Αληθινά περιστατικά που επιβεβαιώνουν ότι ανάμεσά μας ζουν αρκετοί φασίστες αγενείς.Τελικά, ο φασισμός, δυστυχώς, έχει πολλά πρόσωπα. Πρόσωπα φριχτά, που επιβεβαιώνουν, εν πολλοίς, την έλλειψη παιδείας και τρόπων που χαρακτηρίζει πολλούς συμπολίτες μας. Ζούμε στη χώρα όπου ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τους αγενείς και αυτόν τον ιδιότυπο φασισμό που έχουν αναπτύξει, προσπαθώντας να επιβάλλουν και σε όλους τους υπόλοιπους την έλλειψη τρόπων και της αντικειμενικά σωστής συμπεριφοράς.
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Προχτές, ας πούμε, στο δρόμο, σταμάτησα με το αυτοκίνητό μου για να διασχίσει ένας πεζός κάθετα μια λεωφόρο, χωρίς να υπάρχει σχετική διάβαση. Ο οδηγός που ήταν από πίσω μου, μόλις πάτησα φρένο για να μην τον πατήσω τον άνθρωπο που διέσχιζε τον δρόμο, μου άδειασε την κόρνα του, ωρυόμενος. Όταν ήρθε δίπλα μου, με θλιμμένο ύφος και ταυτόχρονη αθωότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, του είπα απολογούμενος:
- Έχετε δίκιο. Θα έπρεπε να τον πατήσω αφού διέπραξε παρανομία και διέσχισε τον δρόμο χωρίς να επιτρέπεται.
Με ολόκληρα κομμάτια Νεάτερνταλ, εκείνος εξέφρασε το παράπονό του με απανωτές οκτάβες λαρυγγισμών: «Ρε φιλαράκο, θα τσουγκρούσαμε» - ναι, «τσουγκρούσαμε» είπε - «τους προφυλακτήρες μας». Του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη. Παραλίγο να ραγίσουμε τους προφυλακτήρες μας, ενώ κάλλιστα θα μπορούσα να κάνω τον πεζό χαλκομανία.
Μια άλλη μέρα, στην Εφορία, αφού έχεις περιδιαβεί όλα τα γκισέ και απάντηση για το «συγγνώμη, μήπως μπορείτε να μου πείτε από πού παίρνουμε τα έντυπα Ε9» δεν έχεις λάβει, μαθαίνεις ότι - μάλλον - η σωστή απάντηση είναι το «ταμείο 2». Επειδή το «μάλλον» είναι μόνο απάντηση για κουίζ στο Facebook και για να μην περιμένεις άδικα στη σειρά, τους παρακάμπτεις όλους λέγοντας, σχεδόν στον καθένα, «με συγχωρείτε, δεν θέλω να σας πάρω τη σειρά, μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω και θα γυρίσω πίσω» και πέφτουν όλοι μαζί να σε φάνε. Περιμένεις, λοιπόν, στωικά, και μόλις έρθει η σειρά σου μαθαίνεις, τελικά, ότι τα έντυπα που θες, έχουν τελειώσει!
Σε είσοδο τράπεζας, μια βροχερή μέρα, αφήνεις την κυρία με το παιδί της να εισέλθουν στον προθάλαμο με τις πόρτες ασφαλείας, που πρέπει να κλείσει η μία και να ανοίξει η επόμενη - (η) «πόρτα πίσω σας παραμένει ανοιχτή» - και ένας τύπος που φοράει μια λιγδιασμένη μπλούζα, η ανάσα του μυρίζει, όπως και οι μασχάλες του, σε επιπλήττει γιατί την άφησες. Μα, είναι μητέρα και έξω βρέχει, ψελλίζεις εσύ, για να πάρεις την αποστομωτική απάντηση «και τι να κάνω εγώ, εγώ της το έκανα;». Ταυτόχρονα, πρέπει να μπεις μαζί του στη στενωπό της πόρτας ασφαλείας, έτσι, για να μάθεις, επειδή τον καθυστέρησες έστω και για ένα λεπτό από την πολύτιμη ζωή του.
Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που ήρθατε αντιμέτωποι με την αγένεια και τον φασισμό της;
protagon.gr
Παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Προχτές, ας πούμε, στο δρόμο, σταμάτησα με το αυτοκίνητό μου για να διασχίσει ένας πεζός κάθετα μια λεωφόρο, χωρίς να υπάρχει σχετική διάβαση. Ο οδηγός που ήταν από πίσω μου, μόλις πάτησα φρένο για να μην τον πατήσω τον άνθρωπο που διέσχιζε τον δρόμο, μου άδειασε την κόρνα του, ωρυόμενος. Όταν ήρθε δίπλα μου, με θλιμμένο ύφος και ταυτόχρονη αθωότητα για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, του είπα απολογούμενος:
- Έχετε δίκιο. Θα έπρεπε να τον πατήσω αφού διέπραξε παρανομία και διέσχισε τον δρόμο χωρίς να επιτρέπεται.
Με ολόκληρα κομμάτια Νεάτερνταλ, εκείνος εξέφρασε το παράπονό του με απανωτές οκτάβες λαρυγγισμών: «Ρε φιλαράκο, θα τσουγκρούσαμε» - ναι, «τσουγκρούσαμε» είπε - «τους προφυλακτήρες μας». Του ζήτησα ταπεινά συγγνώμη. Παραλίγο να ραγίσουμε τους προφυλακτήρες μας, ενώ κάλλιστα θα μπορούσα να κάνω τον πεζό χαλκομανία.
Μια άλλη μέρα, στην Εφορία, αφού έχεις περιδιαβεί όλα τα γκισέ και απάντηση για το «συγγνώμη, μήπως μπορείτε να μου πείτε από πού παίρνουμε τα έντυπα Ε9» δεν έχεις λάβει, μαθαίνεις ότι - μάλλον - η σωστή απάντηση είναι το «ταμείο 2». Επειδή το «μάλλον» είναι μόνο απάντηση για κουίζ στο Facebook και για να μην περιμένεις άδικα στη σειρά, τους παρακάμπτεις όλους λέγοντας, σχεδόν στον καθένα, «με συγχωρείτε, δεν θέλω να σας πάρω τη σειρά, μόνο μια ερώτηση θέλω να κάνω και θα γυρίσω πίσω» και πέφτουν όλοι μαζί να σε φάνε. Περιμένεις, λοιπόν, στωικά, και μόλις έρθει η σειρά σου μαθαίνεις, τελικά, ότι τα έντυπα που θες, έχουν τελειώσει!
Σε είσοδο τράπεζας, μια βροχερή μέρα, αφήνεις την κυρία με το παιδί της να εισέλθουν στον προθάλαμο με τις πόρτες ασφαλείας, που πρέπει να κλείσει η μία και να ανοίξει η επόμενη - (η) «πόρτα πίσω σας παραμένει ανοιχτή» - και ένας τύπος που φοράει μια λιγδιασμένη μπλούζα, η ανάσα του μυρίζει, όπως και οι μασχάλες του, σε επιπλήττει γιατί την άφησες. Μα, είναι μητέρα και έξω βρέχει, ψελλίζεις εσύ, για να πάρεις την αποστομωτική απάντηση «και τι να κάνω εγώ, εγώ της το έκανα;». Ταυτόχρονα, πρέπει να μπεις μαζί του στη στενωπό της πόρτας ασφαλείας, έτσι, για να μάθεις, επειδή τον καθυστέρησες έστω και για ένα λεπτό από την πολύτιμη ζωή του.
Αλήθεια, ποια ήταν η τελευταία φορά που ήρθατε αντιμέτωποι με την αγένεια και τον φασισμό της;
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου