Το ΚΚΕ σε ρόλο Κασσάνδρας

Σε πολιτική αντεπίθεση επιχειρεί να πε­ράσει ο Περισσός δύο εβδομάδες πριν από τις εκλογές, βλέποντας τη δύναμή του να συμπιέζεται στο πλαίσιο της πό­λωσης μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ενισχύεται όσο πλησιάζει η ώρα της (επαναληπτικής) κάλπης.
Σε αυτό το πλαίσιο κορυφώνει την επίθεσή του στα άλλα κόμματα, με προτεραιότητα τον ΣΥΡΙΖΑ, «ετοιμάζεται» για ανεξέλεγκτη χρε­οκοπία και παρουσιάζει τις θέσεις του για τη «λαϊκή εξουσία» - δηλαδή την «εξουσία και την κυβέρνηση που χρειάζεται ο λαός» - σε αντιπαράθεση με τα κυβερνητικά προγράμμα­τα των Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Καλεί δε, η ψήφος των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων να μην είναι υπέρ της Ε.Ε.
Παράλληλα, βάζει το δικό του δίλημμα «αντε­πίθεση του λαϊκού κινήματος ή εξαθλίωση του λαϊκού κινήματος», δεδομένου ότι η ηγεσία του ΚΚΕ υποστηρίζει πως «όποια κυβέρνηση και αν σχηματιστεί μετά τις εκλογές, όχι μόνο δεν πρόκειται να ανακόψει την επιδείνωση της θέ­σης των λαϊκών στρωμάτων, αλλά θα κλιμακώ­σει την επίθεση στο εισόδημα και στα δικαιώ­ματα της πλειοψηφίας των μισθωτών και αυτο­απασχολουμένων, με άλλοθι ορισμένα ψίχουλα σε ομάδες ακραίας φτώχειας, που και αυτά θα εξανεμισθούν απ’ τις γενικότερες συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής».
Περαιτέρω, το ΚΚΕ θεωρεί ότι οι αγώνες της προηγούμενης τριετίας, που οδήγησαν στην κα­ταδίκη των Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ στην κάλπη, υπάρχει η ισχυρή τάση «να εξαργυρωθούν στην ενίσχυ­ση μιας νέας πολιτικής αυταπάτης» ότι «μπορεί να υπάρξει φιλολαϊ­κή διέξοδος χωρίς σύγκρουση με την πολιτική και οικονο­μική κυριαρχία των μονο­πωλίων και την Ε.Ε.».
Έτσι το ΚΚΕ σε… «ρόλο Κασσάνδρας», όπως είπε η Αλέ­κα κατά την παρουσίαση της πρό­τασης
του ΚΚΕ για την ανάπτυξη, κα­λεί τον κόσμο να μην δώσει πίστωση χρό­νου σε όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει, απευθύνοντας την προειδοποίηση ότι «ανεξάρτητα από τα συνθήματά της τελικά θα συμμορφωθεί με τις δεσμεύσεις της Ε.Ε. και τις κατευ­θύνσεις των μονοπωλίων».
Κατά την ανάλυση του Πε­ρισσού, όπως παρουσιάστη­κε την Τρίτη, οι κατευθύν­σεις στις οποίες απαιτείται συμμόρφωση στο πλαίσιο της Ε.Ε. είναι:
♦ «Φθηνότερη εργατική δύναμη, ανάπτυξη με λιτότητα, για να μπορέσουν οι επιχειρη­ματικοί όμιλοι της Ε.Ε. να ανταγωνισθούν ομίλους της Κίνας, της Ινδί­ας, της Βραζιλίας, με τους μισθούς πείνας.
♦ Δημοσιονομική σταθερότητα σε βάρος του λαού, συγκράτηση του δημόσιου χρέους και του ελλείμματος κάθε κράτους - μέλους για να θω­ρακιστεί το ευρώ, χωρίς να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο νέος άνεμος Ολάντ - Ομπάμα ση­μαίνει νέα κρατικά πακέτα υπέρ των μονοπωλί­ων και νέα χρέη που θα πληρώσει ο λαός.
♦ Ελεύθερη κίνηση κεφαλαίου, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, μέσω της οποίας ελέγ­χει σήμερα για παράδειγμα η Ντόιτσε Τέλεκομ τον ΟΤΕ και η Χόχτιφ το αεροδρόμιο των Σπάτων (‘‘Ελ. Βενιζέλος’’).
♦ Κοινοτικές ποσοστώσεις και δεσμεύσεις που αφορούν το παρόν και το μέλλον της εγχώριας αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής, π.χ. οι ποσοστώσεις για τη ζάχαρη και το γάλα. Θα επανέλθουμε αναλυτικότερα στη συνέχεια στο μεγάλο ζήτημα των δεσμεύσεων της Ε.Ε.».
Ειδική μνεία έκανε η Αλέκα Παπαρήγα στην εισήγησή της, στη συζήτηση που έχει ανακύψει το τελευταίο διάστημα «με βασικό σημείο που θα παρουσιαστεί στη σύνοδο κορυφής στις 28 και 29 Ιουνίου, για τη δημιουργία μιας κεντρι­κής εξουσίας που θα διαχειρίζεται τα οικονομι­κά της ευρωζώνης».
«Το σχέδιο», συνεχίζει η εισήγηση, «περιλαμ­βάνει την ενίσχυση των εξουσιών έναντι της κα­τάρτισης των εθνικών προϋπολογισμών, τη δη­μιουργία πανευρωπαϊκής αρχής για τις τράπε­ζες με πρωτόγνωρες εξουσίες, την εναρμόνιση των εθνικών φορολογικών πολιτικών, την εναρ­μόνιση της εξωτερικής πολιτικής και της πολι­τικής για την ασφάλεια της Ευρώπης, την εναρμόνιση στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης».
Με βάση τα παραπάνω, η ηγεσία του ΚΚΕ προβλέπει ότι η επόμενη μέρα όποια κυβέρ­νηση κι αν προκύψει θα βρεθεί μπροστά σε δύο ενδεχόμενα, αυτό της επαναδιαπραγμάτευσης της δανειακής, που θα οδηγήσει σε νέο μεγάλο κού­ρεμα και νέο σκληρό μνημόνιο, καθώς κι εκείνο της ώθησης σε έξοδο απ’ την ευρωζώνη με ανοι­χτό το ενδεχόμενο ανεξέλεγκτης κρατικής χρεοκοπίας.
Σε αυτό το πλαίσιο το ΚΚΕ καλεί τον λαό να προετοιμάζεται «για την αντιμετώπιση όλων των ενδε­χομένων και πρώτα απ’ όλα το εν­δεχόμενο της ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας», προτάσσει τη δραστική αλλαγή συσχετισμών στο συνδικα­λιστικό κίνημα και την οργάνωση των εργαζομένων στους χώρους δου­λειάς, ζητά την «προώθηση της λαϊκής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τους φτωχούς αυτοα­πασχολουμένους και τους φτωχούς αγρότες».
Τέλος, υπόσχεται ότι θα συνεχίσει να θέτει «ριζοσπαστικούς στόχους πάλης» με την προο­πτική να τους εξειδικεύσει μετεκλογικά, όπως την καταγγελία της δανειακής σύμβασης και του μνημονίου, την πλήρη και σταθερή εργασία, την αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία - παι­δεία - πρόνοια και κοινωνική ασφάλιση και τη φορολογία διανεμόμενων και αδιανέμητων κερ­δών με 45%, κατάργηση αφορολόγητων αποθε­ματικών και του ειδικού καθεστώτος των εφο­πλιστών, εκποίηση περιουσιακών στοιχείων του μεγάλου κεφαλαίου για εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή...
to pontiki