Η τέταρτη λύση

O Γενικός Γραμματέας του ΚΚ της ΕΣΣΔ Λεονίντ Μπρέζνιεφ όταν αντάμωνε προέδρους των ΗΠΑ συνήθιζε να τους λέει: «H διαφορά σας με εμάς είναι ότι έχετε δύο κόμματα που λένε το ίδιο πράγμα, ενώ εμείς μόνο ένα». Προφανώς ο σύντροφος Λεονίντ –καλή του η ώρα-ήταν κάπως ισοπεδωτικός στις απόψεις του όμως είναι γεγονός ότι πχ στην Ελλάδα η ποικιλία των κομμάτων δεν εκφράζει πάντοτε μία αντίστοιχη ποικιλία απόψεων. Αντίθετα παρά το πλήθος των κομμάτων πολλές σοβαρές απόψεις δεν αντιπροσωπεύονται καθόλου στην Βουλή.

Ας πάρουμε π.χ. το δίδυμο μεταρρυθμίσεις/ευρω.Το δίπολο αυτό μας δίνει τέσσερεις συνδυασμούς:
*Ναι στις μεταρρυθμίσεις. Ναι στο ευρώ. Αυτή την εκδοχή υποστηρίζουν (με λιγότερο η περισσότερο ενθουσιασμό)η ΝΔ το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ
*Οχι στις μεταρρυθμίσεις. Οχι στο ευρω. Αυτή την άποψη υποστηρίζει το ΚΚΕ
*Οχι στις μεταρρυθμίσεις. Ναι στο ευρώ. Αυτή είναι η άποψη του ΣΥΡΙΖΑ και των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Όμως υπάρχει και μία τέταρτη εκδοχή. Ναι στις μεταρρυθμίσεις Οχι στο ευρώ. Την οποία παραδόξως δεν εκφράζει καμία πολιτική δύναμη. Αυτό θα ήταν κατανοητό αν επρόκειτο για μία «τρελή» η εξαιρετική «αιρετική» άποψη. Όμως αυτό δεν ισχύει στην προκειμένη περίπτωση. Αντίθετα η συντριπτική πλειοψηφία των κορυφαίων οικονομολόγων (όσων φυσικά δεν βρίσκονται στο μισθολόγιο των Βρυξελλών…) ανεξαρτήτως πολιτικών απόψεων πιστεύει ότι μία συντεταγμένη μερική η ολική έξοδος από το ευρώ είναι η λιγότερο άσχημη λύση για την Ελλάδα σήμερα. Από τον Πόλ Κρούγκμαν και τον Νουριέλ Ρουμπίνι μέχρι τον Σάιμον Τζόνσον και τον Μάρτιν Φέλντσταιν-για να μην ξεχνάμε και τον μεγάλο Μίλτον Φρίντμαν - όλοι υποστηρίζουν ότι η καλύτερη λύση για
την Ελλάδα σήμερα θα είναι αφενός μεταρρυθμίσεις πού θα μειώσουν την κρατική γραφειοκρατία και θα τονώσουν την επιχειρηματικότητα και αφετέρου μία δραστική υποτίμηση του νομίσματος πού θα ενισχύσει την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας.

Με άλλα λόγια μεταξύ των οικονομολόγων τουλάχιστον η Τέταρτη Λύση δεν είναι η αιρετική αλλά η κυρίαρχη. Αντίθετα «αιρετικές» είναι οι άλλες τρείς εκδοχές τις οποίες υποστηρίζουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα

Ας προσέξουμε: Δεν υποστηρίζω εδώ ότι αυτή η εκδοχή είναι κατ ανάγκη η σωστή ή έστω η λιγότερο άσχημη (αυτό θα απαιτούσε άλλη επιχειρηματολογία) .Απλά διερωτώμαι τι νόημα έχει η πολιτική ποικιλομορφία στην Ελλάδα όταν αποκλείεται μία άποψη που είναι η ασφαλώς η πλειοψηφούσα μεταξύ των επιστημόνων σήμερα. Αν και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται διάσταση μεταξύ της επιστήμης και των απόψεων που εκπροσωπούνται στο Ελληνικό κοινοβούλιο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων βουλευτών π.χ. φαίνεται να πιστεύει ότι τον κόσμο τον δημιούργησε ένας κύριος με άσπρη γενειάδα –μία άποψη που είναι εξ ίσου επιστημονικά τεκμηριωμένη όσο και η άποψη ότι η Ελλάδα μπορεί να λύσει τα οικονομικά της προβλήματα εντός της ευρωζώνης.

protagon.gr