Εντάξει, το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Δεν ψηφίστηκε για να είναι αντιπολίτευση, άρθρωσε πολιτικά επιχειρήματα πάνω στη γραμμή που θα ακολουθήσει και αυτή η κυβέρνηση. Γενικώς το ΠΑΣΟΚ είναι ειδική περίπτωση για πολλούς λόγους. Μπαίνει στην κυβέρνηση με ένα όνομα και θα βγει με άλλο-αυτά δεν συμβαίνουν συχνά, είναι σημεία ακραίων καιρών. Όμως η Δημοκρατική Αριστερά δικαιούται μια πιο προσεκτική ματιά.
Η ενστικτώδης πολιτική αντίδραση θα υπαγόρευε ασφαλή παραμονή στην κερκίδα, μακριά από την αρένα με τα δραπανηφόρα άρματα. Στην Ελλάδα η πολιτική δεν είναι λειτούργημα όταν βρίσκεσαι στην αντιπολίτευση: είναι πρωτίστως επάγγελμα. Η αντιπολίτευση δεν φθείρει, μόνο συσσωρεύει κέρδη που κεφαλαιοποιούνται σε εκλογικό χρόνο. Η αντιπολίτευση είναι αντιοξειδωτική, εξασφαλίζει την επιβίωση ενός πολιτικού οργανισμού. Σωστό, αλλά δεν ισχύει στην περίπτωση της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Ας υποθέσουμε ότι αποφάσιζαν να μείνουν έξω. Σε ποια πολιτική δεξαμενή θα βουτούσαν την κανάτα τους; Στου ΠΑΣΟΚ; Μα εκείνη η δεξαμενή έχει φτάσει πλέον στα όρια της, δεν μπορούν να υπάρξουν μεγαλύτερες απώλειες. Στης Νέας Δημοκρατίας; Όχι, είναι εντελώς διαφορετικό το ακροατήριο. Στης Αριστεράς; Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την ηγεμονία του χώρου. Η ΔΗΜΑΡ όφειλε να συνδέσει την επιβίωση της με τη συνέπεια. Προεκλογικά πολιτεύτηκε προτάσσοντας την ιδέα της προοδευτικής λύσης, της παρέμβασης μέσα σε μία ατζέντα που, ούτως ή άλλως, είναι συντηρητική. Αν δεν έμπαινε στην κυβέρνηση θα κατέφευγε στον καιροσκοπισμό. Όμως τα κόμματα υπάρχουν για να δημιουργούν λύσεις, όχι για να περιπλέκουν τα προβλήματα. Και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι καταφυγή οργισμένων. Είναι επιλογή προβληματισμένων.
Δεν ξέρω αν πολιτικά η απόφαση αυτή θα λάβει θετικό πρόσημο, αλλά, μεταξύ μας, το κόμμα δεν θα είχε ρόλο στην αντιπολίτευση. Ξεκίνησε ως ΠΑΣΟΚ light, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ως
αντίστοιχη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Μπαίνει, λοιπόν, στην κυβέρνηση και ελπίζει το χαρτί που τραβάει να είναι καλό. Αν χρειαστεί να αποσυρθεί θα είναι δύσκολο να βρει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο. Και εν τέλει ο Φώτης Κουβέλης είναι μία προσωπικότητα που διεγείρει θετικές αντιδράσεις στο μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας. Αρκεί να προσέχει τι γράφει στο twitter. Στις 3 Μαϊου προειδοποιούσε: «Να προσέξουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ γιατί την Κυριακή θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό τον κο ΣΑΜΑΡΑ»
protagon.gr
Ας υποθέσουμε ότι αποφάσιζαν να μείνουν έξω. Σε ποια πολιτική δεξαμενή θα βουτούσαν την κανάτα τους; Στου ΠΑΣΟΚ; Μα εκείνη η δεξαμενή έχει φτάσει πλέον στα όρια της, δεν μπορούν να υπάρξουν μεγαλύτερες απώλειες. Στης Νέας Δημοκρατίας; Όχι, είναι εντελώς διαφορετικό το ακροατήριο. Στης Αριστεράς; Ο ΣΥΡΙΖΑ αναλαμβάνει την ηγεμονία του χώρου. Η ΔΗΜΑΡ όφειλε να συνδέσει την επιβίωση της με τη συνέπεια. Προεκλογικά πολιτεύτηκε προτάσσοντας την ιδέα της προοδευτικής λύσης, της παρέμβασης μέσα σε μία ατζέντα που, ούτως ή άλλως, είναι συντηρητική. Αν δεν έμπαινε στην κυβέρνηση θα κατέφευγε στον καιροσκοπισμό. Όμως τα κόμματα υπάρχουν για να δημιουργούν λύσεις, όχι για να περιπλέκουν τα προβλήματα. Και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι καταφυγή οργισμένων. Είναι επιλογή προβληματισμένων.
Δεν ξέρω αν πολιτικά η απόφαση αυτή θα λάβει θετικό πρόσημο, αλλά, μεταξύ μας, το κόμμα δεν θα είχε ρόλο στην αντιπολίτευση. Ξεκίνησε ως ΠΑΣΟΚ light, δεν θα μπορούσε να συνεχίσει ως
αντίστοιχη εκδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Μπαίνει, λοιπόν, στην κυβέρνηση και ελπίζει το χαρτί που τραβάει να είναι καλό. Αν χρειαστεί να αποσυρθεί θα είναι δύσκολο να βρει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο. Και εν τέλει ο Φώτης Κουβέλης είναι μία προσωπικότητα που διεγείρει θετικές αντιδράσεις στο μεγαλύτερο τμήμα της κοινωνίας. Αρκεί να προσέχει τι γράφει στο twitter. Στις 3 Μαϊου προειδοποιούσε: «Να προσέξουν οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ γιατί την Κυριακή θα ψηφίσουν ΠΑΣΟΚ και Πρωθυπουργό τον κο ΣΑΜΑΡΑ»
protagon.gr
.webp)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου