Ένα έγκλημα ζητά δολοφόνο

Tο διάστημα των δύο εκλογικών αναμετρήσεων στις δημόσιες και ιδιωτικές, τηλεοπτικές ή μεταξύ φίλων συζητήσεις, διατυπώνεται ένα ερώτημα: ο ΣΥΡΙΖΑ θα μας οδηγήσει στην έξοδο από το ευρώ; Στην έξοδο από την Ευρώπη; Η απάντηση εξαρτάται από την επιθυμία, την κατ΄εκτίμησιν ερμηνεία, το στόχο του καθενός. Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί διαφορετικές γλώσσες, προσαρμοζόμενος στο τί θέλουν ν΄ακούσουν ή τί νομίζει ότι θέλουν ν΄ακούσουν τρείς επάλληλοι κύκλοι: οι άνθρωποι των συνιστωσών, οι ψηφοφόροι, οι Ευρωπαίοι. Ετσι, δημοσίως και κατ΄ιδίαν υποστηρίζεται η άποψη ότι εάν έρθει στην εξουσία θα συμπεριφερθεί μετριοπαθώς, απομακρυνόμενος από τις "ακραίες" εξαγγελίες του παρελθόντος, στηρίζοντας την ευρωπαική προοπτική της χώρας. Δεν θα κάνει, δηλαδή, αυτό που λέει αλλά κάτι άλλο, διαφορετικό ή παρεμφερές, μικρή σημασία έχει γι΄αυτό που θάπρεπε να μας προβληματίσει:ότι καλούμαστε να ψηφίσουμε έξω από οποιαδήποτε σχέση εμπιστοσύνης. Καλούμαστε και ψηφίζουμε ανομολόγητες προθέσεις επειδή πιστεύουμε ότι θα ταυτιστούν με τις δικές μας ανομολόγητες προθέσεις. Αποκωδικοποιούμε δήθεν τις προθέσεις, αντί να διεκδικούμε τη σαφή διατύπωση των σκοπών και των μέσων υλοποίησής τους. Αναπαράγεται έτσι, η σχέση πολιτικών-ψηφοφόρων που βοήθησε τα μάλα να φτάσουμε ως εδώ.

Ξένοι προς το αίσθημα ευθύνης του ενός γιά τον άλλον που θα επέτρεπε σε όλους να συμμερίζονται την κατάσταση όλων, απομακρύνουμε την προοπτική συγκρότησης μιάς πραγματικής κοινωνίας ευνοώντας τον οικείο αναχρονισμό της κοινότητας.
Απελπιστικά εξοικειωμένοι με το ψέμμα δεν θέλουμε να απομακρυνθούμε από την "πολιτική" που δεν ξέρει, δεν θέλει, δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνο εντός και μέσω του λαϊκισμού. Δεν αντέχουμε
να σταθούμε απέναντι από τον εαυτό μας, εθνικό και ατομικό, να διαπιστώσουμε, να αναλύσουμε και να συνθέσουμε τελικά μιά...πραγματική πραγματικότητα, η οποία θα διακρίνει το ελληνικό από το επίσης υπαρκτό ευρωπαικό πρόβλημα αναγνωρίζοντας τα χαρακτηριστικά του καθενός και την ποιοτική τους ευθύνη στη δημιουργία της κρίσης.
Υποκύπτοντας στον ιδεολογικά απολιθωμένο, αποενοχοποιητικό, ανερμάτιστο πολιτικό "λόγο", απομακρύνουμε όλο και περισσότερο την πιθανότητα να οικοδομήσουμε, εντός μας και πανεθνικά, την ελεύθερη βούληση. Τη μόνη που μπορεί να αναγνωρίσει και να σεβαστεί κανόνες λογικής και δικαίου. Τα μοναδικά μέσα, δηλαδή, που μπορεί να μας εξασφαλίσουν το υπέρτατο αγαθό: την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
protagon.gr