Ο Περισσός σε περισυλλογή

Αντιμέτωπο με μια βαριά ήττα βρίσκεται το ΚΚΕ την επομένη των εκλογών, καθώς οι απώ­λειες που κατέγραψε στην κάλπη της 17ης Ιουνίου ανέρχονται στο μισό περίπου του ποσοστού της 6ης Μαΐου, πέφτοντας στα προ εικοσαετίας επί­πεδα και συγκεκριμένα στο αποτέλε­σμα του 1993 (4,54%), μιας περιόδου κατά την οποία το ΚΚΕ προσπαθούσε να ορθοποδήσει μετά τα γεγονότα της περιόδου 1989 - 1991.
Το ατυχές είναι ότι η αποδυνάμωσή του σημειώνεται σε μια δραματική πο­λιτικά και κοινωνικά συγκυρία και ει­δικότερα σε συνθήκες αποδιάρθρω­σης της εργασίας και εξαθλίωσης των οικονομικά και κοινωνικά ασθενέστε­ρων κοινωνικών στρωμάτων.
Αναμφισβήτητα, η προεκλογική πό­λωση μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ και τα «σκληρά» διλήμματα που τέθηκαν επί τάπητος επέδρασαν καταλυτικά στην πρωτοφανή, την τελευταία δεκαετία, εκλογική συρρίκνωσή του.
Σε σύγκριση με τις εκλογές της 6ης Μαΐου το ΚΚΕ σημείωσε απώλεια 14 εδρών και 258.893 ψήφων (277.179 έναντι 536.072), χάνοντας ουσιαστικά το ένα τρίτο της δύναμής του προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Η 12μελής πλέον κοινοβου­λευτική του ομάδα απαρτίζεται από τους: Αλέκα Παπαρήγα (Β’ Αθήνας), Θανάση Παφίλη (Επικρατείας), Λιάνα Κανέλλη (Α’ Αθήνας), Σπύρο Χαλβατζή (Β’ Αθήνας), Χρήστο Κατσώτη (Β’ Αθή­νας), Διαμάντω Μανωλάκου (Β’ Πει­ραιά), Γιάννη Γκιόκα (Αττική), Θεοδό­ση Κωνσταντινίδη (Α’ Θεσσαλονίκης), Ελένη Γερασιμίδου (Β’ Θεσσαλονί­κης), Νίκο Μωραΐτη (Αιτωλοακαρνανί­ας), Νίκο Καραθανασόπουλο (Αχαΐας) και Γιώργο Λαμπρούλη (Λάρισας).
Η ηγεσία προεκλογικά προειδοποί­ησε για την επερχόμενη εκλογική της συμπίεση, μιλώντας για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού και ανάδει­ξη ενός νέου διπόλου μεταξύ Κεντροδεξιάς και Κεντροαρι­στεράς. Σήμερα αποδίδει εν πολλοίς το αποτέλεσμα στους «υπαρκτούς αντικειμενικούς παράγο­ντες», όπως τα παρα­πάνω, και την οξύτα­τη επίθεση του συ­στήματος, η οποία στις εκλογές πήρε τη μορφή ακραίων εκβια­σμών για τη «χειραγώ­γηση της ψήφου».

Ωστόσο στην απόφα­ση της Κ.Ε., η οποία συνήλθε το πρωί της Δευτέρας για μια πρώτη αποτίμηση του αποτελέ­σματος, γίνεται αναφορά στην ανά­γκη το κόμμα να εξετάσει με «ουσι­αστική συζήτηση» τους γενικότερους υποκειμενικούς παράγοντες, το πώς το κόμμα ανταποκρίνεται σε όλες τις συνθήκες. Όπως σημειώνεται στο κείμενο της απόφασης, δεν αρκεί να έχεις «σωστή στρατηγική και μαχητι­κότητα», αλλά «απαιτείται να μελε­τήσουμε καλύτερα πώς κατακτάμε τη μεγαλύτερη - όσο γίνεται - επάρκεια που αντιστοιχεί στο ύψος των καθηκό­ντων αλλά και στην ταχύτητα των εξε­λίξεων». Σε αυτήν την πρώτη του απο­τίμηση το κόμμα προσδιορίζει τους υποκειμενικούς παράγοντες όχι στο ζήτημα της πολιτικής τακτικής, αλλά στα ζητήματα της καθοδήγησης, της οργάνωσης, του «πρακτικού προσα­νατολισμού» και της δράσης στις ερ­γατικές λαϊκές μάζες.

Απώλειες
Ειδικότερα, η Κεντρική Επιτροπή εκτιμά ότι οι θέσεις της για την κρίση και για τη μη συμμετοχή του κόμμα­τος σε μια κυβέρνηση αστικής διαχεί­ρισης επιβεβαιώνονται από τις εξελί­ξεις, αποτιμά ως «αρνητικό» για τον λαό το εκλογικό αποτέλεσμα, κάτι που, κατά την ανάλυσή της, τεκμηρι­ώνεται:
♦ Στο γεγονός των «μεγάλων απωλει­ών του ΚΚΕ», απόρροια της προσπά­θειας του συστήματος «να αποτραπεί η άνοδος του εργατικού κινήματος σε συνθήκες που χειροτερεύει η θέση του λαού». Οι απώλειες αυτές, σύμ­φωνα με το ΚΚΕ, βρίσκονται «σε αναντιστοιχία με την απήχηση των θέσε­ων και της δράσης του» και αποδίδο­νται από τη μία στο κλίμα φόβου που κυριάρχησε κι από την άλλη στο «ρεύ­μα των αυταπατών» ότι μια κυβέρνη­ση διαχείρισης της κρίσης στο πλαίσιο της Ε.Ε. μπορεί να βάλει φρένο στην επι­δείνωση της θέ­σης του λαού. Στην αύξηση της δύναμης της Ν.Δ. δίνοντάς της τη δυνατότητα να αποτελέσει κορμό για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας.
♦ Στην περαιτέρω αύξηση που σημείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στη δεύτε­ρη εκλογική μάχη παρά το ότι «αποκαλύφθηκε η διαχει­ριστική λογική του με το κυβερνητικό πρόγραμμα που πα­ρουσίασε», στο οποίο «απαλείφθηκαν τα όποια φραστικά ριζοσπαστι­κά συνθήματα» και «αναδείχθηκε σε πρόγραμμα αστικής διαχείρισης». Για τον ΣΥΡΙΖΑ η Κ.Ε. σημειώνει ότι «επέ­δειξε κραυγαλέο ενδοτισμό απέναντι στον ξένο παράγοντα».
♦ Στη «σταθεροποίηση της εκλογι­κής δύναμης της φασιστικής Χρυ­σής Αυγής» και τη «μετατροπή της σε κοινοβουλευτικό κόμμα», για την οποία η Κ.Ε. τονίζει ότι «αποτελεί σημαντικό όπλο για το αστικό πολιτικό σύστημα σε συνθήκες κρίσης». Το πώς τελικά θα αποτιμηθεί η εκλογική ήττα στο εσωτερικό του κόμματος, είναι ένα ζήτημα, τις δια­στάσεις και τον χαρακτήρα του οποί­ου θα δούμε στη συνέχεια. Σε αντί­θεση με ό,τι αναμένουν πολλοί, δεν διαφαίνεται η πρόθεση του κόμμα­τος να μεταβάλει τη στρατηγική του, υπάρχει όμως ένα ερώτημα του πώς θα συγκρατήσει τη δύναμή του από περαιτέρω συμπίεση στο πλαίσιο της άσκησης αντιπολίτευσης υπό τη σκιά του ΣΥΡΙΖΑ, εντός κι εκτός Βουλής…
to pontiki