Η κυβέρνηση αναχαράζει σαν κατσίκα -δεν είναι κομψή η παρομοίωση, το ξέρω- τη «συναίνεση» των πολιτικών κομμάτων, της κοινωνίας, της αγοράς, των παραγωγικών δυνάμεων και πάει λέγοντας, υπολογίζοντας σε μια «πανστρατιά», σε μια «εθνική κινητοποίηση» -φράσεις του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου ειν’ αυτές- προκειμένου να λυθεί το δημοσιονομικό πρόβλημα και να βγει η χώρα απ’ τη συνολική της κρίση. Το να κάνουμε λόγο για «συναίνεση» των πολιτικών δυνάμεων που μας εξαπατούν με όποιο τρόπο, είναι σαν να συγκεντρώνουμε τα κακά παιδιά ενός σχολείου, στην ίδια τάξη.Η «συναίνεση» είναι λέξη που φοριέται πολύ τις τελευταίες μέρες και με πολλούς διαφορετικούς συνδυασμούς. Τα μέσα την αγάπησαν. Την ζήτησε εμμέσως και ο κ.Μητσοτάκης από τον κ.Παπούλια, τη ζήτησε μ’ ένα τρόπο και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, κ.Δημήτρης Δασκαλόπουλος, λέγοντας ότι «Αν δεν τα καταφέρουμε, θα πεινάσουμε. Είναι λοιπόν η ύστατη ευκαιρία να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας για να βγει ο τόπος από το αδιέξοδο, αν θέλουμε να αποφύγουμε την ευθύνη της πτώχευσης και της διάλυσης».
Αν η λύση για να βγούμε απ΄το αδιέξοδο, είναι η «συναίνεση» και αν για να συναινέσουν πρέπει να ξεκινήσουν απ’ την παραδοχή και αποκάλυψη της αλήθειας, τότε να βρούμε μια άλλη λέξη για να στηρίξουμε τις ελπίδες μας. Όσο αναγκαίο είναι ότι τα κόμματα πρέπει να πουν την αλήθεια στον
λαό, άλλο τόσο βέβαιο είναι, ότι αυτό δεν πρόκειται ποτέ να γίνει. Το «μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια» μπορεί να έχει εφαρμογή μεταξύ των κατεργαραίων και μόνον.
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου