγορά εργασίας, που δεν εκπροσωπούνται στην πολιτική σκηνή, που δεν τους δίνει η κοινωνία μας το δικαίωμα για κοινωνική κινητικότητα, που έδωσε το ΠΑΣΟΚ την δεκαετία του 1980.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Η δική μας Κεντροαριστερά δεν υπερασπίζεται μια ουτοπική μεταβίβαση πλούτου από τους έχοντες στους μη έχοντες.
Αλλά μια σύγχρονη ανακατανομή μέσα από τη γενναία χρηματοδότηση δημόσιων υπηρεσιών, της παιδείας, της υγείας και της κοινωνικής ασφάλισης.
Η αρχή της ισότητας της πρόσβασης σε θεμελιώδη κοινωνικά αγαθά είναι για εμάς απαράβατη.
Ίσως, το πιο ηχηρό μήνυμα που μπορούμε να στείλουμε σ’ αυτήν την κατεύθυνση, είναι η προσήλωσή μας στη μεταρρύθμιση του πολιτικού συστήματος
Μέσα από ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για ένα σύγχρονο, ορθολογικό και δίκαιο εκλογικό σύστημα.
Το υπάρχον σύστημα δημιουργεί βουλευτές δύο ταχυτήτων.
Τους Βουλευτές της Β΄ Αθήνας και όλους τους υπόλοιπους στην υπόλοιπη περιφέρεια
Οι μεγάλες περιφέρειες χρειάζεται να σπάσουν.
Να δώσουμε τη μάχη κατά του πολιτικού χρήματος και των πελατειακών σχέσεων. Με στόχο την εξυγίανση της πολιτικής μας ζωής και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών.
Για το λόγο αυτό το πλαίσιο χρηματοδότησης των κομμάτων πρέπει να αλλάξει.
Είναι εστία διαφθοράς.
Όλα τα κόμματα σήμερα είναι υπερχρεωμένα.
Χρειάζονται νέες νομοθετικές ρυθμίσεις που θα διασφαλίζουν έλεγχο και διαφάνεια στη ροή του πολιτικού χρήματος.
Άμεσα λοιπόν στην Ελληνική Βουλή νομοθετική ρύθμιση που δε θα αφαιρεί μόνον το μπόνους των 50 εδρών, αλλά θα είναι μια ολοκληρωμένη θεσμική αλλαγή, για να ενισχύσουμε τους δημοκρατικούς θεσμούς που σήμερα απειλούνται. Που θα ανοίξουν τις πόρτες της νέας γενιάς στην πολιτική, η οποία δε θα είναι προνόμιο των λίγων και των εκλεκτών
Στην πολιτική μεταρρύθμιση πρέπει να περιλαμβάνονται και οι απαραίτητες εγγυήσεις για ένα σταθερό κράτος.
Ένα Κράτος με συνέχεια στη διοίκηση ακόμη και σε περιπτώσεις κυβερνητικής αστάθειας.
Το μοντέλο που υπαγόρευε να φορτώνουν τα κόμματα στη Δημόσια Διοίκηση όλους όσους θα εξυπηρετούσε η κομματική τους πελατεία την καταδίκασε στην αναποτελεσματικότητα και τον παραγωγικό μαρασμό.
Δεν πρέπει να ξαναβιώσουμε το σύνθημα του πελατειακού κράτους και της πελατειακής πολιτικής προίκας είτε από την Αριστερά, είτε από τη Δεξιά, είτε από τον ίδιο μας το χώρο. Υπονομεύει το μέλλον των γενεών μας, υπονομεύει τη δημοκρατία μας.
Η ανατροπή αυτού του μοντέλου, θα έρθει αν βασίσουμε τον Δημόσιο Τομέα σε υψηλής ποιότητας πρότυπα λειτουργίας, τα οποία θα ανταποκρίνονται στις διαρκώς μεταβαλλόμενες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Με ανεξάρτητες αρχές, που μπορούν να εγγυηθούν ότι η στελέχωση του κρατικού μηχανισμού θα πραγματοποιείται με αξιοκρατία και δεν θα αποτελεί λάφυρο της εκάστοτε κυβέρνησης.
Χρειαζόμαστε:
Διαφάνεια παντού.
Αξιολόγηση και Αξιοκρατία παντού μέσα από σταθερά κριτήρια.
Λογοδοσία σε όλα τα επίπεδα.
Η ρήξη μας με τις παθογένειες του παρελθόντος πρέπει να είναι καθολική και απόλυτη!
Συντρόφισσες και Σύντροφοι,
Το κοινωνικό και αριστερό ΠΑΣΟΚ που οραματιζόμαστε,
η μεγάλη Κεντροαριστερά που θέλουμε να δημιουργήσουμε δεν μπορεί να προκύψει μέσα από το ανακάτεμα της τράπουλας.
Δεν μπορεί να γεννηθεί αν εξακολουθήσουν κάποιοι να προτάσσουν τα “εγώ” τους.
Ζήσαμε τι σήμαινε το τελευταίο διάστημα να προτάσσουν οι Αρχηγοί των κομμάτων αλλά και οι «ηγετίσκοι» της προηγούμενης περιόδου το εγώ απέναντι στο εμείς. Πρέπει λοιπόν οι διεργασίες να είναι προϊόν συλλογικής κοινωνικής προσπάθειας από τα κάτω, από την ψυχή του ελληνικού λαού κι όχι συμφωνίες σε επίπεδο κορυφής. Θεωρώ ότι αυτό είναι το πιο κρίσιμο σημείο για το μέλλον της παράταξής μας.
Πρέπει να είναι προϊόν συλλογικής κοινωνικής προσπάθειας από τα κάτω και όχι συμφωνίες σε επίπεδο κορυφής. Θεωρώ ότι είμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής για την παράταξή μας.
Πρώτος μας στόχος είναι το ΠΑΣΟΚ να σταθεί όρθιο κομματικά και κοινοβουλευτικά με το νέο του Πρόεδρο, το νέο του Γραμματέα και τη νέα Κεντρική Επιτροπή. Και αυτό το στόχο πρέπει να τον υπηρετήσουμε όλοι. Προτεραιότητά μας είναι η περιφρούρηση της ενότητας, αλλά όχι μιας επίπλαστης ενότητας, που θα συνοδεύεται από την επιστροφή των πρωταγωνιστών του απολυτού πολιτικού τυχοδιωκτισμού, αλλά η αρχή της επανασύνδεσης του ΠΑΣΟΚ με τη λαϊκή του ρίζα, με όλους εκείνους που η κρίση έσπρωξε και συνεχίζει να σπρώχνει στο κοινωνικό περιθώριο.
Υπάρχει κι ένας άλλος στόχος, ακόμη πιο σημαντικός: Από την επόμενη Δευτέρα, μόλις έχουμε όλα μας τα όργανα, να ανοίξει ένας ειλικρινής διάλογος με τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς, τις δυνάμεις της προόδου. Αυτές που αν δεν ενοποιηθούν σε ένα προγραμματικό πλαίσιο τότε δυστυχώς θα οδηγηθούμε για πολλά χρόνια ενός ήπιου επικίνδυνου και ιστορικά ανάλγητου εμφυλίου πολέμου στο πολιτικό μας σύστημα.
Ο διάλογος αυτός -δε θέλω να το επαναλάβω, το έχουν πει όλοι- προφανώς δε χωράει τη Δεξιά και τη Νέα Δημοκρατία. Ο διάλογος αυτός δεν δημιουργεί κίνδυνο να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ.
Ο διάλογος αυτός έχει μόνο να δώσει στον ελληνικό λαό, έχει να δώσει την τελευταία ευκαιρία να υπερασπιστούμε τις δημοκρατικές σοσιαλιστικές μας ιδέες.
Βέβαια υπάρχει ακόμη άλλος ένας κίνδυνος: Ποιοι θα καλέσουν στον προγραμματικό αυτό διάλογο; Θα καλέσουν οι γνωστοί που ήταν στο ΠΑΣΟΚ, έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ, Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι νομίζουν ότι ξέχασε ο κόσμος ότι είναι ΠΑΣΟΚ; Όχι βέβαια.
Το διάλογο αυτό προτείνω να τον αναλάβουν όλοι οι νέοι εκλεγμένοι στους τρεις πυλώνες της Δημοκρατίας, μετά τις τελευταίες δημοτικές ευρωεκλογές και βουλευτικές εκλογές. Να είναι ο πρώτος πυλώνας του καλέσματος μετά από δέκα ημέρες στα κόμματα, τις κινήσεις, που κατέβηκαν στις τελευταίες ευρωεκλογές, υπό τη σημαία του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος.
Είναι ένα ανοιχτό κάλεσμα προς το ΠΑΣΟΚ, τη Δημοκρατική Αριστερά και όλους τους παλιούς μας συντρόφους, όχι όμως αυτούς που είναι το σύμβολο του οπορτουνισμού. Είναι ένα κάλεσμα προς αυτούς που ακολούθησαν και το ΚΙΔΗΣΟ αλλά για συναισθηματικούς λόγους, γιατί αγάπησαν και αγαπούν όπως όλοι εμείς τον Ανδρέα Παπανδρέου. Γι΄ αυτούς οι πόρτες του διαλόγου θα είναι ανοιχτές.
Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να συμμετάσχει ενεργά στη συγκρότηση της παραπάνω Επιτροπής για να δώσει το μήνυμα ότι η ανασυγκρότηση του χώρου ξεκινά όχι με συνομιλίες κορυφής, που απέτυχαν παταγωδώς το τελευταίο διάστημα, αλλά από την κοινωνία, από τη βάση της παράταξης.
Δική μου επιλογή είναι να είμαι ένα απλό μέλος αυτής της Επιτροπής των δεκάδων νέων ανθρώπων στέλνοντας το μήνυμα ότι η παράταξη δεν έχει πια ανάγκη από στρατηγούς, αλλά από στρατιώτες. Αυτή η κίνηση στέλνει επίσης το μήνυμα ότι η δική μας γενιά των αγωνιστών της καθημερινότητας, και όχι αυτών που τα βρήκαν όλα έτοιμα στη ζωή τους βάζει, πάνω από όλα την παράταξη και όχι τις προσωπικές ματαιοδοξίες.
Άκουγα πολλούς να λένε στο τελευταίο συνέδριο "μα που είναι αυτοί οι νέοι που εκλέχτηκαν στην Κεντρική Επιτροπή και δεν έρχονται στα κομματικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ"; Η απάντησή μου είναι ότι απλά δούλευαν από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Όταν πήγαινα σε περιοδείες και πολλοί από σας μου έλεγαν "που είναι τα νέα στελέχη που εκλέχτηκαν στην Κεντρική Επιτροπή", η απάντηση ήταν ότι το κατασπαταλημένο ταμείο του ΠΑΣΟΚ δεν είχε ευρώ να τους δώσει για να πάνε τα πλουσιοπάροχα κλιμάκια κάποιας άλλης εποχής.
Τα λέω αυτά, για να συνειδητοποιήσετε κάτι. Το οικονομικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ δεν είναι οικονομικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, είναι ζήτημα δημοκρατίας που δεν επέτρεψε σε κάποιους ανέργους του Έβρου και της Ξάνθης σήμερα να είναι εδώ ανάμεσά μας.
Που δεν επιτρέπει να ανοίξει το ΠΑΣΟΚ τις οργανώσεις του όπως στο παρελθόν, για να ανοίξει εντός της παράταξης αυτός ο διάλογος.
Είναι ένα μεγάλο ζήτημα το οποίο θέλουμε να το κάνουμε ζήτημα του πολιτικού μας συστήματος, για να μην το εκμεταλλευτούν κάποιοι στο μέλλον ενάντια στο ΠΑΣΟΚ, ενάντια στη Δημοκρατική Παράταξη.
Σύντροφοι, το μήνυμα είναι σαφές: Όλοι εμείς απλοί, μεμονωμένοι, θα ξεκινήσουμε τον προγραμματικό διάλογο που οφείλει με απόφασή του το συνέδριο αυτό να στείλει μήνυμα στην επόμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να συμμετέχει.
Και, προσέξτε, επίσης είναι ένα άλλο μήνυμα: Ότι στη δική μας γενιά, κάναμε πολλές φορές και πίσω, δεν κάνουμε πάντα μπροστά. Δεν έχουμε τη στρατηγική μιας άλλης εποχής που όλοι ήταν εναντίον όλων, που ο καθένας νόμιζε ότι μπορεί να γίνει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, που δε σκεφτόταν ότι κάποτε σ’ αυτή την καρέκλα καθόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Αυτοί οι διαχωρισμοί, οι προσωπικές στρατηγικές, οι προσωπικοί τυχοδιωκτισμοί, κλείδωσαν το ΠΑΣΟΚ κι έκαναν όλους αυτούς μόλις σταματούσαν το τελευταίο διάστημα να είναι Υπουργοί και Βουλευτές να γίνονται αντιμνημονιακοί, φιλοσυριζαίοι, Δεξιοί, Αριστεροί και Ανεξάρτητοι Έλληνες. Το παλιό ΠΑΣΟΚ είναι παντού σήμερα.
Η μετεξέλιξη λοιπόν που εμείς οραματιζόμαστε δεν είναι μια συγκόλληση απολιθωμένων μηχανισμών του χθες, αλλά μια γνήσια κοινωνική προσπάθεια.
Σας καλώ λοιπόν σ’ αυτή την προσπάθεια να συμμετέχει η επόμενη ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Θα είμαστε δίπλα της, αλλά και αυτή πρέπει να ξέρει ότι ο μόνος δρόμος είναι εντός του επόμενου έτους να πάμε στο ιδρυτικό συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, σ’ ένα μπλοκ δυνάμεων ευρωπαϊκών, σοσιαλιστικών, προοδευτικών, απέναντι στη συντηρητική Δεξιά και απέναντι στον εθνολαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Εάν υπονομευθεί αυτή η στρατηγική που ελπίζω σήμερα ν’ αποφασίσει με ομοφωνία το συνέδριό μας, τότε κάποιοι θ’ αναλάβουν τις ευθύνες ότι το ΠΑΣΟΚ θα παραμείνει μικρό, χωρίς να έχει τη δυνατότητα να υπερασπισθεί τα δίκαια των πολλών και την πολύ μεγάλη και πλούσια ιστορική του διαδρομή.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Νίκος Ανδρουλάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου