Εκλογές; Τι μου λες!

Ακούω (ανάμεσα στα τόσα και τόσα που ακούγονται) τη λέξη «εκλογές» και μού έρχεται σύγκρυο. Κάνω το σταυρό μου μην εξελιχτούν τα πράγματα έτσι ώστε να αποφασίσει ο πρωθυπουργός μας να προσφύγει στις κάλπες – διότι αν γίνουν εκλογές εγώ δεν έχω πια τι να ψηφίσω. Θα αναγκαστώ να απέχω ή να ρίξω λευκό ή να πάω να ενισχύσω κάποιον που υπολογίζει στην αμηχανία μου και περιμένει στη γωνία τις «αδέσποτες» ψήφους. Μου ήρθε η σκέψη με αφορμή ένα σχόλιο σε προηγούμενο κείμενο μου (Restart) – συγκεκριμένα το σχόλιο αρ. 46 με την υπογραφή St.Dominico. Εκεί πρωτοδιάβασα για το κόμμα που λέγεται ΠΑΣΟΚΝΔ – κι’ άστραψε φώς και γνώρισε ο νιός τον εαυτό του! Αυτά τα δύο κόμματα, χρόνια τώρα έχουν γίνει ένα στην συνείδησή μου (ή μάλλον στο υποσυνείδητό μου μέχρι τώρα), δεν είχα βρει όμως μια τόσο καθαρή και ξάστερη έκφραση που να με εκπροσωπεί: ΠΑΣΟΚΝΔ. Τώρα ξέρω: Μπορώ!

Πραγματικά αν μου πεις πήγαινε την άλλη Κυριακή να ψηφίσεις ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ (ένα και το αυτό δηλαδή) ή Ντόρα, ή Αλέκα, ή Τσίπρα ή Καρατζαφέρη ή ακόμα και Δημαρά (που τον εκτιμώ, μου είναι πολύ συμπαθής), θα σου πω πως θα πάω να κολυμπήσω και δεν με νοιάζει καθόλου ποιος απ’ όλους αυτούς θα βγει. Και μην μου πεις «δε σε νοιάζει ο τόπος σου, δεν σε νοιάζουν τα κοινά, δεν συμμετέχεις στην Δημοκρατία» γιατί θα σου απαντήσω, ευθαρσώς πια, ότι αυτό το σύστημα με τους εκλογικούς νόμους που βγάζουν με το ζόρι και με το στανιό ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΕΝ είναι δημοκρατία, είναι ολιγαρχία κάποιων «διαπλεκομμένων» (και συγγνώμη για την μπαναλαρία της εκφράσεως) που τα έχουνε κάνει πλακάκια και καλύπτει ο ένας τις απάτες και τις κλοπές (ή μίζες αν το προτιμάτε) του άλλου. Σε δυό χρόνια, πρώτα ο θεός, εξηνταρίζω: Ε, τους βαρέθηκα. Δεν τους ξαναψηφίζω ούτε με κλωτσιές.
«Και τι προτείνεις» θα μου πεις, ε; «Δεν προτείνω τίποτα», θα σου απαντήσω – μάλλον, πιο σωστά, δεν προτείνω κάποιον άλλον. Ξέρω ότι η φύση απεχθάνεται και το χάος και το κενό και, έχοντας και
μια βαθύτατη πίστη στην αρμονία του σύμπαντος κόσμου, είμαι βέβαιος ότι με την άρνησή μου να ξαναλάβω μέρος σ’ αυτό το σικέ παιχνίδι με την σημαδεμένη τράπουλα, θα ενεργοποιήσω (μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες άλλους που ξέρω πια ότι σκέφτονται σαν και μένα) άλλες εξελίξεις, με άλλα πρόσωπα, άλλους στόχους, άλλους συνειρμούς και άλλες επιδιώξεις. Βέβαια κάποιος από τους προαναφερθέντες θα «εκλεγεί» πάλι – γιατί μ’ αυτούς τους εκλογικούς νόμους και μόνο χίλιοι-δεκατρείς Έλληνες να πάνε να ψηφίσουν, βγάζουνε αυτοδύναμη κυβέρνηση και με 53% άμα λάχει και συντονιστούνε κιόλας. Μονάχα τους τα κομματόσκυλα τη βγάζουν πέρα την «εκλογική μάχη» μια χαρά – δεν μας χρειάζονται εμάς.

Αλλά είναι σημαντικό να το συνειδητοποιήσεις αυτό – το «ΠΑΣΟΚΝΔ», το ένα πανίσχυρο κόμμα με το οποίο όσοι συνεργάστηκαν (πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, έτσι;) έχουνε γίνει από πλούσιοι έως πολυεκατομμυριούχοι και μας έχουνε γεγραμμένους όχι πλέον στους εκλογικούς τους καταλόγους αλλά σε άλλα, πολύ γνωστά σε όλους, κιτάπια - ας μην βωμολοχούμε τώρα ασκόπως. Όλοι αυτοί μαζί (επαναλαμβάνω υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα), πρέπει, με κάποιον τρόπο να μας αδειάσουν την γωνιά. Και κάποιοι άλλοι, σαν έτοιμοι από καιρό, σαν θαρραλέοι, θα κάνουν ένα βήμα μπρός και η αλλαγή φρουράς θα έχει συντελεστεί επιτέλους. Δεν θέλει πολύ : Ένα (δικό μας) αποφασιστικό, ξεκάθαρο «όχι». Και μετά λίγη αναμονή – να πάρει σχήμα και μορφή η νέα πραγματικότητα - ενόσω στην πυρά θα καίγεται άπαξ και δια παντός η ξύλινη γλώσσα και τα ξύλινα μυαλά – μαζί με τις πλαστικές σημαιούλες με τον ήλιο και τον πυρσό του ΠΑΣΟΚΝΔ.
protagon.gr