Εντολή για ανασυγκρότηση

Μπορεί η Ν.Δ. να ανα­δείχθηκε τελικά πρώτο κόμμα στις εκλογές της 17ης Ιουνίου, ωστόσο ο ΣΥΡΙΖΑ αναμφισβήτητα συγκαταλέγε­ται στους νικητές των εκλογών, έστω και από τη θέση του δεύτερου, απο­τέλεσμα που συναρτάται τόσο με τις δικές του αδυναμίες όσο και, κυρίως, με την επίθεση που δέχτηκε και την τρομοκράτηση της κοινωνίας για έξο­δο από το ευρώ στην περίπτωση που ο Τσίπρας κληθεί να σχηματίσει κυβέρ­νηση.
Εκ των πραγμάτων η θεαματική εκτίναξη του ΣΥΡΙΖΑ από το 4,6% του 2009 στο 26,89% του 2012 είναι ένα επίτευγμα – για «μοναδικό επίτευγμα στη νεότερη πολιτική ιστορία όλης της Ευρώπης» έκανε λόγο ο ίδιος ο Τσίπρας. Επίτευγμα το οποίο, ωστόσο, συνοδεύεται από βάρη και κρίσιμα στοιχήματα αναφορικά με τη διαχείρι­ση του ποσοστού αυτού.
Τα δύο κεντρικά στοιχήματα ήδη έχουν αναδειχθεί και αφορούν αφε­νός το πλαίσιο άσκησης αξιωματικής αντιπολίτευσης και αφετέρου τη μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ σε ενιαίο κόμμα με προσανατολισμό πλέον «κόμματος εξουσίας», κάτι το οποίο θα οριστικο­ποιήσει και τον πολιτικό - ιδεολογικό του μετασχηματισμό.
Όσον αφορά το αποτέλεσμα, οι αριθμοί μιλούν... από μόνοι τους: ο ΣΥΡΙΖΑ εξαπλασίασε σχεδόν την εκλογι­κή επιρροή του μέσα σε διάστημα με­ρικών εβδομάδων, ενώ σχεδόν επταπλασίασε την κοινοβουλευτική του δύναμη κατακτώντας 71 έδρες.
Κυρίως όμως μιλούν οι απόλυ­τοι αριθμοί: ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέντρωσε 1.655.053 ψήφους, κατά συνέπεια πέτυχε την προσέλκυση περίπου 600.000 ψηφοφόρων επιπλέον σε σχέση με την κάλπη του Μαΐου. Σε σύγκριση με το 2009 ο ΣΥΡΙΖΑ συγκέ­ντρωσε 1.339.388 περισσότερες ψή­φους.

Τις επόμενες μέρες το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ θα ολοκληρώσει την αποτίμη­ση του εκλογικού του αποτελέσματος και ως προς τα ποιοτικά χαρακτηριστι­κά του, ωστόσο με μια πρώτη ματιά εκτιμά ότι σημείωσε άνοδο στους νέ­ους και γενικά στις παραγωγικές ηλικίες κι εξέφρασε κυρίως ένα προοδευτι­κό κοινό σε αντιμνημονιακή και αντινεοφιλελεύθερη κατεύθυνση.
Εντυπωσιακή θεωρείται η άνοδος που σημείωσε σε όλες τις περιφέρειες της Αττικής και ιδιαίτερα στη Β’ Αθήνας, όπου έλαβε ποσοστό 31,43% (έναντι 26,23% της Ν.Δ.) και στην Περιφέρεια Αττικής (30,18% έναντι 26,45%).

«Μαχητικά»
Η επόμενη μέρα, λοιπόν, βρίσκει τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι πιέσεις που ασκήθηκαν για τη συμμετοχή του σε μια κυβέρνη­ση «συνευθύνης» κατά τη λογική του Βενιζέλου, όπως ήταν αναμενόμενο, έπεσαν στο κενό, δεδομένου ότι εγκαί­ρως ο ΣΥΡΙΖΑ είχε επισημάνει ότι μια κυβέρνηση με «κορμό» τη Ν.Δ. θα είχε μνημονιακό χαρακτήρα.
Άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αποκρού­σει ακριβώς αυτές τις πιέσεις, είχε σπεύσει από νωρίς (προεκλογικώς) να διακηρύξει την πεποίθησή του περί ου­σιαστικού, θεσμικού ρόλου της αξιω­ματικής αντιπολίτευσης, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας τοποθετήθηκε αμέσως μετά το εκλογικό αποτέλεσμα λέγοντας: «Θα είμαστε παρόντες στις εξελίξεις από τη θέση της αξιωματικής αντιπο­λίτευσης».
Σε αυτές τις πρώτες δηλώσεις του ο Τσίπρας έδωσε και το στίγμα της αντι­πολίτευσης που θα ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Τις όποιες δυνατότητες διεκδί­κησης που προκύπτουν από τη λαϊκή παρέμβαση στις εξελίξεις και από την ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο δεν θα τις χαρίσουμε στους θιασώτες του μνημονίου, αλλά θα απαιτήσουμε από τη θέση της υπεύθυνης και μαχη­τικής αντιπολίτευσης να τις αξιοποιή­σει η κυβέρνηση προς όφελος του λα­ού. Και θα την κρίνουμε γι’ αυτό».
Τα παραπάνω επανέλαβε και στη δήλωση που ακολούθησε τη συνάντη­ση με τον Αντώνη Σαμαρά στο πλαίσιο της διερευνητικής του εντολής, προ­σθέτοντας ότι «η δημοκρατία προβλέ­πει κυβέρνηση και αντιπολίτευση» και ο ρόλος της δεύτερης είναι «να ασκεί κριτική για τα κακώς κείμενα, να ελέγ­χει την κυβέρνηση σε κάθε της βήμα και να παρεμβαίνει με μαχητικό και υπεύθυνο τρόπο».

Αντιπολιτευτικό τεστ
Αναμφίβολα, η θέση της αξιωματι­κής αντιπολίτευσης προσφέρει στον ΣΥΡΙΖΑ τον χρόνο να επεξεργαστεί και να «μετρήσει» περαιτέρω στην κοινω­νία τις θέσεις του, τις οποίες σκοπεύει να αναδείξει εντός κι εκτός Βουλής το επόμενο διάστημα και να τις αξιοποι­ήσει στο πλαίσιο της προγραμματικού χαρακτήρα αντιπολίτευσης που διαβε­βαιώνει ότι θα ασκήσει.
Αναφορικά με το εκτός Βουλής σκέ­λος της αντιπολίτευσης, ο Τσίπρας, μι­λώντας στο Reuters, έδωσε το κύριο βάρος στην αλληλεγγύη, λέγοντας ότι «η αλληλεγγύη και η αντίσταση εί­ναι εξίσου σημαντικές, αλλά αυτήν τη στιγμή η αλληλεγγύη είναι πιο σημα­ντική».
Όσον αφορά το επίμαχο κομμάτι του δημοσιεύματος, στο οποίο ανα­φέρεται ότι ο Τσίπρας είπε πως δεν θα καλέσει τον κόσμο να κατέβει στους δρόμους κατά του μνημονίου, από τον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι τέτοια δήλω­ση δεν υπήρξε, ενώ κορυφαία στελέ­χη παραπέμπουν στην αναφορά περί «μαχητικής αντιπολίτευσης», η οποία, όπως επισημαίνουν, υποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
Σε κάθε περίπτωση υπογραμμίζουν ότι ούτως ή άλλως δεν είναι τα κόμματα ως πολιτικοί φορείς που έχουν την πρωτοβουλία της οργάνωσης των κι­νητοποιήσεων, αλλά τα συνδικάτα, οι συνδικαλιστικοί φορείς κ.λπ.
Πάντως, σε αντίθεση με ό,τι προ­καταβολικά του προσάπτουν οι αντίπαλοί του, συνεχίζοντας και μετά τις εκλογές το κλίμα πιέσεων και τρομο­κρατίας, σύμφωνα με το οποίο ο Τσίπρας από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα λειτουργήσει κατά τον χαρακτηρισμό που πριν από έναν χρόνο του απέδωσε ο απερχόμενος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ («στρατηγός του μπάχαλου»), αξίζει να σημειώ­σουμε το εξής:
Ο Τσίπρας από νωρίς προέκρινε τις εκλογές ως λύση στο πολιτικό και οι­κονομικό αδιέξοδο της χώρας, ζητώ­ντας να εκφραστεί ο λαός στην κάλπη, εκτιμώντας ότι έπρεπε να υπάρξουν ομαλές πολιτικές διαδικασίες, ώστε να αποφευχθούν ανεξέλεγκτες κοινω­νικές εκρήξεις.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, ο βουλευτής Β’ Αθήνας Δημήτρης Παπαδημούλης ση­μείωνε χθες: «Θα ηγηθούμε ως δύναμη δημοκρατικής ομαλότητας μιας προ­σπάθειας για ένα πολιτικό κίνημα αντι-βίας», λέγοντας «“ναι” σε ουσιαστική πολιτική αντιπαράθεση» και «“όχι” στο πισωγύρισμα του τόπου σε φαινόμενα διχασμού και φανατισμού».

Η μεγάλη παράταξη
Εξάλλου τα χαρακτηριστικά που δι­εκδικεί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτά της «μεγά­λης δημοκρατικής παράταξης της Αρι­στεράς», της οποίας η διαδικασία συ­γκρότησης μόλις ξεκινά. Η επισήμαν­ση του Τσίπρα το βράδυ των εκλογών ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «αποτελεί πια τον βασικό κορμό της λαϊκής, προοδευτικής, αντιμνημονιακής πλειοψηφίας του λαού μας» δεν είναι τυχαία, αντιθέτως περι­γράφει τον στρατηγικό στόχο της ανα­συγκρότησης της Κεντροαριστεράς υπό τη δική του ηγεμονία.
Ήδη το θέμα της επόμενης μέρας του ΣΥΡΙΖΑ τέθηκε στις πρώτες συνε­δριάσεις των οργάνων και τις συσκέ­ψεις των ηγετικών στελεχών του. Τις επόμενες μέρες η συζήτηση θα ανοί­ξει στα όργανα και στις λαϊκές συνε­λεύσεις, οι οποίες θα συνεχιστούν – τουλάχιστον αυτός είναι ο στόχος του κόμματος. Ο προβληματισμός των στε­λεχών έχει δύο σκέλη:
♦ Αφενός την αναζήτηση του καταλ­ληλότερου τρόπου να ενταχθεί στις τάξεις του ένας κόσμος που βρέθηκε δίπλα του κατά την προεκλογική περί­οδο, είτε στο πλαίσιο των λαϊκών συνε­λεύσεων είτε μέσα από την οργάνωση του προεκλογικού αγώνα, και να αξιο­ποιηθούν οι νέες κοινωνικές δυνάμεις που έχουν συσπειρωθεί γύρω του
♦ Αφετέρου τη λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ με ενιαίο τρόπο και υπό ενιαίο κέ­ντρο.
Τις επόμενες μέρες θα διαμορφω­θεί η εισήγηση για την οργανωτική ανασυγκρότηση και τον μετασχηματι­σμό του σε ενιαίο κόμμα, η οποία θα οριστικοποιηθεί σε συνεδρίαση της πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτρο­πής προκειμένου να αποτελέσει στη συνέχεια έναν «οδικό χάρτη» που θα γίνει η βάση της συζήτησης.
Αναμένεται ότι η σχετική διαβού­λευση θα «τρέξει» το καλοκαίρι και έως τις αρχές του φθινοπώρου, οπότε μέσα από ένα συνέδριο ή μια πανελ­λαδική συνδιάσκεψη, ενδεχομένως, θα αποτυπωθεί η νέα πολιτική και ορ­γανωτική του φυσιογνωμία.
Όσον αφορά το ερώτημα για τον ρό­λο και τη λειτουργία των συνιστωσών μέσα στο ενιαίο πια σχήμα, στελέχη εκτιμούν ότι θα υπάρξει ένα γενικό­τερο «ανακάτεμα των χαρτιών», όπου αναμένεται να διαμορφωθούν ρεύ­ματα και τάσεις που θα διαπερνούν τις οργανώσεις. Μέχρι στιγμής, πέρα από τους όποιους προβληματισμούς, αντιρρήσεις από την πλευρά των συ­νιστωσών δεν υπάρχουν. Αντιθέτως, έχει διαμορφωθεί κλίμα συναίνεσης.
to pontiki